Amalasuintha
| Amalasuintha | |
|---|---|
| Ostrogotların Kraliçesi | |
 | |
| 534 – 535 | |
| Önce gelen | Athalarik |
| Sonra gelen | Theodahad |
| Doğum | y. 495 |
| Ölüm | 535 (39-40 yaşlarında) |
| Eş(ler)i | Traguilla Eutharic |
| Çocuk(lar)ı | Athalarik Matasuntha |
| Hanedan | Amali |
| Babası | Teoderik |
| Annesi | Audofleda |
| Dini | Ariusçuluk |
Amalasuintha[1] (y. 495 – 30 Nisan 534/535), bir Ostrogot kraliçesi ve naibidir. Ostrogotları 526'dan 534'e kadar oğlunun küçük yaşında naip olarak ve ardından 534 ile 535 yılları arasında kraliçe olarak yönetti. Teoderik'in[2] en küçük kızıydı ve Roma erdemlerinin ve değerlerinin korunmasına sıkı sıkıya inanıyordu. En çok, suikastına yanıt olarak İtalya'yı işgal eden I. Justinianus ile olan diplomatik ilişkisi ile tanınır.[3]
Kişisel hayatı
515'te Amalasuintha, daha önce Hispania'nın Arian Krallığı'nda yaşayan eski Amali hanedanından bir Ostrogot soylusu olan Eutharic ile evlendi (y. 480 – 522). Kocası, Widerich'in (d. y. 450) oğlu, Berismund'un (d. y. 410) torunu ve y. 400'de Ostrogotların kralı Thorismund'un (400'den sonra öldü) büyük torunudur. Amalasuintha'nın babası Teoderik için kendi ailesinin meşruiyeti sorgulanmaması için meşru bir kraliyet ailesiyle evlenmesi önemliydi.[4]
Oldukça entelektüeldi ve Latince, Yunanca ve Gotça dillerinde akıcılık içeren kapsamlı bilgisi ve okumasıyla tanınıyordu. Ayrıca bir felsefe öğrencisiydi ve Süleyman'ın bilgeliğine sahip olduğu söyleniyordu.[5] Her ne kadar onu diğer Ostrogot prenseslerinden ayıran bir şey olan kadınlığa karşı siyasi alanda erdemlerine daha fazla vurgu yapılmasına rağmen Amalasuintha, zamanında, asil bir kadından beklenen mutluluk, doğurganlık ve sabır gibi tüm ana Roma erdemlerine sahip olarak tanımlanırdı.[4] Çoğu Ostrogot gibi, Amalasuintha da bir Arian Hristiyanıydı.[6]
Eutharic, görünüşe göre Amalasuintha ile evliliğinin ilk yıllarında ve onu Athalarik ve Matasuntha (y. 517 – 550'den sonra) iki çocukla geride bırakarak öldü.
Hükümdarlığı
Naipliği
30 Ağustos 526'da babasının ölümü üzerine,[7] oğlu on yaşında onun yerine geçti,[8] ancak oğlunun vekili olarak iktidarı elinde tuttu. Naip pozisyonundaki muazzam etkisi, 530'da oğlu Athalarik ile birlikte göründüğü Rufius Gennadius Probus Orestes'in bir diptikinde görülebilir.[2] Eski Roma kültürüyle derinden aşılanmış, oğlunun eğitimine Gotik konularının fikirlerine uygun olandan daha rafine ve edebi bir dönüş yaptı. Popüler olmadığının bilincinde olarak, yönetimine karşı komplo kurduklarından şüphelendiği üç Got soyluyu sürgüne gönderdi ve ardından ölüme mahkûm etti. Aynı zamanda Bizans imparatoru I. Justinianus ile kendini ve Got hazineyi Konstantinopolis'e götürmek amacıyla müzakerelere başladı. Oğlunun 2 Ekim 534'te ölümü, başlangıçta işlerin durumunda çok az belirgin bir değişiklik yarattı.[9]
Kraliçeliği
Athalarik'in ölümünden sonra, Amalasuintha kraliçe oldu, kuzeni Theodahad'ı eş hükümdar yapmadan önce (bazen belirtildiği gibi kocası değil, çünkü karısı hala yaşıyordu), onu güçlendirmek amacıyla kısa bir süre tek başına hüküm sürdü. Theodahad, Got askeri aristokrasinin önde gelen lideriydi, onun Roma yanlısı tutumlarına bu kadar karşı çıkan grubun ta kendisiydi. Amalasuintha, bu eşleşmenin en sert eleştirmenlerinden destekçileri çıkarmaya yardımcı olacağına inanıyordu.[2] Bununla birlikte, Theodahad Gotların hoşnutsuzluğunu teşvik etti ve ya onun emriyle ya da onun izniyle Amalasuintha, 534/535 baharında 30 Nisan'da Lazio'nun kuzeyindeki Bolsena Gölü'nde bulunan Martana adasında hapsedildi, banyosunda öldürüldü.[9]
Ölümü
Amalasuintha'nın ölümü I. Justinianus'a Ostrogotlar ile savaşa girmek ve İtalya'yı ele geçirmeye çalışmak için bir neden verdi. Doğu Roma tarihçisi Procopius'a göre Amalasuintha, ölümü sırasında İtalya'yı Justinianus'a teslim etmeyi düşünüyordu.[3] Amalasuintha'nın öldürülmesinden kısa bir süre sonra Theodahad'ın yerini Amalasuintha'nın damadı Vitiges aldı. Halkın desteğiyle Vitiges, Theodahad'ı idam ettirdi.[8]
Kaynaklar
Amalasuintha'nın baş bakanı ve edebi danışmanı Cassiodorus'un mektupları ve Procopius ve Jordanes'in tarihleri, bize Amalasuintha'nın karakteri hakkında başlıca bilgi kaynağıdır. Cassiodorus, geleneksel Ostrogot krallığını Romanlaştırmak isteyen daha büyük bir Roma yanlısı hizbin bir parçasıydı; bu, Amalasuintha'nın kendisini çevrelediği Roma yanlısı çevrenin bir başka kanıtıydı.[10]
Mirası
Amalasuintha'nın hayatı, genç Carlo Goldoni tarafından yazılan ve 1733'te Milano'da sunulan ilk oyun olan bir trajediye konu oldu.[11]
Rumen şair George Coşbuc, Regina Ostrogotilor (Ostrogotların Kraliçesi) başlıklı bir şiir yazdı ve burada Amalasuintha (şiirde Amalasunda olarak geçiyor) Theodahad'ı (şiirde Teodat olarak geçiyor) onu öldürmeden kısa bir süre önce konuşuyor.[12]
Amalasuintha, 1968 tarihli Kampf um Rom filminde Honor Blackman tarafından canlandırılmıştır.[13]
Kaynakça
- ^ İsim ayrıca Amalasuentha, Amalaswintha, Amalasuntha, Amalswinthe, Amalasontha, Amalasiuntha ve Amalsenta olarak da yazılır.
- ^ a b c Amalasuntha. ISBN 978-0-19-518792-2. 3 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2022.
- ^ a b Sarantis, Alexander (2009). "War and Diplomacy in Pannonia and the Northwest Balkans during the Reign of Justinian: The Gepid Threat and Imperial Responses". Dumbarton Oaks Papers. 63: 15-40.
- ^ a b Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite" (PDF). Rheinisches Museum für Philologie. 149. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Haziran 2022.
- ^ Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite" (PDF). Rheinisches Museum für Philologie. 149: 40. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Haziran 2022.
- ^ "Amalasuntha, Queen of the Ostrogoths". ThoughtCo. 8 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2022.
- ^ Wolfram, Herwig (1988). History of the Goths. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. s. 225. ISBN 0-520-05259-5. 2 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2022.
- ^ a b Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1): 1-22. doi:10.1017/S1474691300003425.
- ^ a b Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Amalasuntha". Encyclopædia Britannica. 1 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 777.
- ^ Foote, David (2009). "Reviewed Work: Il principe, il filosofo, il guerriero: Lineamenti di pensiero politico nell'Italia ostrogota by Massimiliano Vitiell". Mediaevistik. 22.
- ^ Amalasuintha The Transformation of Queenship in the Post-Roman World. 2017. s. 1. ISBN 9780812249477. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
- ^ "Poezii Romanesti". www.romanianvoice.com (Rumence). 28 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2022.
- ^ The Last Roman (1968) - IMDb, 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Mart 2020
Konuyla ilgili yayınlar
- Craddock, Jonathan Paul. Amalasuintha: Ostrogotik Halef, MS 526-535. Doktora tezi California Eyalet Üniversitesi, Long Beach, 1996.
- Vitiello, Massimiliano. Amalasuintha: Roma Sonrası Dünyada Kraliçeliğin Dönüşümü. Pennsylvania Üniversitesi Yayınları, 2018.
