Av kanunu

Av kanunu çeşitli balık ve yabani hayvanların öldürülmesi veya ele alınması eylemlerine sınırlama ve düzenleme getirmektedir.^[1] Bu kanunlar balıkçılık veya avcılığın belli bir zamanda yasaklanmasına, avlanabilecek maksimum hayvan sayısının sınırlanmasına ve limitli eşya ve olta kullanımını sağlamaya yaramaktadır. Avcılar, balıkçılar ve kanunu tasarlayanlar evren ve popülasyonu koruyabilmek için bu tarz kanunların çıkması gerektiğini birlikte onaylamışlardır. Av kanunları ayrıca av lisansı ücretlerini ve hayvan koruma bütçelerini ayarlamakla da ilgilenir. Genel olarak yabani hayatın koruma altına alınmasıyla ilgilidir.^[2]

Büyük Britanya'da orman kanunları olduğu için av kanunları bunun dışında sayılmaktaydı. I. William döneminde kralın geyiklerini öldürmek büyük suçlardan biriydi. Büyük Britanya'da belli bir üne, saygıya ve konuma ulaşmış avcılar uzun süre avlanabiliyorlardı. 1828 yılında gece avlanmaya yasak getirilmesi ve 1831'de avlanmaya sınırlamalar konulması Büyük Britanya'nın bu duruma önem verdiğini göstermektedir. 1723 yılında Büyük Britanya geceleri avlanan ve hayvan inlerine baskınlar yapan Siyahlılar adlı grup nedeniyle bir kanun hazırlamış ve kaçak avlanmaya bir son vermiştir fakat asıl av kanunları (büyük kapsamda) IV. William zamanında oluşturulmuştur. IV. William'ın dönemindeki av kanunlarına göre eğer ki avlanmak istiyorsanız bunu şehir içinde yapamazsınız. Şehir içinde sadece kendinize ait mekanlarda avlanabilirsiniz. Genel olarak bu dönemde insanlar şehir dışında avlanmayı tercih etmişlerdir.^[3]

Amerika Birleşik Devletleri'nin erken tarihinde kuşların ve yabani hayvanların yok edilmesi konusunda bir adım atılmamıştı. Yüksek ihtimal getirilen ilk kanunla birlikte 1817'de Massachusetts eyaletinde belirli hayvanlar ve kuşların yok edilmesi av olarak sayılmaya başlandı.^[4] Her eyalet bu tarihten sonra kendi av kanunlarını kurmaya başladı. Bu durum hem kanunun bölgesel olmasını hem de realistik olmasını sağladığından diğer ülkelere göre hayvanlar daha çok korundu.^[3]

1900 yılında Amerika Birleşik Devletleri Kongresi'nden Lacey Pakt'ı geçti. Bu kanunlara göre önemli yabani hayvanları, kuşları ve balıkları avlamak isteyenler Birleşmiş Milletler Ziraat Departmanı'ndan Tarım Lisansı almak zorundaydı. Bundan sonraki 10 yılda önemli ilaveler ve yasa değişikleri kuş ve hayvan yumurtalarını, hamile hayvanları ve bebek hayvanları korumak amacıyla yapıldı. 1910 yıllarında artık avlanmak daha önemli bir iş haline geldiği gibi avlanmak daha prestijli olmuştu.^[3]

Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri Kongresi ülkeye gelen göçmen kuşların olduğunu ve belirli olan düzeni bozmamak amacıyla yeni bir yasa daha hazırlamak istedi 4 Mart 1913 tarihinde Weeks-McLean kanunları kongreden onay gördü ve yasa olarak kabul edildi. :^[4]

"Kuzey'de ve Güney'deki Tüm yabani kazlar, yabani kuğular, yağmurkuşları, çulluklar, güvercinler, diğer göçmen kuşlar ve böcekçil kuşları rahat bırakın ve avlamayın. Bu hayvanların korunması bizzat Birleşmiş Milletler Hükûmeti tarafından yapılacak ve bu kanunu sadece kongre düzenleyebilecektir. Ziraat Departmanı ise bu kanunları değerlendirecek ve bir önceki paragrafta anlatılanlar için öneri sunabilecektir fakat yeni bir kanun ekleme yetkisine sahip olmayacaktır."

Bu kanunların en büyük etkisi -ve en geniş kapsamdaki yararı- bahar aylarında yabani kümes hayvanlarının vurulmasını önlemektir. Bu kanun çıkmadan önce Mississippi Nehri Vadisi'nde bu olay çok yaygındı.^[4] Daha sonrasında, 1918'de kongre, 1918 Göçmen Kuşları Koruma Antlaşması'nı imzaladı.