İçeriğe atla

Antalar

7. yüzyıl başlarındaki arkeolojik kültürler erken Slavlarla özdeşleşmiştir.

Antalar (YunancaÁνται), 6. yüzyılın alt Tuna ve Kuzeybatı Karadeniz bölgesinde (bugünkü Moldova ve merkezi Ukrayna) var olan erken bir Slav kabilesi devletiydi. Arkeolojik Penkovka kültürüyle sıklıkla bağlantılıdırlar.[1][2][3][4]

Tarihçe

Adın menşei ve nereden geldiği bilinmemektedir. Aşağı Karpatlar bölgesinden gelen Antalar, savaşçı bir millettir; ilk Rus devletini kuranlar onlardır. Bizansın uzaktan müttefiki idiler; Bizans bazen onlardan ücretli asker isterdi.M.S 517 yılına doğru Trakya'ya indiler. Bizans şehirlerine saldırmaya başladılar. Dobruca'yı yağma ettiler, fakat Bulgarlar tarafından durduruldular; bu sırada I. Justinianus'da Tuna boyu sınırlarını tahkim etti. 560 yılı civarında Avar akıncılarının saldırısına uğrayan Antalar ağır kayıplar verdiler ve Orta Dnieper'e doğru çekildiler. Şefleri Mezamir müzakereye girişmek istediyse de başaramadan öldürüldü ve Anta'ların bir kısmı kuzeydoğudaki ormanlara kaçtı. Orada büyük ormanlık bölgenin sınırında Volinya'dan Oskol'a kadar uzanan ikinci Rus devletini kurdular. İktisadi faaliyetleri daha çok ormancılığa yani oduna ve kürkçülüğe dayanmaktaydı. VI.yy sonlarından itibaren Antalar, Dniester'e çıktılar ve Kiev'i,sonra da Çernigov'u, Lubeç'i ve Turov'u kurtardılar. Kabilelere ayrıldılar bunların en önemlisi Kiev tarafına yerleşen Poliane kabilesiydi ve diğer kabilelere örnek oldu. Avar imparatorluğunun yıkılmasıyla bağımsızlıklarını kazandılar. VII. yüzyılda Hazarların aracılığı ile Hristiyanlığı kabul eden Antalar, Doğu kültürünü benimsediler. Daha Kuzey'de, Hazar hakimiyetinden hoşnut kalmayan Antaların yerleştikleri Yukarı Volga bölgesinde Novgorod, Smolensk ve Rostov dolaylarında yeni bir medeniyet merkezi kuruldu. Burası İskandinavların 'Gardarik' dedikleri, uzun zaman dış tesirlerden uzak kalacak olan, kendine has ve Hristiyanlık ile ilgisi bulunmayan bir merkezdi. Rus ismi daha Anta kabileleri bütününü gösteren bir ad olmadan ve bir bölge adı haline gelmeden ilk olarak orada, XI. yüzyılda kullanıldı. Bugünkü Rusya'nın beşiği olan Novgorod büyük dükalığını bu Kuzeydoğu Rusyası meydana getirmiştir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Özel
Genel
  • Stefka Angelova; Rumjana Koleva (2007), "Archäologische Zeugnisse frühslawischer Besiedlung in Bulgarien", Wolfram Brandes; Alexander Demandt; Helmut Krasser; Hartmut Leppin; Hartmut Leppi (Ed.), Post-Roman Towns, Trade and Settlement in Europe and Byzantium Vol. 2, Walter de Gruyter, ISBN 9783110183580 
  • Magosci, Paul Robert (2010). A History of Ukraine. 2nd. University of Toronto Press. ISBN 0-8020-7820-6. 
  • Valentin Sedov (1996). "Tribal Societies in Eastern Europe". Sigfried J. de Laet (Ed.). History of Humanity: From the seventh century B.C. to the seventh century A.D. UNESCO. ISBN 923102812X. 
  • Volodymyr Baran (1988), "The Veneti, Sclaveni and Antae in the Light of Archaeology", Ukrainian Review, cilt 45 
  • Mark B. Shchukin (1986), "The Balto-Slavic Forest Direction in the Archaeological Study of the Ethnogenesis of the Slavs", Wiadomosci Archeologiczne, cilt 1 
  • Curta, Florin (2001). The Making of the Slavs: History and Archaeology of the Lower Danube Region, c. 500–700. Cambridge: Cambridge University Press. 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2017. 
  • Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge: Cambridge University Press. 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2017. 
  • Florin Curta (2009), "The early Slavs in Bohemia and Moravia: a response to my critics", Archeologické rozhledy, cilt 61 
  • Florin Curta (2004), "The Slavic lingua franca (Linguistic notes of an archaeologist turned historian)", East Central Europe/L'Europe du Centre-Est, 31 (1) 
  • Florin Curta (1999), "Hiding behind a piece of tapestry: Jordanes and the Slavic Venethi", Jahrbücher für Geschichte Osteuropas, cilt 47 
  • Florin Curta (2008), "The north-western region of the Black Sea during the 6th and early 7th century AD", Ancient West & East, cilt 7 
  • Georgios Kardaras (2010), "The Byzantine-Antic treaty (545/46 A. D.) and the defense of Scythia Minor", Byzantinoslavica – Revue internationale des Etudes Byzantines, 68 (1–2), ss. 74-85 
  • B. S. Szmoniewski (2010). "The Antes: Eastern "Brothers" of the Sclavenes ?". Florin Curta (Ed.). Neglected Barbarians. Brepols. ISBN 978-2-503-53125-0. 
  • Eugene Teodor (2005). "The Shadow of a Frontier: The Walachian Plain during the Justinianic Age". Florin Curta (Ed.). Borders, Barriers, and Ethnogenesis Frontiers in Late Antiquity and the Middle Ages. Brepols. ISBN 978-2-503-51529-8. 
  • Bartlomiej Szmoniewski (2008), "Two worlds, one hoard: what do metal finds from the forest-steppe belt speak about ?", Florin Curta; Roman Kovalev (Ed.), The Other Europe in the Middle Ages – Avars, Bulgars, Khazars, and Cumans, Brill, ISBN 978 90 04 16389 8 
  • Uwe Fiedler (2008), "Bulgars on the Lower Danube. A survey of the archaeological evidence and of the state of current research", Florin Curta; Roman Kovalev (Ed.), The Other Europe in the Middle Ages – Avars, Bulgars, Khazars, and Cumans, Brill, ISBN 978 90 04 16389 8 
  • P M Barford (2001). The Early Slavs: Culture and Society in Early Medieval Eastern Europe. Cornell University Press. ISBN 9780801439773. 
  • Fine, John V.A. (2006). When Ethnicity Did Not Matter in the Balkans: A Study of Identity in Pre-Nationalist Croatia, Dalmatia, and Slavonia in the Medieval and Early-Modern Periods. The University of Michigan Press. ISBN 0472025600. 
  • Gimbutas, Marija (1971), The Slavs, Thames & Hudson Ltd 
  • Heather, Peter. The Goths. Blackwell, 1998.
  • Kulikowski, Michael, Rome's Gothic Wars: From the Third Century to Alaric. Cambridge Univ. Press, 2006.
  • Živković, Tibor (2008). Forging unity: The South Slavs between East and West 550-1150. Belgrad: The Institute of History, Čigoja štampa. 21 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2017. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Zabergan, Karadeniz-Hazar steplerinin göçebe halkı Kutrigurların Sinnion'dan sonra gelen şefidir. İsmi İran dilindendir. Ya Avarlardan gelen baskı ya da Bizans İmparatorluğu'na karşı ayaklanma nedeniyle 558 kışı donmuş Tunayı geçen büyük bir Kutrigur ordusuna komuta etmiştir. Ordu üçe bölünmüştür: biri Thermopylae'ye kadar güneye inerken diğer ikisi Thracian Chersonesus ve Konstantinopolis çevresini talan etmiştir. Mart 559'da Zabergan ve 7000 atlıdan oluşan kuvvetlerinin bir kısmı Konstantinopolis'e saldırdı, fakat Belisarius onları Melantias Muharebesi'nde mağlup edip, geri çekilmeye zorladı.

<span class="mw-page-title-main">Kubrat</span> 632-638 yılları arasında hüküm süren Büyük Bulgarya Hanı

Kubrat ya da Kurt, 632-638 yılları arasında hüküm süren Büyük Bulgarya Hanı. Aynı zamanda Organa'nın yeğenidir.

İoannis Dukas ya da Yannis Dükas, Bizanslı asker.

<span class="mw-page-title-main">Æthelstan</span> Athelstan

Æthelstan ya da Athelstan, 924 ile 927 yılları arasında Anglo-Saksonların Kralı ve 927 ile 939 yılları arasında İngilizlerin Kralı. Kral Yaşlı Edward ve ilk karısı Ecgwynn'ın oğludur. Modern tarihçiler onu İngiltere'nin ilk kralı ve en büyük Anglo-Sakson krallardan biri olarak belirtirler. Hiçbir zaman evlenmemiştir ve yerine baba olan bir kardeşi I. Edmund geçmiştir.

Mora Theması Güney Yunanistan'da Mora Yarımadası'nda kurulmuş Bizans İmparatorluğu theması. Yaklaşık 800 yılında kurulmuştur ve başkenti Korint'tir. Mora Yarımadası, Dördüncü Haçlı Seferinden sonra Latin Achaea Prensliği'nin kurulduğu 13. yüzyıl başlarına (1205) kadar Bizans kontrolünde kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tuğluk uruğu</span> Eski bir Türk hanedanlık soyu.

Tuğluk uruğu, Batı Göktürk Kağanlığı'nda Çorlar tarafından yönetilen 5 Türk boyunu yöneten uruğa verilen addır. Erkinlerce yönetilen On-ok uruğu (Nuşibi) ile sürekli bir mücadele hâlinde olmuşlardır. Göktürk Dönemi'nde Tuğluklar, Tokmak'ın doğusunda, On-ok ise bu kentin batısında hükmetmiştir. Türgiş Kağanlığı Dönemi'nde, Tuğluk uruğu "Sarı Türgişleri", On-ok uruğu ise "Kara Türgişleri" oluşturmuştur. Daha sonraki göçlerle birlikte Tuğlukların varlığı Bulgaristan'a kadar ulaşmıştır. Buradaki Türk kökenli halkı, yöneten Tuğluklar, Aşina sülalesi ile birlikte Hun kökenli önemli Türk hanedan soyundan biridir. Bu iki soydan gelen kişilerin birbirleriyle yaptıkları taht mücadeleleri nedeniyle Batı Göktürk Kağanlığı egemenliği boyunca birçok taht kavgasıyla karşı karşıya kalmıştır. Bu karışıklar nedeniyle, Batı Göktürklerden ilk ayrılan ve bağımsız hareket etmeye başlayan Ön Bulgarların Tuğluk uruğuna bağlı beyler tarafından yönetildiği düşünülmektedir. Bu iddiaya göre, Tuğluk uruğu 632-668 arasında Büyük Bulgar Hanlığı ve 681-1018 arasında Birinci Bulgar İmparatorluğu'nu kurarak yönetmiştir. Sever Han, Bulgaristan'daki son Tuğluk soyundan gelen hükümdardır.

<span class="mw-page-title-main">Kuber</span> Ön Bulgar lider

Kuber, Aziz Dimitrios'un Mucizeleri adlı esere göre 670'li yıllarda hüküm sürmüş Ön Bulgar liderdir. Ataları, onun egemenliğinden yaklaşık 60 yıl önce Avarlar tarafından Doğu Roma'dan Pannonia'daki Sirem bölgesine göç ettirilmiş Hristiyanlaşmış Ön Bulgarlardı. Bilimsel bir kurama göre, Kubrat'ın oğlu, İşbara'nın kardeşi ve Tuğluk uruğunun bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Boril</span> 1207-1218 yılları arasında hüküm süren II. Bulgar İmparatorluğu çarı

Boril, 1207-1218 yılları arasında hüküm süren İkinci Bulgar İmparatorluğu çarı.

<span class="mw-page-title-main">Dioecesis Daciarum</span> Roma İmparatorluğu sivil dioecesisi

Dioecesis Daciarum, modern batı Bulgaristan, orta Sırbistan, Karadağ, kuzey Arnavutluk ve kuzey Kuzey Makedonya bölgelerinden oluşan geç Roma İmparatorluğu dioecesis'i. Başkenti Serdica ve Illyricum praetoria idaresine bağlıydı.

<span class="mw-page-title-main">Stefan Duşan</span> 1331-1355 Sırp İmparatoru

Stefan Uroş IV Duşan ; y. 1308 – 20 Aralık 1355) veya bilinen adıyla Güçlü Duşan, 1331 ile 1355 yılları arasında Sırbistan Krallığı ve Sırp İmparatorluğu Hükümdarı.

Sinnion 6. yüzyılda Kutrigur lideridir.

Kenneth Meyer Setton, Amerikalı tarihçi ve akademisyendir. Orta Çağ üzerine çalışmalarda bulunmuştur.

Kanasubigi, muhtemelen Kanas Ubigi ya da Kanas U Bigi olarak okunur, Ön Bulgarlar'ın erken dönem hükümdarlarının bir unvanı.

<span class="mw-page-title-main">Petar Goynikoviç</span> Sırbistan prensi

Petar Goynikoviç 892'den 917'ye kadar Sırbistan prensi idi. Birinci Sırbistan Prensliği'ni (Rascia) yönetti ve genişletti ve tacı isteyen diğer aile üyelerine karşı birçok savaş kazandı. Slav olmayan bir Hristiyan isme sahip ilk Sırp hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Sırbistan Prensliği (Erken Orta Çağ)</span> Doğu Avrupada Orta Çağ prensliği

Sırbistan Prensliği

Romanya'da Erken Orta Çağ, 270'lerde Roma askeri birliklerinin ve yönetiminin Daçya eyaletinden çekilmesiyle başladı. Sonraki bin yıllık süreçte, çoğu günümüz Romanya'sını oluşturan yaklaşık on tarihi bölgeden yalnızca ikisini veya üçünü kontrol eden bir grup halk toplanmaya başladı. Bu dönemde toplum ve kültür, köklü değişimlere uğradı. Roma'nın geri çekilmesiyle Daçya'da ve 400 yıl sonra bugünkü Romanya topraklarında yer alan diğer Roma eyaleti olan Küçük İskitya'da şehir hayatı sona erdi. 450'li yıllardan itibaren hızlı çömlekçi çarklarında yapılan ince kaplar ortadan kalktı ve el yapımı çömlekçilik değer kazandı. Mezar ayinlerinde gömme, baskın hâle gelene kadar kremasyondan define değişimler meydana geldi ve defin, 10. yüzyılın sonuna kadar yaygın olarak kullanılıyordu.

Stefan Nemanja, 1166 - 1196 yılları arasında Sırp Büyük Prensliği'nin Büyük Prensi idi.

<span class="mw-page-title-main">Berzitia Muharebesi</span> Orta çağ muharebesi

Berzitia Muharebesi ya da Litosoria Muharebesi ya da Lithosoria

<span class="mw-page-title-main">Duklja</span>

Duklja Batıda Kotor Körfezi'nden doğuda Bojana Nehri'ne ve kuzeyde Zeta ve Morača nehirlerinin kaynaklarına kadar kabaca günümüzün güneydoğu Karadağ topraklarını kapsayan bir Orta Çağ Güney Slav devletidri. İlk olarak 10. ve 11. yüzyıl Bizans vakainamelerinde bahsi geçen bu bölge, 997 ile 1018 yılları arasında Bulgar İmparatorluğu'nun vasalı, ardından 1040'ta Stefan Vojislav yönetimi altında bağımsızlığını kazanana kadar Bizans İmparatorluğu'na bağlıydı. Stefan Vojislav daha önceki Sırp Prensliği'nin topraklarını ele geçirmeyi başardı ve Vojislavljević hanedanını kurdu. 1043 ile 1080 arasında, Mihailo Vojislavljević ve oğlu Konstantin Bodin yönetiminde Duklja doruğa ulaştı. Bizans ittifakını terk edip Balkanlar'da oğlu Bodin'in merkezi bir rol oynadığı bir ayaklanmayı destekledikten sonra Mihailo'ya Papa tarafından Slavların Kralı unvanı verildi. Sırp iç bölgesini bünyesine katan ve oraya vasal hükümdarlar yerleştiren bu denizcilik prensliği, yöneticilerinin kullandığı unvanlarda da görüldüğü gibi en güçlü Sırp yönetimi olarak ortaya çıktı. "Sırpların"). Ancak Bodin'in Bizanslılar tarafından mağlup edilmesi ve hapsedilmesi nedeniyle yükselişi kısa sürdü; Arka plana itilen akrabası ve tebaası Vukan, Duklja iç savaşlarla boğuşurken Bizanslılara karşı mücadeleyi sürdüren Raška'da bağımsızlığını kazandı. 1113 ile 1149 yılları arasında Duklja, Sırp-Bizans çatışmasının merkezinde yer aldı ve Vojislavljević üyeleri iktidar için birbirleriyle savaşanların himayesi altında kaldı. Duklja daha sonra Vukanović hanedanı tarafından yönetilen, daha sonra Zeta olarak bilinen Sırbistan Büyük Prensliği'nin kraliyet ülkesi olarak birleştiler ve 14. yüzyılda Sırp İmparatorluğu'nun yıkılışına kadar bu şekilde kaldılar.

<span class="mw-page-title-main">Slavların Hristiyanlaşması</span>

Slavlar, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar dalgalar halinde Hristiyanlaşmamıştır, ancak eski Slav dini uygulamalarının değiştirilmesi süreci 6. yüzyıldan itibaren başlamıştır. Genel olarak konuşursak, Güney Slavların hükümdarları 9. yüzyılda, Doğu Slavları 10. yüzyılda, Batı Slavları ise 9. ve 12. yüzyıllar arasında Hristiyanlığı benimsemişlerdir. Aziz Kiril ve Methodios, Bizans-Slav ayinini ve bilinen en eski Slav alfabesi ve Erken Kiril alfabesinin temeli olan Glagol alfabesini tanıtmış olan "Slavların Havarileri" olarak atfedilirler.