İçeriğe atla

Assisi nakış

Bir basit Assisi kuş motifi

Assisi nakış, antik İtalyan geleneğine dayalı sayılı iplik nakışının bir formu olup, ana motifler boş bırakılarak arka planın nakış dikişiyle doldurularak ana temanın ortaya çıkarılması yöntemidir. Bu isim İtalya'nın Assisi kasabasından türemektedir.

Tekniğin tanımlaması

Assisi işi, ana motif boş bırakıldığında arka planın doldurulması yönteminin kullanılması metodudur. Arka planın doldurulmasında kanaviçe işi (çapraz dikiş) yöntemi kullanılır ve Siyahişi nakış, Holbein dikiş daha sonra motifin ana hatları için kullanılarak etrafı çevreleyen kıvrık süsleme yaratılır.

Ayrıca kullanılan dikiş örneklerinin bilinenleri, çapraz dikiş, İtalyan çapraz dikiş ve Cezayir örgü dikişleridir. İplik renklerinde geleneksel olanlardan kırmızı, mavi, yeşil veya arka plan için altın rengi, ana hatlar için siyah veya kahverenginden biri kullanılırdı. Geleneksel motifler geniş bir şekilde hanedan armacılığına ait hayvanlardı ve bunlar hayvan ve kuş çiftleri şeklinde olup simetrik bir düzende süslü filigramla çevrilmiş bir şekilde gösteriliyordu.

En eski parçalarda figürler kumaş üzerine elle çiziliyor ve Holbein dikişiyle çevriliyordu. Yine arka plan mümkün olduğu kadar dolduruluyordu. Daha modern parça örnekleri kâğıt üzerine dikkatlice düzenlenmektedir.

Tarih

Tarihsel olarak İtalya, uzun dönem geleneksel parlak ve renkli nakışa sahipti. Onüçüncü ve ondördüncü yüzyılllarda hanedan armacılığın ait nakış daha basit olan yine şekil ve desenleri geliştirdi. Burada da güzel keten bezi üzerindeki desen ve motifler boş bırakılmakta ve ana hatlar ve arka plan ise renkli ipek ile doldurulmaktaydı. Motifler geleneksel dizayn olan kuş ve hayvan çiftlerinden kuvvetli bir şekilde etkilenmişlerdi. Bu ilk nesneler, daha çok sıklıkla sunak elbiseleri ve ayinde papazın giydiği kolsuz kıyafetler gibi dini amaçlar için kullanıldı.

Onaltıncı yüzyıl ile Assisi işi daha çok popüler hale geldi ve geniş bir motif serisi kullanıldı. Bunların çoğu Rönesans betimleme tasvirleri olan satir, demon ve "mitsel yaratık"lara dayanıyordu.

Onsekizinci ve ondokuzuncu yüzyılda bu nakış formu inişe geçti ve pek çok desen ve şekil kayboldu. Yirminci yüzyıl döneminde sadece İtalya'nın Assisi kasabasında nakışın bu formu yeniden hayat buldu ve buranın ismini aldı. 1902 yılında 'Laboratorio Ricreativo Festivo Femminile San Francesco di Assisi' kuruldu. Buradaki amaç elsanatları dükkânları yerel geleneksel elsanatını yeniden yaşatacak ve fakir kadınlara kendi gelirlerini elde etme olanağını sağlayacaktı. Bu küçük ev endüstrisi gelişti ve bu modern dizayn sayılı iplik nakışını kullanarak çabuk bir şekilde İtalya, Avrupa ve daha sonra diğer ülkelerde yayıldı.

Modern Assisi işi

Son yirmi yıl içinde, Assisi nakışının modern versiyonu evrim geçirdi. Pek çok farklı renkler ve desenler arka plan örneği için kullanıldı ve motifler tamamiyle farklıydı. Buna rağmen geleneksel versiyon Assisi kasabasında hala uygulanmaktadır. Burada evinin önünde oturup yerel nakış kooperatif dükkânlarına Assisi nakış işi işleyen kadınlar görülür.

Galeri

Ayrıca bakınız

Kaynaklar ve Dış bağlantılar

Kaynakça

İlgili Araştırma Makaleleri

Çini, bir yüzü sırlı, su geçirmez bir tabaka veya cam ile seramiğin ateşle birbirine kaynaştırılması sonucu ortaya çıkan levhadır.

<span class="mw-page-title-main">Nakış</span> süsleme sanatı

Nakış, canlı cansız veya geometrik birçok figürün süsleme amaçlı olarak değişik eşyaların zeminlerine işlenmesi ile elde edilen bir süsleme şeklidir. Daha çok kumaş türü zeminlere değişik renkteki iplikler ile yapılan süsleme için kullanılır. Nakışlar iki alanda kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Türkmen halısı</span>

Türkmen halısı geleneksel olarak Orta Asya kökenli bir tür el yapımı yer kaplama tekstilidir. Orijinal Türkmen aşiret halıları ile bugün başta Pakistan ve İran olmak üzere ihracata yönelik çok sayıda üretilen kilimleri birbirinden ayırmakta fayda vardır. Orijinal Türkmen halıları, Türkmenistan'ın ana etnik grubu olan ve Afganistan ve İran'da da bulunan Türkmen aşiretleri tarafından üretilmiştir. Çadır halılarından, kapı süslerine, irili ufaklı çantalara kadar pek çok amaç için kullanılmaktadırlar.

<span class="mw-page-title-main">Dantel</span>

Dantel, her türlü iplikle örülen veya bir kumaşın kenarına işlenen, türlü biçimde ince ve ağ görünümünde örgü çeşididir.

<span class="mw-page-title-main">Arka dikiş</span> nakış ve dikişin bir sınıfı

(İngilizce:Backstitch veya back stitch) onun değişik biçimleri olan kol dikiş, taslak dikiş ve ikiye ayrılama dikiş nakış ve dikişin bir sınıfıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kanaviçe işi</span>

(İngilizce:Cross-stitch) Kanaviçe işi, bir resmi şekillendirmek için x biçimli dikişlerin kullanılması yöntemidir. Bu bakımdan kanaviçe işi kumaş ipliğinin sayıldığı nakış işinde popülerdir ve uygulaması kolaylıkla yapılır. Dikişçiler, dikişlerin bir ebat ve görünümde olmasını sağlamak için iplikleri sayarlar. Kanaviçe işinin bu uygulaması ayrıca sayılı kanaviçe işi olarak adlandırılır. Bazen kanaviçe işi, kumaş üzerinde baskısı yapılmış dizayn üzerinde yapılır.

<span class="mw-page-title-main">Zincir dikiş</span>

Zincir dikiş, zincir desen formunda ilmik dikiş serisinin dikiş ve nakış tekniğidir. Zincir dikiş, günümüzdeki en eski örneği Çin'in MÖ 5.-3. yüzyıla tarihlenen ipek iplikten yapılma nakış işidir. Elyapımı zincir dikiş nakışı kumaş katmanı üzerinde bir defadan fazla geçmesini istemez. İğne, kumaş üzerinde çıktığı noktaya yakın yerden batırılır ve kumaş üzerinden ilmiğin ortasından yukarı çıkartılarak bir zincir oluşturulur. Bu böylece devam ettirilir. Kumaş üzerinde kabartmalı bir şekil elde edilmiş olur.

<span class="mw-page-title-main">Çin nakşı</span>

Çin nakışı, modern Çin'i bir araya getiren kültürlerin yaratmış olduğu nakışa referans olur. O günümüzde var olan en eski iğneişinin bir parçasıdır. Çin'in dört büyük bölgesel Çin nakışları, Suzhou nakışı, Hunan nakışı, Guangdong nakışı ve Sichuan nakışı dır. Bunların hepsi Çin "Manevi Kültür Mirası"na aday gösterilir.

<span class="mw-page-title-main">Jacobean nakşı</span>

(İngilizce:Jacobean embroidery), onyedinci yüzyılın birinci çeyreği I. James'in hükümdarlığı döneminde gelişmeye başlayan nakış stilidir.

<span class="mw-page-title-main">İplik</span>

İplik, dokuma maddelerinin uzun ince lifleri her birinden bükülmüş ve çekilmiş durumu olup, tekstil, dikiş, kroşe, örgü, dokuma, nakış ve halat üretimi için uygun hale getirilmesi işlemidir. İplik, lifin elde veya makinede dikiş için uygun hale getirilmiş tipidir. Modern üretim dikiş iplikleri balmumu veya diğer yağlayıcı maddeler ile son bulur. Nakış iplikleri el veya makine nakışı için özel olarak dizayn edilmiş ipliklerdir.

<span class="mw-page-title-main">Matematik ve lif zanaatları</span>

Matematiksel düşünce yorgan yapımı, örgü, Kanaviçe işi, kroşe, nakış ve dokumayı içeren lif sanatları için esin kaynağı olarak kullanıldı. Geniş serili bir matematiksel düşünce topoloji, sayılar teorisi ve cebir için esin kaynağı olarak kullanıldı.

Yorgan, genellikle yünden ya da pamuktan yapılan ve içerik itibarıyla, yorgan gibi bir gece örtüsü olan battaniyeden daha kabarık ve yalıtıcıdır. Bu nedenle kış aylarında daha fazla rağbet görür.

<span class="mw-page-title-main">Kasımuşağı halıları</span>

Kasımuşağı halıları, Azerbaycan'ın halıcılık okullarından biri olan Karabağ halıcılık okulunun Cebrayıl grubuna ait hovlı halılardır. Karabağ tipi Cebrayıl grubuna ait "Kasımuşağı halıları" Zengezur bölgesinin Hacışamlı idari toprak biriminde bulunan bulunan Kasımuşağı obasının yanı sıra çevre köylerin de adıyla ilgilidir.

<span class="mw-page-title-main">Türk halısı</span>

Türk halıları, Orta Asya'dan Anadolu'ya göç eden Türkler'in anayurtlarından beraberlerinde getirdikleri dokuma geleneğine dayanan, el tezgahlarında üretilmiş düğümlü, havlı dokuma yaygı ve örtülerdir. Anadolu'nun Türkler tarafından fethinden sonra gelişimi Anadolu'da sürmüştür ve "Anadolu halısı" olarak da bilinir. "Kilim, sumak, cicim, zili" gibi düz dokumalar ile birlikte dünyada en çok bilinen ve en eski el sanat ürünlerindendir. Anadolu'da dokunan tüm halılara Türk halısı denir ancak genel olarak "Türk Halısı" diye şöhret kazanan klasik Türk halıları Anadolu'nun batısında ve büyük kısmı Ege Bölgesi ile civarı vilayetlerde dokunan halılardır.

<span class="mw-page-title-main">Pateh</span>

Pateh, bir tür geleneksel İran nakış sanatıdır. Kökeni Kirman Eyaleti'ne dayanır ve kadınlar tarafından imal edilir. Yün, kumaş ve çeşitli ipliklerle dikilerek yapılır. pateh dikişi, ipek ile yapılır ve en yaygın tasarımları; selvi ağacı, güneş ve bazı İslam öncesi sembollerdir.

<span class="mw-page-title-main">Azerbaycan halısı</span>

Azerbaycan halısı, Azerbaycan'da yapılan geleneksel bir halıdır. Azerbaycan halısı, çeşitli boyutlarda, yoğun bir dokuya ve havlı veya havsız bir yüzeye sahip, desenleri Azerbaycan'ın birçok halı yapım bölgesinin karakteristiği olan el yapımı bir tekstildir. Geleneksel olarak, halılar Azerbaycan'da zeminleri kaplamak, iç duvarları, kanepeleri, sandalyeleri, yatakları ve masaları süslemek için kullanılırdı.

<span class="mw-page-title-main">Bizans ipeği</span> Bizans İmparatorluğunda ipek dokuması

Bizans ipeği, Bizans İmparatorluğu'nda (Byzantium) dördüncü yüzyıldan 1453'teki İstanbul'un Fethi'ne kadar dokunan ipektir.

<span class="mw-page-title-main">Ruşnik</span>

Ruşnik, yüzyıllardan beri geleneksel olarak kullanılan işlemeli geleneksel bir tür kumaş. Bu kumaş türüne Doğu Slavları tarafından kutsallık atfedilmiştir. Dini ritüeller, düğünler ve cenazeler gibi törensel etkinliklerde sıkça kullanılmaktadır. Her bölgenin, nesilden nesile aktarılan ve etnograflar tarafından inceleme konusuna sahip çeşitli şifreli anlamlar içeren kendi tasarımları ve desenleri vardır.

<span class="mw-page-title-main">Örme kumaş</span>

Örme kumaş bir tekstil türüdür. Örgüden, ipliklerin birbirine ilmeklenmesi işleminden veya geçmesinden kaynaklanır. Daha esnek olması ve daha küçük parçalar halinde daha kolay yapılabilmesi nedeniyle dokuma kumaştan farklıdır, bu da onu çoraplar ve şapkalar için ideal kılar. İki temel örgü kumaş çeşidi vardır: atkı örme ve çözgü örme.

<span class="mw-page-title-main">Kilim motifleri</span>

Geleneksel kilimlerde her birinin birçok çeşidi olan pek çok motif kullanılmaktadır. Özellikle Anadolu'da köy kadınları, evlenmeden önce veya evlilik hayatları boyunca yaşamları için önemli olan temaları halılarına dokurlardı. Bazı motifler mutluluk ve çocuk gibi arzuları temsil ederken; diğerleri ise kurt ve akrep gibi tehditlerden veya nazardan korunmak için kullanılırdı. Bu motifler kilimlerde desen olarak dokunduğunda sıklıkla birleştirilirdi. 20. yüzyılda aşiret ve köy kültürünün kaybolmasıyla birlikte kilim desenlerinin anlamları da silinmeye yüz tutmuştur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.