Málaga (Mâlaka), İspanya'da Endülüs Özerk Topluluğu içinde bulunan Málaga ili merkezi olan ve bir belediye idaresi bulunan kenttir.
Zaragoza, Aragon Özerk Bölgesi'nin başkenti ve Zaragoza ili'nin merkezidir.
Siraküza veya Sırakuza, İtalya'nın Sicilya Özerk Bölgesi'de Antik Yunan çağında bir koloni devlet olarak kurulmuş, günümüzde Siraküza ilinin merkezi olan kent.
Burgos, İspanya'nın kuzeybatısında Kastilya ve Leon Özerk Bölgesinde şehir. Burgos kendi adını taşıyan Burgos ili'nin idare merkezidir. Burgos geleneksel olarak Kastilya'nın merkezi olarak kabul edilir. 1978 yeni İspanyol Anayasası'na göre kurulan "Kastilya Leon" için resmi olarak bir başşehir tanımlanmamıştır. Bu otonom bölgede en büyük şehir olan Valladolid bölge merkezi olarak kabul edilmiştir. Bu Burgos'lular tarafından uygun karşılanmamaktadır.
Toledo, İspanya'nın ortasında Kastilya-La Mancha bölgesinin merkezi şehir. Madrid'in 80 km güneyinde, üç yanı Tajo Nehriyle çevrili engebeli bir burnun üzerinde yer alır. 2005 nüfusu 75,578'dir. Şehrin Romalılar zamanındaki adı Toletum'dur. Milattan sonraki sekizinci asırdaki Müslüman Arap fethinden sonra şehrin adı Araplarca ve diğer Müslüman milletler tarafından Tuleytula olarak tanındı.
Zeyrek Camii veya Pantokrator Manastırı, İstanbul'un Fatih ilçesine bağlı Fazilet Sokağı'nda Haliç'e bakan büyük bir camidir. İki eski Bizans kilisesi ve birleştirilmiş bir şapelden oluşur ve Konstantinopolis'teki Orta Bizans mimarisinin en iyi örneğini temsil eder. Ayasofya'dan sonra İstanbul'da ayakta kalan en büyük Bizans dinî yapısıdır.
Filippo Brunelleschi,, Floransalı sanatçı ve İtalyan rönesans temsilcilerinden.
Osmanlı mimarisi, Osmanlı İmparatorluğu'nun beylik olarak kurulup, imparatorluk olarak yayıldığı ve hüküm sürdüğü dönemlerde inşa ettiği veya fikir öncülüğü yaptığı mimari üslupları ve eserleri kapsar. Osmanlı mimarisi kendinden önce gelen Erken dönem Anadolu Türk mimarisi, Selçuklu mimarisi, Bizans mimarisi, İran mimarisi ve Memlük mimarisi'nden etkilenmiştir. Osmanlı mimarisinin, Akdeniz ile Ortadoğu mimari geleneklerinin sentezi olduğunu düşünen mimarlık eleştirmenleri de vardır. Her ne kadar farklı dönemlerdeki ihtiyaca ve teknolojiye göre farklı yapı türleri inşa edildiyse de, genelde Osmanlı'nın hakim olduğu bölgelerde camiler ve çevresinde yapıların inşa edilmesi sıklıkla rastlanan bir olguydu. Camiler, çevrelerine yapılan sosyal yapılarla birlikte bir külliye teşkil ediyorlardı.
Sassari, İtalya'nın ana yarımadası batısında Akdeniz'de bulunan bir ada olan Sardinya Adası'nın kuzey-batısında ama sahilde bulunmayan bir kent ve aynı adlı Sassari ilinin merkezidir. Sassari belediyesi sınırları içinde nüfus 127 637 kişi ve varoşlarıyla metropoliten bölgede yaklaşık 300.000 kişi olup böylece Sassari Sardinya Özerk Bölgesi bölgesinin ikinci büyük şehridir.
Nizza Monferrato, kuzey-batı İtalya'da Piyemonte Bölgesi'nde Asti ili'ne bağlı bir yerleşke ve komündür. Beldenin alanı 30,41 km²'dir.
Bizans mimarisi, Bizans İmparatorluğu mimarisidir. İmparatorluk, Büyük Konstantin, Roma İmparatorluğu başkentini Roma'dan Byzantion'uma doğuya taşıdığı 330 yılından sonraki Roma İmparatorluğu'nun sanatsal ve kültürel varlığını adresler. Byzantion, "Yeni Roma", sonradan Konstantinopolis ismini almıştır, bugün İstanbul olarak adlandırılmaktadır. İmparatorluk, bir Milenyumdan fazla yaşamış, Avrupa'da Orta Çağ ve Rönesans mimarlığını etkin şekilde etkilemiş, 1453 yılında İstanbul'un fethinden sonra Osmanlı mimarisini etkilemiştir.
Rossano, güney İtalya'nın Calabria bölgesinde Cosenza ili'ne bağlı bir kent ve bir komün. Kent bir Katolik Başpişposluk merkezidir ve çok ilgi çekici bir katedrali ve kalesi bulunur.
Albaicin veya Albayzín İspanya’nın Granada kentinde yer alan bir semttir. Orta Çağ’dan kalma Moro mimarisinin önemli örneklerinden kabul edilen dar caddelere sahip bu mahalle 1984 yılında El Hamra Sarayı ile birlikte Dünya Mirası ilan edilmiştir.
Sarayönü Camii, Lefkoşa'nın kuzey kesiminde yer alan bir camidir. Mevcut cami 1902 yılında tamamlanmış olup, daha önce aynı yerde bulunan bina kiliseden camiye çevrilmişti. Tarihsel olarak Lefkoşa'nın idari merkezi niteliğindeki Sarayönü Meydanı'nda yer almış olan caminin meydanla bağlantısı 1960'larda kesildi.
Santa María de Quintanilla de las Viñas ya da Santa María de Lara, İspanya'da Vizigotlar döneminden kısmen günümüze ulaşmış bir kilisedir. Yapının esasen eskiden bir manastıra ait olduğu ancak manastırın sonraki dönemlerde yıkıldığı düşünülmektedir. Kilise, 1929 yılından itibaren Bien de Interés Cultural listesindedir.
Körarkat, süsleme amaçlı inşa edilmiş ancak bir işlevi bulunmayan sağır kemer ve arkatlara verilen isimdir. Bu kemerler pencere ya da açma değillerdir ve bu halleriyle duvarın parçalarıdır. Dekoratif olarak kullanılan körarkatların yük taşıma fonksiyonu da yoktur. Körkemerler genellikle tek olarak ya da bir kemer dizisi halinde bir friz gibi yapılırken, körarkatlar belirgin kolonları ile öne çıkan kemer dizilerini tanımlamak için kullanılan bir kavramdır.
Vizigot sanatı, MS 5. yüzyıldan 8. yüzyıla değin varlığını sürdüren Vizigotlar Krallığı döneminde bilhassa bugünkü İspanya ve Portekiz topraklarına tekabül eden antik Hispania'da varlığını gösteren gelişmiş materyal kalıntılara verilen addır. Krallığın kuruluşu Güney Fransa'nın Toulouse şehrinde olsa dahi, kalıntılar daha ziyade İber Yarımadası'nda bulunmaktadır.
Mozarap mimarisi, romanesk dönem öncesi Hristiyan Mozaraplar tarafından geliştirilmiş ve inşa edilen yapıların sahip olduğu mimari tarzdır. Mozarap mimarisi kendisini bilhassa Endülüs'te ve Reconquista dahilinde yeniden fethedilen bölgelerde göstermektedir. İspanyolca literatürde bu mimari tarz için Arte de Repoblación, kavramı da kullanılmaktadır. Kurtuba Emirliği ve Endülüs Emevi Devleti dönemine ait Mozarap mimarisi örnekleri büyük çoğunlukla günümüze ulaşamamıştır.
İspanya'da Vizigot dönemi mimari anıtları listesi
Santa Lucía del Trampal, İspanya, Alcuéscar'da MS 7. yüzyılın ortalarına tarihlenen iyi durumda günümüze ulaşmış bir üç nefli bir Vizigot kilisesidir.
Bóveda Santa Eulalia, Lugo (MS 2. yy.)
San Juan de Baños Kilisesi, İspanya, 10. yy..
Nalkemer, Santa María de Quintanilla de las Viñas