Avlonya Kuşatması
| Avlonya Kuşatması | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1684-1699 Osmanlı-Venedik Savaşı | |||||||||
 XVI. yüzyılda Avlonya kalesi ve limanı | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
 Osmanlı İmparatorluğu |  Venedik Cumhuriyeti | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
| Koca Halil Paşa Küçük Cafer Paşa Süleyman Paşa Mahmud Bey | Giralomo Cornaro (ölü) Giovanni Bassignani Giovanni Matteo Bembo (ölü) Teodoro Corraro Charles Sparre (ölü) | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| 10-15.000 asker | 1.200 asker garnizon 6-7.000 asker takviye | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Hafif | 4.000 ölü 1.000 esir | ||||||||
Avlonya Kuşatması, 1684-1699 Osmanlı-Venedik Savaşı'nda evre.
Venedik Cumhuriyeti'nin 1690 sonunda Avlonya'yı ele geçirmesine karşılık, Koca Halil Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu 4 Şubat-6 Mart 1691 tarihlerinde icra ettiği kuşatma sonucunda Venediklileri büyük bir yenilgiye uğratarak bu önemli kale ve limanı geri aldı.
Kuşatma öncesi
1690 yazında Rumeli Beylerbeyi ve Avlonya Mutasarrıfı Küçük Cafer Paşa bütün birlikleriyle Köprülü Fazıl Mustafa Paşa'nın Avusturya üzerine düzenlediği sefere katıldığından, Avlonya'daki Osmanlı garnizonu bir hayli zayıf kaldı.
Sancaktaki Arnavutların Venedik'e bu durumu haber vermelerinin ardından, 55 parçadan oluşan Giralomo Cornaro komutasındaki Venedik donanması 19 Eylül 1690 tarihinde Avlonya ve Kanina kalelerini istila ederek ele geçirdi.[1] Sadrazam Köprülü Fazıl Mustafa Paşa bu haberi Belgrad'ı kuşatırken aldı ve Koca Halil Paşa'yı kaleyi geri almakla görevlendirdi.
Venedik Doçesi Francesco Morosini ise Avlonya ve Kanina kalelerinin elde tutulmasına yönelik tereddütlüydü, zira Osmanlı İmparatorluğu'nun 1684-1689 arasında toprak kaybettiği dönem geride kalmış, Sadrazam Köprülü Fazıl Mustafa Paşa 1690 yılındaki seferinde Niş, Vidin, Semendire veBelgrad'ı Avusturya işgalinden kurtararak Osmanlıların Balkanlardaki konumunu yeniden güçlendirmişti. Dolayısıyla Doçe Morosini de, Osmanlıların karşı taarruz ihtimaline karşılık, Arnavutluk'taki kalelere harcanan kaynakların Mora'nın savunmasını zayıflatma olasılığından endişe duyuyordu.[2]
Kuşatma
Avlonya'yı geri almak için Serdar tayin edilen ve emrine 6.000 yeniçeri ve kuşatma topları verilen[3] Vezir Koca Halil Paşa'ya, Rumeli Beylerbeyi Küçük Cafer Paşa, İşkodra Sancakbeyi ve Muhafızı Süleyman Paşa ve Prizren Sancakbeyi Mahmud Bey de emrindeki birliklerle katıldı.[4]
4 Şubat 1691'de başlayan kuşatmanın 28. günü olan 4 Mart'ta Venedik donanması bölgeye çıkarma yaparak takviye kuvvet çıkardı. Bu birliklerin, metrislerde bulunan Süleyman Paşa komutasındaki İşkodra askerine taarruzu, Osmanlıların seri bir şekilde savunma düzeni alması sonucunda püskürtüldü. Esirlerin yanı sıra, yaklaşık 4.000 ölü veren Venedik birliği bozgun halinde gemilere sığındı.[5] Kuşatma sırasında Türk topçularının bombardımanında garnizon komutanı Giovanni Matteo Bembo ve (İsveç kökenli) General Charles Sparre de ölmüşlerdi.[6]
Bunun sonucunda kurtulma ümidi kalmayan Avlonya kalesindeki Venedik garnizonu surları lağımlarla tahrip ederek kaleyi tahliye etti (6 Mart 1691).
Kuşatma sonrası
Kalenin alınmasından sonra tahribatın büyük olduğu ve onarılması gerektiği anlaşıldığından Avlonya'da garnizon bırakılmadı ve onun yerine yakınındaki Kanina kalesine muhafızlar yerleştirildi.[7]
Venedik Cumhuriyeti'nin müteakip sefer mevsimindeki hedefi ise Girit'teki Hanya oldu.
Kaynakça
- ^ "Venice's Last Imperial Venture", Proceedings, American Philosophical Society (1976), c.120, sy.3, s.161
- ^ "Venice, Austria, and the Turks in the Seventeenth Century", Kenneth Meyer Setton, American Philosophical Society (1991), s.375-377
- ^ "Venice, Austria, and the Turks in the Seventeenth Century", Kenneth Meyer Setton, American Philosophical Society (1991), s.376
- ^ "Osmanlı Tarihi", İsmail Hakkı Uzunçarşılı, Ankara (2003), c.3/1, s.545
- ^ "Kayı 7: Kutsal İttifaka Karşı", Ahmet Şimşirgil, Timaş Tarih (2015)
- ^ "Essays on the Latin Orient", William Miller, CUP Archive, Cambridge University (1921), s.439
- ^ "Osmanlı Tarihi", İsmail Hakkı Uzunçarşılı, Ankara (2003), c.3/1, s.546
