İçeriğe atla

Athena Coustenis

Athena Coustenis
Ekim 2020'de Dr. Athena Coustenis
Doğum1961
Atina, Yunanistan Krallığı
Vatandaşlık Yunanistan
 Fransa
EğitimPierre ve Marie Curie Üniversitesi
New Sorbonne Üniversitesi
Resmî sitecoustenisplanetologist.com
Kariyeri
DalıAstrofizik
Gezegen bilimi
TezSatürn'ün uydusu Titan'ın atmosferi ve Voyager'ın kızılötesi gözlemleri (1989)

Athena Coustenis (d. 1961, Atina), Yunan asıllı Fransız astrofizikçi ve gezegen bilimcidir. Meudon'daki Paris Gözlemevi'nde çalışmaktadır ve Fransa Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi'nde (CNRS) İstisnai Araştırma Sınıfı Direktörüdür.[1] Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ve NASA için çeşitli uzay görevi projelerinde yer almaktadır. Gaz devi gezegenleri Satürn, Jüpiter ve onların uydularıyla ilgilenmekte ve Satürn'ün uydusu Titan konusunda önde gelen uzman olarak kabul edilmektedir.[2]

İlk yılları ve eğitimi

1961'de Atina'da doğan Athena Coustenis, Fransa'nın Paris kentine taşındı ve burada 1986'da Pierre ve Marie Curie Üniversitesi'nde (UPMC) astrofizik ve uzay teknikleri alanında lisans derecesi ve yüksek lisans derecesi aldı. New Sorbonne Üniversitesi'nde İngiliz Edebiyatı alanında eğitim aldı. 1989'da Titan'ın atmosferi ve Vayoger'in kızılötesi gözlemleriyle ilgili doktora tezini savundu.[3]

Kariyeri

Coustenis, DESPA'da ve ardından 1991'den 2008'e kadar LESIA'da kıdemli araştırmacı olarak çalıştı. 2008'den günümüze, Athena Coustenis, Fransa'nın Meudon kentindeki Paris Gözlemevi'ndeki CNRS'de araştırma direktörüdür. Bilimsel toplulukların, derneklerin ve kurumların çeşitli üst düzey komitelerinde yer almaktadır.

Coustenis şu anda Avrupa Uzay Ajansı'nın İnsanlı Uzay Uçuşu ve Keşif Bilimi Danışma Komitesi'nin (HESAC) başkanıdır.[4] Ek olarak COSPAR Gezegen Koruma Paneli'nin başkanıdır.[5] Ayrıca, Avrupa Yerbilimleri Birliği (EGU), Uluslararası Jeodezi ve Jeofizik Birliği (IUGG), Uluslararası Astronomi Birliği (IAU), Uluslararası Astronotik Akademisi (IAA), Avrupa Gezegen Bilimi Kongresi (EPSC), Europlanet, Uluslararası Uzay Bilimleri Enstitüsü (ISSI) ve Uluslararası Yaşamın Kökeni Çalışmaları Topluluğu (ISSOL) dahil olmak üzere bilimsel toplulukların, derneklerin ve kurumların çeşitli liderlik komitelerinde yer almıştır.[6]

Coustenis, 2011'den 2015'e kadar Uluslararası Meteoroloji ve Atmosfer Bilimleri Birliği'nin 2010'dan 2014'e kadar ESA Güneş Sistemi ve Keşif Çalışma Grubu'nun başkanlığını yaptı. 2014 yılından 2020 yılına kadar Avrupa Bilim Vakfı Avrupa Uzay Bilimleri Komitesi (ESF-ESSC) Başkanlığı, EGU Gezegen Bilimleri Bölümü Başkanlığı ve EUROPLANET Topluluğu Başkan Yardımcılığı görevlerinde bulunmuştur.

Üyelikler, onurlar ve ödüller

  • NASA Grup Başarı Ödülü - Cassini Programme Huygens Atmospheric Structure Instrument (HASI)
  • NASA Grup Başarı Ödülü - Cassini Program Descent Imager Radiometer Spectrometer (DISR)
  • NASA Kamu Hizmeti Grubu Başarı Ödülü - Huygens Atmospheric Structure Instrument (HASI)
  • NASA Kamu Hizmeti Grubu Başarı Ödülü - Descent Imager Spectrometer radiometer (DISR)
  • Huygens Sondasına olağanüstü bir katkı sağladığı için ESA Ödülü.
  • Amerikan Astronomi Derneği, Coustenis'e 2014 yılında Harold Masursky Ödülü verdi.[7]
  • Bureau des Longitudes üyeliği[8]
  • 2017'de International Academy of Astronautics üyesi seçildi.[9]
  • Ocak 2018'den beri, Belçika Kraliyet Akademisi'nin ilişkili üyesi.[10]
  • 18101 Coustenis astroidi, Prof. M. Fulchignoni'nin önerisi üzerine, adını Athena Coustenis'ten almıştır.[11]
  • Fransız Liyakat Nişanı: Legion of Honor [12]

Kaynakça

  1. ^ reserved, Handmade at thinkworks.com for Dr. Athena Coustenis, All rights. "A. Coustenis, Planetologist". www.coustenisplanetologist.com (İngilizce). 1 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  2. ^ ""A Traveller's Guide To The Planets" (Videos, TV Shows & Photos)". National Geographic. 8 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  3. ^ Royer, Emilie (27 Ocak 2016). "Dr. Athena Coustenis: just follow your dreams". Women in Planetary Science: Female Scientists on Careers, Research, Space Science, and Work/Life Balance (İngilizce). 23 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  4. ^ "Human spaceflight and Exploration Science Advisory Committee (HESAC)". www.esa.int (İngilizce). 13 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  5. ^ "PANEL ON PLANETARY PROTECTION (PPP) | cospar". web.archive.org. 27 Temmuz 2019. 27 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  6. ^ "ESSC - ESF - Science Connect". web.archive.org. 27 Temmuz 2019. 27 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  7. ^ "2014 Prize Recipients | Division for Planetary Sciences". dps.aas.org (İngilizce). 2 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2018. 
  8. ^ "Composition du Bureau des longitudes – Bureau des longitudes". 16 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2021. 
  9. ^ "International Academy of Astronautics". iaaweb.org. 16 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2018. 
  10. ^ "Détail". www.academieroyale.be (Fransızca). 16 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2018. 
  11. ^ "MP Names". 26 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2022. 
  12. ^ Décret du 13 juillet 2019 portant promotion et nomination, 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 15 Temmuz 2019 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Mars</span> Güneş Sisteminde Güneşe en yakın 4. gezegen

Mars, Güneş Sistemi'nin Güneş'ten itibaren dördüncü gezegeni. Roma mitolojisindeki savaş tanrısı Mars'a ithafen adlandırılmıştır. Yüzeyindeki yaygın demir oksitten dolayı kızılımsı bir görünüme sahip olduğu için "Kızıl Gezegen" olarak da bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Ganymede (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Ganymede, Jüpiter'in doğal uydularından biridir. Jüpiter'in ve aynı zamanda Güneş Sistemi'nin en büyük uydusudur. Merkür gezegeninden çap olarak daha büyüktür, ancak kütlesinin yalnızca yarısı kadardır. Ganymede'nin yoğunluğu çok daha azdır. 7 Ocak 1610 tarihinde Galileo Galilei tarafından bulunmuş ve o dönemde tanımlanan 4 Galilei uydusu arasında gezegene yakınlık açısından üçüncü sırada bulunması nedeniyle Jüpiter'in 'III' numaralı uydusu olarak adlandırılmıştır. Galile Uyduları grubuna Io, Europa ve Callisto da dahildir.

<span class="mw-page-title-main">Astrobiyoloji</span> Dünyadaki ve uzaydaki yaşamın incelenmesi ile ilgilenen dirim bilimi dalı

Astrobiyoloji ya da eksobiyoloji, disiplinlerarası bir bilim olup, özellikle evrende yaşamın ortaya çıkmasını ve evrimini sağlayan jeokimyasal ve biyokimyasal etken ve süreçleri konu alır; bir başka deyişle, evrende biyolojik kökenin, evrimin, dağılımın ve canlıların geleceğinin incelenmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Uluslararası Uzay İstasyonu</span> Düşük Dünya yörüngesinde yaşanabilir yapay uydu

Uluslararası Uzay İstasyonu, alçak Dünya yörüngesine yerleştirilmiş bir uzay üssü, başka bir tabirle üzerinde yaşanabilen yapay bir uydudur. Bir araya getirilen modüllerin birleştirilmesiyle inşa edilmiş olan istasyonun ilk kısmı 1998 yılında fırlatılmıştır. İstasyonun yapısı temel olarak basınçlı modüller, destekleyici dış iskelet ve güneş panellerinden meydana gelmektedir. Dünya yörüngesinde bulunan en büyük yapay uydudur. Uygun saatlerde yeryüzünden bakıldığında çıplak gözle görülebilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Avrupa Uzay Ajansı</span> AB ülkelerinin uzay kuruluşu

Avrupa Uzay Ajansı veya yaygın İngilizce kısaltmasıyla ESA, 1975 yılında, uzayın keşfini amaçlayan, hükûmetlerarası bir organizasyon olarak kurulmuştur. Şu an 22 üyesi olan ajansın merkezi Fransa'nın başkenti Paris'tedir. 2021 yılı itibarıyla 4,55 milyar Euro'luk bütçeye ve yaklaşık 2200 çalışana sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Titan (uydu)</span> Satürn uydusu

Titan, Satürn'ün en büyük uydusu ve yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur. Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gök cismi olan Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">İapetus (uydu)</span>

Iapetus, tahmini 1469 km çap ile Satürn'ün üçüncü, Güneş Sistemi'nin 11. büyük uydusudur. İsmini Yunan Mitolojisi'nde bir Titan olan Iapetos'tan alır. Giovanni Domenico Cassini tarafından 1671 yılında keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Uzay sondası</span> uzay keşfi için yapılan makineler

Uzay sondası, Dünya'nın çekim alanından kurtulup, Ay'a, diğer gökcisimlerine, gezegenler arası ya da galaksiler arası uzay boşluğuna gönderilerek veri toplamaya yarayan robotik uzay aracı ve bu aracın yerine getirdiği göreve verilen addır. Halihazırda etkin durumda yaklaşık 20 uzay sondası görev yapmaktadır. Şu an uzayda sondası bulunan ülkeler ve birlikler, Rusya, Ukrayna, ABD, AB, Japonya, Hindistan ve Çin'dir.

<span class="mw-page-title-main">James Webb Uzay Teleskobu</span> Aralık 2021de uzaya gönderilen en gelişmiş uzay teleskobu

James Webb Uzay Teleskobu, kızılötesi astronomiye yönelik bir uzay teleskobudur. Uzaya gönderilmiş en güçlü teleskoptur. Eskiyen Hubble Uzay Teleskobu'nun kısmen ardılı olacak şekilde planlanmış, NASA öncülüğünde ve ESA ile CSA'nın desteğiyle geliştirilmiştir. Aralık 2021'de fırlatılmış ve Ocak 2022'de yörüngesine girmiştir.

<i>Cassini-Huygens</i> NASA-ESA-ASI ortak yapımı kaşif (satürn ve uyduları)

Cassini–Huygens, doğal uyduları ve halkaları da dahil olmak üzere Satürn sistemini incelemek amacıyla 15 Ekim 1997'de başlatılan NASA, ESA ve ASI ortaklığında gezegenler arası uzay araştırma göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Skathi (uydu)</span> Satürnün bir uydusu (Saturn XXVII)

Skathi, Satürn'ün İskandinav uyduları grubundaki düzensiz uydularından biridir. 23 Eylül 2000'de Brett Gladman liderliğindeki bir grup gökbilimci ekip tarafından keşfedildi. Ekip, 7 Aralık 2000'de Satürn'ün diğer yedi uydusu olan Tarvos, Ijiraq, Thrymr, Siarnaq, Mundilfari, Erriapus ve Suttungr ile birlikte keşiflerini duyurdu. Uydu, astronomik cisimlerin büyük ölçüde Yunan ve Roma isimleri ile adlandırılma çabasının bir parçası olarak, İskandinav mitolojisindeki bir figür olan Skaði'nin adını aldı.

<i>Giotto</i> (uzay aracı)

Giotto, Avrupa Uzay Ajansı'nın bir robotik uzay aracı göreviydi. Uzay aracı, Halley kuyruklu yıldızı'na uğradı ve incelemeler yaptı, bu sayede bir kuyruklu yıldızın yakın gözlemlerini yapabilen ilk uzay aracı oldu. 13 Mart 1986'da Halley'in çekirdeğine 596 kilometre mesafeden yaklaşmayı başardı. Uzay aracı, İtalyan Rönesansı'nın erken dönem ressamı Giotto di Bondone'nin adını taşıyordu. Giotto di Bondone, 1301 yılında Halley kuyruklu yıldızı'nı gözlemlemiş ve Scrovegni Şapeli'ndeki Bilgelerin Tapınması adlı tablosunda "Beytüllahim Yıldızı" olarak tasvir etmek için ilham almıştı.

<i>2001 Mars Odyssey</i> Mars yörüngesinde robotik uzay aracı

2001 Mars Odyssey, Mars gezegeninin yörüngesinde dönen bir robotik uzay aracıdır. Görevin tamamı için tahmin edilen maliyeti 297 milyon dolar olan proje, NASA tarafından geliştirildi ve Lockheed Martin'e dışarıdan sözleşmeli olarak ihale edildi. Görevi, spektrometre ve termal kamera kullanarak geçmişte veya günümüzde su ile buz kanıtları saptamak ve bunun yanı sıra gezegenin jeolojisini ve radyasyon ortamını incelemektir. Odyssey'in elde ettiği verilerin, Mars'ta yaşam olup olmadığı sorusunu yanıtlamaya ve gelecekte astronotların maruz kalabileceği radyasyonun risk değerlendirmesinin oluşturulmasına yardımcı olacağı umulmaktadır. Aynı zamanda Curiosity keşif aracı ile, daha önceki Mars Exploration Rover ve Phoenix iniş aracı arasında Dünya ile iletişim için bir röle görevi görmektedir. Adını bilimkurgu yazarı Arthur C. Clarke'a saygı olarak, onun ve Stanley Kubrick'in kaleme aldığı 2001: A Space Odyssey adlı filmden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">BepiColombo</span>

BepiColombo, Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ve Japonya Uzay Araştırma Ajansı'nın (JAXA) Merkür gezegeni ortak görevidir. Görev, birlikte fırlatılan Mercury Planetary Orbiter (MPO) ve Mio uydularından oluşmaktadır. Merkür'ün manyetik alanı, manyetosferi ve hem iç hem de yüzey yapısının nitelendirmesi de dahil olmak üzere kapsamlı bir çalışma gerçekleştirilecek. 20 Ekim 2018, 01.45 UTC'de Ariane 5 roketiyle fırlatıldı ve bir Dünya uçuşu, iki Venüs uçuşu ve altı Merkür uçuşunun ardından, 5 Aralık 2025'te Merkür'e varması bekleniyor. Görev, Avrupa Uzay Ajansı Horizon 2000+ programının bir parçası olarak yıllarca süren teklif ve planlamadan sonra Kasım 2009'da onaylandı. Programın fırlatılan son görevidir.

<span class="mw-page-title-main">Huygens (uzay aracı)</span>

Huygens, 2005'te Satürn'ün uydusu Titan'a başarıyla inen atmosferik bir giriş probuydu (sonda). Avrupa Uzay Ajansı tarafından inşa edilip işletilen bu uzay aracı, Cassini-Huygens misyonunun bir parçasıydı ve Titan'a inen ilk uzay aracı ve bir uzay aracının Dünya'dan şimdiye kadar yaptığı en uzak iniş oldu. Sonda, 1655'te Titan'ı keşfeden 17. yüzyıl Hollandalı gökbilimci Christiaan Huygens'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Çift Asteroit Yönlendirme Testi</span>

Çift Asteroit Yönlendirme Testi, NASA'nın Dünya'ya yakın cisimlere karşı gezegen savunması yöntemini test etmeyi amaçladığı bir uzay göreviydi. Bu görev, bir uzay aracının bir asteroitle kafa kafaya çarpıştığında momentum aktarımı etkisinin asteroidi ne kadar saptırdığını değerlendirmek için tasarlandı. Seçilen hedef asteroit olan Dimorphos, Didymos asteroidinin uydusudur ve her iki asteroit de Dünya'ya bir çarpma tehdidi oluşturmamaktadır. 24 Kasım 2021'de Dünya'dan fırlatılan DART uzay aracı, 26 Eylül 2022 23:14 UTC'de Dimorphos'a başarılı bir şekilde çarptı ve yörüngesini 32 dakika kısalttı. Bu, önceden belirlenen başarı eşiği olan 73 saniyeden çok daha fazlaydı. DART'ın Dimorphos'u yönlendirmedeki başarısı çarpışmanın kendisinden çok, dışarı fırlatılan enkazın geri tepmesiyle ilişkili olan momentum aktarımı sayesinde oldu.

<span class="mw-page-title-main">Trace Gas Orbiter</span>

ExoMars Trace Gas Orbiter, Avrupa liderliğindeki ExoMars programının bir parçası olarak 2016 yılında Mars'a atmosferik araştırma için bir yörünge aracı ve Schiaparelli test iniş aracı gönderen Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ile Rus Roskosmos ajansı arasındaki ortak bir projedir.

Linda Spilker Satürn gezegenini araştıran Cassini misyonu için proje bilimcisi olarak görev yapmış Amerikalı bir gezegen bilim insanıdır. Araştırma ilgi alanları arasında Satürn'ün halkalarının evrimi ve dinamikleri yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Reta Beebe</span> Amerikalı astronom ve yazar

Reta F. Beebe, Amerikalı astronom, yazar ve popüler bilimcidir. Jüpiter ve Satürn gezegenleri konusunda uzmandır ve Jüpiter: Dev Gezegen kitabının yazarıdır. New Mexico Eyalet Üniversitesi Astronomi Bölümü'nde fahri profesör ve 2010 yılında NASA Olağanüstü Kamu Hizmeti madalyası sahibidir.

<span class="mw-page-title-main">Amanda Hendrix</span> Amerikalı gezegen bilimci

Amanda R. Hendrix, Amerikalı astronom ve gezegen bilimci. Güneş sistemi cisimleri ve ultraviyole dalga boylarıyla ilgili öncü çalışmalarıyla tanınmaktadır. Gezegen Bilimi Enstitüsü'nde kıdemli bir bilim insanıdır. Araştırma ilgi alanları arasında ay ve asteroit yüzey kompozisyonu, uzayın ayrışma etkileri ve radyasyon ürünleri bulunmaktadır. Cassini-Huygens ve Galileo uzay araçlarının yardımcı araştırmacısıdır. Ay Keşif Yörünge Aracının katılımcı bilim insanı ve Hubble Uzay Teleskobu gözlem programlarında baş araştırmacıdır. 2019 itibarıyla, aynı zamanda "NASA Roadmaps to Oceans World Group" topluluğunun eş başkanıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.