İçeriğe atla

Allison Balfour

Allison Balfour
Ölüm16 Aralık 1594
Kirkwall, İskoçya
Ölüm sebebiBoğulup yakılarak idam
Diğer ad(lar)ıMargaret Balfour
photo of road leading to sea loch with hills in the background
Allison Balfour, İrlanda'da, Orkney anakarasındaki Stenness bölgesinde yaşıyordu.

Allison Balfour ya da Margaret Balfour[a] (ö. 16 Aralık 1594, Kirkwall), cadı olduğu öne sürülerek çarptırıldığı ölüm cezası sonucu öldürülen bir İskoçtu. 1594'te gerçekleştirilen cadılık davası, en çok bahsedilen İskoç büyücülük vakalarından biridir. Balfour'un yaşadığı İskoçya'nın Orkney Adaları'ndaki Stenness bölgesinde, o dönem yürürlükte olan 1563 İskoç Cadılık Yasası'na göre büyücülük, ölüm cezası gerektiren bir suçtu.

Balfour'un 1594'teki mahkemesi esnasında yerel yönetim, Orkney'in 2. Earl'ü Patrick Stewart'taydı. Patrick Stewart, küçük kardeşlerinin, özellikle de Carrick Kontu John Stewart'ın kendisini öldürmek için komplo kurduklarını düşünüyordu. John'un hizmetkarlarından biri olan ve on bir gün boyunca işkence gördükten sonra Balfour'un da komplocuların arasında yer aldığını itiraf eden ve onu suçlayan Thomas Paplay'in elinde zehir bulunduğunu fark etti.

Paplay infazından hemen önce itirafını geri çekmiş olsa da, Balfour ve ailesi, bir itiraf alınana kadar işkence gördükleri Kirkwall'a nakledildi. Balfour yargılandı, büyücülükten suçlu bulundu ve ölüm cezasına çarptırıldı. Tıpkı Paplay'in yaptığı gibi, 16 Aralık 1594'teki infazından hemen önce Balfour da itirafını geri çekti, masum olduğunu alenen ilan etti ve kendisine ve aile üyelerine yapılan işkenceleri anlattı. 16 Aralık 1594'te Kirkwall'daki Gallow Ha''da idam edildi.

Arka plan

Orkney adalıları, büyücülüğün, afsunculuğun ve doğaüstü yaratıkların geniş bir yelpazede yorumlandığı eski bir geleneğe sahiptiler.[5] Büyülü güçler genel yaşam tarzının bir parçası olarak kabul ediliyordu ve sorgulanmıyordu.[6] İskoçya'da cadı avları yaklaşık olarak 1550 yılında başladı;[6] İskoç Kraliçesi Mary'nin parlamentosu, 1563 yılında İskoç Büyücülük Yasası'nı kabul etti,[7] bu yasaya göre cadılık suçunun cezası ölüm cezası olarak belirlendi.[8] Orkney takımadaları 1611'e kadar resmi olarak Norveç yasalarına tabi olmuştu,[9] ancak 1468'den sonra[10] İskoç kontlarının kanunları altında yönetilmeye başladı.[11] Kara Patie olarak bilinen Orkney'nin 2. Kontu Patrick Stewart, ilk cadı davaları sırasında, 1594'te, adaların kontrolünü ele geçirdi.[12] Stewart ailesinin üyeleri arasında anlaşmazlıklar görülmekteydi: Patie ile babası arasında gerginlikler yaşanmaktaydı[12] ve Patie küçük kardeşlerine, özellikle de kendisini öldürmek istediğine ikna olduğu Carrick Kontu John Stewart'a karşı özel bir düşmanlık beslemekteydi.[13] Patie, John'un hizmetkarı Thomas Paplay'in elinde zehir bulmuştu.[4] Paplay, bir itirafta bulunana kadar on bir gün boyunca işkence gördü,[14] itiraflarında Allison Balfour'un da komplocuların arasında bulunduğunu söyledi.[15] İnfazından hemen önce itirafını geri çekti.[16]

1612'den önce Orkney'deki cadı duruşmalarıyla ilgili çok az bilgi mevcuttur,[9] yine de Balfour'un mahkûmiyetinin ayrıntıları Julian Goodare tarafından "İskoçya'nın en sık alıntılanan cadı davalarından biri" olarak tanımlanmıştır.[17][2] Balfour, İrlanda olarak bilinen Stenness bölgesinde[3][b] 81 yaşındaki[1] eşi Taillifeir ve çocukları ile birlikte yaşıyordu.[18] Ünlü bir şifacı olduğu için,[18] Stewart tarafından kendisini öldürmeyi planlayan Kara Patie'ye, kardeşlerine ve arkadaşlarına en iyi büyünün nasıl yapılacağı konusunda tavsiye istendi.[19] Gerçekleştiği iddia edilen birkaç istişarenin ilki Ekim 1593'te gerçekleşti,[18] sonuçları bilinmemekle birlikte Kara Patie görünürde hiçbir kötü etkiye maruz kalmadı.[19] Yine de, Balfour tutuklandı ve Aralık 1594'te yargılanmak üzere Kirkwall'a gönderildi.[19][20]

Dava tamamen Patie'nin otoritesine dayandırıldığı için alışılmadıktı, oysa İskoç cadı mahkemelerinin çoğunda bir adli yargı komisyonunun bulunması gerekiyordu.[2] Cadı mahkemelerinin çoğu, mahkûmların da hapsedilmiş olabileceği Aziz Magnus Katedrali'nde gerçekleştirildi,[21] ancak Balfour Kirkwall Kalesi'nde tutuldu.[3] Orkneyli tarihçi Ernest Marwick işkencelerin bu katedralde gerçekleştirilmiş olabileceğini ifade etmiştir.[19] Balfour, iki gün boyunca Patie'nin yakın arkadaşı Orphirli papaz Henry Colville tarafından sorguya çekildi. [22]

İşkenceler

Henry Colville, Patie'nin, kardeşi John Stewart'a karşı harekete geçebilmesini sağlamak için Balfour'dan yeterli delil elde etmeye çalıştı.[19] Balfour, Colville'in "sorgulayıcı ve ruhani rahatlatıcı" rollerini üstlendiği kırk sekiz saatlik süre boyunca acımasız işkencelere maruz kaldı.[23] Balfour'un bacakları, kurbanların bedenlerini yanmaya başlayana kadar kızdırabilen[24] demirden yapılmış bir alet olan caschielawes ile sarıldı.[3] Balfour işkenceler sırasında bilincini her kaybettiğinde, ayılana kadar alet çıkarılır ve ayılmasının ardından işkenceler devam ederdi.[3] Balfour masumiyetini ikrara devam edince, Colville yönünü Balfour'un kocasına, oğluna ve yedi yaşındaki kızına yöneltti.[1][24] Balfour'un kocası olan Taillifeir, Balfour'un gözleri önünde, tam olarak ne tür bir alet olduğu bilinmeyen lang irons adlı aletle işkence gördü.[24] Marwick onları kelepçe olarak tanımlarken[3] tarihçi Sigurd Towrie[25] bunları kurbanların vücuduna 700 pound (320 kg) ağırlığında taş yerleştirerek sıkıştırma dayalı bir yöntem olarak niteler.[1] Balfour bir itirafta bulunmayınca, oğlunun bacaklarının demir bir çizmeye geçirilmesini izlemek zorunda kaldı.[26] Balfour'un dizinden bileğine kadar uzanan bu alete büyük bir çekiçle elli yedi kez vuruldu.[3] Çizmeler kas ve kemikler üzerinde şiddetli ezilme ve sakatlıklara yol açtı.[3]

Colville, Balfour'un kızına işkence yapmaya başlayınca Balfour kırılma noktasına ulaştı.[26] Colville küçük kızın ellerini pinniewinkles olarak da adlandırılan kelebek vidalarının arasına yerleştirdi[26] ve onun parmaklarını ezmeye başladı.[1] Colville, Balfour'a suçunu itiraf ederse idam edilmeyeceği konusunda güvence verdi.[19] Balfour çocuğuna acıyıp merhamet gösterdi ve sonunda Colville, mahkemenin onu mahkûm edebilmesine yetecek kadar suçu itiraf etmesini sağladı.[19]

İnfaz ve sonrası

Colville'in taahhüdüne rağmen, Balfour büyücülük kullanarak cinayete komplo kurmaktan suçlu bulundu ve boğulmaya ve yakılmaya mahkûm edildi.[19][27] 16 Aralık 1594'te[c] Balfour, infaz edilmek üzere Kirkwall'daki Gallow Ha''ya[d] götürüldü.[31] Boğulmadan önce, Balfour'dan tasdik için Colville dahil olmak üzere beş papazın ve toplanan kalabalığın önünde bir açıklama yapması istendi; Balfour itirafını yenilemek yerine masum olduğunu ilan etti ve kendisine ve çocuklarına daha fazla işkence yapılmasını istemediği için itirafta bulunduğunu ifade ederek itirafını geri çekti.[1][19] Balfour'un cezasının yürürlüğe girmesinden hemen önce, Stenhouse Lairdi Patrick Bellenden'i de komploya dahil etmek için de girişimlerde bulunuldu; Laird'in Balfour'a verdiği bir balmumu parçası hakkında sorular soruldu.[33] Bu balmumu, Balfour tutuklandığında çantasından çıkarılmıştı ve sorgulayıcıları bunun kukla yapımında kullanılacağını düşünmüştü.[33] Balfour balmumunu Lady Bellenden'in koliğine bir tedavi üretmek amacıyla taşıdığını belirterek iddiaları reddetti.[33]

Patie ile kardeşleri arasında uzun süredir devam eden gerginlik durmaksızın devam etti;[13] 24 Haziran 1596'da Carrick Kontu John Stewart, Edinburgh'daki yüksek mahkemede Balfour ile birlikte kardeşi Patie'yi zehirlemek için entrikalar yapmakla suçlandı.[33][34] İtirafını geri çektiğini ve itirafın işkence altında alındığı için göz ardı edilmesi gerektiğini ifade ederek kendini savunan John Stewart,[34] suçsuz bulundu.[31]

Patie'yi desteklemeye devam eden Colville, 1595'te Patie'nin vekili olarak atandı.[33] John Stewart'ın beraatinden üç hafta sonra, Colville, Shetland'daki Nesting'de Patie adına iş yapmaya başladı.[19] Stewart, çeşitli nedenlerden ötürü Colville'i hor gören bir grup arkadaşıyla birlikte Montrose'dan Shetland'a doğru yelken açtı ve yolları üzerindeki Orkney'de malzemelerini takviye ettiler.[35] Shetland'daki Tingwall'da karaya indiler ve karadan Colville'in kaldığı yere doğru ilerlediler.[35][36] Temmuz 1596'da, dönem kaynaklarında "en rezil, en acımasız, en merhametsiz" bir cinayet olarak addedilen Colville'in öldürülmesi suçunu grubun hangi üyesinin işlediği bilinmese de,[35] o yıl 14 Ekim'de Stewart cinayetten yargılandı ve bir kez daha beraat etti.[36] William Stewart ile John Stewart'ın çalışanlarından biri olan Gilbert Pacock,[e] bu tarihten önce cinayeti işledikleri gerekçesiyle başları kesilerek idam edildi.[35][36][f]

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ İlk adı için çeşitli yazımlar kullanılır: Alesoun;[1] Alison;[2] Alysoun;[3] ve alternatif olarak Margaret.[4]
  2. ^ Bu, Balfour'un yanlışlıkla İrlandalı olarak listelenmesiyle ilgili olan bazı karışıklıklara yol açtı.[1]
  3. ^ Kesin tarih tartışmalıdır: Linton 16 Aralık[28] tarihini verirken Ewan, Innes & Reynolds[18] da aynı görüşü paylaşır; ancak Towrie 15 Aralık tarihini verir;[1] Marwick ise kesin bir tarih vermez. Antikacı Robert Pitcairn tarafından yazılan İskoç mahkemelerinin ayrıntılarında, Balfour'un infazı "Aralık 1594 faxtene günü" olarak kaydedilmiştir."[29]
  4. ^ Gallow Ha' için farklı adlar verilir: Pitcairn tarafından Heding Hill;[29] Marwick ve Towrie tarafından Heiding Hill[3][1] kullanılırken Marwick, yayınlarının bir diğerinde sadece Gallow Hill terimini kullanır;[30] ve Willumsen Hedding Hill olarak yazar.[31] (now itibarıyla) Clay Loan olarak adlandırılan bir sokağın başında yer alır.[3][32]
  5. ^ Akademisyen Peter Anderson[37] Pacock'u Peacock olarak kaydeder[36]
  6. ^ Alternatif bir teoriye göre, Colville'in suikastçıları, toprakları Patie adına Colville tarafından ele geçirilen Sinclair ailesinden erkeklerdir; Anderson bu fikri "saf fantezi" olarak reddederken,[36] Marwick "olası olmayan" olarak niteler.[35]

Kaynakça

Özel
  1. ^ a b c d e f g h i "The torture of Alesoun Balfour". Sigurd Towrie. 28 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016. 
  2. ^ a b c Goodare (2002), s. 248
  3. ^ a b c d e f g h i j Marwick (1991), s. 373
  4. ^ a b Steuart (1905), s. 440
  5. ^ Marwick (1991), s. 333
  6. ^ a b Goodare (2001), s. 644
  7. ^ Marwick (1991), s. 345
  8. ^ Booth (2008), s. 61
  9. ^ a b Marwick (1991), s. 347
  10. ^ "Vikings, Orkney and Shetland". Education Scotland. 26 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016. 
  11. ^ Willumsen (2013), s. 151
  12. ^ a b Anderson, Peter D. (2004). "Stewart, Patrick, second earl of Orkney (c.1566/7–1615)". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/26500.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  13. ^ a b Anderson (2012), s. 161
  14. ^ Chambers (1859), s. 273
  15. ^ Thomson (2008), s. 278
  16. ^ Steuart (1905), s. 441
  17. ^ "About our staff, Julian Goodare". University of Edinburgh. 26 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016. 
  18. ^ a b c d Ewan, Innes & Reynolds (2006), s. 23
  19. ^ a b c d e f g h i j Marwick (1991), s. 404
  20. ^ Ewan, Innes & Reynolds (2006), s. 24
  21. ^ Marwick (1991), s. 348
  22. ^ Marwick (1991), ss. 403–404
  23. ^ Marwick (1991), ss. 373, 404
  24. ^ a b c Froude (1868), s. 185
  25. ^ Reynolds, J (17 Ocak 2002), "Grandmother was serial killer", The Scotsman 
  26. ^ a b c Froude (1868), s. 186
  27. ^ Ewan, Innes & Reynolds (2006), ss. 23–24
  28. ^ Linton (1861), s. 35
  29. ^ a b Pitcairn (1833), s. 376
  30. ^ Marwick (2000), s. 49
  31. ^ a b c Willumsen (2013), s. 162
  32. ^ Asset Management sub committee, 2 June 2016 (PDF), Orkney Islands Council, 19 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi 
  33. ^ a b c d e Anderson (2012), s. 162
  34. ^ a b Sharpe (1884), s. 84
  35. ^ a b c d e Marwick (1991), s. 405
  36. ^ a b c d e Anderson (2012), s. 163
  37. ^ "Peter Anderson". Birlinn. 2 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2016. 
Genel
  • Anderson, Peter (2012), The Stewart Earls of Orkney, Birlinn, ISBN 978-1-904607-46-5 
  • Booth, Roy (2008), "Standing Within The Prospect Of Belief Macbeth, King James, And Witchcraft", Newton, John; Bath, Jo (Ed.), Witchcraft and the Act of 1604, ISBN 978-9-0041-6528-1 
  • Chambers, Robert (1859), Domestic Annals of Scotland, 1, Chambers 
  • Ewan, Elizabeth; Innes, Sue; Reynolds, Sian (2006), The Biographical Dictionary of Scottish Women: From the Earliest Times to 2004, Edinburgh University Press, ISBN 978-0-7486-1713-5 
  • Froude, James Anthony (1868), Short Studies on Great Subjects, Longmans Green 
  • Goodare, Julian (2001), "Witch-hunts", Lynch, Michael (Ed.), The Oxford Companion to Scottish History, Oxford University Press, ISBN 0-19-211696-7 
  • Goodare, Julian (2002), "The framework for Scottish witch-hunting in the 1590s", Scottish Historical Review, 81 (212), ss. 240-250, doi:10.3366/shr.2002.81.2.240 
  • Linton, E. Lynn (1861), Witch Stories, Chapman and Hall 
  • Marwick, Ernest Walker (1991), Robertson, John D. M. (Ed.), An Orkney anthology: the selected works of Ernest Walker Marwick, Scottish Academic Press, ISBN 978-0-7073-0574-5 
  • Marwick, Ernest W. (2000) [1975], The Folklore of Orkney and Shetland, Birlinn, ISBN 978-1-84158-048-7 
  • Pitcairn, Robert (1833), Ancient Criminal Trials in Scotland, 1, Maitland club 
  • Sharpe, Charles Kirkpatrick (1884), A historical account of the belief in witchcraft in Scotland, Hamilton, Adams & Co. 
  • Steuart, A. Francis (1905), Paul, James Balfour (Ed.), The Scots Peerage, 2, David Douglas 
  • Thomson, William P. L. (2008), The New History of Orkney, Birlinn, ISBN 978-1-84158-696-0 
  • Willumsen, Liv Helene (2013), Witches of the North: Scotland and Finnmark, BRILL, ISBN 978-90-04-25292-9 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Kuzey Denizi</span> Avrupada bir deniz

Kuzey Denizi, Büyük Britanya, Danimarka, Norveç, Almanya, Hollanda, Belçika ve Fransa arasında bulunan bir Atlas Okyanusu denizidir. Avrupa kıta sahanlığında bir epeirik denizi, güneyde İngiliz Kanalı ve kuzeyde Norveç Denizi yoluyla okyanusa bağlanır. 570.000 kilometrekarelik bir alana sahip 970 kilometreden (600 mi) uzun ve 580 kilometre (360 mi) genişliğindedir.

<span class="mw-page-title-main">Shetland</span> İskoçyanın kuzeydoğusunda yer alan takımadalar

Shetland, İskoçya'nın 32 idarî yönetim biriminden biridir. Bir takımada olan Shetland, Orkney Adaları'nın ve İskoçya anakarasının kuzeydoğusundadır. Adaların bütünü yaklaşık olarak 1.466 km²dir. Takımadaların en büyüğü olan Mainland, İskoçya'nın en büyük üçüncü adası olduğu gibi Büyük Britanya'yı da çevreleyen en büyük üçüncü adadır. Adalarda toplam 26.000 kişi yaşamaktadır ve nüfus yoğunluğu 15/km²dir.

<span class="mw-page-title-main">I. James (İngiltere kralı)</span> İskoçya, İngiltere ve İrlanda kralı

I. James, İskoçya, İngiltere ve İrlanda kralı.

<span class="mw-page-title-main">En İyi Yapım Tasarımı Akademi Ödülü</span>

En İyi Prodüksiyon Tasarımı Akademi Ödülü, 1928'den günümüze kadar verilen Akademi Ödülü'dür.

<span class="mw-page-title-main">İskoçya Krallığı</span> 843ten 1707ye kadar Büyük Britanyanın kuzeyine egemen bir tarihî devlet

İskoçya Krallığı, 843'ten 1707'ye kadar Büyük Britanya'nın kuzeyine egemen bir tarihî devlet. Daha sonra İngiltere Krallığı ile birleşerek Büyük Britanya Krallığı oldu.

İskoç Parlamentosu üyeleri (İPÜ) İskoçya Parlamentosu'nda hizmet etmeleri için seçilen yüz yirmi dokuz millet vekilinden her birine verilen unvandır.

Falkirk Muharebesi, ; 22 Temmuz 1298 tarihinde gerçekleşen İskoçya'nın özgürlük savaşı niteliğini taşıyan ilk savaşıdır. William Wallace önderliğindeki İskoç Ordusunu, I. Edward önderliğindeki İngiliz Ordusu mağlup etti.

<span class="mw-page-title-main">Elspeth Reoch</span>

Elspeth Reoch, cadı olduğu öne sürülen ve bundan ötürü ölüm cezasına çarptırılarak öldürülen bir İskoçtur. Caithness'de doğdu ancak çocukluğunu Orkney anakarasına gideceği tarihe kadar Lochaber'deki bir adada akrabalarıyla geçirdi. O zamanlar İskoçya'nın yargı çevresi içerisinde olan Orkney Adaları'nda büyücülük, yürürlükteki 1563 İskoç Büyücülük Yasası'na göre ölüm cezası gerektiren bir suçtu.

<span class="mw-page-title-main">Erken modern İskoçya’da cadı mahkemeleri</span> Erken modern İskoçyadaki cadı mahkemelerine genel bakış

Erken Modern İskoçya'da cadı mahkemeleri, 16. yüzyılın başlarından 18.yüzyılın ortalarına kadar süren, büyücülük suçlarını konu alan yasal kovuşturmalardır. Bu mahkemeler, Erken Modern Avrupa'da yürütülen cadı mahkemelerinin bir parçasıydı. Orta Çağ'ın sonlarında büyücülük ile oluşturulan zararlar için mahkemeler yürütüldü, ancak 1563 Büyücülük Yasası'nın geçirilmesiyle hem büyücülük hem de cadılarla iletişime geçilmesi idamla cezalandırılabilecek suçlar hâline geldi. Yeni yasanın yürürlüğe girmesinin ardından yürütülen ilk büyük mahkemeler dizisi, 1589’da başlayan ve Kral VI. James'in hem “mağdur” hem de araştırmacı olarak önemli roller oynadığı Kuzey Berwick cadı mahkemeleriydi. VI. James büyücülükle ilgilenmeye başladı ve 1597’de Daemonologie adlı tezinde cadı avlarını savunan bir metin yayımladı. Ancak sonrasında kuşkuya kapıldı ve şüpheleri giderek arttı. Bunun sonucunda davaları azaltmak için önlemler aldı.

İngiltere, İskoçya, Galler ve İrlanda'da, tarihsel olarak, büyücülüğü kontrol eden ve büyücülük yapıldığında - ya da sonraki yıllarda buna teşebbüs edildiğinde bile - cezalar veren bir dizi Büyücülük Yasası olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Patrick Stewart (Orkney earl'ü)</span>

Patrick Stewart, Orkney Kontu, Zetland Lordu, bir İskoç asilzade, Kral V. James'in piç oğlu Orkney Kontu Robert'ın oğluydu. Tanrısız doğası ve İskoçya'nın Orkney ve Shetland takımadaları üzerindeki zalim egemenliğiyle kötü bir şöhrete sahip olan Stewart, 1615'te vatana ihanetten idam edildi.

<span class="mw-page-title-main">Orkney'de büyücülük</span>

Orkney'deki büyücülüğün kökeni muhtemelen sekizinci yüzyıldan itibaren takımadalar üzerindeki Norsemen yerleşimine dayanmaktadır. Erken modern döneme kadar sihirli güçler genel yaşam tarzının bir parçası olarak kabul edildi, ancak İskoçya anakarasında cadı avları başladı ve 1563 İskoç Cadılık Yasası cadılık veya cadılara danışmayı ölümle cezalandırılacak bir suç haline getirdi. Büyücülükten yargılanan ve infaz edilen ilk Orcadialılardan biri, 1594'te Allison Balfour'du. Balfour, yaşlı kocası ve iki küçük çocuğu, kendisinden bir itiraf elde etmek için iki gün boyunca şiddetli işkenceye maruz kaldı.

Robert Stewart, Orkney'in 1. Kontu ve Zetland Lordu (Shetland), İskoçya Kralı V. James ve metresi Eupheme Elphinstone'un tanınmış gayri meşru bir oğluydu. Robert Stewart, İskoç Kraliçesi Mary'nin üvey kardeşiydi ve İskoçya ve İngiltere Kralı VI. ve I. James'in amcasıydı.

<span class="mw-page-title-main">Isobel Gowdie</span>

Isobel Gowdie, 1662 yılında Nairn yakınlarındaki Auldearn'da büyücülük yaptığını itiraf eden bir İskoç kadındı. Yaşı ya da hayatı hakkındaki bilgiler kısıtlıdır, muhtemelen olağan uygulamalar doğrultusunda idam edilmiş olsa da, durumun böyle olup olmadığı ya da bir rençperin karısı olarak eski hayatının belirsizliğine geri dönmesine izin verilip verilmediği kesin değildir. Görünüşe göre şiddetli işkence kullanılmadan elde edilen ayrıntılı ifadesi, cadı avları döneminin sonunda Avrupa büyücülük folkloruna dair en kapsamlı bilgilerden birini sağlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kuzey Berwick cadı mahkemeleri</span>

Kuzey Berwick cadı mahkemeleri, 1590'da Doğu Lothian, İskoçya'daki, Kuzey Berwick'teki St. Andrew's Auld Kirk'te büyücülükle suçlanan bir dizi insanın duruşmalarıydı. İki yıl boyunca sürdürüldü ve yetmişin üzerinde insan suçlandı. Bunlar arasında, ihanet suçlamasıyla yargılanan Bothwell'in 5. Earl'ü Francis Stewart da vardı.

<span class="mw-page-title-main">John Ogilvie</span>

John Ogilvie, İskoç Cizvit şehidi. 22 Aralık 1929'da taziz ilan edildi ve 17 Ekim 1976'da Papa VI. Paulus tarafından aziz ilan edildi. Bayram günü 10 Mart'ta Katolik Kilisesi'nde kutlanır.

<i>Malleus Maleficarum</i>

Malleus Maleficarum, 1486 yılında Dominikan Tarikatı rahibi Heinrich Kramer (Institoris) tarafından yazılmış demonoloji literatürünün en ünlü kitabı. 1519 tarihli Nürnberg baskısında kitabın yazarları Heinrich Kramer ve Jacob Sprenger olarak verilmesine rağmen yapılan son çalışmalar kitabın yazarının Heinrich Kramer olduğunu ortaya koymaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Nuckelavee</span> Orkney mitolojisinde at benzeri şeytan

Nuckelavee, Orkney mitolojisinde at ve insan unsurlarını birleştiren at benzeri bir şeytandır. Kökenleri İskandinav mitolojisine dayanır, İngiliz halkbilimci Katharine Briggs nuckelavee'yi İskoçya'nın Kuzey Adalarındaki tüm şeytanların "en iğrenci" olarak adlandırır. Nuckelavee'nin nefesinin ekinleri soldurduğu ve çiftlik hayvanlarını hasta ettiği düşünülüyordu ve bu yaratık ağırlıklı olarak denizde yaşayan bir canlı olmasına rağmen karadaki kuraklık ve salgın hastalıklardan da sorumlu tutuluyordu.

Pappenheimer cadı Davası; 1600 yılında Almanya'nın Bavyera eyaletinde, büyücülük, cinayet ve hırsızlık suçundan yargılanan ve idam edilen bir ailenin yargılandığı dava. Aile, halkı suçtan caydırmak amacıyla yıllar önce işlenen bir dizi faili meçhul suç için günah keçisi ilan edildi ve göstermelik bir duruşmanın ardından, işkence altında isimlerini vermek zorunda kaldıkları suç ortaklarıyla birlikte idam edildi. Cadı davası on iki kişinin ölümüyle sonuçlandı: İlk duruşmada Pappenheimer ailesinden dört kişi ve suç ortaklarından ikisi, ikinci duruşmada ailenin geri kalan tek üyesi ve diğer beş suç ortağı idam edildi. İdamlar dönemin standarlarına göre bile oldukça acımasızdı. Duruşma, Alman tarihinde en çok bilinen cadı davalarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Scapa</span>

Scapa damıtım evi, İskoçya'nın, Orkney adasında, Kirkwall kasabası yakınlarındaki Scapa Flow kıyısında bulunan bir İskoç viski damıtım evidir. Scapa, İskoçya'nın en kuzeydeki üçüncü viski damıtım evidir, Highland Park Damıtımevi'nin 1 mil güneyinde ve Kimbland Damıtımevi'nin 22 mil güneyindedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.