Aynorozlu Paisios

Aynorozlu Paisios, Aziz Paisios veya Yaşlı Paisios olarak da bilinir, (Yunanca: Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης; seküler ismi: Arsenios Eznepidis (Yunanca: Αρσένιος Εζνεπίδης); 1924–1994), Aynoroz Dağı’nda yaşamış ünlü Rum Ortodoks çileciydi. Aslen Kayseri’nin Yahyalı ilçesine bağlı olan Çamlıca mahallesindendir (eski ismiyle Faraşa). Çileci hayatı ve ruhsal rehberlikleriyle anılır. Bugün, özellikle Yunanistan; Rusya ve Suriye’de Doğu Ortodoks Hristiyanlarca hürmet edilir.^[3][4][5]

Muhterem Starets Paisios 13 Ocak 2015 tarihinde Ekümenik Patriklik Kutsal Sinodu ile kanonize edilmiştir. Yortusu eski takvim ile 29 Haziran, yeni takvim ile 12 Temmuz’dur.

Arsenios Eznepidis 25 Haziran 1924 tarihinde Çamlıca, Kapadokya’da, Türkiye-Yunanistan nüfus mübadelesi sırasında doğdu.^[6] Arsenios ismi ona, onu vaftiz eden Kapadokyalı Arsenios tarafından verilmiş ve aynı zamanda gelecekteki manastır hayatına dair peygamberlikte bulunmuştur.^[7] Eznepidis ailesi ise mübadeleden sonra Koniçe, Epir’e yerleşmiştir. Arsenios orada büyümüş ve ortaokuldan sonra marangozluk yapmıştır.^[8]

Yunan İç Savaşı sırasında telsiz operatörü olarak görev yapmıştır.^[9]

1950 yılında görevini tamamladıktan sonra Aynoroz dağına gitti: gelecekte Kutlumusyu Manastırı’nın başkeşişi olacak Kiril’e daha sonra da Esfigmenu Manastırı’na gitmiştir (bu manastırın daha sonra olacak Ekümenik Patrikliğe muhalefetine destek vermemiştir).

Arsenios dört yıllık acemilik döneminden sonra, 27 Mart 1954 tarihinde Rasaforos Keşiş derecesine getirilmiş ve Averkios ismi verilmiştir.^[10]

Bir süre sonra Averkios, amcasının da orada keşiş olduğu Fletyu Manastırı’na gitmiş ve orada Simeon’un rehberliğinde kalmıştır. 12 Mart 1957 tarihinde Simeon tarafından Küçük Skema mertebesine yükseltilmiş, yorulmak bilmez Kayseri Metropoliti 2. Paisios’un anısına (O da Çamlıcalı’ydı) ona Paisios ismi verilmiştir.^[11]

1958 yılında Paisios’tan köyünün çevresinde, protestan grupların misyonerliklerine karşı, zaman geçirmesi istenmiştir. Orada birçok kişiye yardım etmiş ve imanlıları cesaretlendirmiştir. Daha sonra ise 1962 yılında, Sina Dağı’ndaki Azize Katerina Manastırı’nı ziyaret etmek amacıyla ayrılmış ve orada iki yıl kalmıştır. Bu süre zarfınca Bedeviler ile yakınlaşmış ve Bedeviler onun varlığından hem ruhsal olarak hem de maddi olarak fayda görmüş, Paisios sattığı el yapımı ahşap oymaları satarak Bedevilerin yemeklerini almıştır.^[12]

11964 yılında Aynoroz Dağı’na geri dönmüş, Katunakya yabanlarında kısa bir süreliğine kalmaya gitmeden önce İviron Manastırı’nın Skete’sinde bir süre kalmıştır. Paisios’un gerileyen sağlığı oradan ayrılmasına sebep olan şey olabilir. 1966’da ciğerlerinin bir kısmının alınmasıyla sonuçlanan bir operasyon geçirmiştir. Hastanede geçirdiği bu süre zarfında, Selanik’in biraz dışındaki Aziz Teolog Yuhanna’nın Rahibeleri ile uzun sürecek olan dostluğu başlamıştır.^[13] Ameliyatı sırasında çok kana ihtiyacı olduğundan, ölmemesi için, manastırdan bir grup acemi onun için bu büyük miktardaki kanı bağışlamıştır.

1968 yılında Stavronikita Manastırı’nda bir süre kalmıştır.^[14]

Kutlumusyu Manastırı’ndan Gabriel, Aynorozlu Paisios’un bir öğrencisiydi.^[15]

Manastır hayatının başından beri bronşektazi onu rahat bırakmamış, hatalı bir tehşis ve tedavi sonucunda kan kusmaya başlamış ve ameliyat geçirmiştir.

Ciğerlerinden ameliyat olduğu zaman üşütmüş, aç karnına güçlü bir antibiyotik verilmiş, bu yüzden de ülserli bir koliteye yakalanmıştır. Bu, onun en hafif soğuk algınlıklarında bile bağırsaklarının bozulup kanamalarının olmasına yol açmıştır.

Sina'da ağır bir granit bloğunu kaldırmaya çalışırken beş-altı ay sürecek olan bir diskopati (omur kayması) geçirmiş, çoğu zaman yürümek için iki değneğe dayanmak zorunda kalmıştır.

Son yıllarda bağırsak kanamaları artmış, bir gecede on dokuz defa tuvalete giderek kan boşaltmasını gerektirmiştir. Muayene olmak istemediği için ise doktorlar kanamanın sebebini tam olarak kestiremiyordu.

Hastalığının ağırlaştığının ve gücünün azaldığının farkındaydı, kanamaları ise durmuyordu. Yine de ilaçlara sığınmadan durumu kabul ediyor ve Tanrı'dan kendisinden yardım isteyen hasta kardeşlere yardım edebilmeyi istiyordu.

Ekümenik Patrik I. Bartholomeos durumu öğrenmiş ve bir mesaj göndererek doktora gitmesini istemiştir. Bundan sonra kanamalar bir süre durmuştur. Çömezlerine, safça soruyordu: "Elbette Patriğe itaat etmeliyim ama şimdi kanama durduğuna göre buna gerek kaldı mı? Ne dersin?" Kısa bir süre sonra kanamaları tekrarlamıştır.

Theagenneio Hastanesi'nde kendisine ileri aşama kanser tanısı konmuştur. Kanser altı yıllık olmasına rağmen metastaz görülmemişti. Tümörü ameliyata hazırlamak için ışın tedavisi yaptılar. Tedaviye her gidişinde derlerini anlatmak için bekleyen hastalara durmu daha ağır olmasına rağmen, günde otuz defa korkunç acılar içinde bağırsaklarını boşaltmak zorunda kalıyordu, gülümsemeye ve onları teselli etmeye devam ediyordu.

Pek çok soruya muhatap oluyor ve cevaplıyordu:

- Yeronda, çocuklarını ne hakla bırakıyorsun?

- Eh! Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, bu da yeterlidir.

- Yeronda, niçin dua etmiyorsunuz ki Tanrı sizi iyileştirsin? Size o kadar ihtiyacımız var ki!

- Ne yani, Tanrı ile dalga mı geçeyim! Mademki ben istedim hasta etmesini...

- Yeronda, bana son bir öğüt verin ki hatırlayayım!

- Maneviyatta asil olalım çünkü Mesih'e ancak böyle yakın olabiliriz.