İçeriğe atla

Araf

Başlığın diğer anlamları için Araf (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.

Araf, bazı din ve inançların ahiret kavramlarında yer alan, kötüler ve iyilerin sınıfına sokulamayan, inançlı günahkarların veya günah ve sevapları eşit olanların gideceği geçici arınma yeri, nihai ahiret mekanları arasında olduğuna inanılan yer, çoğunlukla dağ. Sözcük olarak, Arapça "kum tepesi" anlamındaki "urf"un çoğul halidir.

İslam'da bu kavramın adı Araftır. Diğer dinlerdeki benzer yerler için de Türkçede anlam ve kullanımının oturmuş olması sebebiyle, bu ad kullanılır. Araf farklı inanç ve dillerde farklı sözcüklerle ifade edilir.

Yahudilik'te Araf

Yahudilik'te arınma yerine Gehenna denir. Bazı Yahudi geleneklerinde, günahkarlar bir senesini burada geçirdikten sonra salınırlar.

Hristiyanlık'ta Araf

Kutsal Kitap’ta[1]

Araf öğretisi desteklemek için alıntı yapılabilecek tek kutsal pasaj, 2. Makabeler kitabındaki 12 bölümdeki 39-45 ayetlerdir. Metne göre Yahuda Makabe savaşta ölen İsrail oğullarının cesetleri üzerinde putların tılsımlarının bulunduğunu görür ve bu Musa yasalarına karşı bir harekettir. Bu nedenle ölülerin günahlarını bağışlanmasını sağlamak içim Yahuda onlar adına dua edilmesini ve para toplanıp Yeruşalem’e gönderilmesini önerir.

Katolik Öğretisinde Araf[2]

Dante ve İlahi komedi, Domenico di Michelino tarafından yapılan fresk, Floransa, İtalya.

Araf öğretisinde ölümden sonra bir yaşam olduğu ve sonunda herkesin bireysel olarak yargılanacağı yatar. Bu nedenle ‘Araf eskatoloji açıklaması kapsamında anlaşılabilir’[3] bu, Araf öğretisinin bireysel olarak insanın kaderi ve nihai yargı ile ilgilidir.

Katolik öğretisine göre ölüm dirilişi beklerken ölüm bir çeşit derin bir uyku değildir. Ölüm bir ara durumdur. ‘İlahi lütfun nihai zaferinden’[3] hemen önce gerçekleşen bir geçici cezadır (Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri n. 1472). Origenes ve Augustinus’a göre bu ara aşamada her bir birey için özel bir arınma gerçekleşir. (Origenes - In Lucam Hom. XXIV). Büyük Gregor için bireyin tamamen Tanrı ile olmadığı zamanlar bir tür cezadır. (Dialogorum Lib. IV, 25).

1274 yılında yapılan 2. Lyon konsilinde ve 1439 yılındaki Floransa konsilinde Araf öğretisini açıklığa kavuşturmak için bir fırsat doğar. Ölüler için yapılan duaların faydasının tanınması bu konsillerde ortaya çıkar. Aynı yolu izleyerek 16. yy da esas olarak Araf’ın varlığını reddeden Reformculara aynı vesileyle yanıt veren Trento Konseyi de ‘Araf vardır ve imanla dua edenlerin yardımıyla ruhların orada tutulduğu’ hatırlatılır.[4]

Bugünkü Katolik Kilisesi öğretisi, Araf öğretisini işlerken Tanrı'nın arındırıcı gücüne inancıyla umudu vurgular. (Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri - N. 1030). İtalyan mistik Cenova'lı Katerina'nın Araf hakkındaki kitabında açıkladığı gibi: Ölümle birlikte ruh, aynı zamanda mutluluk ve kederin deneyimi haline getiren Tanrı ile yakın bir ilişki içinde bulunur. Keder, işlenen tüm geçmiş günahların pişmanlığı ile ilgilidir.

O halde Araf ‘Rab'de ölenlerin bireysel ve evrensel olarak tamamlama (başarı) için beklediği bir durumdur (bir yer değildir!) Araf'taki ölüler için dua, Rabbin ikinci gelişi için bir tür dua gibidir.'[5]

Doğu Ortodoks Kilisesi'nin Görüşü

Doğu Ortodoks Kilisesi'nin araf kavramını reddetmesinin yanı sıra, ölümün ardından ve Yargı Günü'nden evvel bulunulan bir ara hali kabul eder ve ölüler için dua eder. Kilise geleneğinin açıklamalarına göre, ölen insanların ruhları amellerine göre ebedi cennet ve ebedi cehennem (Hades & Sheol) benzeri iki yere giderler ve orada ruhsal sevinç veya ruhsal azap duyarlar. Ölülerin dirileceği gün geldiği zaman kalıcı olarak ebedi cennete ve ebedi cehenneme gönderilirler ancak bu kez beden de ruha eşlik edecektir. Hesaplaşma gününde Hades & Sheol'da bulunan bir ruh, ebedi cennete gönderilebilir.[6]

Amerika Rum Ortodoks Başpiskoposluğu'na göre:[7]

Son Yargı Günü ikonası. (Voroneț Manastırı, Romanya)
“ Ruhun; iyisiyle kötüsüyle biten ahlaki gelişim süreci, beden ve ruhun birbirinden ayrıldığı o anda sona ermiştir. Tam o anda ruhun sonsuz yaşamdaki mutlak kaderine karar verilir... Tövbe etmenin bir yolu yok, kaçış yolu yok, reenkarnasyon yok ve dış dünyadan yardım yok. Mekanı; Yaratıcısı ve Yargıcı Olan tarafından sonsuzluğa değin belirlenir. Ortodoks Kilisesi, arafa (arınma yeri), yani ölümden sonra ruhların tüm kusurlarından arındırıldığı ara mekana inanmaz. Mükemmel ve Tanrı'yı görmeye layık olan her ruh ebedi Cennete girecektir. Ortodoks Kilisesi, araf ve benzerlerinden kurtuluş getireceği düşünülen endüljans ve türevlerine de inanmaz. Araf ve endüljans, İncil'de veya Kadim Kilise'de görülmemiş, birbiriyle ilintili teorilerdir ve uygulanmalarının akabinde Kilise'nin hakim hakikatine zıt, istismar durumlarını beraberinde getirmişlerdir. Her Şeye Gücü Yeten Tanrı merhametli, sevgi dolu inayetiyle günahkarın korkunç durumunu iyileştirmişse eğer, bunu Mesih'in Kilisesi dahi bilemez. Kilise bin beş yüz yıl böyle bir teori olmadan yaşadı. „
Göksel Geçitler'de ruhun yolunu kesen iblisleri tasvir eden bir ikona. (Rila Manastırı, Bulgaristan)

Araf; kendini Tek, Kutsal, Evrensel ve Elçisel olarak tanımlayan Doğu Ortodoks Kilisesi'ne göre hiçbir zaman kabul görmemiş ve Büyük Bölünmeden (1054) önce Kilise'nin Bir olduğu dönemde asla var olmamış, Roma-Katoliklerine ait bir 'doktrin'dir. Mesih, ruhları günahlarından temizlemek için sözde 'Araf Ateşi'nden geçirme gereksinimini duymamaktadır. İmanlıların kurtuluşunun Mesih’in Lütfu sayesinde gerçekleştiği Kitab-ı Mukaddes'in birçok bölümünde önemle vurgulanmaktadır.[8] İmanlılar İsa'nın Kanı ile arınmışlardır.[9]

Doğu Ortodoks Kilisesi'ne göre, kimin ebedi cennete kiminse ebedi cehenneme gideceğine Yargı Günü'nde Adil Yargıç olan Tanrı karar verecektir. Kilise, ölmüş kişinin nereye gittiğini bilemez, ancak ölmüş ya da Kilisenin öğretisine göre uyumuş olan insanlar için sevgi ve ilgiden mütevellit dua edilir. Kişiye yaşarken nasıl dua edildiyse, vefatının ardından da aynı şekilde dua edilir. Ölülerin ardından dua okumak onların ruhlarına huzur getirecektir. Kitab-ı Mukaddes'in Eski Ahit'ine ait 2. Makabeler kitabının 12.bölümüne bakıldığında Yahuda savaşta ölenlerin günahlarından arınmaları için kurban sunmaktadır. Yani ölüler için dua etmek Kutsal Kitap’a dayandırılır. İlaveten, Kilise Geleneği gereğince ölülerin huzur bulması adına yılın belli zamanlarında özel dualar edilir ve anma törenleri uygulanır.[10]

Ortodoks Hristiyanların bir kısmı, ölülerin ruhlarının bedenden ayrılmalarının akabinde göğe yükselirken bir nevi geçitten geçtikleri Göksel Geçitler öğretisine (Aerial Toll Houses) inanırlar. Diğer Ortodokslar tarafından reddedilen ancak Kilise ilahiyatında yer alan bu teoriye göre "ölümün ardından bedeni terk eden ruh, melekler tarafından Tanrı'ya götürülür. Bu yolculuk sırasında ruh bir geçitten geçirilir, onu günahlarıyla suçlamaya çalışan ve cehenneme sürüklemeye uğraşan iblislerle çeşitli şekillerde karşılaşır."

İslam'da Araf

Araf'ın cennet ile cehennem arasında bulunan bir yer olduğuna inanılır. Günah ve sevapları eşit olduğundan cennet ya da cehenneme giremeyenlerin bekletildikleri yer olarak bilinen Araf'ın Kur'an'daki tasviri şöyledir:

"46- İki taraf arasında bir engel ve tepeler üstünde hepsini yüzlerinden tanıyan adamlar vardır. Cennete gireceklere: 'Selam size' derler ki bunlar, henüz girmeyen fakat 'şiddetle arzu edip umanlardır.'

47- Gözleri cehennem halkından yana çevrilince: 'Rabbimiz, bizi zalimler topluluğuyla birlikte kılma' derler.

48- Burcun üstündeki adamlar, kendilerini yüzlerinden tanıdıkları adamlara seslenerek derler ki: 'Ne toplamış olmanız, ne büyüklük taslamanız size bir yarar sağlamadı.'

49- 'Kendilerine Allah'ın bir rahmet eriştirmeyeceğine yemin ettiğiniz kimseler bunlar mıydı? Girin cennete. Sizin için korku yoktur ve mahzun olmayacaksınız.'

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ New Catholic Encylopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 824 - 825 Cilt 11 ISBN 0-7876-4015-8. 
  2. ^ Encyclopedia of Theology – The concise Sacramentu Mundi. Elmar Klinger (İngilizce). Edited by Karl Rahner – Crossroad. 1986. ss. 1317-1320 ISBN 0-8245-0303-1. 
  3. ^ a b idem. s. 1318. 
  4. ^ Encyclopedia of Theology – The concise Sacramentu Mundi. s. 1319. 
  5. ^ Encyclopedia of Theology – The concise Sacramentu Mundi. s. 1320. 
  6. ^ Hierotheos Vlachos (1996). Life After Death: Metropolitan of Nafpaktos Hierotheos (İngilizce). Erişim tarihi: 20 Temmuz 2022. 
  7. ^ "Death, the Threshold to Eternal Life – Liturgy & Worship". Greek Orthodox Archdiocese of America. 12 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2022. 
  8. ^ "Efesliler 2:8". İncil. 13 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2022. 
  9. ^ "1.Petrus 1:18-19". İncil. 13 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2022. 
  10. ^ "Ortodoks Kilisesi'nde Araf ve Ölüleri Anma Törenleri". Ortodokslar Topluluğu. 19 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2022. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Ahiret veya ahret, İslâm termonolojisinde ölümden sonra gidilecek yere verilen bir isim. Ahiret, Kur'an'ın İslâmî eskatolojinin önemli bir parçası olan Ahiret Hesaplaşması ile ilgili bölümlerinde defalarca bahsedilmektedir. Geleneksel olarak, Müslümanların altı temel inanç esaslarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlık</span> tek tanrılı İbrahimî bir din

Hristiyanlık, Nasıralı İsa'nın yaşamına, öğretilerine ve vaazlarına dayanan, tek Tanrılı İbrahimî bir dindir. Günümüzde Hristiyanlık, dünya nüfusunun yaklaşık %30,1'ini oluşturmaktadır ve 2,4 milyarı aşkın takipçisi ile dünyanın en kalabalık dinidir. Takipçilerine, "Mesihçi" anlamına gelen Hristiyan veya Nasıralı İsa'ya ithafen İsevi veya Nasrani denir. Kitâb-ı Mukaddes'e inanan takipçileri, Yahudi metni olan Tanah'ta kehanet edilen İsa'nın Mesih olarak gelişinin bir Yeni Ahit olduğuna inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Ortodoks Kilisesi</span> Bir Hristiyanlık mezhebi

Ortodoks Kiliseleri veya Bizans Ortodoks Kiliseleri, Bizans ayininin Reform öncesi kiliseleridir. Başlangıçtan itibaren hem katolik hem de havarilerin ardıllığında havariseldirler..

Hristiyanlıkta apokrif, kanonik dini metinlerin ve kitapların parçası olmayan metin. Dini metinlerin doğruluğunun şüpheli olduğu durumları tanımlamak amacıyla kullanılır. Kitab-ı Mukaddes'e eklenmemiş metinler apokrif kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi</span> Hristiyanlığın bir mezhebi

Katolik Kilisesi, ruhanî başı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Cehennem</span> çoğu dini inanca göre günahların cezasının çekileceği yer

Cehennem, çeşitli inançlarda ölüm sonrası ceza çekilen ateşli bir yer olarak gösterilir. Cehennemde kalma süresi inanca göre değişiklik gösterebilir. Cehennemde günah borcu ödeninceye kadar kalınıp sonra tekrar cennete gidilebilir. Ancak, cehennem bazıları için sonsuza dek ateşte yanmak anlamına gelir. Cehennem görevlilerine İslam inancında zebani adı verilir.

<span class="mw-page-title-main">Cennet</span> Dini Mekan

Cennet, dinî kozmoloji veya transandental felsefede gök, yedi gök, uçmak, behişt gibi adlarla da anılan ilah, melek, cin, aziz, yeniden dirilmiş atalar gibi varlıkların yaşadığı, köken aldığı veya hüküm sürdüğüne inanılan yer. Bazı dinî inanışlara göre cennet yaratıkları yeryüzüne inebilir (reenkarnasyon) ve yerde yaşayanlar ölümlerinden sonra, bazı özel durumlarda yaşamakta oldukları hayat devam ederken cennete gidebilirler.

Mesih'te Kardeşler veya Kristadelfiyanlar, Üniteryen Hristiyanlık görüşünü benimseyen bir topluluktur. Restorasyoncu ve binyılcıdır. Hareket, İngiliz asıllı Amerikalı ilahiyatçı John Thomas'ın (1805-1871) tebliğ faaliyetleri ile 19. yüzyılda Birleşik Krallık ve Kuzey Amerika'da gelişmiştir. Amerikan İç Savaşı (1863) zamanında vicdani ve dinî inançlarına aykırı olduğunu ileri sürerek askerlik hizmetini ifa etmeyi reddeden kimse statüsünü alabilmek için bir gruba bağlılığın beyan edilmesi gerekmiştir. O dönem itibarıyla Christadelphian ismi kullanılmıştır. Bu isim John Thomas tarafından Grekçe Mesih (Kristos) ve kardeşler (adelfoi) kelimelerinin birleştirilmesiyle türetilmiş olup "Mesih inancında kardeşler" ya da "Mesih'te kardeşler" anlamına gelir.

Ekümeniklik, günümüzde genellikle, daha büyük bir dinî birliği ya da dinlerarası iş birliğini sağlama amacını güden girişimleri ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Kalp (sembol)</span> kalp sembolü

Kalp, fiziksel bir organ olmanın dışında aynı zamanda insanoğlunun duygusal, ahlaki ve ruhsal yönünü gösteren sembollerden biridir. Kalbin insan zihninin bulunduğu yer olduğuna inanıldığından şiirlerde ruhu ve sevgiyi temsil eden bir metafor olarak kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Endüljans</span> Katolik Hristiyan inancında kilisenin işlenen günahları bağışlaması

Endüljans teriminin güncel tanımı iuris canonici Kodeksinde bulunabilir ; “itiraf gizemi aracılığıyla affedilmiş olan günahların Tanrı önünde geçici bir ceza ile hafifletilmesi.”

Anglikanizm, İngiltere'nin resmî kilisesi olan İngiltere Kilisesi'ne has ilke, doktrin ve kurumlar. İngiltere Kralı VIII. Henry'nin kurduğu bir Hristiyan mezhebidir. İngiliz Reformu, Katoliklik ve Protestanlık arasında bir orta yol olarak görüldüğü için Latince Via Media olarak adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Birinci İznik Konsili</span>

Birinci İznik Konsili, MS 325 yılında İmparator I. Konstantin tarafından Roma İmparatorluğu topraklarında Hristiyanlığın içerisinde tartışılan bazı konuları netleştirmek amacı ile toplanmıştır.

Limbo, Roma Katolik Kilisesi teolojisine göre ölüm sonrası ölenin işlediği günahlardan dolayı ruhunun lanetlenip cehenneme atılmadığı durum hakkında bir hipotez.

<span class="mw-page-title-main">İtiraf (sakrament)</span> Katolik ve Ortodoks kiliselerinde vazgeçilmez 7 Sakramentten biri

İtiraf sakramenti halk arasında "Günah çıkarma" olarak bilinen Katolik ve Ortodoks Kiliselerinde kabul edilen 7 Temel Sakramentlerden biridir. Vaftizden sonra işlenen günahların, kişinin ölümcül günah veya hafif günahlarının bütününün, kişinin pişman olması sonunda bir papaza günahlarını itiraf etmesidir. Kilise bu sırrı "Hristiyan'ın kiliseyle barışması" olarak nitelendirmiştir. Bu sakrament İncil'de Mesih İsa'nın Havarilerine Kutsal Ruh'u alın; kimin günahlarını bağışlarsanız bağışlanmış olacak; Kimin günahlarını bağışlamazsanız bağışlanmamış olacak" (Yuh:20:22-23) ayetlerinden yola çıkılarak tertiplenmiştir.

Kutsal yağ sürme gizemi ya da hastaları meshetme olarak da bilinir. Eski Ahitte insan hastalık döneminde kendi sınırlarını, hastalığın gizemli bir biçimde günahla bağıntılı olduğunu tecrübeyle öğrenir. Eski peygamberler hastalıkların gerek kendi gerek başkalarının günahlarını bağışlatma konusunda da kurtarıcı bir anlamı olabileceğini sezmişlerdir. Böylelikle hastalık insanın şifa bulmayı dilediği Tanrı'nın huzurunda yaşanır. Mesih İsa'nın hastalara göstermiş olduğu şefkat çok sayıda hastalığı iyileştirmesi, kendisiyle birlikte günahın, acının ve ölmün üzerinde zafer kazanıldığını gösteren Tanrı'nın egemenliğinin geldiğinin önemli bir göstergesidir. İsa çektiği acılara ve ölümüyle acıya yeni bir anlam kazandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mısır Ölüler Kitabı</span>

Mısır Ölüler Kitabı, Antik Mısır cenazelerinde okunan metinleri içeren ve asıl adı Günden Dışarı Gidenler anlamına gelen Ra nu pert em hru olan kitabın, Alman bilim insanı Richard Lepsius tarafından 1842'de bu metinlerin bazı kısımlarının bir araya getirilerek oluşturulduğu kitaptır. Kitabın orijinali Geç Dönem hanedanları döneminde yazılmıştır. Ölüm-ötesi yaşamında kendisine yardımcı olması için ölmekte olan kişinin huzurunda okunan metinlerin ve gömülme yöntemleriyle ilgili metinlerin derlenmesinden oluşmuş bir kitaptır. Kitabın; Heliopolis uyarlaması, Teb uyarlaması ve Sais uyarlaması olmak üzere üç ayrı kaynaktan uyarlanmış biçimleri bulunmaktadır. Mısır Ölüler Kitabı, Işığa Çıkarma Kitabı olarak da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Meryem'in günahsızlığı</span> Meryemin aslî günahsız doğduğu öğretisi

Meryem'in günahsızlığı, Meryem'in "İlk Günah"'tan azade olarak Dünya'ya gelmiş olduğu şeklindeki Katolik Kilisesi dogmalarından biridir. Hristiyanlık inancına göre bütün insanlar ilk günah ile birlikte doğar ve bu günahtan arınmak için vaftiz edilirler. Ancak İsa'yı doğuran Meryem diğer insanlar gibi değil, ilk günahtan azade olarak doğmuş, bu yüzden de vaftiz edilmesine gerek kalmamıştır. Bu inanç, Katolik Meryemolojisi'nin dört ana dogmasından biridir. Diğer üç dogma ise Meryem'in ebedî bekâreti, Tanrı'nın annesi olması ve Meryem'in göğe kabulüdür. Meryem'in sık sık saf ve günahsız olduğunu anlatmak için özellikle sanatsal ve kültürel bağlamda Latincede immaculata denilir.

Kemetizm, 1970'lerden başlayarak zaman içinde gelişen, büyük ölçüde Antik Mısır inançlarının yenilenmesi sonucu oluşmuş bir dindir. Takipçileri kendilerine Kemetist demektedir.

<span class="mw-page-title-main">Katolik ilahiyatı</span>

Katolik Kilisesi teolojisi ya da kısaca Katolik ilahiyatı, Katolik Kilisesi Öğretici Kurumunun yetkisinde, doğal hukuka, kilise kanunlarına, dini yazılara, vahye ve elçisel geleneğe dayanmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.