Aramazd

Aramazd (Ermenice: Արամազդ) Zerdüştçülüğün Ermeni versiyonunda baş ve yaratıcı tanrıydı.^[1] Tanrı ve adı, MÖ 6. yüzyılda Medler'in Ermenistan'ı ele geçirmesinden sonra tanrı Ahura Mazda'dan türetilmiştir.^[2] Aramazd, cömert bir doğurganlık, yağmur ve bereket tanrısı ve Anahit, Mihr ve Nane gibi diğer tanrıların babası olarak görülüyordu. Ahura Mazda gibi, Aramazd da diğer tanrıların babası olarak görülüyordu, nadiren bir eşle, bazen de Anahit veya Spandaramet'in kocası olarak görülüyordu. Aramazd, Ahura Mazda'nın Partça biçimiydi.^[3]

Ahura Mazda'nın iki kelimesinin birleşmesine ilk olarak, tanrıdan Auramazdāha olarak söz eden Ahameniş Kralların Kralı Büyük Darius (h. MÖ 522 - MÖ 486)tarafından oyulmuş Behistun Yazıtı'nın Eski Farsça bölümünde rastlanır.^[4] Avestan belgelerinde Ermenistan'da tek bir isim olarak kabul edilmiş form iki kelimeyle yazılmaya devam etti.^[5] Aramazd, Ahura Mazda'nın Partça biçimiydi.^[3]

Aramazd, Mihr, Anahit, Vahagn ve Tir, Ermeni panteonunun baskın tanrılarıydı.^[6] Daha sonra panteonda reform yapmak için girişimlerde bulunuldu ve önde gelen tanrıyı sayısı üçe düşürüldü: Aramazd, Anahit ve Vahagn.^[7] Aramazd'ın ana tapınağı Kemah'ta bulunuyordu. Aramazd'ın bir başka kutsal alanı, Ağrı Ovası'ndaki iktidar koltuğuna yakın olan Bagavan'da bulunuyordu.^[8] Zerdüştlükte, Ahura Mazda zenginliğin yaratıcısı olarak kabul edilir ve bu nedenle Ermeniler, Aramazd'a parart-utiwn ("şişmanlık, bolluk" anlamına gelen İran kökenli bir kelime) veren kişi olarak inandılar.^[9] Part Zerdüştlüğünün özelliklerinden biri, Ermenilerin taklit ettiği tanrıların putlarına sahip olmalarıydı. Aramazd, çoğu zaman Yunan tanrısı Zeus ile ilişkilendirildi.^[10]

Aramazd, ikisi genellikle büyüklük, cesaret veya güçle ilgili belirli ortak özellikleri nedeniyle interpretatio graeca tarafından Zeus ile özdeşleştirilmekteydi.

• Astğik
• Hayk
• Vahagn

• Boyce, Mary (2001). Zoroastrians: Their Religious Beliefs and Practices. Psychology Press. ISBN 978-0415239035. 
• Canepa, Matthew (2018). The Iranian Expanse: Transforming Royal Identity Through Architecture, Landscape, and the Built Environment, 550 BCE–642 CE. Oakland: University of California Press. ISBN 9780520379206. 
• Ellerbrock, Uwe (2021). The Parthians: The Forgotten Empire. Oxford: Routledge. ISBN 978-0367481902. 
• Garsoïan, Nina (1985). Armenia between Byzantium and the Sasanians. Variorum Reprints. ISBN 978-0860781660. 
• La Porta, Sergio (2018). "Zoroastrianism, Armenian". Nicholson, Oliver (Ed.). The Oxford Dictionary of Late Antiquity (İngilizce). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-866277-8. 
• Petrosyan, Armen (2002). The Indo‑european and Ancient Near Eastern Sources of the Armenian Epic. Washington, D.C. : Institute for the Study of Man. ISBN 9780941694810. 5 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2023. 
• Petrosyan, Armen (2007). "State Pantheon of Greater Armenia: Earliest Sources". Aramazd: Armenian Journal of Near Eastern Studies. Cilt 2. ss. 174-201. ISSN 1829-1376. 
• Russell, James R. (1987). Zoroastrianism in Armenia. Harvard University Press. ISBN 978-0674968509. 
• Russell, James R. (2004). Armenian and Iranian studies. Harvard Armenian Texts and Studies. 9. Harvard University Press. ISBN 978-0935411195. 
• Russell, James R. (2005). "Armenian mythology". The Oxford Companion to World Mythology. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19991-648-1. 
• Frenschkowski, Marco (2015). "Christianity". Stausberg, Michael; Vevaina, Yuhan Sohrab-Dinshaw; Tessmann, Anna (Ed.). The Wiley Blackwell Companion to Zoroastrianism. John Wiley And Sons Ltd. ss. 457-477.