Atina Okulu
 | |
| Sanatçı | Raffaello Sanzio |
|---|---|
| Yıl | 1509-1511 |
| Tür | Fresk |
| Boyutlar | 500 cm × 770 cm (200 in × 300 in) |
| Konum | Apostolik Sarayı, Vatikan |
Atina Okulu (ya da İtalyanca: Scuola di Atene), İtalyan ressam Raffaello Sanzio tarafından 1509-1511 yılları arasında yapılmış fresk. Atina Okulunda ana konu felsefe ve astrolojiyi ilahiyat ile bağdaştırmaktır. Fresk Vatikan'da Stanza della Segnatura[1]'da bulunmaktadır.
Eserin içeriği
Raffaello, ilk çağın anıtsal mimarisi içinde bir yanda idealist Platon’u öte yanda realist Aristo’yu resimlemiştir. Felsefi inançlarına paralel olarak Platon göğü, Aristo yeri gösterir. Ayrıca resimde Öklid’den, Diyojen’e kadar pek çok ilk çağ filozofu ve matematikçisi de yer almıştır. Mekâna yerleştirilen ana figürlerden olan Platon ve Aristo’nun etrafında bulunan diğer filozof ve bilim adamlarıyla kalabalık bir görünüm izlenmektedir. Platon figürü için uzun sakallarıyla Leonardo da Vinci, ön plandaki basamaklardan birinde kolunu mermer bir bloğa dayayarak oturmuş matematikçi Heraklitos için ise Michelangelo modellik yapmıştır. Raffaello'nun kendisi ise basamakların altında en sağda resmin dışına bakmaktadır.
Raffaello'nun eseri[2]
Raffaello "Atina ekolü" ismi verilen freskinde sıklıkla Antik Yunan'ı kendine rehber edinen iki adet kimliğe sahip çok sayıda kişilik yerleştirmiştir. Bu sayede merkezde duran yaşlı adam aynı anda hem Platon hem de Ressam olan Leonardo Da Vinci'dir.
Eskiler ekolü adlı freskte ilk olarak göze çarpan, eğilmiş bir vaziyette geometrik figürler çizen kişi aynı zamanda hem Yunan matematikçi Eukleides hem de kendisinin arkadaşı olan mimar Bramante'dir.
Rönesansın sanatçıları, sanatları, edebi birikimi ve pozitif bilimleri restore etme çalışmalarında onların bakış açılarına göre antik Yunan şehirlerinin tanıtmak bakımından en iyi olduğu "düşüncenin altın çağı"na başvurmaktadır. Bu fresk günümüzde Vatikan'da Stanza della Segnatura[1]'da bulunmaktadır.
Raffaello'nun bir portresi.
Figürler
Resimdeki, Platon ve Aristo gibi, bazı filozofların kimlikleri bellidir. Bunun ötesinde, Raffaello figürlerinin kimlikleri her zaman varsayımsaldır..Konuyu komplike bir hale getirmek için, Vasari' nin çabalarından itibaren bazıları birden fazla kimlik almıştır, sadece antik değil aynı zamanda Raffaello' nun çağdaşı olan figürlerdir.[3]
Luitpold Dussler, kimlikleri kesin olarak belirlenebilenler ile birlikte bazılarını sayar: Platon, Aristoteles, Sokrates, Pisagor,[4] Öklit,[5] Ptolemaus, Zoroaster, Raffaello, Sodoma and Diyojen. Diğer kimlikleri "tahmin düzeyi yüksek veya düşük" olarak düzenler.[6]
Önerilen kimliklerin daha kapsamlı bir listesi aşağıda verilmiştir:[7]
1: Kıbrıslı Zenon 2: Epikür Büyük olasılıkla, Rönesans dönemindeki tipik bir figür olarak iki filozof resmi: "Ağlayan" filozof Heraklitos ve "gülen" filozof Demokritos. 3: bilinmeyen (Raffaello olduğu düşünülen)[8] 4: Boethius veya Anaksimandros veya Empedokles? 5: Averroes 6: Pisagor 7: Alcibiades veya Büyük İskender? 8: Antisthenes or Xenophon or Timon? 9: Raphael,[8][9][10] Aşk'ın kişileştirilmesi olarak Fornarina[11] or Francesco Maria della Rovere? 10: Aeschines veya Xenophon? 11: Parmenides? (Leonardo da Vinci) 12: Sokrates 13: Heraklitos (Michelangelo) 14: Platon (Leonardo da Vinci) 15: Aristoteles (Giuliano da Sangallo) 16: Diyojen 17: Plotinus (Donatello?) 18: Öğrencileriyle Öklid veya Arşimet (Bramante?) 19: Strabon veya Zoroaster? (Baldassare Castiglione) 20: Batlamyus? R: Apelles (Raphael) 21: Protogenes (Il Sodoma, Perugino veya Timoteo Viti)[12]
Freskte bulunan figürlerin felsefi açıdan yorumlanması
Antik Yunan insanlarının kutsal ve dinsel görüşünde, bu geleneğin yedi ana "liberal sanatı" insanlara gösterilmeye çalışılmıştır. Bu liberal sanatlar sırası ile;
olarak anlatılmaktadır.
Düşünürlerin Raffaello'nun freskini yorumlaması
Raffaello bu freskinde düşünürlere göre kendi yaşadığı 16. yüzyılda düşüncenin köreldiğini düşünen insanlardan biri idi. Düşüncenin körelmesini engellemek amacı ile bu freski yapıp insanlara sundu.
Raffaello insanlara bu freski sunduktan sonra çoğu kişi freskin üzerinde hiç kafa yormadan değersiz olduğuna karar verdi. Ancak bunu yorumlayan felsefeciler Raffaello'nun ne anlatmak istediğini insanlara kendilerince anlattılar. Felsefecilerin çabalarından sonra çoğu insan bu fresk üzerinde düşünmeye başladı. Raffaello'nun bu çabası düşüncenin kendine göre körelmeye başlamasını engelledi. Bunun sayesinde yedi ana liberal sanattan unutulmaya yüz tutmuş birçok sanat tekrar ivme kazandı.
Kaynakça
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 11 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2015.
- ^ Junior Larousse volume:3 page:566,567
- ^ Vasari mentions portraits of Federico II of Mantua, Bramante, and Raffaello himself: Giorgio Vasari, Lives of the Artists, v. I, sel. & transl. by George Bull (London: Penguin, 1965), p. 292.
- ^ Jürg Meyer zur Capellen, however, qualifies the certainty of this identification writing "eine Gruppe von Lesenden und Disputierenden, die um eine Sitzfigur, vielleicht Pythagoras, angeordnet ist." ("a group of people reading and debating, arranged around a seated figure, perhaps Pythagoras."). Jürg Meyer zur Capellen: Raffael (Munich: Beck 2010), p. 49
- ^ Again, Meyer zur Capellen is more cautious: "Eine Gruppe von Schülern umgibt einen Lehrer (Archimedes oder Euklid?), der auf einer Tafel ein geometrisches Prinzip erläutert" Jürg Meyer zur Capellen: Raffael (Munich: Beck 2010), p. 50
- ^ Luitpold Dussler: Raphael. A Critical Catalogue (London and New York: Phaidon 1971), p. 73
- ^ [Following 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde [https://web.archive.org/web/20060715224210/http://www.mlahanas.de/Greeks/SchoolAthens.htm arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The School of Athens, "Who is Who?"] 15 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Michael Lahanas
- ^ a b Raphael has reused the motif of two women from his earlier work the Vision of a Knight. Raphaël, page 215, Edition 31; Edition 42 of Chefs-d'oeuvre de l'art: Grands peintres, Taylor & Francis, 1966. or (Federico II of Mantua?)
- ^ Understanding art concise history page 118
- ^ The interpretation of this figure as Hypatia seems to have originated from the Internet. Serious sources don't mention it at all. H. J. Mozans (=John Augustine Zahm) specifically regrets that Hypatia doesn't appear in the painting in his book Women in Science p. 141
- ^ Raphael's lover Fornarina is portrayed in a famous painting in the National Gallery of Ancient Art in Rome. This identification has been introduced on 2002 by Matteo Smolizza during his cooperation with Lorenza Mochi Onori, former Director of the Museum, in the occasion of the Exhibit La Fornarina di Raffaello, Milan, Fondazione Arte e Civiltà, March 14 - June 2, 2002. It was later investigated on the basis of 1) position of the portrait (specular to Raphael's one) ; 2) appearance compared with contemporary Raphael’s drawings; 3) strictly contemporary texts by Raphael to the woman; 4) fresco's general meaning. Cfr. Smolizza, pp. 68-74
- ^ The interpretation of this figure as Sodoma may be in error, as Sodoma was 33 at the time of painting, while Raphael's teacher, Perugino, was a renowned painter and aged about 60 at the time of this painting, consistent with the image. Timoteo Viti is another plausible candidate.
