Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Azerbaycan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmeyi 16 Aralık 1993'te onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Tehlike Altındaki Dünya Mirasları Listesi, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) tarafından 1972 yılında yayımlanan Dünya Mirası Sözleşmesi'nin 11.4 maddesine uygun olarak Dünya Miras Komitesi tarafından Dünya Mirası Alanları'nı belirlemek ve yönetmek amacıyla derlenmiştir. Listelenen alanlar, korunması için büyük operasyonların gerekli olduğu ve "yardım talep edilen" Dünya Mirası Alanları'ndan oluşmaktadır. Listenin amacı uluslararası farkındalığı artırmak ve tehditlere karşı önlemler almaktır. Alana yönelik tehditler arasında yakın zamanlı, gerçekleşmesi kesinleşmiş tehditler veya alanda olumsuz etkilere neden olabilecek potansiyel tehlikeler sayılabilir.
Shahr-e Sūkhté, Shahr-e Sukhteh veya Shahr-i Shōkhta olarak da ifade edilir, Jiroft uygarlığı ile ilgili, Bronz Çağı kentsel yerleşiminin önemli bir arkeolojik alanıdır. İran'ın güneydoğu kesiminde Sistan ve Belucistan Eyaleti'nde, Helmend Nehri kıyısında, Zahidan-Zabul yolu yakınında yer almaktadır. Haziran 2014'te UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.
Rani ki vav, Hindistan'ın Gucerat kentindeki Patan kasabasında karmaşık bir şekilde inşa edilmiş bir basamaklı kuyudur. Saraswati Nehri kıyısında bulunmaktadır. Rani ki vav, 11. yüzyılda kral I. Bhimdev'in anısına inşa edildi. 22 Haziran 2014'te UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edildi. Basamaklı kuyular, Hint kıtasındaki yer altı su kaynakları ve depolama sistemlerinin ayırt edici bir formudur ve M.Ö. üçüncü bin yıldan beri inşa edilmiştir. Rani ki vav, karmaşık Maru-Gurjara mimari tarzında ters bir tapınaktır ve yedi basamaklı merdivenle inşa edilmiş ve 500'den fazla ana heykel içermektedir.
Villa d'Este, teraslanmış yamaç İtalyan Rönesans bahçesi ve özellikle çeşmelerinin yoğunluğu ile ünlü, Roma yakınlarındaki Tivoli'de bulunan 16. yüzyıldan kalma bir villadır. Günümüzde bir İtalyan devlet müzesi ve UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelenmektedir.
Mozu Mezarları , Japonya'nın Osaka Prefektörlüğü'ndeki Sakai'de yer alan bir grup megalitik mezardır. Başlangıçta 100'den fazla mezardan oluşan anahtar deliği şeklindeki yuvarlak ve dikdörtgen mezarlardan geriye %50'sinden azı kalmıştır.
Furuichi kofungun (古市古墳群), Fujiidera ve Habikino, Osaka Prefektörlüğü, Japonya'da yer alan yüz yirmi üç kofun veya tümülüs grubudur. Mezar höyüklerinden otuz bir tanesi anahtar deliği şeklinde, otuz tanesi yuvarlak, kırk sekiz tanesi dikdörtgen şeklinded ve diğer 14 tanesi belirsiz şekillerdedir.
Risco Caído, İspanya'nın, Gran Canaria adasında bir arazi oluşumu ve arkeolojik sit alanıdır. Site, Kanarya Adaları'nın İspanyol öncesi kültürüne tarihlenen tarih öncesi mağara konutları, tapınaklar ve tahıl ambarlarını içerir. Ayrıca Aborijin halkı tarafından astronomik bir gözlemevi olarak kullanıldığı düşünülmektedir. Temmuz 2019'da Risco Caído, UNESCO tarafından bir Dünya Mirası olarak seçildi. Gran Canaria adası ve Las Palmas ilinin birinci, Kanarya Adaları'nın beşinci dünya mirasıdır.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirası, 1972'de kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde açıklandığı gibi
Ranthambore Kalesi, Sawai Madhopur şehri yakınlarındaki Ranthambore Ulusal Parkı içinde yer alan bir kaledir. Park, Hindistan'ın Bağımsızlığına kadar Jaipur mihracelerinin eski avlanma alanı olarak hizmet vermiştir. Kale, Racastan'ın tarihi gelişmelerinin odak noktası olmuştur. Kalenin Çahamanaları (Chauhans) tarafından yapıldığına inanılmaktadır. 13. yüzyılda Delhi Sultanlığı kaleyi ele geçirdi. Kale, çevredeki Ranthambore Ulusal Parkı'nın panoramik manzarasına karşı uzanır ve popüler bir turistik cazibe merkezidir.
Hawraman Kültürel Peyzajı veya Uramanat Kültürel Peyzajı, İran'ın 26. somut kültürel miras alanıdır. Bu el değmemiş ve dağlık peyzaj alanı, MÖ 3000'den beri bölgede yaşayan tarıma dayalı bir Kürt kabilesi olan Hawrami halkının geleneksel kültürüne tanıklık etmektedir. Miras alanı, İran'ın batı sınırı boyunca Kürdistan ve Kirmanşah eyaletlerinde, Zagros Dağları'nın merkezinde uzanmaktadır.
Monterosso al Mare, Kuzey İtalya'nın Ligurya bölgesine bağlı La Spezia ilinde bulunan bir kasaba ve komündür. Cinque Terre'deki beş köyden biridir. 1997 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiştir.
Corniglia Kuzey İtalya'da, Ligurya bölgesindeki La Spezia ilinde yer alan Vernazza komünü içinde yer alan bir frazionedir ("mezra") 2016 itibarıyla yaklaşık 150 kişilik bir nüfusa sahiptir. 1997 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiştir.
Manarola, kuzey İtalya'da, Ligurya'daki La Spezia ilindeki Riomaggiore komünü içinde yer alan küçük bir kasaba, bir frazionedir. 353 kişilik bir nüfusa sahiptir. Cinque Terre kasabalarının ikinci en küçüğüdür. 1997 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiştir.
Riomaggiore, İtalya'nın Ligurya bölgesindeki La Spezia ilinde yer alan bir köy ve bir komündür. La Spezia'dan kuzeye seyahat ederken karşılaşılan Cinque Terre köylerinden birincisidir. 1997 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiştir.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Çekya, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 26 Mart 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
