Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Agra Kalesi, Hindistan'daki Agra şehrinde yer alan tarihi bir kaledir. Kale, Mughal başkentinin 1638 yılında Kızıl Kale'den Delhi'ye taşındığı yıl olan 1638 yılına kadar Babür imparatorlarının ana yerleşim yeri idi. UNESCO tarafından 1983 yılında bir Dünya Mirası olarak ilan edildi.
Tehlike Altındaki Dünya Mirasları Listesi, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) tarafından 1972 yılında yayımlanan Dünya Mirası Sözleşmesi'nin 11.4 maddesine uygun olarak Dünya Miras Komitesi tarafından Dünya Mirası Alanları'nı belirlemek ve yönetmek amacıyla derlenmiştir. Listelenen alanlar, korunması için büyük operasyonların gerekli olduğu ve "yardım talep edilen" Dünya Mirası Alanları'ndan oluşmaktadır. Listenin amacı uluslararası farkındalığı artırmak ve tehditlere karşı önlemler almaktır. Alana yönelik tehditler arasında yakın zamanlı, gerçekleşmesi kesinleşmiş tehditler veya alanda olumsuz etkilere neden olabilecek potansiyel tehlikeler sayılabilir.
Jesus Kalesi ya da Fort Jesus, Mombasa Adası'nda yer alan bir kaledir. İtalyan Giovanni Battista Cairati tarafından tasarlanan kale, 1593 ve 1596 yılları arasında II. Felipe'nin emriyle Mombasa Eski Limanını korumak için inşa edilmiştir. Fort Jesus, Portekiz tarafından Swahili Sahili'nde muhafaza edilen tek kale idi ve Batılı bir güç tarafından Hint Okyanusu ticareti üzerinde nüfuz yaratmaya yönelik ilk başarılı girişimin kanıtı olarak görülmektedir.
Kızıl Kale, Hindistan'daki Delhi şehrinde yer alan tarihi bir kaledir. 1857'ye kadar, 200 yıllık bir süre boyunca, Babür hanedanının imparatorlarının ana ikametgâhıydı. Delhi'nin merkezinde yer alır ve bir dizi müzeye ev sahipliği yapar. İmparatorları ve ailelerini barındırmaya ek olarak, Babür devletinin tören ve siyasi merkeziydi ve bölgeyi etkileyen olayların merkezinde yer almaktaydı.
Jantar Mantar anıtı, Hindistan'ın Racastan Eyaletinin, Jaipur şehrinde yer alan on dokuz mimari astronomik alet koleksiyonudur; Rajput kralı Sawai Jai Singh II tarafından yaptırılmış ve 1734'te tamamlanmıştır. Dünyadaki en büyük taş güneş saatine ev sahipliği yapmaktadır ve UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.
Kuzey Hindistan'daki Racastan eyaletinde yer alan altı Rajasthan kalesi, UNESCO Dünya Mirası alanı olarak bir araya getirildi. Kaleler, esas olarak Aravalli Tepelerinde yer almaktadır ve 5. ve 17.-18. yüzyıllar arasında farklı krallıklardan birkaç Rajput kralı tarafından inşa edilmiş ve genişletilmiştir. Kaleler:
- Chittorgarh'daki Chittor Kalesi
- Kumbhalgarh'daki Kumbhalgarh
- Sawai Madhopur'daki Ranthambore Kalesi
- Jhalawar'daki Gagron Kalesi
- Jaipur'daki Amer Kalesi
- Jaisalmer'de Jaisalmer Kalesi
UNESCO Afganistan, Pakistan, Hindistan, Nepal, Sri Lanka ve Bangladeş olmak üzere altı ülkede 58 Dünya Mirası bölgesi belirlemiştir. Bölgede bulunan Bhutan ve Maldivler'de Dünya Mirası alanı yoktur.
Grinzane Cavour Kalesi, Kuzey İtalya'nın Piyemonte şehrindeki Grinzane Cavour'da yer alan bir kaledir.
Mumbai'deki Viktorya Dönemi ve Art Deco Topluluğu, Hindistan'ın Maharaştra eyaletindeki Mumbai şehrindeki Fort bölgesinde yer alan, 19. yüzyıldan kalma Victoria Neo Gotik binaları ile 20. yüzyıldan kalma Art Deco binaları topluluğudur. Bu Victorya Gotik binaları ve Art Deco binaları topluluğu, bir zamanlar Esplanade olarak bilinen büyük bir eğlence alanı olan Oval Maidan çevresinde yer almaktadır. Oval'in doğusunda Victorya Gotik kamu binaları, batı tarafında ise Backbay Reclamation ve Marine Drive'ın Art Deco binaları yer almaktadır.
Babür mimarisi, 16. ve 18. yüzyıllar arasında Hint Yarımadası'nda Babürlüler tarafından geliştirilen Hint-İslam mimarisi türüdür. İslam, İran, Türk ve Hint mimarisinin bir birleşimi olarak Hindistan'daki önceki Müslüman hanedanların mimari tarzlarını geliştirdi. Babür yapıları, büyük soğan kubbeler, köşelerde ince minareler, büyük salonlar, büyük tonozlu ağ geçitleri ve hassas süslemeler dahil olmak üzere tek tip bir yapı ve karakter modeline sahiptir. Babür mimarisinin örnekleri günümüz Hindistan, Afganistan, Bangladeş ve Pakistan'da bulunmaktadır.
Nilgiri Dağ Demiryolu (NMR), Hindistan'ın Tamil Nadu kentinde 1908 yılında İngilizler tarafından inşa edilen 1.000 mm metre açıklık ölçülerinde bir demiryoludur. Demiryolu, Güney Demiryolu tarafından işletilmektedir ve Hindistan'daki tek dişli demiryoludur.
Chittor Kalesi veya Chittorgarh, Hindistan'daki en büyük kalelerden biridir. UNESCO Dünya Mirası Listesi'ndedir. Kale, Mewar'ın başkentiydi ve günümüz Chittor kasabasında yer almaktadır. Berach Nehri tarafından oyulan vadinin ovalarının üzerinde 280 hektarlık bir alana yayılmış 180 m (590.6 ft) yüksekliğinde bir tepenin üzerinde yer almaktadır. Kale, dört saray, 19 büyük tapınak, 20 büyük su yapısı, 4 anıt ve birkaç zafer kulesi içeren 65 tarihi yapıyı kapsamaktadır.
Kumbhalgarh batı Hindistan'daki Racastan eyaletinin Udaipur şehri yakınlarındaki Rajsamand bölgesinde, Aravalli Tepeleri'nin batısındaki yer alan bir Mewar kalesidir. Racastan Tepe Kaleleri Dünya Mirası Alanı'nın bir parçasıdır. 15. yüzyılda Rana Kumbha tarafından inşa edilmiştir. 19. yüzyılın sonlarına kadar yerleşim görmüş olan kale günümüzde halka açıktır. Kumbalgarh, Udaipur'un kara yolu ile 82 km kuzeybatısında yer almaktadır. Chittaurgarh Kalesi'nden sonra Mewar'daki en önemli kaleydi.
Ranthambore Kalesi, Sawai Madhopur şehri yakınlarındaki Ranthambore Ulusal Parkı içinde yer alan bir kaledir. Park, Hindistan'ın Bağımsızlığına kadar Jaipur mihracelerinin eski avlanma alanı olarak hizmet vermiştir. Kale, Racastan'ın tarihi gelişmelerinin odak noktası olmuştur. Kalenin Çahamanaları (Chauhans) tarafından yapıldığına inanılmaktadır. 13. yüzyılda Delhi Sultanlığı kaleyi ele geçirdi. Kale, çevredeki Ranthambore Ulusal Parkı'nın panoramik manzarasına karşı uzanır ve popüler bir turistik cazibe merkezidir.
Gagron Kalesi bir tepe ve su kalesidir ve Hindistan'ın Hadoti bölgesindeki Rajasthan'ın Jhalawar bölgesinde yer almaktadır. Bir tepe ve su kalesi örneğidir. Kale, on ikinci yüzyılda Bijaldev tarafından yaptırılmıştır. Daha sonra kale, Şir Şah ve Ekber Şah tarafından da kontrol edildi. Kale, Ahu Nehri ile Kali Sindh Nehri'nin birleştiği yerde inşa edilmiştir. Kalenin üç tarafı su ile dördüncü tarafı bir hendekle çevrilidir ve bu nedenle adını almıştır. 2013 yılında Racastan Tepe Kaleleri'nin bir parçası olarak UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelendi.
Jaisalmer Kalesi, Hindistan'ın Racastan eyaletindeki Jaisalmer şehrinde yer alan bir kaledir. Eski şehrin nüfusunun yaklaşık dörtte biri hala kale içinde bulunduğundan, dünyadaki çok az "yaşayan kaleden" biri olduğu kabul edilmektedir. 800 yıllık kalenin içinde günümüze kadar iyi korunmuş bir kısmı, Jaisalmer şehriydi. Kale duvarlarının dışındaki ilk yerleşimlerin, artan Jaisalmer nüfusunu barındırmak için 17. yüzyılda ortaya çıktığı kabul edilmektedir.
Hawraman Kültürel Peyzajı veya Uramanat Kültürel Peyzajı, İran'ın 26. somut kültürel miras alanıdır. Bu el değmemiş ve dağlık peyzaj alanı, MÖ 3000'den beri bölgede yaşayan tarıma dayalı bir Kürt kabilesi olan Hawrami halkının geleneksel kültürüne tanıklık etmektedir. Miras alanı, İran'ın batı sınırı boyunca Kürdistan ve Kirmanşah eyaletlerinde, Zagros Dağları'nın merkezinde uzanmaktadır.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Hindistan