İçeriğe atla

Auctoritas

Roma Senatosu'nun bir oturumunun temsili: Cicero, Catilina ile münakaşa ediyor. (19. yüzyıldan kalma bir freskten)

Auctoritas, Türkçedeki "otorite" kelimesinin kökeni olan Latince bir kelimedir. Tarihsel olarak kullanımı Roma'nın siyasi tarihi tartışmalarıyla sınırlıyken, 20. yüzyılda fenomenolojik felsefenin başlangıcı kelimenin kullanım alanını genişletti.[1]

Antik Roma'da, auctoritas, bir kişinin Roma toplumunda sahip olduğu genel prestij düzeyine ve bunun sonucu olarak, nüfuzuna, etkisine ve iradesi etrafında destek toplama yeteneğine vurgu yapan bir terimdir. Bununla birlikte, Auctoritas yalnızca politik bir terim değildi; aynı zamanda gizemli bir yanı da vardı ve kahraman Roma figürlerin gizemli "komuta gücünü" sembolize ediyordu.

Soylu kadınlar da bir dereceye kadar auctoritas elde edebilirdi. Örneğin, Julio-Claudianların eşleri, kız kardeşleri ve anneleri toplum, kitleler ve siyasi aygıt üzerinde muazzam bir etkiye sahipti. Auctoritas, Roma toplumsal normları nedeniyle kadınlarda daha az açık bir şekilde görülürdü, ancak yine de kadınlar güçlüydüler.

Etimoloji ve köken

Fransız dilbilimci Emile Benveniste'ye, göre auctor kelimesi (ki bu da İngilizce " yazar anlamına gelen " author " kelimesiyle ilişkilidir) Latince augeo'dan ("büyütmek", "büyütmek", "zenginleştirmek") türetilmiştir. Auctor " is qui auget ", yani bir başkasının fiilii etkisini veya hukuki durumunu artıran kişidir.[2] Tartışılır biçimde[], Benveniste, Latince bir kelime olan "auctoritas"ın otorite konumuna gelen bireye değil, ilahi bir güç anlayışına dayandığını savundu.

Antik Roma'daki siyasi anlamı

Politik olarak, Roma Senatosu'nun otoritesi (auctoritas patrum) auctoritas ile bağlantılıydı. Ancak bu Magistralar veya Halk tarafından kullanılan Potestas ve Imperium yetkileri ile karıştırılmamalıdır [] . Bu bağlamda auctoritas, hukuki olarak bir eylemi yetkilendirme yetkisi şeklinde tanımlanabilir.[] .

19. yüzyıl klasikçisi Theodor Mommsen , auctoritas'ın gücünü, "tavsiyeden daha fazlası ve emirden daha az, kimsenin görmezden gelemeyeceği bir tavsiye" olarak tanımlar. Cicero güç ve otorite hakkında, "Cum potestas in populo auctoritas in senatu sit" der. ("Güç insanlarda bulunurken, yetki Senato'ya aittir.")[3]

Özel alanda, kadınlar ve reşit olmayanlar gibi vesayet (koruma) altındakiler benzer şekilde, belirli eylemler için vasilerinin ("koruyucuların") onayını almak zorundaydılar. Örneğin, ailedeki auctoritas'ı karakterize eden (auctor) aile babası oğlunun düğününü geçerli ve meşru kılma yetkisi gibi yetkilere sahip olur. Bu şekilde, auctoritas, bir bilimsel otorite gibi, bir tür "pasif danışman" olarak işlev görebilir.

Herhangi bir yasal kavramı ve hukukun üstünlüğünü geçersiz ilan etmek ve önceden alınan kararları geçersiz kılmak için verilen Roma İmparatorluğu istisnası, bazı askeri ve siyasi durumlarda, anayasa içindeki temel hukuk yapısını geçersiz kılardı. İmparatorluk ayrıcalığı, devleti ve halklarını zarardan korumak için verilirdi. Roma Anayasası'nın temel yasalarının ve hukukun üstünlüğü organının hükümsüz kılındığı sırada, Roma İmparatorluğu'nda Senato tarafından bir diktatör seçilebilirdi.[]

Auctoritas ilkesi

Cumhuriyetin düşüşünden sonra, Roma İmparatorluğu'nun ilk günlerinde İmparatorların princeps (Roma'nın "birinci vatandaşı") unvanı vardı ve aynı zamanda auctoritas principis (en yüce ahlaki otorite) İmperium ve Potestas ile birlikte birçok askeri, yargı ve idari yetkisi bulunmaktaydı . Yani kuvvetler ayrılığına bağlılık, bazı medeni haklar, anayasacılık, tam manasıyla hukuk devleti anlayışı tam olarak sağlanamamıştır.

Ortaçağ

Auctoritas kavramı, Papa'nın dünyevi gücünü güvence altına almak için Orta Çağ boyunca papalık tarafından sıklıkla hatırlatıldı. III. Innocentius, kralları ve imparatorları tahttan indirmek ve bir papalık teokrasisi kurmaya çalışmak için sık sık auctoritas kavramına başvururlardı.

Kaynakça

Referanslar 
  1. ^ "What does auctoritas mean?". Definitions.net. 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2019. 
  2. ^ J. B. Greenough disputes this etymology of auctor - but not the sense of foundation and augmentation - in "Latin Etymologies", Harvard Studies in Classical Philology, Vol. 4, 1893.
  3. ^ De leg. 3. 28
Kaynaklar
  • Cicero, De Legibus (MÖ 1. yüzyıl)
  • Theodor Mommsen, Römisches Staatsrecht, Cilt III, Bölüm 2. (1887)
  • William Smith, Yunan ve Roma Eski Eserler Sözlüğü . (1875, 1890 baskıları)
  • Alvaro d'Ors, Derecho privado romano (10 ed. Eunsa, 2004)
  • Rafael Domingo Osle, Auctoritas (Ariel, 1999)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Batı Roma İmparatorluğu</span> Roma İmparatorluğunun bağımsız yönetilmiş batı yarısı

Batı Roma İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu'nun 395 yılında İmparator I. Theodosius tarafından ikiye bölünmesiyle ortaya çıkan bir devlettir. Diğer yarısı ise Doğu Roma İmparatorluğu olan devlet, MS 3. ile 5. yüzyıllar arasında var olmuştur. Batı Roma İmparatorluğu, ayrı bir bağımsız İmparatorluk mahkemesi tarafından yönetildikleri herhangi bir zamanda Roma İmparatorluğu'nun batı eyaletlerinden oluşuyordu. Batı Roma İmparatorluğu ve Doğu Roma İmparatorluğu terimleri modern zamanlarda fiilen bağımsız olan siyasi varlıkları tanımlamak için icat edildi; Çağdaş Romalılar İmparatorluğun iki ayrı imparatorluğa bölündüğünü düşünmediler, ancak onu iki ayrı imparatorluk mahkemesi tarafından yönetilen tek bir yönetim olarak idari bir çare olarak gördüler.

<span class="mw-page-title-main">Augustus</span> İlk Roma imparatoru (s. MÖ 27 – MS 14)

Augustus, Roma İmparatorluğu'nun kurucusu ve ilk imparatorudur. MÖ 27 - MS 14 yılları arasında hüküm sürmüş olan Augustus, Gaius Octavius Thurinus olarak doğmuş ve MÖ 44 yılında Jül Sezar tarafından evlatlık edinilmesinin ardından Gaius Julius Caesar Octavianus adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Antik Roma</span> İlk Çağın en büyük ve en güçlü medeniyeti

Antik Roma, MÖ 9. yüzyılda İtalya Yarımadası'nda kurulan Roma şehir devletinden doğarak tüm Akdeniz'i çevreleyen bir imparatorluk hâline gelen medeniyetin adıdır. Yaklaşık 2.200 yıl boyunca varlığını sürdürmüş olan Roma uygarlığı bir monarşiden oligarşi ve cumhuriyetin bileşimi bir demokrasiye ve daha sonra da otokratik bir imparatorluğa dönüşmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Roma İmparatorluğu</span> Avrupanın büyük bir bölümü, Batı Asya ve Kuzey Afrikada hüküm sürmüş eski bir imparatorluk (MÖ 27—MS 1453)

Roma İmparatorluğu, Roma Cumhuriyeti döneminde, Augustus'un cumhuriyeti tek başına yönetebilecek yetkiler alması ve cumhuriyet döneminde kimseye verilmemiş haklara sahip olmasıyla oluşan Antik Roma devletidir. Augustus, MÖ 2 yılına kadar cumhuriyeti kendinden sonra da tek bir kişinin yönetebilmesini sağlayacak anayasal reformlar gerçekleştirdi ve Roma İmparatorluğu tam anlamıyla oluşmuş oldu.

<span class="mw-page-title-main">Latium</span> Antik Romada tarihi bir bölge

Latium Batı İtalya'da bulunan, Antik Roma'ya başkentlik yapmış olan Roma'nın kurulduğu bölge. Latium ilkin verimli volkanik topraklardan oluşan küçük bir araziydi. Bölgeyi Latinler iskan etmiştir. Tiber Nehri'nin sol şeridinde, kuzeyde Anio Nehri'ne ve güneydoğusu boyunca Pomptina Palus'a, en güneyde ise Circeius Dağı'na uzanan bölgede lokalizasyonu yapılmıştır. Tiber'in sağ şeridi Etrüsk şehri Veii ve diğer sınırlar da diğer İtalik kavimerce çevrelenmiştir. Roma sırasıyla önce Veii'yi ve onun İtalik komşularını mağlup ederek sınırlarını kuzeydoğuda Apenninus Dağlarına kadar, güneydoğuda ise Pomptina'ya kadar genişletmiştir. Günümüzdeki ardılı Lazio hala büyük bir şehir olsa da antik Latium'un yarısı kadar dahi değildir.

<span class="mw-page-title-main">Egemenlik</span> Bir bölge içinde yüksek otorite ve diğer devletlerden dış özerklik

Egemenlik ya da hâkimiyet, bir toprak parçası ya da mekân üzerindeki kural koyma gücü ve hukuk yaratma kudretidir. Bu güç siyasi erkin dayattığı yasallaşmış bir üst iradeyi ifade etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Roma Cumhuriyeti</span> Antik Romanın cumhuriyetle yönetildiği dönem

Roma Cumhuriyeti, Antik Roma uygarlığında hükûmetin cumhuriyet şeklinde işlediği dönem. Geleneksel olarak MÖ 509 yılında krallığın devrilmesiyle başlayan dönemdir. Bu dönemde ilk iki yüzyıl boyunca, Cumhuriyet toprakları İç İtalya'dan bütün Akdeniz dünyasına kadar genişledi. Sonraki yüzyılda Roma; Kuzey Afrika, İber Yarımadası, Yunanistan ve şu anki Güney Fransa'da egemenlik kurarak daha da büyüdü. Roma Cumhuriyeti, son iki yüzyılı sırasında, hem Fransa'nın kalanına hem de Makedonya ile Anadolu'nun büyük kısmına egemen oldu.

<span class="mw-page-title-main">Senato (Roma)</span>

Roma Senatosu, MÖ 509'da kurulan Roma Cumhuriyeti ve onun devamı Roma İmparatorluğu'nun başlıca yönetim meclisidir. Batı Roma İmparatorluğu 5. yüzyılda sona erdiyse de Roma Senatosu 6. yüzyılın sonlarına kadar toplanmaya devam etmiştir. Senatus kelimesi Latincede yaşlı anlamına gelen senexden gelir. Etimolojik olarak Senato "Yaşlılar Meclisi" demektir.

<span class="mw-page-title-main">Roma hukuku</span> Antik Romanın hukuk sistemi

Roma hukuku, Antik Roma'nın hukuk sistemidir. Kamu hukuku ve özel hukuk ayrımına dayanmaktadır. Bu ayrım ilk kez Roma hukukunda yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Triumvirlik</span> üç kişinin hakim olduğu rejim

Triumvirlik ya da üçler erki, Roma Cumhuriyeti’nin ilanının ilk yıllarından itibaren devletin yönetim ve idare mekanizmalarının bir parçası olarak oluşturulmuş, gerekliliği mevcut devlet idaresi tarafından öngörüldükten sonra farklı yetkilerle donatılmış, üç memurun bu birimlere atanmasıyla oluşturulmuş teşkilatlanmadır.

<span class="mw-page-title-main">Hak</span> Kişinin hukuken korunan ve kendisine bu korumadan yararlanma yetkisi veren menfaat

Hak, kişilerin hukuk düzenince korunan menfaatleridir. Kişilerin lehlerine olan bir durumun kanunlar tarafından korunması, bu korumaya uymayan kişilere karşı ise kanuni girişimlerde bulunulması gibi yetkiler verir. Esasen Arapçada hukuk kelimesinin tekil hâli olan bu kelime, zamanla kişilerin hukuken korunan menfaatlerini tanımlamak için kullanılırken, hakların oluşturduğu düzene ise hukuk adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Roma kralı</span> "Rex", başmagistra

Roma Kralı Roma Krallığı'nın başmagistrası. Romanın kurucusu olan ve bu sebeple kendiliğinden kral olan Romulus hariç tüm Krallar Roma halkı tarafından yaşam boyu seçilmişler, Krallardan hiçbiri tahta çıkmak için askerî gücüne güvenmemiştir. İlk dört kralın seçimlerinin kalıtsal ilkelere göre yapıldığına dair bir bilgi yoksa da, beşinci kral Tarquinius Priscus'tan itibaren kraliyet mirası kralın soyundan gelen kraliyet kadınları tarafından devam ettirilmiştir. Sonuç olarak, antik tarihçiler kralların seçiminde soylarından çok erdemlerine bakıldığını vurgularlar.

<span class="mw-page-title-main">Tribün</span>

Tribün, Roma Cumhuriyeti ve İmparatorluğunda 2-3 seçilmiş magistyra ve idari veya askerî görevlilerce paylaşılan unvan. Kelime, Antik Roma'da insanların askerlik ya da oy verme amacıyla bölünmüş oldukları kabile anlamındaki Tribe (tribus) sözcüğünden türetilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Cumhurbaşkanlığı Kabinesi</span> Türkiye Cumhuriyetinin yürütme organı

Cumhurbaşkanlığı Kabinesi, Hükûmet veya Kabine, Türkiye'de Cumhurbaşkanının başkanlık ettiği ve tüm bakanların bir araya gelip kararlar aldığı kuruldur. Her bakan, kendi bakanlığını ilgilendiren iş ve emri altındaki kamu personelinin yerine getirdikleri işlem ve eylemlerinden sorumludur.

Basilika, yaklaşık 892 yılında VI. Leon tarafından tamamlanan Bizans hukuk derlemesi. Basilika, I. Basileios'un adından gelmekle beraber Yunancada "Kraliyet Kanunları" anlamına da gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">XVII. Ioannes</span>

Papa XVII. Ioannes, 16 Mayıs 1003'ten 6 Kasım 1003'te ölümüne kadar Papalık yapmıştır. Öncülü Papa II. Silvester ve sonraki papa XVIII. Ioannes'dir.

Hukuki yorum, bir hukuk meselesine uygulanacak olan hukuk kuralının belirlenmesi sürecinin önemli parçalarından biridir. Bazı hukuk kuralları, uygulanabileceği işlemler açısından yeterince açık olmayabilir. Bu nedenle söz konusu kuralın bulunduğu metnin incelenmesi ve anlamının belirlenmesi gerekebilir. İşte bu amaçla yapılan anlamlandırma faaliyetlerine hukuki yorum adı verilir.

<span class="mw-page-title-main">Roma vatandaşlığı</span> Antik Romada vatandaşlık

Antik Roma'da vatandaşlık özgür bireylerin yasalar, mülkiyet ve yönetim ile ilgili olarak elde ettiği ayrıcalıklı siyasi ve hukuki bir statüdür.

Roma Krallığı Senatosu, Roma Krallığı'ndaki siyasi bir kurumdu. Senato kelimesi, "yaşlı adam" anlamına gelen Latince "senex" kelimesinden türemiştir. Bu nedenle, senato kelimenin tam anlamıyla "yaşlılar kurulu" anlamına gelir ve "Yaşlılar Konseyi" olarak tercüme edilir. Roma'nın kuruluşundan yüzyıllar önce Roma'ya yerleşen tarih öncesi Proto Hint-Avrupalılar, kabile toplulukları halinde yapılandılar. Bu kabile toplulukları genellikle kabileleri üzerinde en yüksek yetkiye sahip olan aristokrat bir kabile yaşlıları kurulu tarafından idare ediliyordu. Tiber kıyılarına yerleşmiş olan bu ilk kabileler sonunda gevşek bir konfederasyon halinde toplandılar ve daha sonra bölgeye dışarıdan gelebilecek "işgalcilere" karşı korunmak için bir ittifak kurdular.

Roma İmparatorluğu'nun yasama meclisleri, Roma İmparatorluğu'ndaki siyasi kurumlardı. İkinci Roma İmparatoru Tiberius'un hükümdarlığı sırasında, Roma meclisleri (komiteler) tarafından sahip olunan yetkiler senatoya devredildi. Meclislerin etkisizleştirilmesi, onların Roma'nın ayaktakımından oluşmalarının yanında başka nedenlerle de kaçınılmaz hale gelmişti. Seçmenler, genel olarak, önlerine konulan önemli sorunların ve soruların esası konusunda bilgisizdi ve çoğu zaman oylarını en yüksek teklifi verene satmaya istekliydiler.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.