Japon mutfağı, Japonya'ya özgü yemek pişirme tarzıdır. Japonya'nın geleneksel mutfağı (washoku), miso çorbası ve diğer yemekler ile pilav üzerine kuruludur ve mevsimlik malzemelere vurgu yapılmaktadır. Garnitürler genellikle balık, salamura sebze ve et suyunda pişirilmiş sebzelerden oluşur. Japonya bir ada ülkesi olduğundan dolayı balık ile diğer deniz ürünleri içeren yemeklere de çok sık rastlanmakta olup genellikle ızgara yapılır, ancak aynı zamanda saşimi veya suşi olarak çiğ olarak da servis edilir. Deniz ürünleri ve sebzeler de tempura olarak hafif bir hamurda kızartılır. Pirinç dışında, soba ve udon gibi erişteler de bir temel gıda maddesidir. Japonya'da ayrıca, oden adı verilen et suyunda balık ürünleri veya sukiyaki ve nikujagada sığır eti gibi birçok kaynatılmış yemek bulunur.
Meksika mutfağı, özellikle eski yerlilerin ve İspanyol koloni devriyle Fransız, Arap ve Karayip geleneklerinin bir sentezi olarak kendini gösterir. Genelde zengin bitki örtüsüne sahip olan bu sıcak, topik ülkenin mutfağında mısır, fasulye, meyve çeşitleri ve belirli sebze türleri önemli bir rol oynar. Meksika'da birbirinden çok farklı bölgesel mutfaklar mevcuttur. Kuzeyde İspanyol mutfağının etkisi görülürken, güneyde yerlilerin mutfağı korunmuştur.
Enchilada, mısırdan üretilen tortilla'ya, farklı ve çeşitli iç malzemeler konulması ve rulo şeklinde sarılan tortilla'nın üzerine acı biber sosu gezdirilmesiyle yapılan, Meksika mutfağından çıkan ve Amerikan mutfağında da yer alan yemek. İç malzemeler et, deniz ürünleri peynir, fasulye, patates, çeşitli sebzeler veya bunların kombinasyonları olabilir.
Pozole, ayrıca "mısır lapası" manasına gelen, Meksika mutfağına ait geleneksel bir çorba veya sulu yemek. Mısır lapasından, etten yapılmaktadır, isteğe bağlı olarak da rendelenmiş lahana, acı biber, soğan, sarımsak, turp, avokado, salsa sosu ve/veya misket limonu gibi malzemeler ile terbiyelenebilir ya da garnitürlenebilir.
Tinga, parçalanmış etin üzerine domates, chipotle ve soğan içeren sosun eklenmesiyle hazırlanan Meksika mutfağına ait yemek. Puebla kökenlidir. Ana yemek olarak tüketilebildiği gibi, arroz blanco ile birlikte de sunulmaktadır. Kelime anlamı olarak tinga, İspanyolcada "kaba" veya "karışıklık" anlamına gelir.
Kuru fasulye, Türk mutfağında pişmiş bir fasulye yemeğidir. Beyaz fasulye ve zeytinyağı ile yapılır ve çoğunlukla soğan ve domates salçası kullanılır. Yemeğe tercihen sebze veya et de eklenebilir. Kuru fasulye pirinç pilavı veya bulgur pilavı ile birlikte servis edilir. Suyuna ekmek banarak tüketilebilir. Türkiye'nin milli yemeği olarak da kabul edilir.
Morisqueta Meksika'nın güneybatısından gelen tipik bir fasulyeli pilav yemeğidir. Bu yemek soğanlı ve sarımsaklı domates sosunda pişirilmiş pirinç ve fasulyeden oluşuyor. Eritilmiş adobera, ranchero veya taze peynir küpleri de içerebilir. Domuz eti veya dana eti ile yapılan başka soslar da var. Totopos, tostadas veya kızarmış taquitos ile servis edilir. Bazı yerlerde aporreadillo ile beraber servis edilir. Moros y Cristianos gibi fasulyeli pirinç yemeklerine benziyor.
Moros y Cristianos Küba kökenli bir fasulyeli pilav yemeğidir. Karayipler, ABD Güney Devletleri ve Brezilya'da bulunan fasulyeli pilav yemeklerine benzer. Küba'da congrí olarak bilinen yemek Veracruz ve Tabascoda kızarmış muz ile beraber yenilir.
Antojitos olarak adlandırılan Meksika sokak yemekleri, sokak satıcıları tarafından ve Meksika'daki küçük geleneksel pazarlarda hazırlanır. Sokak yemekleri arasında taco, tamal, gordita, quesadilla, empalme, tostada, chalupa, elote, tlayuda, cemita, pambazo, empanada, nachos, chilaquiles, fajita ve torta gibi yemeklerin yanı sıra taze meyve, sebze, içecek ve menudo, pozole ve pancita gibi çorbalar yer alır. Gün içinde ana yemek genellikle öğleden sonra yendiği için bu gıdalar çoğunlukla sabah ve akşam yenir.
Arroz a la tumbada, beyaz pirinç ve deniz ürünleriyle hazırlanan geleneksel bir Meksika yemeğidir. Bu spesiyalitede doğranmış domates, soğan, sarımsak ve kırmızı biberden sofrito yapılır. Pirinç ve balık suyu veya normal su eklenir, ardından karides, istiridye, yengeç ve kalamardan herhangi biri eklenir. Yemeğe epazotun taze yaprağı, maydanoz, kişniş ve kekik eklenebilir. Arroz a la tumbada geleneksel olarak kalın bir toprak kap olan cazuela'da pişirilir.
Caldo de pollo tavuk ve sebzeler içeren Latin Amerika çorbası.
Arroz negro, koyu renginin siyah fasulye suyundan geldiği, pirinçle yapılan bir Meksika yemeğidir. Siyah et suyu, siyah fasulyenin yeterli suda soğan ve tereyağı ile pişirilmesiyle yapılır. Pirinç, sarımsakla kızartılır, ardından fasulye suyu, epazot, serrano biber ve tuz eklenir. Pirinç yumuşayana kadar kaynatılır.
Arroz con pollo, paella ile yakından ilişkili, İspanya ve Latin Amerika'nın geleneksel yemeğidir. Dominik Cumhuriyeti'nde alternatif olarak locrio de pollo, Saint Martin'de ise lokri veya locreo olarak adlandırılır.
Curtido hafifçe fermente edilmiş bir lahana çeşnisi türüdür. Salvador mutfağında ve diğer Orta Amerika ülkelerinde yaygındır ve genellikle lahana, soğan, havuç, kekik ve bazen de limon suyu kullanılarak yapılır; lahana turşusu, kimçi veya turta lahana salatasına benzer. Genellikle ulusal tatlardan olan pupusaların yanında servis edilir.
Picadillo birçok Latin Amerika ülkesinde ve Filipinler'de geleneksel bir yemektir. Kıyma, domates, kuru üzüm, zeytin ve bölgeye göre değişen diğer malzemelerle yapılır. Genellikle pirinçle servis edilir veya taco, tuzlu hamur işleri veya kroket gibi yemeklerde dolgu olarak kullanılır. İsim, "kıymak" anlamına gelen İspanyolca picar kelimesinden gelmektedir.
Barbados mutfağı, Barbados ile alakalı yemek kültürünü ve çeşitlerini belirtir ve açıklar. Barbados mutfağı, çevre ülkelerden birtakım farklılıklara sahiptir ve dünya mutfağı ile ilgilenenler tarafından rağbet görmektedir.
Sierra Leone, tarlaları ve yüksek platformları arasında çeşitli nehirleri ve çağlayanları olan bir Afrika bölgesidir.
Filipin mutfağı yerel yemekler ile Çin, Endonezya, Malezya ve İspanyol yemeklerinin bir karışımıdır. Popüler yemekler arasında adobo, pancit, umpia, sinigang ve halo-halo vardır. Filipinler'de yoğun tatlar ve zengin yemekler yaygındır. Bolca patis veya balık sosu, soya sosu ve şeker kamışı sirkesi kullanımı yiyeceklere tat vermektedir. Pirinç, bu mutfakta temel bir üründür. Tavuk eti ve domuz eti de çok kullanılan ürünlerdendir.
Senegal mutfağı, Kuzey Afrika, Fransız ve Portekiz mutfağından etkilenen ve ülkenin en büyüğü Wolof olan birçok etnik gruptan türeyen bir Batı Afrika mutfağıdır. Bölgeye ilk kez 11. yüzyılda nüfuz eden İslam, mutfakta da rol oynuyor. Senegal, 1960'a kadar Fransa'nın bir kolonisiydi. Kolonizasyonundan bu yana, göçmenler Senegal mutfağını diğer birçok bölgeye getirdiler.
Pirinç ve bezelye, Batı Hint Karayip adalarında geleneksel bir besindir. "Bezelye" geleneksel olarak güvercin bezelyesidir, ancak daha çok barbunya ile değiştirilir ve yemek sıklıkla körili keçi ile servis edilir.
