Heian dönemi Japonya tarihinde MS 794-1185 yıllarını kapsayan dönemdir. Heian dönemi klasik Japon tarihinin son bölümüdür ve adını başkenti bugünkü Kyoto olan Heian-kyō'dan almaktadır. Konfüçyüsçülük ve diğer Çin etkileri doruk noktasındayken Japon tarihinde yerini almış bir dönemdir. Heian Dönem'inde sanata, özellikle de şiir ve edebiyata önem verilmiştir. Heian (平安) kelimesi Japonca "barış" veya "sükûnet" anlamına gelmektedir.
Meiji dönemi veya Meiji devri, Japonya tarihinde 23 Ekim 1868-30 Temmuz 1912 tarihleri arasında İmparator Meiji'nin saltanatını kapsayan dönemdir. Bu dönem Japon toplumunun soyutlanmış bir feodal toplumdan modern biçimine geçtiği Japon İmparatorluğu'nun ilk yarısını temsil etmektedir. Meiji dönemindeki temel değişimler, sosyal yapı, iç politika, ekonomi, askeri ve dış ilişkileri etkilemiş olup Japonya çağdaşlaşmıştır ve dünyada güçlü bir statüye yükselmiştir. Bu devrin adı "Aydınlanmış Yönetimin Dönemi"dir.
İmparator Meiji , asıl adı Mutsuhito, 1867-1912 yılları arasında Japon imparatoru. Japonya'nın modernleşmesinde önemli rol oynadı.
Ashikaga şogunluğu, 1336 ya da 1338 yılından 1573 yılına değin Japonya'yı yöneten şogunluğu. Japonya tarihinde kurulmuş olan üç şogunluğun ikincisidir.
Şoğgun , Japonya'da bir askeri rütbe ve tarihsel unvandır. "General" kelimesinin Japoncada iki kanjisi vardır: "kumandan", "general" veya "amiral" anlamına gelen şoğ ve "ordular" veya "savaşçılar" anlamına gelen gun. Modern askeri seviyelendirme sistemindeki karşılığı Harekât Komutanı‘na eşittir. Unvan olarak Seii Taişoğgun'un (征夷大将軍) kısa biçimidir. Japon tarihindeki çeşitli zamanlardaki feodal yönetimdir ve 1867'de Tokugawa Yoşinobu'nun Meiji İmparatorluğu için feragat edişiyle son bulmuştur.
Tokugawa Şoğunluğu ya da Tokugawa Bakufu, Tokugawa boyu mensupları yönetimindeki Doğu Ordusunun Sekigahara Muharebesi'ni kazanmasıyla kurulan Japon feodal devletiydi. Devletin var olduğu dönem başkente ithafen Edo Dönemi olarak anılır. Tokugawa Şogunluğuna Hristiyanlığa karşı başlatılan katı bir izolasyon (Sakoku) yönetimi damga vurmuştur. 1858 yılında Komodor Matthew C. Perry yönetimindeki Amerikan Donanması gemilerinin Japonya açıklarına gelerek şogunluğu dış dünya ile ticaret yapmaya zorlamasıyla Sakoku yönetimi son bulmuştur. Şogunluğun batılılar karşısında attığı geri adım sonucunda ülkedeki soyluların bir kısmı bu duruma tepki göstermiş ve sembolik konumda olan Japon İmparatoru'nun ülkeyi yönetmesini ve batılılara karşı bir siyaset izlemesini arzulamaya başlamışlardır. Bu soylu ve samuray hizbi sayesinde Boshin Savaşı patlak vermiş ve batılı tekniklerle hazırlanmış İmparatorluk Ordusu'nun şogunluk kuvvetlerini yenip Edo'ya girmeleriyle Tokugawa Şogunluğu son bulmuştur.
Japonya imparatoru, Japonya İmparatorluk Ailesi'nin başı ve Japonya'nın sembolik hükümdarıdır. İmparator, Japonya Anayasası'na göre "ülkenin ve halkın birliğinin sembolü" olup aynı zamanda tarihsel olarak Şinto dininin de en yüksek otoritesidir.
Yamashiro vilayeti, Japonya'nın tarihi vilayetlerinden biri idi. Vilayet Honshū adasında Kinai bölgesinde yer almaktaydı ve sınırları günümüz Kyoto prefektörlüğünün güneyini kapsamaktaydı.
Kamakura dönemi, Japonya tarihinde 1185-1333 yılları arasında Kamakura şogunluğunun iktidarını kapsayan dönemdir. Kamakura dönemi Japonya'da feodalizmin başladığı ve samurayların ortaya çıktığı dönemdir.
Kenmu Restorasyonu (1333-1336), Japonya tarihinde Kamakura ve Muromachi dönemleri arasında önemli siyasi olayların gerçekleştiği üç yıllık bir dönemdir. Restorasyon İmparator Go-Daigo'nun siyasi iktidarı imparatorluk sarayına geri getirerek bir yüzyıl boyunca süren askeri yönetimin yerine sivil hükûmeti yeniden inşası çabasıydı. Ancak restorasyon başarısızlıkla sonuçlandı ve siyasi iktidar Ashikaga şogunluğunun (1336-1575) eline geçti. Bu dönemde Japonya İmparatoru 1867 yılındaki Meiji Restorasyonu'na kadar son kez gerçek yetkilere sahip oldu.
Muromachi dönemi veya Ashigaka dönemi, Japonya tarihinde 1336-1573 yılları arasında Ashikaga şogunluğunun iktidarını kapsayan dönemdir. Muromachi dönemi 1336'da üç yıllık Kemmu Restorasyonu'nun sonunda Ashikaga Takauji'nin siyasi iktidarı ele geçirmesiyle başlamaktadır ve 1573'te son şogun Ashikaga Yoshiaki'nin Oda Nobunaga tarafından Kyoto'dan çıkartılmasıyla sona ermektedir.
Nanboku-chō dönemi, Muromachi döneminin başlarında 1334-1392 yıllarını kapsayan dönemdir.
Kuzey Sarayı, Japonya'da Nanboku-chō döneminde 1336-1392 yılları arasında altı taht talibinden biridir. Günümüz Japonya İmparatorluk Ailesi, Kuzey Sarayı imparatorlarının kökeninden gelmektedir.
Japon felsefesi tarihsel olarak hem yerli Şinto hem de Budizm, Taoizm ve Konfüçyüsçülük gibi kıtasal dinlerin bir birleşimi olmuştur. Eskiden, Mitogaku ve Zen'de olduğu gibi, hem Çin felsefesinden hem de Hint felsefesinden büyük ölçüde etkilenen modern Japon felsefesinin çoğu, artık Batı felsefesinden de etkilenmektedir.
Ashikaga Yoshiakira, Ashikaga şogunluğunun ikinci şogunudur. İktidarı 1358'den 1367'ye kadar sürmüştür. Ashikaga şogunluğunun kurucusu olan Ashikaga Takauji'nin oğludur.
Güney Sarayı, Japonya'da Nanboku-chō döneminde 1336-1392 yılları arasında dört taht talibiydi.
