Aurelio Galleppini
| Aurelio Galleppini | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 28 Ağustos 1917 Casale di Pari, İtalya |
| Ölüm | 10 Mart 1994 (76 yaşında) Chiavari, Cenova, İtalya |
| Takma ad | Galep |
| Milliyet |  İtalya |
| Vatandaşlık | İtalya |
| Tür | Çizgi roman |
| Edebî akım | Çizgi roman |
| Önemli ödülleri | tam liste |
Etkilendikleri | |
Aurelio Galleppini, Galep takma adıyla da bilinir (Casale di Pari, 28 Ağustos 1917 - Chiavari, 10 Mart 1994), İtalyan çizgi romancı ve illüstratör.
Çok üretken bir yazar olan Galleppini, en çok grafiklerini yarattığı ve 40 yılı aşkın bir süre boyunca ana çizerlerinden biri olduğu Tex karakteriyle ve 1994 yılına kadar düzenli serinin ilk 400 sayısının kapak sanatçısı olarak tanındı. Çizgi dizileri ve seri dışı albümleri de hesaba katarsak, karakter için neredeyse 2.000 albüm kapağı hazırladı.
Hayatı
İlk eserleri
Grosseto şehri yakınındaki Casale Di Pari'de Sardinyalı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Aurelio Galleppini, gençliğinin büyük bölümünü Sardinya'da geçirdi. Burada küçük yaşlardan itibaren at çizme tutkusuyla birlikte çizimini geliştirmeye başladı. Endüstri Enstitüsü'ndeki ikinci yılında eğitimini bırakarak kendini resme adadı ve kendi kendini yetiştirdi. Henüz 18 yaşındayken, çizimleri bir Alman iki zamanlı projektör üreticisi için yapılan animasyon filmlerinde yer aldı.
Galleppini'nin süreli yayınlarda basılan ilk çizimleri 1936 yılına dayanmaktadır. Bunlar Mondo Fanciullo için hazırlanan resimli peri masallarıydı. 1937'den 1939'a dek Modellina dergisinde ilk resimli öyküleri yayınlandı. Bu dönemde Il Mattino Illustrato için bazı kapaklar çizdi ve Andrea Lavezzolo'nun Il Segreto del Motore adlı eserini resimledi. Aynı yıllarda Mondadori için Federico Pedrocchi'nin senaryosunu yazdığı Pino il Mozzo ve Le Perle del Mar d'Oman isimli iki uzun çizgi romanı çizdi.[2]
Savaş yılları
1940'ta Floransa'ya taşındı ve burada Nerbini Yayınevi'nin çizgi roman dergisi L'Avventuroso ile işbirliği yapmaya başladı ve bazı durumlarda senaryoyu da üstlenerek çeşitli öyküler yazdı.[3]
1943 yılında, İkinci Dünya Savaşı'nın en yoğun olduğu dönemde, ailesinin memleketi olan Sardinya'ya geldi. Mondadori ve L'Avventuroso'da çizgi roman konusunda zaten deneyimi vardı. Maaşlar ödenemediğinden Galep, Cagliari'de San Vincenzo de' Paoli kilisesi rahibelerinin yanında kalacak yer buldu, orada bedava yiyip uyuyabiliyordu.[4] Kendini affettirmek için şapelin sunağının yanlarına iki fresk yaptı. Ayrıca haç istasyonlarının 14 panosunu ve ardından San Vincenzo de' Paoli'nin çocuklarını rahibe Thérèse de Marillac'a takdim ettiği büyük freski çizdi. Neredeyse 50 yıl boyunca bu resimler anonim kaldı: Galep ölümünden birkaç yıl önce onları imzalamayı kabul etti. Sardinya gazeteleri Galep'in "gizli bir ulusal mirasa yeniden hayat ve şöhret kazandırmak istediğini" yazdı.[5]
Savaştan sonra, kendini resme, posterlere ve öğretmenliğe adamak için birkaç yıl boyunca illüstratörlük işine ara verdi. 1947'de, Universo Yayınevi'nin Intrepido dergisiyle uzun bir işbirliğine başlayarak, Albi dell'Intrepido serisi için birkaç çizgi öykü üretti. Aynı dönemde Üç Silahşorlar, Demir Maske, Binbir Gece Masalları, Baron Münchhausen'in Maceraları ve Alessandro Manzoni'nin Nişanlılar'ı gibi edebiyat klasikleri için illüstrasyonlar yaptı ve aynı yıl Carlo Collodi'nin Pinokyo'sunun çizgi romanını çizmek için Nerbini Yayınevi'ne geri döndü.
Tex'in doğuşu
1948'de Edizioni Audace'nin başkanı Tea Bonelli, eski kocası Gianluigi Bonelli tarafından yaratılan iki yeni çizgi roman serisi için onu işe aldı: Occhio Cupo ve Tex Willer.
İlki umduğu kadar başarılı olmadı ve seri sadece birkaç sayıdan sonra kapatıldı. Tex ise sessiz bir şekilde başlamasına rağmen yavaş yavaş popülerlik kazandı ve yıllar içinde en önemli İtalyan çizgi roman serilerinden biri haline geldi. Öyle ki, Aurelio Galeppini'nin hayatının geri kalanı için en öncelikli işi haline geldi.
Giovanni Luigi Bonelli'nin senaryolarına emanet edilen Tex, yayınevinin düşük beklentiler beslediği bir karakterdi, bu nedenle de ucuz ve küçük çizgi roman formatında yaratıldı. İki karakteri yaratmak için Cagliari'den Milano'ya, bizzat Tea Bonelli'nin Aurelio Saffi Caddesi'ndeki ev-ofisine ve ardından Liguria'ya taşındı. İlk günlerde tüm gününü Occhio Cupo plakalarına ve gecenin saatlerini Tex serisine ayırarak çok yoğun bir ritimle çalıştı; ilerleyen yıllarda Tex'in üretiminde kendisine Guglielmo Letteri, Francesco Gamba, Giovanni Ticci ve Erio Nicolò gibi diğer çizerler de katılınca durum değişti. Okurlar, Galeppini'nin boş zamanlarında çizmeye başladığı Tex'in büyük Amerikan filmlerini anımsatan Vahşi Batı maceralarına bayıldılar.
Tex karakterini çizmek için Galeppini başlangıçta Gary Cooper'dan esinlendi ancak kısa süre sonra yüz hatlarını kendisine benzetecek şekilde değiştirdi. Böylece, belirli bir ifadeyi çizmek gerektiğinde, tek yapması gereken onu taklit etmek ve aynada kendini gözlemlemekti.[6]
Ödülleri
- 1993: Premio U Giancu
Kaynakça
- ^ Prandi, Marco; Ferrari, Paolo. Guida Al Fumetto Italiano - Autori Personaggi Storie (2014 bas.). Bologna: Odoya. s. 203. ISBN 9788862882446.
- ^ "Collaboratori: Aurelio Galleppini". www.sergiobonelli.it (İtalyanca). Erişim tarihi: 11 Ekim 2023.
- ^ "FFF - Aurelio Galleppini". Fondazione Franco Fossati. 6 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023.
- ^ Fonnesu, Federico (12 Ekim 2014). "Un Dipinto per la Chiesa in Cambio di un Piatto di Minestra: La Vita del Papà di Tex a Cagliari Durante la Guerra". Sardinia Post (İtalyanca). Sardinia Post. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023.
- ^ Schiavi, Giangiacomo (15 Aralık 2017). "Il San Vincenzo de' Paoli dipinto da Galep, il padre di Tex Willer". Corriere della Sera (İtalyanca). Corriere della Sera. 25 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023.
- ^ "Aurelio Galleppini - Galep". Guida al Fumetto Italiano. 1 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023.
