Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ilkokullar
İlkokul, Amerika Birleşik Devletleri'nde 5-11 yaşları arasındaki ve anaokulu öncesi ile orta öğretim arasındaki çocuklar için ilköğretimin ana dağıtım noktası olan bir ilkokuldur.[1]
2017'de Amerika Birleşik Devletleri'nde 106.147 ilköğretim okulu (73.686 devlet, 32.461 özel) vardı; bu rakam, Birinci Sınıftan Sekizinci Sınıfa kadar öğrencilere eğitim veren tüm okulları içerir.[2] Ulusal Eğitim İstatistikleri Merkezi'ne göre, 2020 sonbaharında yaklaşık 32,8 milyon öğrenci devlet ilkokullarına devam etti. NCES bu verileri anaokulundan sekizinci sınıfa kadar gösterse de, genellikle anaokulundan beşinci sınıfa kadardır.[3]
Müfredat
İlköğretim, temel akademik öğrenmeye, mesleki becerilere ve sosyalleşme becerilerine odaklanma eğilimindedir ve çocukları, yaşamda ve özellikle ortaokulda başarılı olmak için ihtiyaç duydukları geniş bilgi, beceri ve davranışsal uyumla tanıştırır. Genel olarak, bir öğrenci matematikte temel aritmetik ve bazen ilkel cebir, İngilizce yeterliliği (temel dilbilgisi, imla ve kelime bilgisi gibi) ve diğer derslerin temellerini öğrenir. Öğrenme standartları, matematik, sosyal bilgiler, bilim, fiziksel gelişim, güzel sanatlar ve okuma da dahil olmak üzere, bir müfredatın tüm alanları için bireysel devletler tarafından belirlenir. Devlet öğrenim standartları kavramı bir süredir ortalıkta dolaşırken, Geride Çocuk Kalmasın Yasası, standartların eyalet düzeyinde var olmasını zorunlu kılmıştır.
Temel dersler ilkokulda öğretilir ve öğrenciler beden eğitimi, kütüphane, müzik ve resim dersleri dışında okul günü boyunca (farklı bloklara başlayana kadar) genellikle bir sınıfta olurlar. Ancak okulların çoğunda, özellikle ilköğretimde beden eğitimi, resim ve müzik öğretilmemektedir.[]
Tipik olarak, devlet ilköğretimindeki müfredat, bireysel okul bölgeleri tarafından belirlenir. Okul bölgesi, belirli bir sınıf düzeyi için bir eyaletin öğrenme standartlarını ve kriterlerini yansıtan müfredat kılavuzlarını ve ders kitaplarını seçer.[4]
Sosyal bilgilerin geniş konusu, Amerikan tarihi ve coğrafyasındaki ve bazı programlarda, eyalet veya yerel tarih ve coğrafyadaki önemli olayları, belgeleri, anlayışları ve kavramları içerebilir. Daha geniş "bilim" terimi altında yer alan konular, fizik ve kimya gibi fizik bilimlerinden biyoloji, ekoloji ve fizyoloji gibi biyolojik bilimlere kadar çeşitlilik gösterir.
Eğitim çevrelerinde, özellikle gelişim için test edilen konulara (okuma, yazma ve matematik) daha fazla vurgu yapan müfredatın gerekçesi ve etkisi hakkında çok fazla tartışma var.[5]
Geride Çocuk Kalmasın Yasası'nın uygulanmasından bu yana, ilkokul programlarında sosyal bilgiler ve fen öğretimi yeterince gelişmemiştir.[6] Bazıları bunu, ilkokul öğretmenlerinin genel eğitimci olarak yetiştirilmesine bağlıyor; ancak, öğretmenler bunu ilkokul sınıflarında okuma, yazma ve matematik yeterliliğini geliştirmeye verilen önceliğe ve bunu yapmak için gereken büyük zamana bağlamaktadır. Okuma, yazma ve matematik yeterliliği, sosyal bilgiler, bilim ve diğer içerik alanlarındaki performansı büyük ölçüde etkiler.
Standartlaştırılmış test
Hiçbir Çocuk Geride Kalmaz ve Her Öğrenci Başarılı Olur Yasası kabul edildiğinden, öğrenciler artık daha standart sınavlara giriyor. Yıllık testler, gerçek öğrenmeden zaman alabilir. Pratik testler, ardından gerçek testler verilir. Verilmesi gereken standart testler eğitimci tarafından yapılamaz veya değiştirilemez. Bu, öğrencilerin testlerde girilecek olan zorunlu konu ve konuların hepsini olmasa da daha fazlasını öğrenmesine neden olur.[7]
Standart testler sınıfta sorunlara ve aksiliklere neden olsa da, eğitim müfredatındaki diğer her şey gibi faydaları da vardır. Öğrencilere standartlaştırılmış testler vererek, devlete her bir çocuğun akademik olarak nasıl performans gösterdiğini sağlar. Bu testleri kullanmak, her öğrencinin akademik başarısını aynı şekilde ölçmenin yalnızca en etkili değil, aynı zamanda en az önyargılı yoludur. Öğrenciler ve eğitimciler standart testlerin hazırlık sürecini ciddiye aldıklarında, devletin her okulun ne kadar iyi çalıştığını ölçmesi için de harika bir yoldur. Sınıflarda standartlaştırılmış testlerin kullanılması, politika yapıcılara ve eğitimcilere, öğrencilerin ne kadar öğrendiğini ve eğitimcilerin mevcut müfredatlarında neleri tutması ve düzeltmesi gerektiğini görmeleri için adil bir fırsat verir.[8]
Öğretim
İlkokul öğretmenleri, insan bilişsel ve psikolojik gelişimine ve müfredat geliştirme ve öğretim ilkelerine vurgu yapılarak yetiştirilir. Öğretmenler genellikle Erken Çocukluk ve İlköğretim alanında lisans veya yüksek lisans derecesi alırlar.
Öğretmenler için sertifika standartları, bireysel eyaletler tarafından belirlenir ve bireysel kolejler ve üniversiteler, geleceğin öğretmenleri için sağlanan kolej eğitiminin titizliğini belirler. Bazı eyaletler, o eyalette öğretmen sertifikasyonu için içerik alanı testleri ve ayrıca öğretim becerileri testleri gerektirir.[9]
Devlet İlköğretim Okulu öğretmenleri tipik olarak yirmi ila otuz öğrenciye çeşitli öğrenme ihtiyaçları konusunda talimat verir. Tipik bir sınıf, Engelli Bireyler Yasasında listelenen türlerde özel ihtiyaçları olduğu belirlenenlerden bilişsel, atletik veya sanatsal olarak üstün yetenekli olanlara kadar çeşitli öğrenme ihtiyaçları veya yetenekleri olan çocukları içerecektir.
Öğretmenler, öğrencilerin dikkatini çekmeye odaklanarak öğretmek için çeşitli yollar kullanır. Mizah bazen kullanılır. Örneğin karikatürler fikirleri tek bir görüntüde yakalayabilir.[10]
Yedi sanayileşmiş ülke üzerinde yapılan bir araştırma, 2006 yılında, asgari niteliklere sahip Amerikan devlet ilkokul öğretmenlerinin ortalama başlangıç maaşının 34.900 dolar olduğunu buldu. Bu bakımdan Amerika Birleşik Devletleri Almanya'dan sonra ikinci sıradaydı (ABD dışı maaşlar satın alma gücü paritesinde ABD dolarına çevrildi).[11]
2007'de Amerikan Öğretmenler Federasyonu (AFT) tarafından yürütülen bir anket, Amerikalı bir öğretmenin ortalama maaşının 51,009 $ olduğunu bildirdi; bu aynı zamanda tarihte ilk kez öğretmenler için ortalama maaşın 50.000$'ı aştığı kaydedildi.[12]
Ulusal Eğitim İstatistikleri Merkezi, 2019-2020 öğretim yılı itibarıyla ortalama bir Amerikalı öğretmenin 63.645 dolar kazandığını tespit etti. Mississippi, en düşük ortalama öğretmen maaşına 45.192 $ ve New York, 87.543 $ ile en yüksek ortalama öğretmen maaşına sahiptir.[13]
Çalışma İstatistikleri Bürosu'na göre, 2012 itibarıyla Amerika Birleşik Devletleri'nde ortalama 55.270 dolar ve medyan kazancı 52.840 dolar olan kabaca 1.4 milyon ilkokul öğretmeni var.[14]
Covid-19'un Öğrenme Üzerindeki Etkisi
Mart 2020'de COVID-19 salgını, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birçok okulu hızlı bir şekilde uzaktan eğitime geçmeye zorladı. Ayın sonunda, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki her devlet okulu kapanmıştı. Sadece Montana ve Wyoming'deki okullar öğretim yılının sonuna doğru açıldı. 2021-22 öğretim yılının başlangıcında, aşağıdaki eyaletler tüm veya bazı sınıflar için yüz yüze eğitim gerektiriyordu: Arkansas, Florida, Iowa ve Texas.[15]
Eğitimciler ve Ebeveynler Üzerindeki Etkisi
Covid-19, eğitimcilerin bir ekran aracılığıyla öğrencilerine nasıl yardım edeceklerini öğrenmelerine ve daha fazla iş yükü almalarına neden olurken, ebeveynler mümkünse çocuklarının uzaktan öğrenmesine yardımcı olmak için evde kalmak zorunda kaldı. Okullar kapanıp tamamen uzaklara gittiğinden, eğitimciler hızlı bir şekilde uyum sağlamak zorunda kaldı. Normalde, sahip oldukları iş yükü tolere edilebilir, ancak kilit altındayken daha fazlası yığıldı ve her şeyin üstünde olmak zorunda kaldılar.[16] Pandemi şüphesiz öğrenme süresini kısalttı.
Öğrencilerin çevrimiçi ortamda dikkat süreleri sınıftaki ile aynı değildir. Bu, öğrenci performansının daha düşük olmasına neden olur. Pek çok öğrenci uzaktan öğrenme teknolojisine sahip değildi, kendileri de alamıyorlardı.[17] Tüm bunlar, ebeveynlerin yavaşlama ihtiyacı duymasına neden oldu. Hayatlarında çok şey değişti, özellikle de çocuklarının hayatında öğretmen benzeri bir figür olarak. Ebeveynler, çocuklarının eğitiminde her zamankinden daha fazla aktif rol almalıdır. İlkokul öğrencilerinin çoğu bütün gün bilgisayar başında oturacak dikkat süresine sahip değildir, eğitimcilerin öğrencilerini düzgün bir şekilde meşgul edebilmeleri gerekir.[18] Uzaktan öğrenme söz konusu olduğunda basitlik daha iyidir. Verilen tüm müfredat, öğretmenler için olduğu kadar öğrenciler için de kolay erişilebilir olmalıdır. Basit ancak öğretilmekte olan konuda çok fazla derinliği olan teknolojik görevleri bulmak önemlidir.[19]
Geleceğin İlköğretim eğitimcileri, onları öğretimin pandemi yönüne daha iyi hazırlamak için sınıflarında bazı müfredat değişiklikleri yapıyor. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ana ve en yaygın değişikliklerden biri teknolojidir. Teknolojiyi kullanmak ve doğru kullanmayı bilmek, K-6 öğrenme ve öğretmede çok önemli bir faktördür. Pandemi uzaktan eğitimin uygulanmasına neden olduğunda, genç öğrencilerin eğitimi için sorunlara neden oldu. Geleceğin eğitimcileri, meydana gelebilecek her durumda öğrencilerine düzgün bir şekilde öğretebilmeleri için teknolojide belirli bir miktarda beceri içermelidir.[20]
Öğrenciler Üzerindeki Etki
Uzaktan eğitim, öğrencilerin ince motor becerilerini öğrenmelerini engelledi ve bu onların duygusal ve sosyal sağlıklarına zarar verdi. Birçok ilkokul öğrencisi hala ince motor becerilerini öğreniyor veya mükemmelleştiriyor. Sınıftaki öğretmenlerin yardımı olmadan, onlara materyalleri nasıl düzgün yazacaklarını veya kullanacaklarını öğretme mücadelesi daha da büyüdü.[21] Sadece ince motor becerilerini etkilemekle kalmadı, sosyal ve duygusal sağlıkları üzerinde de büyük bir etkisi oldu. Duygusal ve sosyal sağlık sorunlarının olması, öğrencilerin bilgiyi alma biçimine zarar verebilir.[20]
Yüksek ve düşük başarılı öğrenciler arasındaki fark daha da artacaktır, bu, düşük başarılı öğrencilerin sınıfta yetişmeleri veya daha yüksek başarılı öğrencilerin dikkatlerini sürdürmeleri için zor olabilir. Pandemi sırasında öğrenme kaybı, öğrenciler yüz yüze öğrenmeye geri döndüklerinde çok yaygın bir olaydı. Eğitimcilerin daha önce öğretilenleri yeniden öğretmek zorunda kalması eğitimlerini aksattı.[22]
Yönetim
Eğitimi düzenleme yetkisi, anayasal olarak eyaletlere aittir ve ABD Kongresi ve federal ABD Eğitim Bakanlığı'nın doğrudan yetkisi, federal anayasal hakların düzenlenmesi ve uygulanmasıyla sınırlıdır. Bununla birlikte, büyük dolaylı yetki, herhangi bir devletin bu fonları kabul etme zorunluluğu olmamasına rağmen, ulusal programların ve blok hibelerin federal finansmanı yoluyla kullanılır. Birleşik Devletler hükûmet ayrıca, genellikle kendi yetki alanı dışında kalan ulusal amaçları, hedefleri ve standartları önerebilir, ancak bunları uygulayamaz.
Çoğu eyalet, belirli bir içerik alanında öğretilecek dakika sayısını önceden belirlemiştir. Geride Çocuk Kalmasın Yasası, iyileştirme için birincil hedefler olarak okuma ve matematiğe odaklandığından, diğer öğretim alanları daha az ilgi görmüştür.[23]
Öğrenim Standartları, eyaletlerin ve okul bölgelerinin, Geride Kalan Çocuk Yok (NCLB) tarafından zorunlu kılınan yeterli yıllık ilerlemeyi (AYP) karşılaması gereken hedeflerdir. Bununla birlikte, okul yönetişiminin bu tanımı en iyi ihtimalle basittir ve okul sistemleri yalnızca müfredat kararlarının alınma biçiminde değil, aynı zamanda öğretme ve öğrenmenin nasıl gerçekleştiği konusunda da büyük farklılıklar gösterir. Bazı eyaletler ve/veya okul bölgeleri, diğerlerinden daha fazla yukarıdan aşağıya yetkiler uygular. Diğerlerinde, öğretmenler müfredat tasarımında önemli bir rol oynar ve yukarıdan aşağıya çok az yetki vardır. Özel okullardaki müfredat kararları, devlet okullarında alınanlardan farklı olarak ve çoğu durumda NCLB direktifleri dikkate alınmadan verilir.
Zaman zaman, bireysel bir okul bölgesi, müfredat içindeki ihtiyaç alanlarını belirler. Öğretmenler ve danışman yöneticiler, farklı öğrenenler için öğrenmeyi desteklemek ve ders kitaplarına yönelik zenginleştirmeyi belirlemek için ek materyaller geliştirmek üzere komiteler oluşturur. Birçok okul bölgesi, kamu erişimi için web sitelerinde müfredat ve ek materyaller hakkında bilgi yayınlar.[24]
2001 tarihli No Child Left Behind Yasası uyarınca, devlet fonu alan devlet okullarının her yıl öğrenci ilerlemesini test etmesi ve değerlendirmesi gerekmektedir. Federal hükûmetin değil, bireysel eyaletlerin öğrencilerin ilerlemesini ölçmek için kendi standartlarını geliştirmeleri gerekir.[25] Standartlaştırılmış testler, içerik bilgisini ve ilköğretim düzeyinde matematik ve okuma gibi alanlardaki ilerlemeyi ölçmek için geçerli bir yol olarak görülse de, bilimsel topluluk içinde bilimsel bilginin ilerlemesinin nasıl ölçüleceği konusunda çok fazla anlaşmazlık vardır.
1996'da Ulusal Araştırma Konseyi (NRC) ve Ulusal Fen Öğretmenleri Derneği (NSTA), "Ulusal Bilim Eğitimi Standartlarını" geliştirmek için diğer bilim kuruluşlarıyla bir araya geldi. Geçmişte basitçe şu alanlar için temel içerik bilgisinin incelenmesi ve sunumu: fiziksel, yaşam, yer ve uzay bilimleri; yeterli görüldü. Yeni "Bilim Standartları"nın geliştirilmesinden sonra ilgi, yalnızca içeriği öğretmekten "sorgulama, teknoloji, kişisel [ve] sosyal bakış açıları bağlamında disiplinleri" öğrenmeye doğru kaydı.[26]
Tarih
Başlangıçta ilkokul, çocukları anaokulundan 8. sınıfa kadar götüren ilköğretimle eş anlamlıydı; ve ortaokul, 9–12 lise notlarıyla tamamen bir aradaydı. Bu sistem, Birinci Dünya Savaşı'nı takip eden yıllara kadar Amerika Birleşik Devletleri'nde bir normdu, çünkü o zamanlar çoğunlukla kırsal olan Amerika Birleşik Devletleri'nin çoğu yerindeki çocukların çoğu 8. Sınıftan öteye gidemedi. Liseler müsait olduğunda bile, çoğu zaman erişilebilir değildi.
Nüfus arttıkça ve kırsal yerine giderek daha fazla kentsel ve banliyö haline geldikçe, tek odalı okul binası, birden fazla okul haline gelen çok odalı okul binasına dönüştü. Bu, üçüncü okul türünü üretti. - ortaokul - ilkokuldan ortaokula geçiş hazırlığı sağlamak için tasarlanmış, böylece ilkokul ile lise arasında bir köprü görevi görmüştür. İlköğretim okulları tipik olarak Anaokulundan 6'ya kadar olan sınıfları işletir; genellikle lise ile aynı binada bulunan ortaokul, daha sonra 7. ila 9. sınıfları kapsıyordu; ve lise 10'dan 12'ye kadar olan sınıfları işletiyordu. Aynı zamanda, derece 9, GPA hesaplaması amacıyla lise başlangıcını işaretledi.
Bu dönemde, eyalet eğitim departmanlarının öğretmenleri ilk veya orta öğretimde çalışacaklarını belgelemesi (Kaliforniya'da "yetki belgesi") alışılmış bir durumdu. Bir İlkokul Sertifikası, sahibini herhangi bir konuyu sınıf düzeyinde öğretmek için nitelendirdi K'dan 8'e kadar ve sınıftaki ana ve yan dal dersleri 9. Bir Ortaokul Sertifikası, sahibini herhangi bir konuyu sınıf düzeyinde öğretmek için nitelendirdi 7 ve 8. sınıflarda anadal ve yandal dersleri 9'dan 12'ye kadar. Müzik, sanat, beden eğitimi ve özel eğitim gibi belirli derslere 12 Öğretim Sertifikası ile K olarak verildi veya verilebilirdi.
1960'ların sonunda, ilk ve orta öğretim arasındaki geçiş çizgileri bulanıklaşmaya başladı ve ortaokul yerini ortaokula bırakmaya başladı. Bu değişiklik tipik olarak 9. sınıfın (kıdemli) liseye yeniden atanmasını gördü. 6 bazen notlarla ortaokula dahil edilir 7 ve 8.[27] Sonraki on yıllar birçok eyalette öğretmen sertifikasının notlarla yeniden düzenlenmesine tanık oldu. 6 artık sık sık orta öğretim sertifikasına dahil edilmiştir. Böylece, 20. yüzyıl Amerikan eğitimi ilkokulun sınıfta bitmesiyle başlarken, 8, 21. yüzyıl Amerikan ilkokulunun sınıfta bitmesiyle başlar Birçok yargı alanında 5.
Bununla birlikte, eski sistemler birçok yargı alanında varlığını sürdürmektedir. Bugün azınlıkta olsalar da, "orta okulu" benimsemek yerine hala ortaokul ve lise arasında ayrım yapan okul bölgeleri var. Bu nedenle, liseler en yaygın olan 9–12 veya 10–12 olabilir.
Geçtiğimiz birkaç on yıl boyunca ABD'deki okullar, tek öğretmen, tek sınıf modelinden kopan çeşitli düzenlemeleri test ediyor. Farklı sınıflardaki çocukların (örneğin, Anaokulundan ikinci sınıfa kadar) aynı sınıfı ve öğretmenleri paylaştığı çok-yaşlı programlar, geleneksel ilköğretime giderek daha popüler hale gelen bir alternatiftir. Diğer bir alternatif ise çocukların bir ana sınıfı olup fen bilgisi gibi bir ders için başka bir öğretmenin odasına giderken, fen bilgisi öğretmeninin ana sınıfının sosyal bilgiler gibi başka bir ders için diğer öğretmenin odasına gitmesi olabilir. Bu, iki öğretmenli veya rotasyon olarak adlandırılabilir. Ortaokuldaki takım kavramına benzer. Diğer bir yöntem ise, çocukların yılın ilk yarısında bir grup sınıf öğretmeni, yılın ikinci yarısında ise farklı bir sınıf öğretmeninin olmasını sağlamaktır.
Ayrıca Bakınız
- Boş okul
- K–12 okullarına hizmet veren çevre grupları ve kaynaklar
- K–12 (eğitim)
- Amerika Birleşik Devletleri'nde ilköğretim
Kaynakça
- ^ "elementary education". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 30 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2021.
- ^ "The NCES Fast Facts Tool provides quick answers to many education questions (National Center for Education Statistics)". nces.ed.gov (İngilizce). 1 Mart 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2021.
- ^ "The NCES Fast Facts Tool provides quick answers to many education questions (National Center for Education Statistics)". nces.ed.gov (İngilizce). 11 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2021.
- ^ "Illinois State Board of Education – Illinois Learning Standards". Isbe.state.il.us. 14 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2010.
- ^ "Archived copy". mailman.ncss.org. 4 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2022.
- ^ "Elementary Education Has Gone Terribly Wrong". The Atlantic (İngilizce). 9 Temmuz 2019. 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "What Does the Research Say About Testing?". Edutopia (İngilizce). 28 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022.
- ^ Walberg, Herbert (2012). Standardized Tests Effectively Measure Student Achievement. Detroit: Greenhaven Press.
- ^ "Illinois Certification Testing System (ICTS)". Isbe.state.il.us. 13 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2010.
- ^ "Humor in the Classroom". Middle Web. 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2015.
- ^ Miller, D. C.; Sen, A.; Malley, L. B. (2009). "Comparative Indicators of Education in the United States and Other G-8 Countries: 2009 (NCES 2009-039)" (PDF). Washington, D.C.: National Center for Education Statistics, Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education. s. 61. 27 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2009. Yazar eksik
|soyadı1=(yardım) - ^ "Transfer to". American Federation of Teachers. 12 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2010.
- ^ "Digest of Education Statistics, 2020". nces.ed.gov (İngilizce). 20 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2021.
- ^ "Elementary School Teachers, Except Special Education". Bureau of Labor Statistics. 28 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2012.
- ^ "Remote Learning and School Reopenings: What Worked and What Didn't". Center for American Progress (İngilizce). 21 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022.
- ^ "How Community Schools Reduce Crushing Educator Workload | NEA". www.nea.org (İngilizce). 19 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "COVID-19 and student performance, equity, and U.S. education policy: Lessons from pre-pandemic research to inform relief, recovery, and rebuilding". Economic Policy Institute (İngilizce). 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022.
- ^ Joyce. "Perspective | The pandemic changed everything about family life. These are the parts parents want to keep". Washington Post (İngilizce). 25 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022.
- ^ "6 Strategies for Successful Distance Learning". Edutopia (İngilizce). 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022.
- ^ a b "5 growing trends in curriculum and instruction for K-6". FIU News (İngilizce). 18 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Fine Motor Skills for Toddlers and Preschoolers: Tips and Activities". Healthline (İngilizce). 30 Kasım 2018. 3 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022.
- ^ "The impact of COVID-19 on student achievement and what it may mean for educators". Brookings (İngilizce). 27 Mayıs 2020. 28 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Archived: No Child Left Behind Act Is Working". Ed.gov. 2 Şubat 2009. 2 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2010.
- ^ "St. Charles Community Unit School District 303". 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "No Child Left Behind Act". Ballotpedia (İngilizce). 21 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022.
- ^ Zemelman,Steven, Harvey Daniels, and Arthur Hyde. Best Practice: Today’s Standards for Teaching & Learning in America’s Schools. New Hampshire: Heinemann, 2005
- ^ Research Review for School Leaders. Routledge. 6 Ağustos 2012. ISBN 9781135660956. 31 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2022 – Google Books vasıtasıyla.
