Anhelli

Anhelli, Juliusz Słowacki'nin şiiri, Polonya göçünün geleceği ve Polonya'nın bağımsızlığı için verilen mücadele hakkında kötümser bir eserdir. Yapıt, Adam Mickiewicz tarafından yazılan Polonya Ulusu ve Polonya Hacının Kitaplarının bir kopyası olarak kabul edilir ve İncil'e atıfta bulunur.

Şiir 1837 baharında Lübnan dağlarında "Betcheszban" (yani "Ölülerin Dinlenme Yeri") adlı bir Ermeni manastırında yazılmıştır. Słowacki, bölge için "Kutsal Topraklar'ın ve Mesih'in mezarındaki gecenin onda yeni uyandırdığı bu duygu ve düşüncelerle dolu" olduğunu yazdı. Esere Floransa'da son şekil verildi ve 1838'de Paris'te, Polonya Kitabevi'nde basılmıştır. Słowacki, çalışmalarını Stefan Hołyński'ye adadı (Kutsal Topraklarda ve Lübnan dağlarının altındaki toplantıyı anmak için). Bu eserin temelinde aynı başlık altında Ludomir Różycki, senfonik bir metin oluşturdu.^[1]

Bu şiirin ana konusu, babasını memleketi için savaşırken annesini de babasının ölümünden dolayı çektiği kederden kaybeden Anhelli adında gencin Şamanların rehberiyle birlikte Sibirya'daki yolculuğudur. Anhelli, Polonyalı sürgünler arasından Sibirya kabilesinin lideri olan Şaman Augustinus tarafından kurtarıcı olarak seçildi. Augustinus'un seçimi, "saf ve hiçbir aşağılık günah ile lekelenmemiş", bedensel olmaktan çok ruhsal olması gerçeğiyle belirlenir.^[2] "Bir meleğin sahip olduğu" olarak tanımlanan kahramanın adı önemlidir. Çünkü bu onun melekliğini, saflığını ve günahsızlığını gösterir. Anhelli, seçildikten sonra tıpkı İsa gibi tüm vatandaşların acısını çekmeye başlar. Saf genç adamın geçtiği sonraki bilgi eşikleri, Polonya ulusunun acısının tanıklıklarıdır. Bu nedenle kahramanın başlangıcı, Dante'nin katabazında tasvir edilen bir tür cehennem yolculuğudur ve Słowacki'nin şiirinde, bu cehennem gerçektir, yeryüzünde belirli bir yerde bulunur, ancak bu yolculuk mucizevi unsurlardan yoksundur. Kahramanlar çölden mezarlıklardan, ormanlardan Sibirya'nın karanlık madenlerine kadar Sibirya topraklarından geçerler. Anhelli, çocukların açlıktan ölümlerini ve çocuklar arasında inanç ve milli aidiyet duygusunu ortadan kaldırma girişimlerini (Ruslaştırma), şehitlerin tabutlarını, öldürülen, aşağılanan, iftira edilen, madenlerde acı çeken, umutsuzluğa teslim olan, intihar eden insanları ve onlara musallat olan yamyamları (Rusları) görüyor.^[3] Kendisi, sürgünlerin iffetini koruyan son kişidir. Bununla birlikte, Anhelli'nin iffetinin, kadınlara olan eski, çocuksu sevgisiyle lekelendiği ortaya çıkar. Acısının ek bir nedeni haline getiren bu olay karşısında bile terk etmeyen kalbi hala sadece vatanına adanmamış durumdadır. Anhelli ve Şamanın yolculuğu Sürgünler Evi'nden başlayıp ve orada bitmesi gerekiyordu.^[4] Bununla birlikte, Şamanın sürgünler arasındaki bir kavgadan kaynaklanan ölümü, Anhelli'yi kuzeyde buzdan oyulmuş bir kulübede yaşadığı uzak bir çöle başka bir yolculuğa çıkmaya zorlar. Tövbe eden Anhelli, gördükleri ve sürgün arkadaşı Ellenai'nin ölümü üzerine melankolik durumdadır ve ölümü istemektedir. Nitekim dünyanın sonunu ve kendi ölümünü müjdeleyen iki melek onu ziyaret eder. Kısa süre sonra, o da vefat eder ve zırhlı Şövalyenin diriltme ve zalimlerden intikam alma çağrısıyla uyanmaz. Słowacki için her zaman manevi yaşam bedensel yaşamdan daha önemliydi. Silahlı bir şövalye savaşanların dirilişini ve intikamını talep etmesine rağmen, Anhelli uyandırılmayacaktı.^[5]

Mesihî bir mesaj içeren bu şiir, Mickiewicz'in "Polonya Ulusu ve Polonya Hacının Kitapları" ndan bahsediyor. Polonyalı sürgünlerin şehit olduğu yerle şimdiye kadar ilişkilendirilen Sibirya gerçeklerinde gösterilen, mahvolmaya mahkûm, kavgacı sürgünlerin bir resmini veriyor. Bu nedenle çalışma, bir bireyin mi yoksa bütün bir göçmen neslinin ulusu kurtarıp kurtaramayacağına dair sorular soruyor.