Arjantin Ordusu

Arjantin Ordusu (İspanyolca: Ejército Argentino, EA), Arjantin Cumhuriyeti Silahlı Kuvvetlerinin kara kuvvetleri kolu ve Arjantin'in üst düzey askerlik hizmetidir. Arjantin Anayasası'na göre, Arjantin Devlet Başkanı Silahlı Kuvvetlerin başkomutanıdır ve komuta yetkisini Savunma Bakanı aracılığıyla kullanır.

Ordunun resmi kuruluş tarihi 29 Mayıs 1810'dur. (Arjantin'de Ordu Günü olarak kutlanır), Yeni ulusal ordu, önceden var olan birkaç sömürge biriminden ve yerel olarak gönüllü insanlardan oluşuyordu; en önemli kişi, bu tarihe kadar hala aktif bir birimi olan Piyade Alayı Patricios'dur.

2022 itibarıyla Arjantin Ordusu'nun aktif unsuru yaklaşık 70.600 askeri personelden oluşuyordu.

İspanyol güçleriyle savaşmak ve Arjantin'in yeni kazandığı bağımsızlığını güvence altına almak için Bolivya,Paraguay, Uruguay ve Şili'ye birkaç silahlı sefer gönderildi. Bu seferlerin en ünlüsü, İspanyolları Şili'den ve daha sonra Peru'dan kovmak için 5000 kişilik bir orduyu And Dağları boyunca yöneten General José de San Martín liderliğindeki seferdi. Diğer seferler, Río de la Plata'nın eski Genel Valiliği'nin tüm bağımlılıklarını Buenos Aires'teki yeni hükümet altına alma hedefinde başarısız olsa da, İspanyolların isyanı ezmesini engellediler.

On dokuzuncu yüzyılın ilk yarısındaki iç savaşlar sırasında Arjantin Ordusu, merkeziyetçi Buenos Aires yönetimine karşı savaş yürüten eyalet liderleri olan caudillos ("liderler" veya "savaş ağaları") olarak adlandırılanların liderliği altında parçalanmaya başladı. Ancak Ordu, Brezilya İmparatorluğu ile savaş sırasında kısa bir süre yeniden birleşti. (1824–1827).

Ordunun eski eyalet milislerini içine alan tek bir güç haline gelmesi ancak bir anayasanın (eyaletlerin kendilerine ait askeri güç bulundurmalarını açıkça yasaklayan) ve tüm eyaletler tarafından tanınan bir ulusal hükümetin kurulmasıyla mümkün oldu. Ordu, 1860'larda Brezilya ve Uruguay ile birlikte Paraguay'a karşı Üçlü İttifak Savaşı'na devam etti. Bu savaştan sonra Ordu, Arjantin'in Conquista del Desierto'suna (Çölün Fethi) dahil oldu: Patagonya'yı işgal etme ve ülke çapında yağma baskınları düzenleyen yerlileri kökten temizleme kampanyası.

1938'de standart üniformalı Arjantin ordusu askerleri. 1880 ile 1930 yılları arasında, pek çok siyasi figürün (örneğin Julio Argentino Roca) geçmiş bir askeri kariyerden yararlanmasına rağmen Ordu, siyasete aktif katılımı olmayan profesyonel bir güç olmaya çalıştı. Ordu, Radikallerin önderlik ettiği bir dizi ayaklanmada hükümetin düşmesini engelledi. Bu arada, genel olarak ordu ve özel olarak da Ordu, Arjantin'in istikrarsız güney sınırının ve yeni doğmakta olan sanayi kompleksinin geliştirilmesine katkıda bulundu.

Bu dönemdeki ana yabancı etki, genel olarak Prusya (ve ardından Alman) doktriniydi. Kısmen bundan dolayı, her iki Dünya Savaşı sırasında da subayların çoğu, az çok açık bir şekilde Almanları desteklerken, Arjantin Donanması bunun yerine İngilizleri tercih etti.

1930'da, Ordu kuvvetlerinden oluşan küçük bir grup (en fazla 600 asker), Ordunun ve Donanmanın geri kalanından pek bir tepki almadan Başkan Hipólito Yrigoyen'i görevden aldı. Bu, ordunun uzun bir siyasi müdahale tarihinin başlangıcıydı. 1943'teki bir başka darbe, pek tanınmayan bir albayın siyasi ilgi odağı haline gelmesinden Juan Perón sorumluydu.

Perón, üst üste iki görev dönemi boyunca (1946–1952 ve 1952–1955) ordunun desteğini almış olsa da, giderek baskıcı olan hükümeti birçok subayı yabancılaştırdı ve bu, sonunda Eylül 1955'te onu deviren bir askeri ayaklanmaya yol açtı. ve 1973'te Ordu ve ordunun geri kalanı, Peronizmin siyasi arenada yeniden ortaya çıkması ihtimaline karşı tetikte olmaya başladı; bu, 1962'de (Arturo Frondizi'yi görevden aldı) ve 1966'da (Arturo Illia'yı devirdi) seçilmiş Başkanlara karşı iki yeni darbeye yol açtı. Siyasi iç çatışmalar, 1960'ların başında çatışan askeri birimler arasında silahlı çatışmalar yaşanacak kadar ordu içindeki disiplini ve uyumu aşındırdı.

Arjantin'i 1966 ile 1973 yılları arasında askeri hükümet yönetti. Bu on yıl boyunca Montoneros ve ERP dahil birçok terörist grubun yükselişine tanık oldu. Oldukça ılımlı ve sol görüşlü bir Peronist olan Héctor Cámpora'nın hükümetinin ilk aylarında yaklaşık 600 toplumsal çatışma, grev ve fabrika işgali yaşandı. 20 Haziran 1973 Ezeiza katliamının ardından sol ve sağcı Peronizm dağıldı ve Juan Peron'un ve daha sonra Isabel Perón'un sağ kolu José López Rega tarafından kurulan aşırı sağcı bir terörist grup olan Triple A kuruldu. algılanan siyasi rakiplere karşı bir terör ve ölüm kampanyası. Isabel Perón, Mart 1976 darbesi sırasında askeri cunta tarafından devrildi.

Kendi adını taşıyan Proceso de Reorganización Nacional adlı yeni askeri hükümet, başlangıçta gerillanın kampanyalarını sona erdirmeye çalıştı, ancak ülke hızla bir sivil huzursuzluk durumuna düştü. Terör örgütleri ve gerilla hareketleri sıklıkla devlet terörü ve genel paranoyanın bir karışımıyla karşılaştı. Sivil halk artık paranoyak ve acımasız bir askeri diktatörlük ile şiddet yanlısı muhalif komünist gerillalar arasında bir polis devletinin ortasında kalmıştı. PRN bu dönemi "Kirli Savaş" olarak adlandırdı; bu terim 1985'teki Cunta Davası sırasında hukukçular tarafından reddedildi. Batallón de Inteligencia 601 (601'inci İstihbarat Taburu) bu dönemde kötü bir üne kavuştu. 1970'lerin sonlarında kurulmuş, Kirli Savaş ve Condor Operasyonu'nda aktif olan ve 2000 yılında dağıtılan özel bir askeri istihbarat servisiydi.^[1]