Anne Hyde
| Anne Hyde | |
|---|---|
| York ve Albany Düşesi | |
 Anne Hyde, 1662 | |
| Doğum | 12 Mart 1637 Windsor, Berkshire, İngiltere |
| Ölüm | 31 Mart 1671 (34 yaşında) Saint James Sarayı, Westminster, Middlesex |
| Defin | 5 Nisan 1671 Westminster Abbey |
| Eş(ler)i | II. James (e. 1660) |
| Babası | Edward Hyde |
| Annesi | Frances Aylesbury |
| Dini | Katolik öncesi. Anglikan |
Anne Hyde (12 Mart 1637 – 31 Mart 1671) [a], York Dükü James'in (daha sonra Kral II. James) ilk karısı olarak York ve Albany Düşesi idi.
Anne, halktan birinin kızıydı - Edward Hyde (daha sonra Clarendon Kontu oldu) ve müstakbel kocasıyla ikisi de Hollanda'da sürgünde yaşarken tanıştı. 1660'ta James ile evlendi ve iki ay sonra çiftin evlilik dışı ilişkiyle dünyaya gelen ilk çocuğunu doğurdu. Bazı gözlemciler evliliği onaylamadı, ancak James'in kardeşi İngiltere kralı II. Charles, evliliğin gerçekleşmesini istedi. Onaylanmamanın bir başka nedeni de, James'in Anne'ye karşı gösterdiği, öpüşme ve birbirine yakın davranma gibi on yedinci yüzyılda halk arasında uygunsuz davranış olarak görülen sevgi gösterileriydi. James ve Anne'nin sekiz çocuğu vardı, ancak altısı erken çocukluk döneminde öldü. [1] Yetişkinliğe kadar hayatta kalan iki çocuğu, geleceğin hükümdarları olan II. Mary ve Anne idi. James, birçok gayri meşru çocuk sahibi olduğu pek çok metresi olan bir çapkındı.
Aslen bir Anglikan olan Anne, James ile evlendikten kısa bir süre sonra Katolikliğe geçti. Hollanda ve Fransa'ya yaptığı ziyaretler sırasında Katoliklik ile tanışmış ve bundan çok etkilenmişti. Kısmen Anne'nin etkisi nedeniyle, James daha sonra Katolikliğe dönüştü ve bu da sonunda Şanlı Devrim'e yol açtı. İlerlemiş meme kanserinden muzdaripti ve son çocuğunu doğurduktan kısa bir süre sonra öldü.
İlk yılları (1637-60)
1629'da Edward Hyde, ilk karısı Grittenham'lı Anne Ayliffe ile evlendi. Evliliğinden altı ay sonra Anne çiçek hastalığına yakalandı, düşük yaptı ve öldü. [2] Üç yıl sonra Hyde, Frances Aylesbury ile evlendi. Çiftin en büyük kızı, 1637'de Windsor'daki Cranbourne Lodge'da [1] doğdu ve Edward Hyde'ın ilk karısının adını (Anne) aldı. Ailesi, tahttan indirilen Kral I. Charles'ın idamından sonra ailesinin Hollanda'ya kaçtı ve 1649'dan önceki hayatı hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmiyor. [3]
Birinci İngiliz İç Savaşı sırasında, babası I. Charles'ın önde gelen danışmanıydı, ardından 1646'da oğlu II. Charles ile sürgüne gitti. Birçok mülteci gibi, onlar da Orange'lı Mary'nin birçok İngiliz kaçağa barınak sunduğu Breda'ya yerleşti. [3] Mary, Hyde'dan nefret eden annesi Henrietta Maria'nın isteklerine karşı, Anne'yi nedime olarak atadı. [4]
Anne, Lahey'de ya da Orange Prensesi'nin Teylingen'deki kır evinde tanıştığı insanların genel gözdesi oldu. Çok çekici ve tarz sahibiydi [5] ve birçok erkeği cezbetti. Anne'ye aşık olan ilk erkeklerden biri, Northampton Kontu'nun oğlu Spencer Compton'du. [3] Ancak Anne, hislerine karşılık veren Henry Jermyn'e çabucak aşık oldu. Anne, görevden alınan kralın oğlu York dükü James ile tanıştığında Jermyn'i aynı hızla unuttu. [5] 24 Kasım 1659'da, [5] veya üç [6] yıl sonra, James, kızını odaya kapatan ve iddiaya göre Charles'ı kızını idam etmesi konusunda konuşan babası da dahil olmak üzere birçok kişinin muhalefetine rağmen Anne ile evleneceğine söz verdi. [4] Charles, Anne'nin güçlü karakterinin zayıf iradeli kardeşi üzerinde olumlu bir etkisi olacağını öne sürerek bu tavsiyeyi reddetti. [7]
York Düşesi (1660-1671)
Evlilik
Anne gözle görülür bir şekilde hamileydi ve çift evlenmek zorunda kaldı. [3] Monarşinin Mayıs 1660'taki Restorasyonundan sonra, 3 Eylül 1660'ta Londra'da resmi ama özel bir evlilik töreni düzenlediler. Düğün, Worcester House'da gece 11 ile sabah 2 arasında gerçekleşti. – babasının Strand'daki evi – ve James'in papazı Dr. Joseph Crowther tarafından törenle kutlandı. Fransız Büyükelçisi Anne'yi "neredeyse bir kralın soyuna layık cesaret, zeka ve enerjiye" sahip olarak nitelendirdi. [8]
Çiftin ilk çocuğu Charles o yılın Ekim ayında doğdu, ancak yedi ay sonra öldü. Onu yedi çocuk izledi: Mary (1662-1694), James (1663-1667), Anne (1665-1714), Charles (1666-1667), Edgar (1667-1671), Henrietta (1669-1669) ve Catherine (1671 –1671). Oğullarının hepsi ve iki kızı bebekken öldü. [1]
Evliliklerinden çok sonra bile, bazı gözlemciler, önceden ne söz vermiş olursa olsun, prensin kararını onaylamadılar. [4] Samuel Pepys evlilik hakkında şunları söyledi: "... York Dükü'nün onunla evliliği, başka türlü sıradan bir adam olacak olan Şansölye'yi ulaşılmaz kılarak krallığı alt üst etti. . . ."[9] Anne'nin ölümünden sonra, kraliyet sarayı James için yeni bir eş bulmaya çalıştı, ancak bu yeni eş hiçbir koşulda Anne gibi mütevazı bir soydan değildi. [10] Pepys, James'i tasvir ettiği kadar iyi bir baba olsa da, Anne ve James'in ilk doğan oğullarının ölümünden etkilenmediklerini garip bir şekilde belirtti.[11] Pepys ayrıca Anne'yi "sadece dünyanın en gururlu kadını değil, aynı zamanda en masraflı kadını" olarak nitelendirdi.[9] James'in yeğeni (daha sonra Anne'nin damadı olacak), Orange'lı III. William ve kocasının kuzeni Hanoverli Sophia'nın zihninde bile Hyde'ın halktan gelen soyunun damgası kaldı. [6]
Ev hayatı
Anne, kayınbiraderi tarafından çok sevilmesine rağmen sarayda popüler değildi. [5] "Zamanının en savunmasız avcısı" olarak kabul edilen James'in evlilikleri boyunca art arda metresleri oldu. [4] Aralarında Fransız ordusunda oldukça başarılı bir kariyere sahip olan gayri meşru oğlu Berwick Dükü'nün annesi Arabella Churchill de vardı, James ise kardeşi John Churchill için bir dizi pozisyon aldı. [12]
Anne, kocasının sadakatsizliklerinden habersiz değildi, Pepys kıskandığını ve James'i azarladığını kaydetti, ancak aynı zamanda çiftin sevgilerini halka açık bir şekilde göstermeleri, öpüşmeleri ve birbirleriyle yakınlaşmaları ile ünlü olduklarını iddia etti. Pepys başka bir yazıda James, Lady Chesterfield'a aşık olduğunda, Anne, Charles'a o kadar ısrarlı bir şekilde şikayet etti ki Lady Chesterfield, ölene kadar kaldığı kırsal bölgeye geri çekilmek zorunda kaldığını belirtti. [5] [5]
Tarihçi John Callow, James'in Katolik olmasına yol açan süreçte Anne'nin "en büyük etkiyi yarattığını" iddia ediyor. [13] Katolikliğin biçimleri ve uygulamalarıyla yakından bağlantılı olan Anglikan Yüksek kilise geleneğinde yetişen Anne, 1669'da Anglikan hizmetine katılmayı bıraktı. James, aynı zamanda, ancak Charles'ın isteği üzerine, duyuruyu 1673'e kadar erteledi. [4] Daha sonra Charles'ın kendisi de ölüm döşeğindeyken Katolikliğe geçmesine rağmen, Charles, siyasi nedenlerle çocuklarının Protestan olarak yetiştirilmesinde ısrar etti, bu nedenle hem Mary hem de Anne İngiltere Kilisesi'nin üyeleriydi. [14]
Ölümü
Anne, en küçük oğlu Edgar'ın doğumundan sonraki 15 ay boyunca hastaydı. [3] 1669'da Henrietta'yı ve 1671'de Catherine'i doğurdu.[1] Anne, Catherine'in doğumundan sonra asla düzelmedi. [6] Göğüs kanseri hastasıydı, [5] ve 31 Mart 1671'de öldü. [1] [b] Ölüm döşeğinde, kardeşleri Henry ve Laurence, ona komünyon vermesi için bir Anglikan rahibi getirmeye çalıştı, ancak Anne reddetti. [6] ve Katolik Kilisesi'nin viaticum'unu aldı. [5] Ölümünden iki gün sonra, mumyalanmış bedeni, Westminster Abbey'in Henry VII Şapeli'ndeki İskoç Kraliçesi Mary'nin kasasına defnedildi. [3] Haziran 1671'de Anne'nin hayatta kalan tek oğlu Edgar eceliyle öldü, ardından Aralık'ta Catherine de öldü ve Mary ve Anne'yi York Dükü'nün varisleri olarak bıraktı. [16]
Anne Hyde'ın ölümünden sonra, Willem Wissing tarafından yapılmış bir portresi müstakbel Kraliçe II. Mary tarafından görevlendirildi; bu portre Bu, Windsor Kalesi'ndeki Bahçe Evi'nin Kraliçe'nin Çizim Odası'nın kapısının üzerinde asılıydı. İlk karısının ölümünden iki yıl sonra James, James'in yetişkinliğe kadar hayatta kalan tek oğlu James Francis Edward'ı doğuran Katolik bir prenses olan Modenalı Mary ile evlendi. James, 1685'te İngiltere, İrlanda ve İskoçya'nın kralı oldu , ancak 1688'deki Şanlı Devrim sırasında tahttan indirildi. Taht daha sonra Parlamento tarafından Anne'nin en büyük kızı Mary ve kocası Orange'lı William III'e teklif edildi. [17] Mary 1694'te ve William 1702'de öldükten sonra, Anne Hyde'ın hayatta kalan tek çocuğu Anne, üç krallığın kraliçesi oldu ve 1707'de Birleşik Büyük Britanya Krallığı'nın ilk hükümdarı oldu. [6]
Medya tasvirleri
- 2003 yapımı Charles II: The Power and The Passion (veya The Last King) mini dizisinde Anne Hyde'ı Tabitha Wady canlandırdı.[18]
Notlar
- ^ All the dates in this article are Old Style.
- ^ İngiltere, Anne’in hayatı sırasında Jülyen takvimi (OS) takvimi kullandı.
Kaynakça
- ^ a b c d e Weir 2008.
- ^ Lister 1838.
- ^ a b c d e f Henslowe 1915.
- ^ a b c d e Miller 2000.
- ^ a b c d e f g h Melville 2005.
- ^ a b c d e Gregg 1984.
- ^ Softly 1979.
- ^ Fraser 2002.
- ^ a b The Diary of Samuel Pepys, Monday 24 June 1667 18 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Strickland 1882.
- ^ The Diary of Samuel Pepys, Monday 6 May 1661 19 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Holmes 2008.
- ^ Callow 2000.
- ^ Van der Kiste 2003.
- ^ Maclagan & Louda 1999.
- ^ Waller 2002.
- ^ Devine 2006.
- ^ The Last King: full cast and crew 30 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. IMDb.
Bibliyografya
- Callow, John (2000). The Making of King James II: The Formative Years of a King. Gloucestershire: Sutton. ISBN 0-7509-2398-9.
- Curtis, Gila (1972). The Life and Times of Queen Anne. Londra: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 0-297-99571-5.
- Devine, Tom (2006). The Scottish Nation 1700-2007. Londra: Penguin Books. ISBN 0-14-102769-X.
- Everett Green, Mary (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest. Londra: Longman, Brown, Green, Longman, & Roberts. OCLC 15617187.
- Fraser, Antonia (2002). King Charles II. Phoenix. ISBN 0-7538-1403-X.
- Green, David (1970). Queen Anne. Londra: Collins. ISBN 0-00-211693-6.
- Gregg, Edward (1984). Queen Anne. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-7448-0018-8.
- Henslowe, J. R. (1915). Anne Hyde, Duchess of York. Londra: T. W. Laurie.
- Holmes, Richard (2008). Marlborough; England's Fragile Genius. Harper Press. ISBN 978-0007225712.
- Hutton, Ronald (1989). Charles II: King of England, Scotland and Ireland. Oxford: Clarendon. ISBN 0-19-822911-9.
- Lister, Thomas Henry (1838). Life and Administration of Edward, First Earl of Clarendon. Londra: Longman, Orme, Brown, Green, and Longmans. OCLC 899249.
- Maclagan, Michael; Louda, Jiří (1999). Line of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe. Londra: Little, Brown & Co. ISBN 1-85605-469-1.
- Melville, Lewis (2005). The Windsor Beauties: Ladies of the Court of Charles II. Michigan: Loving Healing Press. ISBN 1-932690-13-1.
- Miller, John (2000). James II. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-08728-4.
- Panton, Kenneth John (2011). Historical Dictionary of the British Monarchy. Lanham: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-5779-7.
- Softly, Barbara (1979). The Queens of England. Michigan: Bell Pub Co. ISBN 0-517-30200-4.
- Strickland, Agnes (1882). The Queens of England. Boston: Easton and Lauriat. OCLC 950726.
- Van der Kiste, John (2003). William and Mary. Gloucestershire: Sutton. ISBN 0-7509-3048-9.
- Waller, Maureen (2002). Ungrateful Daughters: The Stuart Princesses who Stole Their Father's Crown. Londra: Hodder & Stoughton. ISBN 0-312-30711-X.
- Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. Londra: Vintage Books. ISBN 978-0-09-953973-5.
Dış bağlantılar
- Anne Hyde, Duchess of York 29 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. National Portrait Gallery, London
