İçeriğe atla

August Wilhelm Schlegel

August Wilhelm Schlegel
Doğumu8 Eylül 1767(1767-09-08)
Hannover,  Almanya
Ölümü12 Mayıs 1845 (77 yaşında)
Bonn, Almanya
MilliyetiAlman
Alma materGöttingen Üniversitesi
Çağı19. yüzyıl felsefesi
BölgesiBatı felsefesi
OkuluGöttingen Üniversitesi
Bonn Üniversitesi
İlgi alanlarıFiloloji, tarih felsefesi
Önemli fikirleriJena romantizmi
tarihselcilik[1]
Etkilendikleri

August Wilhelm Schlegel, (8 Eylül 1767, Hannover - 12 Mayıs 1845 Bonn) Alman edebiyat tarihçisi, çevirmen, yazar, felsefeci ve Hint kültürü (Hindoloji) uzmanı. Alman romantizm akımının kurucuları arasında sayılır. Kardeşi Friedrich ile birlikte Novalis, Ludwig Tieck ve Friedrich Wilhelm Joseph Schelling gibi dönemin üst düzey edebiyatçılarını bir araya getiren August Wilhelm Schlegel, 19. yüzyıl boyunca etkili olacak, ilerleyen yıllarda da taraftar bulacak bir edebi akımın gelişmesine katkı sağladı.

Kariyer hayatı

19. yüzyılın başında Marktkirche; Domenico Quaglio'dan sonra yağlı boya, 1832

Schlegel, babası Johann Adolf Schlegel'in Lutheran bir papaz olduğu Hannover'de doğdu. Hannover spor salonunda ve Göttingen Üniversitesi'nde eğitim gördü. Başlangıçta teoloji okudu, Heyne altında kapsamlı bir filoloji eğitimi aldı ve Bürger'in hayranı ve arkadaşı oldu. Dante, Petrarch ve Shakespeare'in ateşli bir çalışması. Schlegel, Caroline Böhmer ve Wilhelm von Humboldt ile bir araya geldi. 1790'da kardeşi Friedrich Göttingen'e geldi. Her ikisi de Johann Gottfried Herder, Immanuel Kant, Tiberius Hemsterhuis, Johann Winckelmann ve Karl Theodor von Dalberg'den etkilenmiştir. 1791'den 1795'e kadar Schlegel, Amsterdam'da Herengracht 476'da yaşayan Hollandalı bir bankacının oğlu Willem Ferdinand Mogge Muilman'ın öğretmeniydi.[3]

1796'da, Almanya'ya döndükten kısa bir süre sonra Schlegel, Schiller'in daveti üzerine Jena'ya yerleşti. O yıl doktor Böhmer'in dul eşi Caroline ile evlendi. Bazı edebi yapımlarında Schlegel'e yardım etti ve yazışmalarının 1871'de yayınlanması, onun için ölümünden sonra bir Alman mektup yazarı olarak ün kazandı. 1801'de Schlegel'den ayrıldı ve kısa süre sonra filozof Schelling'in karısı oldu.

Schlegel c. 1800

Jena'da Schlegel, Schiller'in Horen'ine ve o yazarın Musen-Almanach'ına kritik katkılarda bulundu ve Jenaer Allgemeine Litteratur-Zeitung için yaklaşık 300 makale yazdı. Ayrıca Dante ve Shakespeare'den çeviriler yaptı. Bu eser onun edebi itibarını sağlamlaştırdı ve 1798'de Jena Üniversitesi'nde olağanüstü bir profesörlük kazandı. Evi "romantiklerin" entelektüel merkezi haline geldi ve 1796-1801 yılları arasında Bilgi Biliminin Temelleri yoğun bir şekilde araştırılan Fichte tarafından, karısı Dorothea ile birlikte taşınan kardeşi Friedrich tarafından 1796-1801 yılları arasında çeşitli zamanlarda ziyaret edildi.

“ Romantik Hareketin Almanya'da bir yandan Klasisizm ve Neoklasizm'de savunulan estetik ideallere bir tepki olarak, diğer yandan Aydınlanma'nın rasyonel ilkelerinden bir sapma olarak ortaya çıktığı ve bunun sonucunda aydınlanmaya gerilediği Orta Çağ'ın mantıksız ruhu yaygın olarak kabul edilmektedir.[4]„
“ Schlegel, felsefi bir bakış açısından, her şeyin devam eden bir yaratma sürecine katıldığını, oysa ampirik bir bakış açısına göre, doğal şeylerin sanki ölü, sabit ve bütünden bağımsızmış gibi kavrandığını öne sürer.[4]„

1797'de Ağustos ve Friedrich, Friedrich Schiller'den ayrıldı. Schlegel, erkek kardeşiyle birlikte, duygusal romancı August Lafontaine'in son derece popüler eserlerini onaylamadan incelediği Romantik okulun organı olan Athenaeum'u (1798-1800) kurdu.[8] Ayrıca bir şiir kitabı yayınladı ve Kotzebue ile bir tartışma yürüttü. O sıralarda iki kardeş fikirlerinin canlılığı ve tazeliği ile dikkat çekiyordu ve yeni Romantik eleştirinin liderleri olarak saygı görüyorlardı. Ortak makalelerinin bir cildi 1801'de Özellikler ve Eleştiriler başlığı altında yayınlandı. Ocak 1802'de Weimar'da sahnelenen oyunu Ion, Goethe tarafından desteklendi, ancak başarısız oldu.[5]

“ Sanat eseri, tüm unsurları bilinçli olarak sanatçının üzerinde bir güç tarafından seçilmiş gibi göründüğünde, bir üslubu vardır; sanatçı bireyselliğini aşmadığı zaman, tavırcı sanatçı olarak kategorize edilir (SW III, 309-312).[4]„

1801'de Schlegel, sanat ve edebiyat üzerine dersler verdiği Berlin'e gitti; ve ertesi yıl, dramatik şiirin ilkeleri üzerine düşündürücü bir tartışmaya yol açan Euripidean tarzda bir trajedi olan Ion'u yayınladı. Bunu, Calderón'un beş oyununun takdire şayan çevirilerini sunduğu İspanyol Tiyatrosu (2 cilt, 1803/1809) izledi. Başka bir ciltte, Blumensträusse italienischer, spanischer und portugiesischer Poesie (1804), İspanyolca, Portekizce ve İtalyanca şarkı sözlerinin çevirilerini verdi. Ayrıca Dante ve Camões'in eserlerini tercüme etti.

1804'ün başlarında, Berlin'de Madame de Staël ile tanıştı ve onu çocukları için bir öğretmen olarak tuttu. Karısı Caroline'den boşandıktan sonra Schlegel, Madame de Staël ile birlikte İsviçre, İtalya ve Fransa'ya gitti ve onun edebi çalışmalarında danışman olarak görev yaptı. 1807'de Fransız klasisizmine Romantik okul açısından saldırdığı Comparaison entre la Phèdre de Racine et celle d'Euripide adlı bir Fransız makalesiyle Fransa'da büyük ilgi gördü. Dramatik sanat ve edebiyat üzerine ünlü dersleri (Über dramatische Kunst und Literatur, 1809-1811), çoğu Avrupa diline çevrildi, 1808'de Viyana'da verildi. De Staël ve çocukları eşlik etti. 1810'da Schlegel'e Fransız edebiyatının düşmanı olarak İsviçre Konfederasyonu'ndan ayrılması emredildi.[6]

“ Schlegel'e göre, bir sanat eserinin büyüsü, bizi tüm içsel tutarlılığı ile farklı bir dünyaya getirmesidir ve bu yüzden onun organik ve kendi başına bütünleşmesi gerekir. Bu nedenle amacı, natüralizm ile gerçek dünyayı yansıtmak değil, belirli bir maddeye (resimler, kelimeler, mermer) asla bir dizi kural ve ilkeyi uygulama meselesi olmayacak olan kendi dünyasını yaratmak olmalıdır. klasisist ilkelerin yaptığı gibi.[4]„

1812'de De Staël, nişanlısı Albert de Rocca ve çocukları ile birlikte Moskova, St. Petersburg ve Stockholm'e gitti ve etkisiyle ailesinin soyluluk hakkını yeniden canlandıran Jean Baptiste Jules Bernadotte'nin sekreterliğini yaptı. Bundan sonra tekrar Mme'nin hanesine katıldı. de Staël 1817'deki ölümüne kadar, çünkü Mathieu de Montmorency gibi o da hayatının sonuna kadar onun yakınlarından biriydi. Schlegel, 1818'de Bonn Üniversitesi'nde edebiyat profesörü oldu ve hayatının geri kalanında kendisini esas olarak doğu çalışmalarıyla meşgul etti. Sanskritçe için özel bir matbaa kurdu. Bir oryantalist olarak kendisini Bopp'un açtığı yeni yöntemlere adapte edemedi.4[6] Dilbilimci Wilhelm von Humboldt ile mektuplaştı. Madame de Staël'in ölümünden sonra, Schlegel (1818) Heinrich Paulus'un bir kızıyla evlendi, ancak bu birliktelik 1821'de feshedildi.

Schlegel sanat ve edebiyat dersleri vermeye devam etti, 1827'de On the Theory and History of the Plastic Arts ve 1828'de iki cilt eleştirel yazı (Kritische Schriften) yayınladı. 1823-30'da Indische Bibliothek dergisini yayınladı. 1823'te Latince tercümeli Bhagavad Gita'yı ve 1829'da Ramayana'yı düzenledi. Bunu, 1832 tarihli Asya Dilleri Çalışması Üzerine Düşünceler adlı çalışması izledi. Schlegel'in Jena'da başlayan Shakespeare çevirisi, Ludwig Tieck'in gözetiminde, Tieck'in kızı Dorothea ve Wolf Heinrich Graf von Baudissin tarafından nihayet tamamlandı. Bu çeviri, Almancadaki veya aslında herhangi bir dilde en iyi şiirsel çevirilerden biri olarak kabul edilir.[4] 1826'da, 17 yaşındaki Felix Mendelssohn, August Wilhelm'in Shakespeare'in Bir Yaz Gecesi Rüyası çevirisinden esinlenerek aynı adı taşıyan bir konser uvertürü yazdı. Schlegel'in kardeşi Friedrich'in karısı Mendelssohn'un halasıydı.[7]

1835'te Schlegel, bestecinin doğum yeri olan Bonn'da Ludwig van Beethoven anısına bir anıt düzenleyen komitenin başına geçti. Schlegel, resmi açılışından üç ay önce, 1845'te Bonn'da öldü.

Değerlendirmeler

Encyclopædia Britannica Eleventh Edition'a göre,

“ Özgün bir şair olarak Schlegel önemsizdir, ancak şiirsel bir çevirmen olarak nadiren üstün olmuştur ve eleştiride, bir eleştirmenin ilk görevinin üstünlük açısından yargılamak değil, anlamak ve "anlamak" olduğu romantik ilkesini uygulamaya koymuştur. Bir sanat eserini karakterize etmek. „

Traugott Böhme, 1920 Encyclopedia Americana için yazdığı makalesinde şu görüşleri dile getirir:

“ Bir eleştirmen olarak [Schlegel] Lessing ve Herder geleneğini sürdürdü. [Schlegel], Lessing'in üslup ve kişilik gücüne sahip olmadan, daha geniş bir sanatsal duyarlılık yelpazesine hükmediyordu. Onun hatasız dilbilimsel ve tarihsel bilginliği ve yargısının sakin nesnelliği, Herder'in edebi eleştirinin, her şiirsel üretimin özgün bireyselliğine sempatik bir nüfuza dayandırılması yönündeki talebini, Herder'in kendisinden bile daha başarılı bir şekilde yerine getirmesini sağladı. önyargılı estetik standartların uygulanması.

Schlegel, Goethe'nin Hermann ve Dorothea'sı ve Shakespeare'in Romeo ve Juliet'i üzerine denemelerinde analitik ve yorumlayıcı eleştirinin yeni yöntemi için modeller kurdu. Dramatik Sanat ve Edebiyat Üzerine Viyana dersleri Avrupa'nın çoğu diline çevrildi ve eleştirel edebiyata kalıcı bir katkı olarak duruyor; "klasik" ve "romantik" terimlerinin tanımı genel kabul gördü; sözde "üç birlik" ve Shakespeare'in "doğruluğu" üzerine görüşleri İngiltere'de özellikle güçlü bir yankı uyandırdı ve sonunda Johnson'ın Shakespeare'e yönelik tavrının modası geçmiş görünmesine neden oldu.

Dilin biçimsel mükemmelliği, özgünlük eksikliğinden muzdarip olan şiirlerinin başlıca erdemidir. Ion adlı dramasında, Goethe'nin Iphigenie'sine rakip olmak için boşuna çabaladı. Almanlar arasında "sone sanatında model ve usta" olmaktan gurur duyuyordu. Ehrenpforte und Triumphbogen für Kotzebue (1801) gibi parlak edebiyat parodilerinde en iyisidir.

„

1905 Yeni Uluslararası Ansiklopedisi, Schlegel hakkındaki makalesinde şu görüşleri verir:

“ Schlegel-Tieck çevirisi, evrensel olarak, Shakespeare'in yabancı bir dilde başka herhangi bir yorumundan daha iyi kabul edilir. Schlegel ve Tieck sayesinde Shakespeare, Almanya'nın ulusal şairi oldu.

[Schlegel'in] İspanyol Tiyatrosu (1803-09), Calderon'un beş parçasından oluşan, takdire şayan bir şekilde tercüme edildi,... [yaptı] o şairi Alman halkının gözdesi ve onun Blumensträusse der italienischen, spanischen und portugiesischen Poesie (Berlin, 1804) ), güney şarkı sözlerinin büyüleyici bir koleksiyonu, . . . Roman ırklarının metrik biçimlerinin Alman şiirinde vatandaşlığa alınması. Schlegel edebiyatçılarla olan ilişkilerinde kavgacı, kıskanç ve cimri olmayan biriydi, dalağı heyecanlanınca da iftiradan çekinmezdi.

„

Başarılar

1836 yılında American Antiquarian Society üyeliğine seçildi.[8]

İşler

  • İyon (1803)[9]
  • Roma Elegie (1805)
  • Schlegel'in 1801/1804 tarihli Berlin dersleri, Jakob Minor tarafından el yazması notlarından yeniden basıldı (1884)
  • Poetische Werke (1811)
  • Provençale'deki gözlemler (1818)
  • Bhagavad Gita (1823, Latince çeviri)
  • Kritische Schriften (1828, kritik eserler)
  • Eduard Böcking tarafından on iki cilt halinde yayınlanan Sämtliche Werke (1846-1848) (Toplu Eserler)
  • Œuvres écrites en français (3 cilt, 1846)
  • Opuscula Latin alfabesi (1848)

Tercüme

Schlegel'in Shakespeare çevirileri sıklıkla yeniden basılmıştır. 1871-72 baskısı, Michael Bernays tarafından Schlegel'in el yazmaları ile revize edildi. Bernays'in Zur Entstehungsgeschichte des Schlegelschen Shakespeare (1872); Rudolph Genee, Schlegel ve Shakespeare (1903). Schlegel ayrıca, E. T. A. Hoffmann'ın 1807 single'ı Liebe und Eifersucht'un temelini oluşturan La banda y flor gibi Pedro Calderón de la Barca'nın oyunlarını da tercüme etti.

Oskar Walzel tarafından düzenlenen August Wilhelm ve Friedrich Schlegel'in yazılarından bir seçki, Kürschner'in Deutsche Nationalliteratur, 143 (1892)'sinde bulunabilir.

Edebiyat

  • Ludwig Tieck und die Brüder Schlegel. Özet ed. Edgar Lohner tarafından (München 1972)

Kaynakça

  1. ^ Brian Leiter, Michael Rosen (eds.), The Oxford Handbook of Continental Philosophy, Oxford University Press, 2007, p. 175.
  2. ^ Eugenio Coșeriu, "Zu Hegels Semantik," Kwartalnik neofilologiczny, 24 (1977), p. 185 n. 8.
  3. ^ Paulin, Roger (1 Şub 2016). "The Life of August Wilhelm Schlegel, Cosmopolitan of Art and Poetry". Open Book Publishers. 11 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2022 – Google Books vasıtasıyla. 
  4. ^ a b c d Hay, Katia D. "August Wilhelm von Schlegel". plato.stanford.edu. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ "ZEIT ONLINE | Lesen Sie zeit.de mit Werbung oder im PUR-Abo. Sie haben die Wahl". www.zeit.de. 30 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ Niebuhr, Barthold Georg (11 Eyl 1836). "The Life of Carsten Niebuhr, the Oriental Traveller". T. Clark. 11 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2022 – Google Books vasıtasıyla. 
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2022. 
  8. ^ "MemberListS | American Antiquarian Society". www.americanantiquarian.org. 19 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ Schlegel, August Wilhelm ¬von (11 Eyl 1803). "Ion". 21 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2022 – Google Books vasıtasıyla. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ludwig van Beethoven</span> Alman klasik müzik bestecisi ve piyanist (1770–1827)

Ludwig van Beethoven, Klasik dönemden Romantik döneme geçiş sürecine büyük katkı sağlamış ve gelmiş geçmiş en ünlü ve en etkileyici bestecilerden biri olarak kabul edilen Alman piyanist ve bestecidir. 9 senfonisi, 5 piyano konçertosu, 32 piyano sonatı, 16 yaylı dörtlüsü ve hayatı boyunca yazdığı tek opera olan Fidelio en çok bilinen eserlerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Johann Wolfgang von Goethe</span> 18. ve 19. yüzyılda yaşamış Alman yazar, siyasetçi, ressam ve doğabilimci

Johann Wolfgang Von Goethe, Alman hezarfen; edebiyatçı, siyasetçi, ressam ve doğabilimcidir. 1776 yılından itibaren, Weimar dukalığının bakanı olarak çeşitli idari ve siyasi görevlerde bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Romantizm</span> sanat akımı

Romantizm veya Coşumculuk, 1800 ve 1850 yılları arasında Avrupa'da edebiyatı, müziği, felsefeyi ve sanatı etkileyen entelektüel bir akımdı. Bir ölçüde Sanayi Devrimi'ne, Aydınlanma Çağı'na aristokratik sosyal ve siyasi düzenine, doğanın bilimsel rasyonalizasyonuna ve klasisizme tepki olarak doğan, doğaya ve duygulara verdiği önemle bilinen bir akımdır. Ortaya çıkışında ise 1789 Fransız İhtilali sonrasındaki toplumsal, siyasal ve düşünsel yapının etkileri vardır.

Romantizm, Klasik Roman akımına tepki olarak 18. yüzyılın sonlarında doğan ve Victor Hugo'yla birlikte büyük ün kazanan, insanın yaratma özgürlüğü önündeki her şeye karşı duran bir akımdır. "En iyi kural, kuralsızlıktır" diyen romantikler, insanın duygularını, düş gücünü ve insanı düzeltmenin, toplumu düzeltmekle olabileceğini savunurlar.

Alman edebiyatı, Orta Avrupa'da yaşayan Almanca konuşan toplulukların edebi yaratısıdır. Almanya, Avusturya, İsviçre ve bunların yanındaki Alsas (Fransa), Bohemya (Çekya) ve Silezya (Polonya) gibi bölgelerdeki çalışmaları kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Schiller</span> Alman şair, filozof, tarihçi ve piyes yazarı (1759-1805)

Johann Christoph Friedrich von Schiller, 1802 yılında soyluluk unvanı almış bir şair, filozof, tarihçi ve en önemli Alman dram yazarıdır. Yazdığı çoğu tiyatro eseri Alman tiyatrosunda başyapıt niteliğindedir. Schiller doğa tasvirli şiirlerin şairi olarak da gayet başarılı olmuştur, ancak asıl alanı düşünsel/didaktik şiirdir, çoğu yazara ilham olmuştur ve dramatik şiirleri en sevilen Alman balatları arasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Novalis</span> Yazar ve filozof

"Novalis", erken Alman romantizmi'nden yazar ve filozof. Gerçek ismi "Georg Philipp Friedrich Freiherr von Hardenberg".

<span class="mw-page-title-main">Anne Louise Germaine de Staël</span>

Anne Louise Germaine de Staël, Madame de Staël olarak bilinen İsviçreli yazar. İsviçre'nin Fransızca konuşulan bölgesinden olan Staël ülkesi dışında, daha çok da Paris'te yaşadı. Toplumsal Kurumlarla Bağlantısı İçinde Edebiyat adlı yapıtı din, hukuk, ahlak ve edebiyat arasındaki ilişkileri ele alıyordu. Bu kitap günümüzde edebiyat sosyolojisinin başlangıcı kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Wilhelm von Humboldt</span> Alman eğitimci, filozof ve yazar (1767-1835)

Friedrich Wilhelm Christian Carl Ferdinand von Humboldt, Alman filozof, dilbilimci ve devlet adamı. Berlin Üniversitesi'nin kurucularındandır.

Gottfried Wilhelm Leibniz Ödülü, kısa adıyla Leibniz Ödülü, Alman Araştırma Topluluğu 'nun Alman bilim insanlarını desteklemek amaçlı verdiği ödüldür. Adını Alman polimat, filozof ve bilim insanı Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716)'den alan Leibniz Ödülü, 1986'dan beri, Almanya'daki bir araştırma kurumunda veya yurt dışındaki bir Alman araştırma kurumunda çalışan bireylere veya araştırma gruplarına yılda en fazla on ödül verilmektedir. Almanya'daki en önemli araştırma ödülü olarak kabul edilir. Ödül ilk defa Alman Araştırma Topluluğu başkanı Eugen Seibold tarafından yürürlüğe konulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Almanak</span>

Almanak takvime göre düzenlenmiş, özel bir alan veya alanlarda bilgiler içeren yıllık bir yayındır. Ayrıca almanaklarda güneşin ve ayın doğuş ve batış zamanları, güneş ve ay tutulmaları, gelgit saatleri, belirli kilise festivalleri, adli yıllar, tüm çeşitli zaman çizelgelerinin listesi gibi astronomik bilgiler de bulunmaktadır. "Almanak" kelimesi Arapça "iklim" anlamına gelen المناخ el-menaakh kelimesinden gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kara Kartal Nişanı</span> Prusya Krallığının en yüksek onur madalyası

Kara Kartal Nişanı, Prusya Krallığı'nın en yüksek onur madalyasıydı. Brandenburg elektörü III. Friedrich tarafından 17 Ocak 1701 tarihinde yürürlüğe konan nişan, son Prusya Kralı Kayzer II. Wilhelm'in 1918 yılında tahttan indirilmesiyle son bulmuştur. Ne var ki, Hollanda sürgününe gönderilen İmparator bu ödülü aile üyelerine vermeyi sürdürmüş ve ikinci eşi Hermine Reuss'u Kara Kartal Nişanı'na sahip ilk kadın yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Jacob Grimm</span>

Jacob Ludwig Karl Grimm, Berlin), Alman dil bilimci, filolog, hukukçu ve halk bilimci.

Hindoloji, bir bilim dalıdır. Hintçe dilin, edebiyat, tarih, din ve Hint toplumların manevi, maddi kültürünü sistematik şekilde toplar ve araştırır. Geçmiş ve günümüz Hintçesi ve Hint toplumları ana konusunu oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">Weimar Klasisizmi</span> Kültür ve Edebiyat Akımı

Weimar Klasisizmi, Avrupa'nın bir kültür ve edebiyat akımıdır. Taraftarları Romantizm, klasisizm ve Aydınlanma düşüncelerini sentezleyerek yeni bir hümanizm ortaya koymaya çalışmışlardır. Akım, 1772'den 1805'e kadar Johann Wolfgang Goethe, Johann Gottfried Herder, Friedrich Schiller ve Christoph Martin Wieland'ı kapsamış ve genellikle 1778-1805 yılları arasında Goethe ve Schiller üzerine yoğunlaşmıştır.

Bu liste etnik köken ya da ulusa bağlı olmaksızın Almanca Kurgu, Deneme veya Tiyatro oyunu yazan ölmüş ya da yaşamakta olan yazarları içerir.

<span class="mw-page-title-main">Ludwig Tieck</span>

Johann Ludwig Tieck Alman yazar, şair, çevirmen ve öykücü. Berlin'de doğdu. Franz Sternbalds Wanderungen (1798) gibi ilk dönemlerine ait bazı eserlerinde arkadaşı Wackenroder'in romantizm düşüncesinden etkilendi. 1799 yılında Jena'ya yerleştikten sonra Schlegel kardeşler ve Novalis gibi dönemin genç şairleriyle birlikte "Jena romantikleri" adlı topluluğu kurdu. Yabancı yazarların da etkisiyle Alman romantizmini fantastik özellikli edebiyata, Orta çağ Almanyası'nın eski yıllardaki efsanelerine yöneltti. Aynı zamanda Orta çağ Fransası'nı inceleyenlerden oldu. Don Kişot'u Almancaya çevirdi (1799-1801). August Wilhelm Schlegel'in Shakespeare'ı çevirmesine yardımcı oldu. 1812'de Ulrich von Liechtenstein'in Frauendienst adlı eseri gibi Orta çağ'dan kalma bazı yapıtları çağdaş Almancaya uyarladı. 1817'de Alman tiyatrosu hakkında bir kitap hazırladı. Avrupa şehirlerine yaptığı seyahatlerin ardından 1819 yılında Dresden'e yerleşti ve burada "şiirsel gerçekçilik" tarzında öyküler kaleme aldı. Son yapıtlarında ise W. Scott ve Manzoni'den etkilendi. Kralın çağrısı üzerine Prusya Berlini'ne geri döndü ve 28 Nisan 1853 tarihinde öldü.

Alman Romantizmi, 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında Almanca konuşulan ülkelerin egemen entelektüel hareketiydi ve felsefeyi, estetiği, edebiyatı ve eleştirel anlayışı etkiledi. İngiltere ile karşılaştırıldığında, romantizm Almanya'da nispeten erken gelişti ve başlangıç yılları Weimar Klasisizmi (1772-1805) ile aynı zamana denk geldi. İngiliz Romantizminin ciddiyetinin aksine, Alman Romantizmi özellikle zekaya, mizaha ve güzelliğe değer veriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Schlegel</span> Alman yazar, şair, filozof ve eleştirmen (1772-1829)

Karl Wilhelm Friedrich Schlegel bir Alman edebiyat eleştirmeni, filozof, filolog ve Hindolog ve şairdi. Ağabeyi August Wilhelm Schlegel ile birlikte Jena Romantizminin ana figürlerinden biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Johann Wilhelm Ritter</span>

Johann Wilhelm Ritter Alman kimyager, fizikçi ve filozof. Silezya'da bulunan Samitz'de (Zamienice) doğdu ve Münih'de öldü. 1801'de Gümüş klorür ile yaptığı bir deney sırasında 1801'de ultraviyole ışığını keşfetti. "Romantik Dönemin en parlak fizikçisi" olarak tanımlanan Ritter, kendi döneminde tartışmalı bir figürdü. Bilimsel çalışmalarının değeri, ancak ölümünden sonra tamamen anlaşılabilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.