İçeriğe atla

Avusturya İç Savaşı

Avusturya İç Savaşı
İki Savaş Arası Dönem

Viyana'da Avusturya Federal Ordusu'nun askerleri, 12 Şubat 1934.
Tarih12 Şubat 1934 - 16 Şubat 1934
Bölge
Avusturya'nın çeşitli şehirleri
Sonuç
  • Avusturya hükûmetinin zaferi
  • Çok partili sistemin çöküşü
  • Yurtsever Cephe tarafından iktidarın birleştirilmesi
Taraflar

SDAPÖ

Avusturya Birinci Avusturya Cumhuriyeti

Komutanlar ve liderler
Richard Bernaschek
Ludwig Bernaschek		 Engelbert Dollfuss
Emil Fey
Çatışan birlikler
Tüm Avusturya'da 80 bin[1]
Viyana'da 17 bin 500 asker[2]
Floridsdorf sığınağı:
2.500'den fazla tüfek
250 altıpat
1.500 el bombası
10 bin mühimmat[3]		 Tüm Federal Ordusu, polis, jandarma ve paramiliter Heimwehr kuvvetleri
Kayıplar
Tahmini 137[2]
196[4] ila 1.000 olası öldürülme[5]
399 yaralı[2]
10 kişi daha sonra idam edildi[4]		 Tahmini 105[2] ila 118 arasında kişi çatışmada öldürüldü[4]
319 yaralı[2]

Avusturya İç Savaşı (Almanca: Österreichischer Bürgerkrieg) ya da Şubat Ayaklanması (Almanca: Februarkämpfe), Avusturya'da 12 Şubat ve 16 Şubat 1934 arasında sosyalistler ve Avusturya ordusu arasında dört gün süren çatışmalar için kullanılan bir terimdir. Çatışmalar Linz'de başladı ve esas olarak Viyana, Graz, Bruck an der Mur, Judenburg, Wiener Neustadt ve Steyr kentleriyle aynı zamanda Doğu ve Orta Avusturya'nın bazı diğer sanayi kentlerinde gerçekleşti.

Çatışmanın kökenleri

Büyük bir silah stoğunun gizlendiği Floridsdorf'daki Schlingerhof, 1934'te Republikanischer Schutzbund tarafından kullanıldı.

Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun Birinci Dünya Savaşı'ndan ardından dağılmasından sonra, Avusturya devleti (büyük ölçüde eski imparatorluğun Almanca konuşan kısımlarını içermekte)  parlamenter demokrasi olarak kuruldu. Sosyalistler (Sosyal Demokrat İşçi Partisi tarafından politik olarak temsil edilir) ve muhafazakârlar (politik olarak Hristiyan Sosyal Parti tarafından temsil edilir) olmak üzere yeni millette iki büyük grup siyasette hâkim oldu. Sosyalistler, şehirlerin işçi sınıfı bölgelerini kaleleri hâline getirirken muhafazakârlar ise kırsal nüfusun ve üst sınıfların çoğunun desteğini oluşturabildi. Muhafazakârlar ayrıca, Roma Katolik Kilisesi ile yakın ittifaklarını sürdürdüler ve liderleri arasında bazı lider din adamları sayılabilir.

Zamanın gelişmekte olan Avrupa demokrasilerinin çoğunda olduğu gibi, Avusturya'daki siyaset son derece ideolojik bir hâl aldı. Sosyalist ve muhafazakârlar arasındaki kamp sadece siyasi partilerden oluşmuyordu. Kendi paramiliter güçleri de dahil olmak üzere çok çeşitli güç yapılarına sahipti. Muhafazakârlar 1921–23'te Heimwehr'i (Almanca: Homeguard) örgütlemeye başladılar ve buna karşılık sosyal demokratlar 1923'ten sonra Republikanischer Schutzbund (Almanca: Cumhuriyetçi Koruma Derneği) adında paramiliter örgütler kurdular. Bu güçler arasındaki atışmalar ve çatışmalar sık sık (siyasi mitinglerde vb.) meydana geldi.

İlk büyük olay 1927'de, Hermann Hiltl'in Frontkämpfervereinigung'unun ("Ön Savaşçılar Birliği" - aynı şekilde muhafazakâr kampa bağlı bir milis birlikteliği) üyeleri Schattendorf'taki (Burgenland) bir karşı gösteride Schutzbund'la birlikte yürüyen sekiz yaşındaki bir çocuğu ve bir savaş gazisini öldürmesiyle yaşandı. Temmuz ayında davadaki üç sanık beraat etti ve beraat kararı, ilk Avusturya mahkemelerinden birinin bağımsız bir jüri sistemi altında yapılmasına rağmen, solcu gruplarında öfkeye neden oldu. 15 Temmuz 1927'de genel grev gerçekleşti ve başkentte gösteriler yapıldı. Polis karakolunun hücum edilmesinden sonra güvenlik güçleri göstericilere ateş etmeye başladı. Öfkeli bir grup insan daha sonra, kusurlu ve kısmi bir yargı sisteminin sembolü olarak görülen Adalet Sarayı'na (Justizpalast) ateş açtı. Toplamda 89 kişi (85 gösterici) bu temmuz isyanında öldü ve yüzlerce kişi yaralandı. Şaşırtıcı bir şekilde, şiddet kısa bir süre sonra sona erdi ve gruplar, bu mücadeleyi sokaklardan tekrar siyasal kurumlara taşıdılar.

Ancak durum, ilk cumhuriyetin hüküm sürdüğü sonraki yıllarda daha da kötüleşti. Büyük Buhran, Avusturya'da etkilerini gösterdi ve yüksek işsizlik ile yüksek enflasyon meydana geldi. Buna ek olarak, 1933'ten itibaren - Adolf Hitler, Almanya'nın şansölyesi oldu - nasyonal sosyalist sempatizanlar (Avusturya'nın Hitler'in Almanyası ile birleşmesini isteyenler) Avusturya devletini içeriden tehdit etti.

Çatışma 

4 Mart 1933'te, Hristiyan Sosyal Şansölyesi Engelbert Dolfuss Avusturya Parlamentosu'nu askıya aldı. Ulusal Konsey'de yakın bir oylamada (demiryolu işçilerinin ücretleri) meclisin üç başkanının her biri sandığa gitmek için görevlerinden istifa etti ve böylece kimse toplantıya başkanlık etmedi. Tüzük bu durumu çözmüş olsa da, Dollfuss bu fırsattan yararlanarak parlamentonun işlevini sona erdirdiğini ve bütün bunları yeniden bir araya getirme girişimlerini engellediğini açıkladı. Sosyal Demokrat Parti böylece politik eylem için ana platformunu kaybetmişti. Sadece soldan değil, aynı zamanda Almanya'dan sızan Nazilerden de baskı ve şiddete maruz kalan muhafazakârlar, şimdi 1917 tarihli bir olağanüstü hukuka dayanarak iktidarı kontrol etmeye ve sivil özgürlükleri askıya almaya başladılar. Schutzbund'u yasakladılar ve üyelerinin çoğunu hapsettiler.

Şubat savaşları: Federal ordu askerleri Viyana Devlet Operası'nın önünde yer alıyor

12 Şubat 1934'te Viyana'daki Heimwehr komutanı Emil Fey tarafından yönetilen bir güç, Sosyal Demokrat Parti'ye ait bir mülk olan Linz'deki Hotel Schiff'i aradı. Linz Schutzbund komutanı Richard Bernaschek aktif olarak direnerek Heimwehr, polis, jandarma ve normal federal orduya karşı silahlı çatışmayı ateşleyen ilk kişi oldu.[6] Viyana'da meydana gelen hareketin sıcaklığıyla iki grup arasındaki çatışmalar Avusturya'daki diğer şehirlere ve kasabalara yayıldı. Orada, Schutzbund üyeleri kendilerini belediye meclisi konutlarında (Gemeindebauten), Karl-Marx-Hof gibi Avusturya'daki sosyalist hareketin sembolleri ve kalelerinde barikat kurdu. Polis ve paramiliterler bu müstahkem komplekslerin dışındaki pozisyonları ele geçirdiler ve partiler başlangıçta sadece küçük silahlarla ateş ettiler. Mücadele; Steyr, Sankt Pölten, Weiz, Eggenberg (Graz), Kapfenberg, Bruck an der Mur, Graz, Ebensee ve Wörgl gibi sanayi kentlerinde de yaşandı.

Olaylardaki bariz bir an, Avusturya silahlı kuvvetlerinin çatışmaya girmesiyle geldi. Ordu hala nispeten bağımsız bir kurum olarak kalmasına rağmen Şansölye Dollfuss, Karl-Marx-Hof'u hafif topla bombaladı böylece binlerce sivilin hayatını tehlikeye attı ve sosyalist savaşçıları teslim olmaya zorlamadan önce birçok binayı yok etti.[7] Viyana ve Yukarı Avusturya savaşı, 13 Şubat'ta sona erdi ancak özellikle Bruck an der Mur ve Judenburg'da 14 ila 15 Şubat tarihlerinde Steiermark şehirlerinde yoğun bir şekilde devam etti. Bundan itibaren silahlı kuvvetlere karşı savaşan ya da ondan kaçan sadece küçük sosyalist gruplar vardı. 16 Şubat 1934'te Avusturya İç Savaşı sona erdi.

Sonuçları

Savaş sırasında 12 Şubat 1934'te Linz'de öldürülen bir polis memuru için yapılan anıt taşı.

Silahlı çatışmada yüzlerce insan (paramiliterler, güvenlik güçleri ve siviller dahil) öldü ve binden fazla kişi yaralandı. Yetkililer sıkıyönetim hükümleri altında dokuz Schutzbund liderini yargıladılar ve idam ettiler. Ayrıca 1.500'den fazla tutuklama yapıldı. Otto Bauer gibi önde gelen sosyalist politikacılar sürgüne zorlandı.[8] John Gunther, Schutzbund üyelerinin "acımasızca ağır" hükümler aldığını bildirdi.[9]

Şubat 1934'teki olaylar, Sosyal Demokrat Parti ve onun bağlı sendikalarını tamamen yasaklamak için hükûmet tarafından bahane olarak kabul edildi. Mayıs ayında muhafazakârlar, demokratik anayasanın yerini Benito Mussolini'nin faşist İtalya'sı çizgisinde modellenen bir korporatist anayasa ile değiştirdi. Bu nedenle sosyalistler, Avusturya Katolik din adamlarının temeldeki ideolojinin esasen muhafazakâr unsurları olmasından ötürü 'Austrofaşizm' terimini kullandılar. Heimwehr ve Hristiyan Sosyal Partisinin birleştiği Yurtsever Cephe (Vaterländische Front), sonuçta otoriter rejim olan Ständestaat'ın tek yasal partisi oldu.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Notlar

  1. ^ Jelavich 183.
  2. ^ a b c d e Brook-Shepherd 281.
  3. ^ Brook-Shepherd 282.
  4. ^ a b c Jelavich 202.
  5. ^ Lehne 136.
  6. ^ Brook-Shepherd 280–81.
  7. ^ Reppe 79.
  8. ^ Brook-Shepherd 283.
  9. ^ Gunther, John (1940). Inside Europe (İngilizce). New York: Harper & Brothers. s. 416. 

Bibliyografya

  • Brook-Shepherd, Gordon (Aralık 1996). The Austrians: A Thousand-Year Odyssey. HarperCollins. ISBN 0-00-638255-X. 
  • Jelavich, Barbara (Aralık 1989). Modern Austria: Empire & Republic 1815–1986. Cambridge University Press. ISBN 0-521-31625-1. 
  • Lehne, Inge; Johnson, Lonnie (Aralık 1985). Vienna: The Past in the Present. Österreichischer Bundesverlag Gesellschaft, Wien. ISBN 3-215-05758-1. 
  • Reppe, Susanne (Aralık 1993). Der Karl-Marx-Hof. Picus Verlag, Wien. ISBN 3-85452-118-9. 
  • Erika Weinzierl: Der Februar 1934 und die Folgen für Österreich. Picus Verlag, Wien 1994, 3-85452-331-9
  • Irene Etzersdorfer / Hans Schafranek (Hrsg.): Der Februar 1934 in Wien. Erzählte Geschichte. Verlag Autorenkollektiv. Wien 1984, 3-85442-030-7
  • Hans Schafranek, "Die Führung waren wir selber" — Militanz und Resignation im Februar 1934 am Beispiel Kaisermühlen, in: Helmut Konrad/Wolfgang Maderthaner (Hrsg.), Neuere Studien zur Arbeitergeschichte, Bd. II: Beiträge zur politischen Geschichte, Wien 1984, S. 439–69.
  • Stephan Neuhäuser (Hrsg.): “Wir werden ganze Arbeit leisten“ — Der austrofaschistische Staatsstreich 1934. Books on Demand, Norderstedt 2004, 3-8334-0873-1
  • Emmerich Tálos, Wolfgang Neugebauer (Hrsg.): Austrofaschismus. Politik, Ökonomie, Kultur. 1933–1938. 5. Auflage. LIT Verlag, Wien 2005, 3-8258-7712-4
  • Robert Streibel: Februar in der Provinz. Eine Spurensicherung zum 12. Februar 1934 in Niederösterreich, Grünbach Edition Geschichte der Heimat 1994, 3-900943-20-6.
  • Strohal, Eberhard (1988). Die Erste Republik (series title: kurz & bündig). Vienna: hpt-Verlag.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Avusturya'nın ilhakı</span> Führer Adolf Hitlerin 3. Reichı genişletmesinin ilk adımı

Avusturya'nın ilhakı, 12 Mart 1938'de Hitler'in Almanya'yı genişletme çabalarının ilk adımı olmuştur. Avusturya'nın ilhakını, Versay Antlaşması gereği 15 yıldır Milletler Cemiyetinin kontrolünde olan Saar bölgesinin Almanya'ya verilmesi, Çekoslovakya'nın Südetlerinin Almanya'ya hediye edilmesi, Almanya'nın Çekoslovakya'yı işgali ve en sonunda Polonya'nın işgali takip etti.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya Sosyal Demokrat Partisi</span> Avusturyada bir siyasi parti

Sosyal Demokrat Parti Avusturya (SPÖ), 1 Ocak 1889 yılında Hainfeld'de Sosyal Demokrat İşçi Partisi (SDAP) olarak kurulan bir siyasi partidir. 1918'den 1934'e kadar Avusturya Alman Sosyal Demokrat İşçi Partisi (SDAP) adı altında faaliyet gösterdi. Austrofaşizm ve Nazi diktatörlüğü döneminde yasaklandı. 1945'ten 1991'e kadar partinin adı Avusturya Sosyalist Partisi olarak anıldı. SPÖ, Haziran 1945'te Viyana'nın birinci bölgesindeki Löwelstraße 18 numarada yer alan parti merkezine yerleşti, bu nedenle Löwelstraße, SPÖ'ye atıfta bulunurken genellikle federal parti için mecazi anlamda kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya Komünist Partisi</span>

Avusturya Komünist Partisi, Avusturya'da komünist bir siyasi partidir.

<span class="mw-page-title-main">Engelbert Dollfuß</span> 11. Avusturya şansölyesi

Engelbert Dollfuß, Avusturyalı siyasetçi ve şansölye (1932-1934).

<span class="mw-page-title-main">Otto Bauer</span> Avusturyalı siyasetçi (1881-1938)

Otto Bauer, Avusturyalı sosyal demokrat politikacı Avusturya Marksizmi'nin teorisyenlerinden biri. 1920 yılında hazırlanan Avusturya anayasasının oluşturulmasına aktif olarak katıldı. Avusturya Sosyal Demokrat Partisi'nin öncülü olan Avusturya Sosyaldemokrat İşçi Partisi'nin (SDAP) sol kanadının öncülüğünü ve I. Dünya Savaşı sonrası Avusturya'nın Almanya'ya katılması taleplerinin sözcülüğünü yaptı. 1907'den itibaren partiye bağlı Arbeiterzeitungun redaktörlüğünü üstlendi ve 1926'da partinin tarihi Linz Programı'nı kaleme aldı. 1934'te faşizme karşı Şubat Ayaklanması'na katıldı. Ayaklanmanın bastırılmasından sonra Avusturya sosyalistlerinin dış bürosunu kurduğu Brünn'e yerleşti. Almanya'nın Çekoslovakya'yı işgalinden sonra Fransa'ya kaçtı ve orada öldü.

<span class="mw-page-title-main">Leopold Figl</span> 14. Avusturya şansölyesi

Leopold Figl Avusturyalı siyasetçi. Avusturya Halk Partisi'nden seçilen ilk Avusturya Şansölyesi (1945-1953). II. Dünya Savaşı'ndan sonra seçilen en genç Avusturya Şansölyesi oldu.

Drittes Lager "Üçüncü Kamp" terimi, Avusturya'da geleneksel olarak Alman milliyetçisi, özgürlükçü ve ulusal liberal seçmen grubunu ifade eder. Bugün bu terim, esas olarak Avusturya'nın Özgürlük Partisi (FPÖ) tarafından temsil edilmektedir. Terim, Avusturya'daki iki ana siyasi kamp olan Hristiyan Demokrat-Burjuva kampı ve Sosyalist-Sosyal Demokrat kamp arasındaki ayrımı ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Sosyal Demokrat Parti (Portekiz)</span> Portekizde siyasî parti

Sosyal Demokrat Parti Portekiz'deki liberal muhafazakâr bir siyasi partidir. Yaygın olarak kısaltması baş harfleri olan PSD ile bilinir; Oy pusulasında ilk baştaki üç harfi partinin orijinal isminden gelen resmi PPD/PSD formunda görünmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Heimwehr</span>

Heimwehr, 1920'li ve 30'lu yıllarda Avusturya'da faaliyet göstermiş, Almanya'daki Freikorps'a benzeyen milliyetçi bir silahlı yarı askerî örgüttü. Avusturya tipi faşizmin silahlı temsilciliğini üstlenmiş bu örgüt, Avusturyalı komünistlere karşı mücadele ediyor ve parlamenter sisteme karşı geliyordu.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya'nın İBBS'si</span> Vikimedya liste maddesi

Avusturya İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması, Avrupa Birliği ülkelerinin kullandığı İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması içinde Avusturya için kullanılan sınıflandırmadır.

<span class="mw-page-title-main">Alman-Avusturya Cumhuriyeti</span> Orta Avrupada eski bir devlet (1918–1919)

Alman-Avusturya Cumhuriyeti, I. Dünya Savaşı'nın ardından Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun dağılması sonucu çoğunlukla Almanca konuşan nüfus üzerinde kurulan bir devletti. 1919 yılında yapılan Saint-Germain Antlaşması ile Birinci Avusturya Cumhuriyeti kurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya'daki siyasi partiler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Avusturya'nın çok partili bir sistemi bulunmaktadır. Kayıtlı 700'den fazla siyasi partiden yalnızca küçük bir bölümü halk tarafından bilinmektedir. 1980'lerden bu yana dört parti, ulusal parlamentoda sandalye almak için sürekli yüksek oy aldı.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya Komünist Gençliği</span>

Avusturya Komünist Gençliği, Avusturya'da faaliyet yürüten bağımsız Marksist-Leninist gençlik örgütü.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Avusturya Cumhuriyeti</span> Avusturya devlet olma dönemi (1919–1934)

Birinci Avusturya Cumhuriyeti , I. Dünya Savaşı'nın sonunda 10 Eylül 1919'da Saint-Germain Antlaşması'nın imzalanmasından sonra kuruldu ve 1934'te Engelbert Dollfuss ve Anavatan Cephesi'nin diktatörlüğüne dayanarak Austrofascist Avusturya Federal Devleti'nin kurulmasıyla sona eren devlettir. Cumhuriyetin anayasası 1 Ekim 1920'de yürürlüğe girmiş ve 7 Aralık 1929'da değiştirilmiştir. Cumhuriyet döneminde sol ve sağ görüşlere sahip olanlar arasındaki şiddetli çekişmeler giderek daha belirgin hale geldi. Bu da 1927 Temmuz İsyanı'nı ve 1934 Avusturya İç Savaşı'nı başlattı.

<span class="mw-page-title-main">Kızıl Viyana</span>

Kızıl Viyana (Almanca: Rotes Wien), Sosyal Demokratların çoğunluğa sahip olduğu ve kentin ilk kez demokratik olarak yönetildiği 1918-1934 yılları arasında Avusturya'nın başkentinin takma adıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ignaz Seipel</span> 5. Avusturya şansölyesi

Ignaz Seipel 1920'lerde iki kez Federal Şansölye olarak görev yapan Hristiyan Sosyal Partinin (CS) Avusturyalı bir başrahip ve politikacıydı.

<span class="mw-page-title-main">Federal Avusturya Devleti</span> Tek parti faşist diktatörlüğü altında Birinci Avusturya Cumhuriyeti dönemi (1934–1938)

Federal Avusturya Devleti Birinci Avusturya Cumhuriyeti'nin devamı niteliğinde, 1934-1938 yılları arasında Avusturya topraklarında var olmuş ve tek parti tarafından Klerikal faşizm ile yönetilen devlet. Ständestaat kavramı rejim liderleri Engelbert Dollfuss ve Kurt Schuschnigg tarafından savunuldu ve bunun sonucunda ortaya, İtalyan Faşizmi ve Roma Katolikliğinin karışımından meydana gelmiş otoriter hükûmet ortaya çıktı. Devlet Mart 1938'de Almanya'nın Avusturya'yı ilhak etmesiyle (Anschluss) dağıldı. Bu süreçten sonra Avusturya, 1955'te imzalanan ve müttefik devletlerin Avusturya işgalini bitirdiğinin belgesi olan Avusturya Devlet Antlaşmasını imzalayana kadar bağımsızlığını ilan edemeyecekti.

<span class="mw-page-title-main">Josef Dobretsberger</span>

Josef Dobretsberger Avusturyalı bir avukat, ekonomist ve politikacıdır.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Schärf</span>

Adolf Schärf, Avusturya'nın altıncı cumhurbaşkanı. 1957'den ölümüne kadar görevde kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">1927 Temmuz İsyanı</span> 1927 Viyanada ölümcül ayaklanmalar

1927 Temmuz İsyanı 15 Temmuz 1927'de Avusturya'nın başkenti Viyana'da başlayan büyük bir isyandı. Olay, polis güçlerinin öfkeli kalabalığa ateş açması sonrası 89 protestocunun ve beş polis memurunun ölmesiyle sonuçlandı. 600'den fazla protestocu ve yaklaşık 600 polis yaralandı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.