İçeriğe atla

Andreas Libavius

Andreas Libavius.

Andreas Libavius veya Andrew Libavius, Almanya'nın Halle kentinde dünyaya geldi y. 1550 ve Temmuz 1616'da hayata veda etti. Libavius, Jena Üniversitesi'nde tarih ve şiir öğreterek profesör olarak hayatına devam eden bir rönesans adamıydı. Rothenburg'daki Gymnasium'da doktor oldu ve daha sonra Coburg'da Gymnasium'u kurdu. Libavius en çok simya çalışması ve şimdiye kadar yazılmış ilk kimya ders kitaplarından biri olan Alchemia adlı kitabı yazmış olmasıyla tanınıyordu.

Hayatı

Libavius, Johann Libau'nun oğlu Andreas Libau olarak Almanya'nın Halle kentinde dünyaya geldi. Keten işçisi olarak çalışan babası Libavius'a yeterli bir eğitim sağlayamadı çünkü bu dönemlerde sadece zenginler insanlar yüksek eğitimden faydalanabiliyorlardı.[1] Çocukken büyük bir zeka örneği sergileyen Livavius, kişisel durumunun üstesinden geldi ve 1578'de on sekiz yaşında Whittenburg Üniversitesi'ne girdi [1] 1579'da felsefe, tarih ve tıp eğitimi aldığı Jena Üniversitesi'ne girdi. 1581'de magister artium'un akademik derecesini aldı ve şair ödülü aldı.

1581'de Ilmenau'da öğretmenlik mesleğine başladı ve orada öğretmenlik yapmak için Coburg'a taşındığı 1586 yılına kadar orada yaşamını sürdürdü. 1588'de Basel Üniversitesi'ne gitti ve tıp doktoru unvanını aldı. Kısa bir süre sonra Jena Üniversitesi'nde tarih ve şiir profesörü oldu. Aynı zamanda tıp alanındaki münakaşalara da nezaret etmiştir.

1591'de Rothenburg belediye meclisinin doktoru oldu ve bir yıl sonra okulların müfettişi oldu. Bu pozisyon, Libavius'un 1605'te Coburg'a taşınmasına neden olan okulların rektörü ile anlaşmazlığa yol açtı. 1606'da Coburg'da yeniden kurulan Casimirianum Gymnasium'un müdürlüğünü yapması teklif edildi ve teklifi kabul etti.. 1607'den 1616'daki ölümüne kadar Coburg'da hayatını sürdürdü.

Her ne kadar kişisel hayatı hakkında çok az şey biliniyor olsa da babasının izinden giden ve öğretmen ve doktor olan Michael ve Andreas adında iki oğlu oldu. Ayrıca Susanna adında iki kızı ve adı bilinmeyen bir kızı vardı.

Simya

Libavius, her şeyden önce bir simyacı olarak yaptığı çalışmalarla bilinir. Simya, temel metalleri altına çevirmek gibi maddeyi dönüştürmek olan erken bir bilimdi.[2] Simyacılar ayrıca tüm hastalıkları iyileştirmelerine izin verecek bir yaşam iksiri bulmaya çalıştılar.[2] Simya, bugün kimya olarak bildiğimiz şeye dönüşen çalışmadır.

1597'de Libavius, simyacıların bu noktada yaptığı tüm keşifleri özetleyen bir ders kitabı olan Alchemia'yı yayınladı. Alchemia dört bölümden oluşmaktaydı: bir laboratuvarda olması gerekenler, prosedürlerin açıklamaları, kimyasal analiz ve dönüşüm. Böyle bir kitabı yayınlamak küfürdü, çünkü birçok simyacı bulgularının kötüye kullanılmasını önlemek için bulgularını kendilerine saklamaktaydı. Libavius, daha iyi insanlığa yardım etmek için kullanılabilecekse bilginin paylaşılması gerektiğini düşündü.

Simya alanında yapmış olduğu çalışmaları, kimyada birçok yeni keşfe yol açtı. Hidroklorik asit, amonyum sülfat ve kalay klorür gibi bir dizi kimyasal hazırlamak için yeni yöntemler keşfetti.[2] Ayrıca, çoğu evlerde yapıldığı için simyanın tehlikelerini de kayıt altına aldı ve simyayı daha güvenli bir uygulama haline getirmek için kimya evleri adı verilen bir dizi laboratuvarın geliştirilmesi fikrini önerdi.[2]

Simya üzerine görüşler

Libavius, krisopoeiye ya da diğer adıyla metali altına dönüştürme yeteneğine sadık bir inanandı. Bu bakış açısı, zamanın simyacıları için çok tartışılan bir konuydu ve o bunu birçok yazısında dile getirerek savundu. Birkaç yeni kimyasal süreç keşfetmiş olsa da, daha çok bir teorisyen olma eğilimindeydi ve Paracelsian simyasından ziyade geleneksel Aristotelesçiliğe meylediyordu.

Paracelsus'un eski düşünceye saygısızlığı, kişisel deneyimi başkalarının deneyiminin üzerinde büyütmesi, doğanın didaktik işlevini abartması, doğa felsefesinde büyülü kelimelerin ve sembollerin kullanılması, doğal ve doğaüstü nedenlerin karıştırılması gerekçesiyle Paracelsus'a karşı gelmekteydi. Buna rağmen, tüm Paracelsian yöntemlerini göz artı etmeyerek tamamen reddetmedi. Gül Haç Aydınlanması'nda Frances Yates şöyle diyor:

Andrea Libavius, teorik olarak geleneksel Aristotelesçi ve Galenist öğretilere bağlı kalırken ve Paracelsist'i reddederken, Paracelsus'un savunduğu yeni kimyasal ilaçların tıpta kullanılmasını kabul ederek bir yere kadar Paracelsus'un yeni öğretilerinden etkilenen kimyagerlerden biriydi. Libavius, birkaç eserinde Rosicrucian Fama ve Confessio'yu eleştirdi. Libavius, iki manifestonun metinlerine dayanarak, bunlara bilimsel, siyasi ve dini gerekçelerle ciddi itirazlarda bulunuyor. Libavius, makro-mikrokozmik uyum teorilerine, Magia ve Kabala'ya, Hermes Trismegistus'a (ki sözde yazılarından birçok alıntı yapar), Agrippa ve Trithemius'a karşı, kısacası Rönesans geleneğine karşıdır.

İşler

Levha XVIII: Chymie, Denis Diderot'nun Recueil de planches, sur les sciences, les arts libéraux, et les arts méchaniques, avec leur explication adlı kitabının III. Cildi. Diderot'nun alegorik kimya imgesinin temelinde Andreas Libavius'a saygı duruşunda bulunan "PARADIGMA OPERIS FELSEFESİ, E. Libavio" metni vardır.

25 yıllık bir süre içinde (1591–1616) Libavius mantık, teoloji, fizik, tıp, kimya, eczacılık ve şiir alanlarında 40'tan fazla eser yazdı . Özellikle kimya ve simya alanlarında yer yer polemiklerle aktif olarak ilgilendi ve bu nedenle yazılarının çoğu o zamanlar tartışma içermekteydi.

Libavius, ortodoks bir Lutheran'dı ve Basilius de Varna lakabıyla yazdığı teolojik incelemelerinde Katolikliği, özellikle Cizvit tarikatını ve daha sonra hayatında Kalvinizm'i eleştirdi. Bu, teolojik olmayan bazı çalışmalarında, özellikle Paracelsists, anti-Paracelsists, Galenists ve Hermetics arasındaki çatışmaya dahil olduğu sırada ürettiği bazı eserlerde de görülebilir.[3]

1597'de, dönüşüm olasılığını tanımladığı ilk sistematik kimya ders kitabı Alchymia'yı yazmıştır. Bu kitapta ayrıca bakırlı tuz losyonlarının amonyak ile tespit edilebildiğini ve bunun da renklerini koyu mavi rengine çevirmelerine neden olduğunu göstermiş oldu. 1615'te, 1605'te geliştirdiği bir şey olan kalay klorür üretimini detaylandırdığı Syntagmatis alchamiae arcanorum'u yazdı. Bununla birlikte, Fransisken rahibi Ulmannus'un daha önce keşfettiği ve 1415'te Buch der heiligen Dreifaltigkeit kitabında yazdığı gibi, bu süreci icat eden ilk kişi o değildi.

Tıp dünyasına da eserler verdi. 1599 ile 1601 yılları arasında, tıbbi fenomenler ile ilgili bir açıklama ve tartışma koleksiyonu içeren, doğa bilimleri üzerine dört ciltlik dersler koleksiyonu olan Singularia'yı yazdı. 1610'da ilk Alman tıp metinlerinden biri olan Tractatus Medicus Physicus und Historia des fürtrefflichen Casimirianischen SawerBrunnen/ unter Libenstein/ nicht fern von Schmalkalden gelegen'i yayınladı.

Diğer işler

  • Quaestionum physicarum - 1591
  • Diyalektik - 1593
  • Neoparacelsica - 1594
  • Tractatus ikili fizikçi - 1594
  • Egzersiz mantığı mantık özgürlüğü - 1595
  • Diyalog mantığı - 1595
  • Antigramania - 1595
  • Gegenbericht von der Panacea Amwaldina, auff Georg vom Waldt davon aussgegangenen Bericht - 1595
  • Singularium pars prima … pars secunda - 1595
  • Tetraemerum - 1596
  • Yorum metalikorum libri - 1597
  • Variarum controversarium libri ikilisi - 1601
  • Analiz dialéctica colloquii Ratisbonensis - 1602
  • Poemata destanı, şarkı sözü ve elegica - 1602
  • Alchymistische Practic - 1603 (Dijitalleştirme )
  • Gretserus zaferi - 1604
  • Praxis alchymiae - 1604
  • Alchymia muzafferleri - 1607
  • Farmakope - 1607
  • Syntagma seçici - 1611
  • Syntagma arcanorum - 1613
  • Syntagmatis arcanorum chymicorum - 1613
  • Yeni felsefe incelemeleri - 1615
  • Analiz itirafı Fraternitatis de Rosae Cruce - 1615
  • Wolmeinendes Bedencken / Von der Fama, und Confession der Brüderschaft deß Rosen Creutzes - 1616

Kaynakça

  1. ^ a b "Andreas Libavius | German chemist and physician". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2019. 
  2. ^ a b c d "Andreas Libavius | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. 3 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2019. 
  3. ^ "Libavius (or Libau), Andreas." Complete Dictionary of Scientific Biography. 2008. Encyclopedia.com.
  • Owen Hannaway (1986). "Laboratory Design and the Aim of Science: Andreas Libavius versus Tycho Brahe". Isis. 77 (4): 584-610. doi:10.1086/354267. 
  • Frances Yates, Gül Haç Aydınlanması RKP 1972
  • "AndreaasLibavius (veya Libau), Andreas." Tam Bilimsel Biyografi Sözlüğü. 2008. Ansiklopedi.com.
  • Benbow, Peter K.2009. "Andreas Libavius ve Diğer Simyacıların Eserlerinde Teori ve Eylem." Annals of Science 66, hayır. 1: 135-139.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Galileo Galilei</span> İtalyan fizikçi ve astronom (1564–1642)

Galileo Galilei, İtalyan astronom, fizikçi, mühendis, filozof ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Simya</span> Ölümsüzlük iksiri ve Felsefe Taşını bulmayı amaçlayan sahtebilim

Simya veya alşimi hem doğanın ilkel yollarla araştırılmasına hem de erken dönem bir ruhani felsefe disiplinine işaret eden bir terimdir. Simya; kimya, metalurji, fizik, tıp, astroloji, semiotik, mistisizm, spiritüalizm ve sanatı bünyesinde barındırır.

<span class="mw-page-title-main">Ebû Bekir er-Râzî</span> Fars filozof, simyacı, kimyager ve hekim (865–925)

Ebû Bekir er-Râzî ya da tam adıyla Ebû Bekir Muhammed bin Zekeriyyâ er-Râzî, Fars simyacı, hekim ve filozof. Gençlik yıllarında edebiyat ve musikî ile ilgilenmiştir ve geçimini kuyumculuk yaparak sağlamıştır. Râzî doğduğu şehir olan Rey'de felsefe, matematik, doğa bilimleri ve astronomi eğitimi aldıktan sonra Bağdat ve başka İslam şehirlerinde öğrenimini tamamladı. Daha sonrasında da tıp öğrenimi gördü. Rey ve Bağdat hastanelerinde başhekim olarak çalışan Râzî'nin eserlerinin hemen hemen hepsi Latinceye çevrilmiştir. Tıp alanında yazdığı Hâvî adlı ansiklopedi 17. yüzyıla kadar alanında en önemli başvuru kaynağı olmuştur. Râzî'nin tıp bilimine yaptığı en önemli katkılardan biri de ilk defa kimyayı tıbbın hizmetine sunmuş olmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Biyoloji tarihi</span> Biyoloji biliminin tarihi

Biyoloji tarihinde antik çağlardan günümüze yaşayan dünyanın incelenmesi ele alınmaktadır. Her ne kadar biyoloji kavramı belirli bir bilimsel alan olarak 19. yüzyılda ortaya çıkmış olsa da biyoloji bilimleri ayurveda, Antik Mısır tıbbı ve Greko-Romen dünyada Aristoteles ile Galen'in çalışmalarına kadar uzanan tıb tarihine ve doğa tarihine dayanmaktadır. Antik çağlarda ortaya çıkan bu çalışmalar Orta Çağ'da İbni Sina gibi müslüman bilimadamları ve doktorlar tarafından ilerletilmiştir. Avrupa Rönesans döneminde ve modern çağın başlarında ampirizme yeniden duyulan bir ilgi ve birçok yeni organizmanın keşfiyle birlikte biyolojik düşünce alanında bir devrim ortaya çıkmıştır. Bu dönemde öne çıkanlar arasında fizyoloji alanında deneysel çalışmalar ve çok dikkatli gözlemler yapmış olan Vesalius ile Harvey; fosilleri ve yaşam çeşitliliğini sınıflandırmaya başlayan ve organizmaların gelişmeleri ile davranışlarını izleyen Linnaeus ile Buffon gibi doğa bilimcileri sayılabilir. Mikroskobun bulunması ile daha önceden bilinmeyen mikroorganizmaların dünyası ortaya çıkmış ve hücre teorisinin ilk çalışmaları başlamıştır. Özellikle mekanik felsefenin çıkışına karşı doğal teolojinin giderek artan önemi doğa tarihi üzerine yapılan çalışmaların gelişmesine cesaret vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Rönesans'ta bilim tarihi</span>

Rönesans döneminde coğrafya, astronomi, kimya, fizik, matematik, imalat, anatomi ve mühendislikte büyük ilerlemeler olmuştur. Eski bilimsel metinlerin yeniden keşfi 1453'te Konstantinopolis'in Osmanlı hâkimiyetine girmesinden sonra ivmelendi, matbaanın icadı öğrenmeyi demokratikleştirmiş ve yeni fikirlerin daha hızlı yayılmasını sağlamıştır. Ancak, en azından ilk döneminde, bazıları Rönesansı bilimsel bir geriye dönüklük olarak görmektedir. George Sarton ve Lynn Thorndike gibi tarihçiler ilerlemenin bir süre yavaşladığını savunarak Rönesans'ın bilimi nasıl etkilediğini eleştirirler. Hümanistler, siyaset ve tarih gibi insan merkezli konuları doğa felsefesine ve uygulamalı matematikğe tercih ettiler. Diğerleri ise kayıp veya belirsiz metinlerin yeniden keşfedilmesi ve dilin incelenmesi ve metinlerin doğru okunması üzerinde artan vurgu gibi etkenlere işaret ederek Rönesans'ın olumlu etkisine odaklanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Sophia Brahe</span>

Sophia veya Sophie Brahe veya evlendikten sonra Sophie Thott Lange, astronomi, kimya ve tıp bilgisine sahip Danimarkalı asil bir kadın ve tıpçı. Astronomik gözlemler yapmak için kardeşi Tycho Brahe ile birlikte çalıştı.

<span class="mw-page-title-main">Kimyanın zaman çizelgesi</span>

Bu kimya zaman çizelgesi, maddenin bileşiminin ve etkileşimlerinin bilimsel çalışması olarak tanımlanan ve kimya olarak bilinen modern bilim hakkında insanlığın anlayışını önemli ölçüde değiştiren çalışmaları, keşifleri, fikirleri, icatları ve deneyleri listelemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kimya tarihi</span> kimya biliminin tarihi

Kimya tarihi, antik çağdan günümüze kadar uzanan zaman aralığında kimya biliminin ortaya çıkışı ve gelişimini konu alır. MÖ 1000 yılına gelindiğinde antik uygarlıklar ileride kimyanın çeşitli dallarının temelini oluşturacak teknolojileri kullanmaktaydı. Ateşin keşfi, cevherlerden metal elde edilmesi, çömlek ve sır yapımı, bira ve şarabın fermantasyon ile elde edilmesi, ilaç ve parfüm yapmak için bitkilerden kimyasalların özütlenmesi, yağın sabuna dönüştürülmesi, cam imâli ve bronz gibi çeşitli alaşımların üretimi bu teknolojiler arasında sayılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Theodor Zwinger</span> İsviçreli doktor

Yaşlı Theodor Zwinger, İsviçreli doktor ve Rönesans hümanisti akademisyendir. Gelişmekte olan referans ve gezi yazısı türlerine önemli katkılarda bulunmuştur. Basel akademik ailesinin ilk seçkin temsilcisidir.

<span class="mw-page-title-main">Simyacılar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Bir simyacı, simya sanatında usta bir kişidir. Batı simyası Yunan-Roma Mısır'ı, Orta Çağ boyunca İslam dünyası ve ardından 13. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar Avrupa'da gelişmiştir. Hint simyacıları ve Çin simyacıları sanatın Doğu çeşitlerine katkıda bulunmuşlardır. Simya, günümüzde hala az sayıda kişi tarafından ilgi duyulan bir alan olup simyacı karakterler son dönem kurgusal eserlerde ve video oyunlarında halen yer almaktadır.

George Starkey (1628-1665) veya George Stirk, Kolonyal Amerikalı bir simyacı, tıp doktoru ve Batı Avrupa'da geniş çapta gezen ve Robert Boyle ile Isaac Newton da dahil olmak üzere önde gelen bilim adamlarını etkileyen çok sayıda yorum ve kimyasal incelemenin yazarıdır. 1650'de New England'dan Londra, İngiltere'ye taşındıktan sonra Starkey, Eirenaeus Philalethes takma adıyla yazmaya başladı. Starkey İngiltere'de kaldı ve 1665'te Büyük Londra Vebası'ndaki ölümüne kadar tıp ve simya kariyerine devam etti.

Bir homunculus, orijinal olarak kilden yapılmış maketler veya küçük heykeller olarak tasvir edilen bir insan temsilidir. On altıncı yüzyıl simyasında ve on dokuzuncu yüzyıl kurgusunda popüler hale gelen bu kavram, tarihsel olarak minyatür, tamamen şekillendirilmiş bir insanın yaratılmasına atıfta bulunmuştur. Kavramın kökleri preformasyonizmin yanı sıra daha önceki folklor ve simya geleneklerine de dayanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Alkahest</span>

Rönesans simyasında, alkahest teorize edilmiş "evrensel çözücü " idi. Temel bileşenlerini değiştirmeden veya yok etmeden altın da dahil olmak üzere diğer herhangi bir maddeyi çözme yeteneğine sahip olması gerekiyordu.

<span class="mw-page-title-main">Michael Maier</span>

Michael Maier bir Alman doktor ve Habsburglu II. Rudolf'un danışmanıydı. Bilgili bir simyacı, epigramcı ve amatör besteciydi.

<span class="mw-page-title-main">Heinrich Khunrath</span>

Heinrich Khunrath veya diğer adıyla Dr. Henricus Khunrath ; Alman doktor, hermetik filozof ve simyacı. Frances Yates onu John Dee felsefesi ile Gül-haçlılar arasında bir bağlantı olarak görüyordu. "Henricus Künraht" şeklinde yazılan adı, Baruch Spinoza'nın Tractatus Theologico-Politicus'un 1670 yayıncısı için bir takma ad olarak kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Michael Sendivogius</span>

Michael Sendivogius, Polonyalı simyacı, filozof ve tıp doktoru. Bir kimya öncüsü olarak çeşitli asitlerin, metallerin ve diğer kimyasal bileşiklerin saflaştırılması ve oluşturulması için farklı yollar geliştirdi. Scheele'nin bu elementi keşfetmesinden 170 yıl önce havanın tek bir madde olmadığını ve daha sonra oksijen olarak adlandırılan hayat veren bir madde içerdiğini keşfetti. Bu "yaşam besini"ni, nitre (güherçile) tarafından açığa çıkan gaz (oksijen) olarak doğru bir şekilde tanımladı. Bu madde, 'merkezi nitre', Sendivogius'un evren şemasında merkezi bir konuma sahipti.

<span class="mw-page-title-main">Pierre-Jean Fabre</span> Fransız hekim (1588 – 1658)

Pierre-Jean Fabre Fransız bir doktor ve simyacı. 1588'de Fransa'nın Castelnaudary şehrinde doğdu ve Fransa'nın Montpellier şehrinde tıp okudu. Paracelsus'un iatrokimyasal tıbbının uygulayıcısı oldu. 1610'dan başlayarak Castelnaudary'de hekimlik yaptı. Otuz Yıl Savaşları sırasında Orta Avrupa'da özellikle şiddetli olan veba konusunda uzman olarak ünlendi. Fabre, veba tedavisi için kimyasal ilaçlar hazırladı. Ayrıca bir dönem Fransa Kralı XIII. Louis'in özel doktoruydu.

<span class="mw-page-title-main">Azoth</span>

Azoth, evrensel bir ilaç veya evrensel çözücü olarak kabul edildi ve simyada arandı. Diğer bir simyasal idealleştirilmiş madde olan alkahest'e benzer şekilde, azot birçok simya çalışmasının amacı, hedefi ve vizyonuydu. Sembolü Caduceus'du. Başlangıçta simyacılar tarafından felsefe taşı gibi aranan okült bir formül için kullanılan terim, cıva elementi için şiirsel bir kelime haline geldi. Adı Ortaçağ Latincesidir, azoc'un bir başkalaşımıdır ve duyular ve semboller söz konusu olduğunda cıva, tuz ve kükürt eklenmesi yerine azotu tek başına cıva olarak bağlamak dönemin yaygın bir yanılgısı olsa da orijinal olarak Arapça al-zā'būq "cıva"dan türetilmiştir

<span class="mw-page-title-main">Antoine-François de Fourcroy</span> Fransız kimyager (1755 – 1809)

Antoine François Fourcroy, Fransız kimyagerdir. Fransız bilim insanı ve kimyacı Antoine Lavoisier'in çağdaşıdır. Fourcroy, kimyasal terminolojinin standartlaştırılmasına yardımcı olan bir çalışma olan Méthode de nomenclature chimique üzerinde Antoine Lavoisier, Guyton de Morveau ve Claude Berthollet ile işbirliği yapmıştır.