Altın orta (felsefe)
Altın orta, altın orta yol veya itidal; biri aşırılık, diğeri eksiklik olan iki uç arasında arzu edilen ve uygun olan orta yoldur. Aristoteles, altın ortanın erdem ve doğru eylem için rehberlik ettiğini belirtmiştir.[2]
Yunan düşüncesinde altın orta, en azından Platon'un Philebus'unda tartışılan Delfi düsturu "hiçbir şeyde aşırılık yoktur" kadar erken bir zamanda ortaya çıkmıştır.
Aristoteles, Nikomakhos'a Etik'in ikinci kitabında altın ortayı analiz etmiş; karakter erdemlerinin araç olarak tanımlanabileceğini söylemiştir. Aristoteles, etiğinde bunu şöyle tarif eder:
Erdem, seçim ile ilgili bir karakter hâlidir. Nedene atıf yaparken tanımlanan orta yolda kendini gösterir. İfrat (taşkınlık) ile tefrit (ciddiye almamak, eksik olmak) gibi iki aşırılığın tam ortası itidaldir (aşırı olmama, dengeli, ölçülü). Aynı şekilde, aşırılıklar arzu ve eylemler arasında neyin doğru olduğu hususunda ya fazla kaçar ya da eksik kalır ancak erdem neyin orta yol olduğunu hem bulur hem de tercih eder.[2]
Altın orta daha sonra Aristotelesçi erdem etiğinde vurgulanmıştır.[3]
Örneğin, Aristotelesçi görüşe göre cesaret bir erdemdir, ancak aşırıya kaçıldığında pervasızlık (delice atılganlık), eksikliğinde ise korkaklık olarak ortaya çıkar.
Tarihçe
Batı felsefesi
Girit
Bu fikrin kültürdeki en eski temsili muhtemelen Daedalus ve İkarus'un mitolojik Girit hikâyesidir. Zamanının ünlü bir sanatçısı olan Daedalus, Kral Minos'un pençelerinden kaçabilmek amacıyla kendisi ve oğlu için tüylü kanatlar yapmıştır. Daedalus çok sevdiği oğlunu, deniz serpintisi ile güneşin sıcağı arasında "orta rotadan uçması" konusunda uyarır. İkarus babasına kulak asmaz; güneş kanatlarındaki balmumunu eritene kadar uçar. Orta rotayı dikkate almadığı için denize düşer ve boğulur.[4]
Delphi
Bir başka erken dönem detaylandırma ise Delphi'deki tapınağın ön tarafına oyulmuş Dorik deyişidir: "Hiçbir şey aşırı değildir" ("Μηδὲν ἄγαν").
Kleobulos
Kleobulos'a şu özdeyiş atfedilir: Μέτρον ἄριστον ("Ilımlılık en iyisidir")[5]
Sokrates
Sokrates bir insanın "ortalamayı nasıl seçeceğini ve her iki taraftaki aşırı uçlardan mümkün olduğunca nasıl kaçınacağını bilmesi gerektiğini öğretir.[6]
Sokrates eğitimde, ya sadece jimnastiğe ya da sadece müziğe adanmışlığın etkisinin düşünülmesini ister. Ya "sertlik ve vahşilik gibi bir huy üretir, (ya da) yumuşaklık ve efeminelik".[] Her iki niteliğe de sahip olmanın uyum, yani güzellik ve iyilik ürettiğine inanıyordu.[]
Platon
Orantının güzellik ve iyilikle ilişkisi Platon'un diyalogları boyunca, özellikle Devlet ve Philebus adlı eserlerinde vurgulanır. Şöyle yazar (Phlb. 64d-65a):
| “ | Bir şekilde orantı niteliğine sahip olmayan her tür karışım, zorunlu olarak bileşenlerini ve en önemlisi kendisini bozacaktır. Çünkü böyle bir durumda gerçekten karışım diye bir şey olmaz, sadece içinde bulunan her şeyin mahvolmasına neden olan bağlantısız bir karışım olur.: | „ |
Yasalar adlı eserinde Platon bu ilkeyi ideal devletteki hükûmet seçimine uygular: "Bu şekilde yapılan seçim, monarşi ile demokrasi arasında bir orta yol bulacaktır..."
Aristoteles
Eudemian Ethics adlı eserinde Aristoteles erdemler üzerine yazmıştır. Aristoteles'in erdem etiği teorisi, bir kişinin eylemlerini etiklerinin bir yansıması olarak görmeyen, daha ziyade etiklerinin arkasındaki neden olarak bir kişinin karakterine bakan bir teoridir. Onun değişmez cümlesi "... ile ... arasındaki orta durumdur". Aristoteles'in ruh psikolojisi ve erdemleri aşırı uçlar arasındaki altın ortalamaya dayanır. "Politika" adlı eserinde Sparta yönetimini, anayasanın orantısız unsurlarını eleştirir; örneğin, erkekleri eğitirken kadınları eğitmiyorlardı ve savaş için eğitirken barış için eğitmiyorlardı. Bu uyumsuzluk, eserinde ayrıntılı olarak ele aldığı zorluklara yol açmıştır. Ayrıca Nikomakhos'a Etik'in ikinci kitabındaki "karakter erdemlerinin araçlar olarak tanımlanabileceği" tartışması altın ortalama ve genel olarak Aristoteles etiğini içermektedir.[7] >
Her entelektüel erdem, zihnin hakikate ulaştığı, olanı onayladığı veya olmayanı reddettiği zihinsel bir beceri veya alışkanlıktır.[7] Aristoteles, Nikomakhos'a Etik adlı eserinde yaklaşık 11 ahlaki erdemden bahseder:
| EYLEM VEYA DUYGU ALANI | Aşırı | ANLAMI: AHLAK FAZİLETİ | EKSİKLİK |
|---|---|---|---|
| Korku ve güven | acelecilik | Cesaret korkunun karşında[7] | Korkaklık |
| Zevk ve acı | Şehvet düşkünlüğü/kendi zevkine düşkünlük | Ölçülü zevk ve acı karşısında[7] | Duyarsızlık |
| Almak ve harcamak (minör) | Savurganlık | Özgürlük zenginlik ve mal varlığıyla[7] | Cömertlik/kötülük |
| Alma ve harcama (majör) | Kabalık/tatsızlık | İhtişam büyük zenginlik ve mal varlığıyla[7] | Küçüklük/cimrilik |
| Onur ve onursuzluk (majör) | Gösteriş | Alicenaplık (cömertlik) büyük onurla[7] | Korkaklık |
| Onur ve onursuzluk (minör) | Hırs/boş gösteriş | Uygun hırs normal ödüllerle[7] | Hırssızlık/aşırı tevazu |
| Öfke | Öfkeli olma | Sabırlılık/iyi huy[7] | Ruh eksikliği/tek yönlülük |
| Kendini ifade etme | Övünme | Doğruluk kendini ifade etme ile[7] | Abartılı/sahte alçakgönüllülük |
| Sohbet | Soytarılık | Zeka konuşmada[7] | Kabalık |
| Sosyal davranış | itaatkarlık | Sosyal davranışta dostluk[7] | İnatçılık |
| Utanç | Utangaçlık | Alçakgönüllülük utanç veya utanmazlık karşısında[7] | Utanmazlık |
| Öfke | Kıskançlık | Haklı öfke yaralanma karşısında[7] | Kötü niyetli zevk/kindarlık |
- Entelektüel erdemler
- Akıl, temel gerçekleri (tanımlar, apaçık ilkeler gibi) kavrayan[7]
- Bilim, çıkarımsal akıl yürütme becerisi (kanıtlar, kıyaslar, burhanlar gibi)[7]
- Teorik bilgelik, değişmeyen gerçekler hakkında iyi akıl yürütmek için temel gerçekleri geçerli, gerekli çıkarımlarla birleştirir.[7]
Aristoteles ayrıca birkaç başka özellikten de bahseder:
- Sağduyu - yargıda bulunmak, "sempatik anlayış"[7]
- Anlayış - başkalarının ne dediğini anlamak, emir vermemek
- Pratik bilgelik - ne yapılacağı bilgisi, değişen gerçeklerin bilgisi, emirler verir[7]
- Sanat, zanaatkarlık[7]
Ancak Aristoteles'in listesi tek liste değildir. Alasdair MacIntyre'ın After Virtue adlı eserinde gözlemlediği üzere, Homeros, Yeni Ahit yazarları, Thomas Aquinas ve Benjamin Franklin gibi çok çeşitli düşünürler de listeler önermiştir.[8]
Doğu felsefesi
Gautama Buddha (MÖ 6. yüzyıl) dini çilecilik ile dünyevi zevk düşkünlüğünün uç noktaları arasında bir yol olan Orta Yol'u öğretmiştir.
Konfüçyüs The Analects adlı eserinde,[9] Eski Çin'in Savaşan Devletler Çağı (yaklaşık MÖ 479 - MÖ 221) boyunca yazılmış olan bu eserde, aşırılığın eksikliğe benzer olduğu öğretilmiştir. Ortalamada yaşamanın bir yolu da Zhongyong Yolu'dur.
Zhuangzi, Tao'nun en ünlü yorum kitabıdır (MÖ 369-286).[10]
Şair Tiruvalluvar (MÖ 2. yüzyıl ve MS 8. yüzyıl; tarih tartışmalıdır) Tamilakam bölgesinin Sangam dönemi'ne ait Tirukkural adlı eserinde orta devletin hakkaniyeti korumak olduğunu yazar. Bu ilkeyi vurgular ve hakkaniyeti korumanın iki yolunun tarafsız olmak ve aşırılıktan kaçınmak olduğunu öne sürer. Şair ve bilgin Parimelalagar Tirukkural'ın tarihsel yorumcusudur.
Yahudilik
Mişneh Torah'da Rambam, altın orta yöntemini ilk bilginlere (Chazal) ve Abraham'a atfeder. Aslında benzer bir kavram Rabbânî literatür, Tosefta ve Yerushalmi'de bile mevcuttur. Yitzhak Arama İncil'de bile referanslar bulur.
Vaiz 7:15-16 örneğinde, vaiz dinleyicilerine "çok fazla doğru olmayın" ve "çok fazla kötü olmayın" diye öğüt verir. Adam Clarke "çok fazla doğru" ifadesini çok fazla "kemer sıkma ve sıkı çalışma" anlamına alır,[11] ve şu sonuca varır: "Tüm bu gözlemlere, oruç tutmaya, dua etmeye, kendini inkar etmeye vb. gerek yok, işleri aşırıya götürüyorsunuz. Neden tekil ve kesin olarak tanınmak isteyesiniz ki?"[12] Dolayısıyla, altın orta ideali Aristoteles'ten altı yüz yıl kadar önce var olmuş olabilir. Ancak Albert Barnes gibi bazı akademisyenler Vaiz 7:16-17'yi biraz farklı yorumlamaktadır.[13]
Hıristiyanlık
Orta Çağ Katolik düşünürü, filozof ve teolog olan Aquinalı Thonas "Summa Theologiae, Prima Secundæ Partis, Soru 64" adlı eserinde, Hristiyan ahlakının ortalama ile tutarlı olduğunu savunmuştur: "... Kötülük, kurallarına ya da ölçülerine uymamaktan ibarettir. Bu da ya ölçüyü aşmaları ya da ölçünün altında kalmalarıyla gerçekleşebilir ... Bu nedenle ahlaki erdemin ortalamayı gözeteceği açıktır."[]
İslam
İslam dini birçok durumda altın ortayı teşvik eder. Kur'an'da finans alanında bir örnek olarak, bir kişinin muhtaç duruma düşmemek için tüm kazancını harcamaması ve rahat bir yaşam sürmek için cimri olmaması gerektiği belirtilir. Muhammed'in bir sözü vardır "خير الأمور أوسطها" yani en iyi seçim orta yol/altın ortalamadır. Kur'an-ı Kerim'de (Bakara Suresi, 143. ayet) "Biz sizi dengeli, mutedil bir ümmet kıldık" denilmektedir.[14]
Kur'an-ı Kerim iki grup insanı örnek göstererek bunlardan birini Bakara Suresi 96. ayette aşırı açgözlü (dünya malının peşinde koşan),[15] diğerini ise Hadid Suresi 27. ayette manastırcılığın (dinde aşırı gayretkeşlik) mucitleri olarak adlandırır.[16] İslam, takipçilerine bu iki aşırılık yolundan da uzak durmalarını ve hem dünyayı kovalarken hem de dini uygularken itidali benimsemelerini öğütler.
Kur'an, Müslüman toplumun (ümmetin) 'orta bir ümmet' / 'adil bir ümmet' / adil bir şekilde dengelenmiş bir ümmet / ılımlı bir ümmet / orta bir ümmet (ummeten wasaTan) olduğunu 2-143. ayetinde vurgular: aşırılık ve özensizlik arasında bir orta.
Hinduizm
Birçok Hindu metninde orta yol vurgulanmaktadır. Örneğin Gita'nın 6:16 ayetinde savaşçı Arjuna'ya Krishna tarafından "Yoga, çok yiyen veya çok az yiyen, çok uyuyan veya yeterince uyumayan biri için değildir" denmektedir.
Rajo guna (aşırı), satva guna (dengeli) ve tamas (aktif olmayan) maddenin 3 özelliğidir. Tüm yiyecekler, eşyalar, duygular, düşünceler ve daha birçok eylem bu üç özellik altında sınıflandırılır.
Modernite
Jacques Maritain, Felsefeye Giriş (1930) kitabı boyunca,[17] Aristotelesçi-Thomist felsefeyi diğer filozofların ve sistemlerin eksiklikleri ve aşırılıkları arasına yerleştirmek için altın orta fikrini kullanır.
Alıntılar
- "Birçok şeyde ortadakiler en iyisine sahiptir/Benimki orta bir mevki olsun."
–Phocylides
- "Coleridge güzelliği tanımlamaya çalıştığında, her zaman derin bir düşünceye geri dönüyordu; güzellik, dedi, çeşitlilik içinde birliktir! Bilim, doğanın vahşi çeşitliliği içinde; ya da daha doğrusu, deneyimlerimizin çeşitliliği içinde – birliği keşfetme arayışından başka bir şey değildir. Şiir, resim sanat ve Coleridge'in deyişiyle çeşitlilik içinde birlik arayışıdır."
- "...düşünmesi güzel bir uyum olmasaydı, bilim takip etmeye değmezdi."
- "Eğer bir insan, doğasının bu aşırılıklardan birine eğilimli ya da eğilimli olduğunu görürse... geri dönmeli ve kendini geliştirerek iyi insanların yolunda yürümelidir ki bu da doğru yoldur. Doğru yol, "İnsanlığın ortak eğilimlerinin her bir grubundaki ortalama; yani kendi sınıfındaki iki uçtan eşit derecede uzak olan, birine diğerine olduğundan daha yakın olmayan fıtrat."
–Maimonides
- "İsraf ile cimrilik arasında ölçülülük yoluyla, iki uç arasındaki mesafeyi korumak amacıyla denge kurulması lazımdır."
–Gazali
Kaynakça
- ^ "Ficha en Artehistoria". 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2023.
- ^ a b Crofton, Ian (2023). Tuğçe İnceoğlu (Ed.). Dakikalar İçinde – Büyük Fikirler. M. Murtaza Özeren tarafından çevrildi. İstanbul: Kronik Kitap. s. 107. ISBN 978-625-8431-55-1.
- ^ Aristoteles, Nicomachean Ethics II.1
- ^ Weeks, Marcus. "Etik ve Altın Oran". Dakikalar İçinde Felsefe. M. Murtaza Özeren tarafından çevrildi. Kronik Kitap. s. 90-91. ISBN 978-625-8431-21-6.
- ^ "Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, BOOK I, Chapter 6 CLEOBULUS (c 600 B.C.)". 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2020.
- ^ Platon, Devlet 10.619a
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Aristoteles. Rodoslu Andronikos (Ed.). Nikomakhos'a Etik.
- ^ MacIntyre, Alasdair (1981). After Virtue. Chapter 14: University of Notre Dame Press. ISBN 0-268-00594-X.
- ^ Konfüçyüs (2006). The Analects. Filiquarian Publishing, LLC. ISBN 978-1-59986-974-2.[]
- ^ Watts, Alan Huan, Al Chungliang (1975). Tao: The Watercourse Way. Pantheon Books. ISBN 0-394-73311-8.
- ^ Clarke, Adam. "Adam Clarke's Commentary on the Bible". J. Emory and B Waugh. 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2018.
austerity and hard study
- ^ Clarke, Adam. "Adam Clarke's Commentary on the Bible". J. Emory and B Waugh. 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2018.
Bütün bu gözetleme, oruç tutma, dua etme, kendini inkar etme vb. şeylere gerek yok, işleri aşırıya götürüyorsunuz. Neden tekil ve kesin olarak tanınmak isteyesiniz ki?
- ^ Barnes, Albert. "Albert Barnes' Notes on the Whole Bible". Estes and Lauriate; John Murray; Blackie & Son; Funk & Wagnalls. 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2018.
- ^ "Bakara Suresi - 143 . Ayet Tefsiri". 18 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2024.
- ^ "Bakara Suresi 96. Ayet Tefsiri". Diyanet İşleri Başkanlığı. 18 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2024.
- ^ "Hadîd Suresi 26-27. Ayet Tefsiri". Diyanet İşleri BaşKanlığı. 7 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2024.
- ^ Jacques Maritain (2005) [1st ed. 1930]. Introduction to Philosophy. Continuum. ISBN 0-8264-7717-8.
Bibliyografya
- The Greek Way, Edith Hamilton, W. W. Norton & Co., NY, 1993.
- Sailing the Wine-Dark Sea, Why the Greeks Matter, Thomas Cahill, Nan A. Talese an imprint of Doubleday, NY, 2003.
