Arctic Monkeys

Arctic Monkeys
Arctic Monkeys 2014'te Roskilde Festivali'nde sahne alırken
Genel bilgiler
Başladığı yer	Sheffield, İngiltere
Tarzlar	Alternatif rock Post-punk revival
Etkin yıllar	2002-günümüz
Müzik şirketi	Domino Records
İlişkili hareketler	The Last Shadow Puppets, Mongrel, The Dodgems, The Rascals, Reverend & The Makers
Resmî site	www.arcticmonkeys.com
Üyeler	Alex Turner Jamie Cook Matt Helders Nick O'Malley
Eski üyeler	Andy Nicholson Glyn Jones

Arctic Monkeys, 2002 yılında Sheffield'da kurulmuş bir İngiliz rock grubudur. Grup, solist Alex Turner, davulcu Matt Helders, gitarist Jamie Cook ve bas gitarist Nick O'Malley'den oluşmaktadır. Eski bas gitarist Andy Nicholson ilk albümlerinin yayınlanmasından kısa bir süre sonra 2006 yılında gruptan ayrıldı.

Arctic Monkeys, internet aracılığıyla kamuoyunun dikkatini çeken ilk gruplardan biri oldu ve yorumcular yeni grupların tanıtılması ve pazarlanmasında bir değişim olasılığını temsil ettiklerini öne sürdü.^[1] İlk albümleri Whatever People Say I Am, That's What I'm Not (2006) yayınlandıktan sonra eleştirmenlerden büyük övgü aldı ve Birleşik Krallık Albüm Listesi'nde zirveye yerleşerek o dönemde İngiltere liste tarihinin en hızlı satan ilk albümü oldu. Albüm 2007 Brit Ödülleri'nde En İyi İngiliz Albümü ödülünü kazandı ve o zamandan beri en iyi çıkış albümlerinden biri olarak gösterilmektedir.^[2] Grubun ikinci albümü Favourite Worst Nightmare (2007) de eleştirmenler tarafından beğenildi ve 2008 Brit Ödülleri'nde En İyi İngiliz Albümü ödülünü kazandı. Grup daha sonra Humbug (2009) ve Suck It and See (2011) albümlerini yayınladı; her iki albüm de ilk iki albüm kadar olmasa da eleştirmenler tarafından olumlu karşılandı.

Grubun daha geniş çaplı uluslararası ünü, dünya çapında hit olan "Do I Wanna Know?" ile desteklenen ve eleştirmenlerce beğenilen beşinci albümleri AM'nin (2013) başarısıyla geldi. Albüm dört Billboard listesinde zirveye yerleşti ve ABD'de 3 kez platin sertifika aldı.

2002'de İngiltere, Sheffield'lı komşu iki genç; 16 yaşındaki Alex Turner ve Jamie Cook, ailelerinden Noel hediyesi olarak gitar istediler. Arkadaşları Matt Helders çat pat davul çalıyordu. Toparlanıp amatörce müzik yapmaya başladılar. İlk konserlerini 2003 Haziranında 13 kişiye verdiler. 2004'ün sonlarında bir arkadaşları, demoları Beneath the Boardwalk'u İnternet sitesine koydu ve adresi arkadaşlarına gönderdi. Arkadaşları kendi arkadaşlarına, onlar da başkalarına, oradan MP3 arama motorlarına derken birden herkes onlar hakkında konuşmaya başladı. BBC radyosu ve İngilizlerin meşhur tabloid gazeteleri, şarkılarla değil, Arctic Monkeys'in birden nasıl herkesin konuşma konusu olduğuyla ilgileniyordu.

Arctic Monkeys, müziklerini İnternet'te yaymaya devam etmek istiyordu. Londra'daki meşhur Astoria'yı dolduracak kadar hayranları vardı, konserleri kapalı gişe gidiyordu. 2005 Mayısında kendi imkânlarıyla ilk EP'leri Five Minutes With Arctic Monkeys'ten bin tane bastılar. Röportajlarda plak firmaları için “Buraya kadar onlarsız geldik, bundan sonra neden onlara ihtiyaç duyalım ki!” demişlerdi.

Domino Records’un sonunda onları bir anlaşmayla bağlaması için “patronun firmayı kendi dairesinden yönetmesini ve amatör ruhlarını beğendik” deseler de asıl 725,000 poundluk çek ve EMI'nin albüm kayıtlarında ünlülerle çalma sözü etkili oldu. İlk single'ları I Bet You Look Good on the Dancefloor, 17 Ekim 2005'te yayımlandı ve çıktığı gün 38,922 adet satarak İngiltere'de bir numara oldu. İkinci single'ları When the Sun Goes Down (ki sitelerinde Scummy ismiyle yayımlamışlardı), 16 Ocak 2006'da çıktı ve 40 tane fazla, yani 38,962 tane satarak yine bir numara oldu.

Albüm kayıtları Eylül 2005'te bitmişti. 30 Ocak 2006'da çıkması planlanan albüm, yoğun talep nedeniyle bir hafta erkene alınıp 26 Ocak'ta yayımlandı. Şarkıların tümü İnternet'te çeşitli yollardan kolaylıkla bulunabilmesine rağmen Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not çıktığı gün 118.501, ilk haftasında da 363.735 adet satarak İngiltere tarihinin bir günde ve bir haftada en çok satan albümü rekorunu kırdı. Albüm, Amerika'da da indie bir grubun bir haftada en hızlı satan ilk albümü rekoru kırdı. Albümün ismi ise 1960'ların İngiliz filmi Saturday Night & Sunday Morning’den alıntıdır. Bununla birlikte, albümdeki birçok şarkının da filmi anlattığı söylenir.

İlk albümlerinden sonra fazla vakit kaybetmeden hemen 5 şarkılık EP’leri Who the Fuck Are Arctic Monkeys'i çıkaran grup, bu EP’yle hiçbir listede yer alamadı. Bunun altında yatan sebep EP’nin ne single ne de albüm listelerine uygun olmasıydı. Şarkıların içerdiği küfürlü sözler de radyolarda çalınmasına kısmen engel olmuştu.

Bu süre zarfında basgitaristleri Andy Nicholson’un gruptan ayrıldığı bildirildi. Ayrılma nedeni olarak da -altında başka nedenler yattığından şüphelenilse de- Amerika’ya gitmek istememesi olduğu açıklandı. Bu gelişme üzerineyse grup, Amerika turnesi için Nick O’Malley ile anlaştı. Ardından resmi olarak gruba katıldığı duyuruldu.

14 Ağustos 2006’da yayımladıkları single Leave Before the Lights Come On, listelerde 4. sıra gibi iyi bir yere yerleşirken, grubun 1. sırada yer alamamış ilk single’ı olarak başarısızlıkla adından söz ettirdi. Solist Turner’ın bu single’la ilgili yorumu da akıllarda kalmaya değer cinsten : “Ailemizin kara koyunu”. Buna rağmen grup 2006'nın sonunda İngiltere'nin en prestijli ödülü olan Mercury Ödülü'nün sahibi oldu.

EP, albüm ve single'ların çıkış zaman aralığını kısa tutan Arctic Monkeys, üretmeyi fazlasıyla seviyordu ve bu özellikleri üzerine Jamie Cook ise sert bir dille eklemeden geçememişti: “Coldplay gibi olabileceğimizi düşünemiyorum. Kahrolası bir albümün turnesini 3 senede tamamlıyorsunuz, her gece aynı dandik şarkılar… Bazı insanlar bundan hoşlanıyor olabilir ama biz hoşlanmıyoruz.”

16 Nisan 2007 tarihinde Brianstorm adlı single'ı yayımlayan Arctic Monkeys, 23 Nisan tarihinde de Favourite Worst Nightmare adlı 2. stüdyo albümünü hayranlarına ulaştırdı. Albümün prodüksiyonunda James Ford ve Mike Crossey ile çalışan grup, albümün sound'unda ilk albüme göre daha hızlı ve funk parçalara imza attı. Brianstorm single'ı ile İngiltere listelerinde 2 numara olmayı başardılar.

Bu single'dan sonra uzunca bir ara veren grup, 3. single'ları Teddy Picker’ı 3 Aralık 2007'de çıkardılar. Grup, 2. albümüyle bir kez daha Mercury’ye aday olunca bazı sanatçılar bu duruma karşı çıktı.

Uzun bir turnenin ardından, grup, 17 Aralık'ta Manchester Apollo’da yılın son konserini verdi. Bu konserin DVD olarak piyasaya 2009 Şubat ayında sürüleceği de yayıncı tarafından onaylanmıştı.

Grup, 20 Şubat 2008’de gerçekleştirilen Brit Ödülleri Töreni’nde «En İyi İngiliz Grup» ve «En İyi Albüm» ödüllerinin sahibi oldu. Ayrıca bazı haber kuruluşları, grubun 3. albümü üzerinde çalıştığı için Londra'da olduğu ve Brit Ödülleri Töreni'nde bulunmalarının nedinin bu olduğunu söyledi. Bu söylenenler dikkate alındığında, 3. albümün 2009'un başında çıkacağı düşünülüyor. Başarısını, törenden sonraki kısa röportajında bahsettiği büyükannesinin şanslı kolyesine bağlayan Alex Turner, batıl inancı yüzünden tepki toplamıştı.

Albüm hazırlıkları sürerken, grubun vokalist-gitaristi Alex Turner, boş durmadı ve kardeş grup sayılabilecek The Rascals'dan Miles Kane ile The Last Shadow Puppets adında bir grup kurdu. Albümün prodüktörü ise Arctic Monkeys'in ikinci albümündeki isim ile aynı: James Ford. Durum böyle olunca, bu yan çalışma grubunun Arctic Monkeys'e etki etmesinden korkulurken, Alex dergilere verdiği röportajda Arctic Monkeys'e hâlâ bağlı olduğunu, dağılmanın söz konusu olmadığını söylemiştir. Alex Turner'ı takiben grubun bateristi Matt Helders da Mongrel adında, üstelik grubun eski basgitaristi Andy Nicholson'la, bir yan çalışma yapacağını onayladı.

The Last Shadow Puppets ile neredeyse Arctic Monkeys kadar büyük bir başarı yakalayan Alex, gruba 2008 yazında geri geldi. Provalar birbirini izlerken Kasım-Aralık aylarında grup, yeni albüm üzerinde çalışmak amacıyla Queens Of The Stone Age'den Josh Homme ile Amerika'ya gitti. Bu sırada grubun 2007 turnesindeki son konserinin yer aldığı Arctic Monkeys At The Apollo DVD'si yayımlandı. Ayrıca konser, İngiltere ile başka ülkelerdeki bazı sinemalarda tek gecelik gösterime girdi.

Arctic Monkeys, 2009'un ilk konserlerini Avustralya'da Big Day Out Festivali'nde verdi. Bu festival süresince küçük konser mekanlarında kendi konserlerini de verdiler. Bu konserlerde, 4 yeni şarkı ile 1 cover çalındı ve kısaca 3. albümün yaklaştığı söylendi. Grup, şubat ayında verdikleri bir röportajda albümün üçte ikisinin bittiğini açıkladı.

Yoğun Avustralya konserlerinden sonra Londra'ya dönen grup, albümleri üzerinde çalışmaya devam etti. Grup, turnenin ve albümün sürecini arkadaşları Mark Bull vasıtasıyla İnternet siteleri üzerinden hayranlarıyla paylaştı. Mart ayının sonunda, grup, albümün son kısmını tamamlamak için New York'a gideceklerini ve buradan sonra albümün prodüksiyona gönderileceğini açıkladı.

Bununla birlikte grup, yazın yapacakları Batı Avrupa turnesi tarihlerini açıklamaya devam etti. Ayrıca eylül-ekim gibi küçük bir Kuzey Amerika turu yapacaklarını da bildirdiler. Bu iki tarih arasında, grup İngiltere'nin en önemli festivali sayılan Reading ve Leeds Festivali'nde sahne alacaklarını açıkladı.

24 Ağustos 2009'da grubun en uzun süredir beklenen 3. albümü Humbug çıktı. Albüm 10 şarkı içeriyordu ve Jimi Hendrix, Black Sabbath, Cream etkileşimleriyle grubun diğer tüm kayıtlarından farklıydı. Albüm, James Ford / Josj Homme ortak yapımıydı ve ilk single'ı Crying Lightning 17 Ağustos tarihinde çıktı.

Albüm 2010-2011 yıllarında, Los Angeles'taki Sound City Stüdyoları'nda kaydedildi. Dördüncü albümlerinin çıkış parçası, 11 Nisan'da Don't Sit Down Cause I Moved Your Chair olurken, ardından Brick by Brick yayımlanmıştır.

10 Mart'ta grup albümün adını açıkladı ve 6 Haziran 2011'de albüm yayımlandı. Hayranların ve eleştirmenlerin albüme yorumu, Humbug'la başlayan müzikteki ağırlaşmanın ciddi bir şekilde hissedildiği şeklinde olmuş, Arctic'in eski neşeli günlerini özlettiğini belirtmişlerdir. Alex Turner bunun üzerine "Bizden kimse eski günlerimize dönmemizi beklemesin, sonuçta biz nasıl olgunlaşıyorsak müziğimiz de bizimle olgunlaşıyor." demiştir.

26 Şubat 2012'de yeni şarkıları R U Mine YouTube kanallarında yayımlandı. Bu şarkı 4 Mart'ta UK Singles Chart'ta 23 numaraya yükseldi. 21 Nisan'da single'ın arka yüzünde Electricity isimli şarkıyı yayımladılar. 22 Mayıs 2013'te Do I Wanna Know isimli şarkılarını yayımladılar. 11 Ağustos 2013'te ise albümden önceki son single'ları olan Why'd You Only Call Me When You're High? yayımlandı.

9 Eylül 2013'te albüm çıktı ve UK Album Charts'a 1. sıradan girdi. Albüm, ilk haftasında 157 binden fazla sattı. Grup, bu albümle birlikte Merkür Ödülü'ne üçüncü kez aday gösterildi.

Alex Turner, albümü “en orijinal albüm, şimdilik” diye tanımlamıştır.

11 Mayıs 2018'de Tranquility Base Hotel & Casino albümü yayımlandı.

21 Ekim 2022 tarihinde The Car albümü yayımlandı. Albüm; Orkestra rock, lounge pop, barok pop ve funk'ın yanı sıra caz unsurlarını içeren çok çeşitli türlere sahiptir. Aynı zamanda soul müzik, elektronik müzik, glam rock, bossa nova, geleneksel pop ve vintage film müziklerinden de etkileniyor. "There'd Better Be a Mirrorball", "Body Paint" ve "I Ain't Quite Where I Think I am" promosyonda yayınlandı ve tümü UK Singles Chart'ta ilk 25 arasında zirveye ulaştı.

• Resmî site