İçeriğe atla

Alinda asteroitleri

Alinda asteroitleri, yarı büyük ekseni yaklaşık 2,5 AU ve yörünge dışmerkezliği yaklaşık 0,4 ile 0,65 arasında olan asteroitlerin oluşturduğu bir dinamik gruptur.[1] Gruba adını veren 887 Alinda, 1918 yılında Max Wolf tarafından keşfedilmiştir.

Bu nesneler, 3:1 yörüngesel rezonansı ile Jüpiter tarafından bu bölgede tutulurlar (2,502 AU), bu da onları Dünya ile neredeyse 1:4 rezonansına getirir (2,520 AU). Bu rezonanstaki bir cismin yörünge dışmerkezliği Jüpiter'le olan kütleçekim etkileşimleri nedeniyle sürekli olarak artar, ta ki sonunda rezonansı bozan bir iç gezegenle yakın bir karşılaşma yaşayana kadar.

Bazı Alindalar Dünya'nın yörüngesine çok yakın günberi noktalarına sahiptir ve bu da 1:4 yakın rezonans nedeniyle neredeyse tam olarak dört yıllık aralıklarla bir dizi yakın karşılaşmaya neden olur.

Bunun bir sonucu olarak, eğer bir Alinda asteroidi Dünya'ya yaklaştığı sırada görüntüleme için elverişsiz bir konumdaysa (örneğin, Güneş'ten küçük bir uzaklıkta), bu durum onlarca yıl sürebilir. Gerçekten de, 2010 yılı itibarıyla Alinda asteroidi 1915 Quetzálcoatl, 1985'ten beri sadece bir kez gözlemlenebilmişti.

Bunun bir başka sonucu da, bu asteroitlerden bazılarının tekrarlayan bir şekilde Dünya'ya görece yakın yaklaşımlar yapmasıdır, bu da onları Dünya tabanlı radarlarla incelenmeleri açısından iyi konular haline getirir. Bunlara örnek olarak 4179 Toutatis ve 6489 Golevka'nın yanı sıra Haziran 2019'da Dünya'ya çarpan 2019 MO verilebilir.

Dinamik yaş

Jüpiter ile olan 3:1 rezonans, asteroitin yörünge dış merkezliliğinde tekrarlayan bir artışa neden olur. Dinamik olarak genç üyeler çoğunlukla Güneş'ten 1,7-3,4 AU uzaklıktaki asteroit kuşağında kalırlar ve yaklaşık 0,30 ila 0,34 arasında değişen bir dışmerkezliğe sahiplerdir.[2] 8709 Kadlu gibi daha yaşlı üyeler ise 0,465 ile 0,475 arasında bir dışmerkezliğe sahiplerdir ve Mars'ın yörüngesini keserler. 8709 Kadlu; Jüpiter, Mars ve Dünya'ya kütleçekimsel olarak itilecek kadar yaklaşır.[3] Dışmerkezlikleri 0,57 ile 0,75 arasında olan en yaşlı üyeler Dünya'nın yörüngesini keserler.[2] 3360 Syrinx, 0,7 dışmerkezliğiyle Alinda grubunun dışmerkezliği en fazla olanıdır ve yörüngesi dinamik olarak kısa bir ömre sahiptir.

Üyelerin listesi

BelirtmeaeReferanslar
887 Alinda2,484220,56356JPL · MPC
1429 Pemba2,551850,33858JPL · MPC
1550 Tito2,546730,30984JPL · MPC
1607 Mavis2,547830,30741JPL · MPC
1915 Quetzálcoatl2,542070,57170JPL · MPC
2608 Seneca2,50350,57620JPL · MPC
3360 Syrinx2,468030,74295JPL · MPC
3628 Božněmcová2,536910,30052JPL · MPC
3806 Tremaine2,540580,31301JPL · MPC
4179 Toutatis2,510050,63423JPL · MPC
5847 Wakiya2,544420,30086JPL · MPC
5864 Montgolfier2,558660,32007JPL · MPC
6318 Cronkite2,510020,46522JPL · MPC
(6322) 1991 CQ2,516280,47349JPL · MPC
6489 Golevka2,507680,60382JPL · MPC
(6491) 1991 OA2,509590,58946JPL · MPC
7092 Cadmus2,524930,70202JPL · MPC
7345 Happer2,450470,32467JPL · MPC
(7568) 1988 VJ22,527390,33216JPL · MPC
(7569) 1989 BK2,549500,30348JPL · MPC
7638 Gladman2,536340,31606JPL · MPC
(8201) 1994 AH22,533620,70851JPL · MPC
8709 Kadlu2,534970,48432JPL · MPC
(9047) 1991 QF2,524790,31661JPL · MPC

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Minor planet groups/families 28 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ a b John S Lewis (3 Ağustos 2015). "The Alinda Family of Asteroids". 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. 
  3. ^ "JPL Small-Body Database Browser: 8709 Kadlu (1994 JF1)". Jet Propulsion Laboratory. 21 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit</span> yörüngeleri çoğunlukla Mars ile Jüpiter gezegenleri arasında kalan gökcisimleri

Asteroit,, iç Güneş Sistemi'nde yörüngede dönen ve meteoroitlerden daha büyük, fakat cüce gezegenlerden daha küçük olan bir küçük güneş sistemi cismidir. Atmosferi olmayan metalik veya kayalık cisimlerdir. Asteroitlerin boyutları ve şekilleri, cüce gezegenler de dahil olmak üzere önemli ölçüde farklılık gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Güneş Sistemi'ndeki cisimlerin listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıda Güneş Sistemi'ndeki cisimlerin Güneş'ten uzaklıklarına göre sıralanmış bir listesi bulunmaktadır. Çapı 500 km'den küçük cisimler listeye alınmamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Truvalı (gök cismi)</span>

Truvalı veya truva asteroidi, astronomide daha büyük bir cismin yörüngesini paylaşan, ana cismin yaklaşık 60° ilerisinde veya gerisinde bulunan L4 ve L5 Lagrange noktalarından birinin yakınında kararlı bir yörüngede kalan küçük boyutlu bir gök cismidir (çoğunlukla asteroitler). Truva cisimleri gezegenlerin ya da büyük uyduların yörüngelerini paylaşabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Kirkwood boşlukları</span>

Bir Kirkwood boşluğu, ana kuşak asteroitlerin yörüngelerinin yarı büyük eksenlerinin dağılımındaki bir boşluk veya çukurdur. Jüpiter ile yörüngesel rezonansların konumlarına karşılık gelirler.

<span class="mw-page-title-main">Pallas (asteroit)</span> Asteroit

2 Pallas, yörüngesi Güneş sisteminde asteroit kuşağında, bulunan büyük bir asteroitdir. Wilhelm Herschel tarafında esasları konulan asteroit tanımına göre ikinci olarak keşfedildiği için "2 Pallas" olarak da bilinir. Adı antik Yunan tanrıçalarından Athena'nın unvanı olan Pallas'tan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1566 Icarus</span> Asteroit

İkarus Güneş sisteminde değışik yörüngesiyle dikkati çeken bir asteroittir. 27 Haziran 1949 tarihinde Amerika'da çalışan Alman astronom Walter Baade tarafından keşfedilmiştir. Çapı 1.4 kilometredir. Asteroitlerin büyük bölümü Jüpiter ile Mars arasında dönerken, İkarus dış merkezliği yüksek yörüngesi sebebiyle Güneş'e bütün gezegenlerden daha fazla yaklaşır. Güneş'e en yakin olduğu noktada uzaklığı 28.5 milyon kilometredir ki, bu uzaklik Dünya Güneş uzaklığının beşte birinden azdır. Ancak gün öte noktasi Dünya Güneş uzaklıgından daha fazla olduğu için Günes çevresindeki dönüşünü 1.12 yılda tamamlar.

<span class="mw-page-title-main">Himalia grubu</span>

Himalia grubu, Himalia'ya benzer yörüngeleri takip eden ve ortak bir kökene sahip olduğu düşünülen Jüpiter'in düzensiz uydular grubudur.

<span class="mw-page-title-main">601 Nerthus</span> Asteroit

Nerthus Güneş Sistemi içerisinde bulunan bir küçük gezegendir, ismini Cermen Mitolojisinde yer alan tanrıça Nerthus'tan almıştır. 601 Nerthus, Güneş'in yörüngesinde, esas olarak Mars ve Jüpiter'in yörüngeleri arasında dönen büyük bir kaya olan bir asteroittir. Düzensiz şekilli olma eğilimindedirler, ancak Ceres asteroidinin küresel bir şekle sahip olduğu bilinmektedir, ancak Güneş'in etrafındaki yolunu temizlemediği için yalnızca bir cüce gezegendir.

Nice modeli, Güneş Sistemi'nin dinamik evrimi için önerilmiş bir senaryodur. Adını, ilk olarak 2005 yılında geliştirildiği Côte d'Azur Gözlemevinin bulunduğu Fransa'nın Nice kentinden almıştır. Model temel olarak ön gezegen diskinin dağılmasından uzun bir süre sonra dev gezegenlerin ilk oluşum yapılanmasından mevcut konumlarına doğru hareket ettiğini öne sürmektedir. Bu yönüyle Güneş sisteminin oluşumuna dair öne sürülen önceki modellerden farklıdır. Bu gezegen hareketi, Güneş sisteminin dinamik simülasyonlarındaki Geç Dönem Ağır Bombardımanı, Oort bulutunun oluşumu ve Kuiper kuşağı cisimleri, Jüpiter truvaları ve Neptün ötesi cisimler de dahil olmak üzere küçük Güneş sistemi kütlelerinin ortaya çıkışı gibi tarihi olayları açıklamak için kullanılır.

2022 AP7, Venüs ile Jüpiter arasında yörüngede dönen kilometre büyüklüğünde bir Apollo asteroidi ve potansiyel olarak tehlikeli bir cisimdir. 13 Ocak 2022 tarihinde Scott Sheppard tarafından Cerro Tololo Gözlemevi'nde keşfedildi. 2022 AP7'nin mutlak büyüklüğü (H) dikkate alındığında, muhtemelen 2022 yılındaki keşfinden önceki sekiz yıl içinde tespit edilen en büyük potansiyel olarak tehlikeli cisimdir.

<span class="mw-page-title-main">142 Polana</span> Asteroit

Polana, asteroit kuşağından çok karanlık bir asteroittir. 28 Ocak 1875'te Johann Palisa tarafından keşfedildi ve adını keşfi yaptığı Austrian Naval Gözlemevi'nin şehri olan Pola şehrinden almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">153 Hilda</span> Asteroit

Hilda, dış asteroit kuşağında yer alan ve 170 km çapında büyük bir asteroittir. İlkel karbonlu maddelerden oluştuğu için çok koyu bir yüzeye sahiptir. Johann Palisa tarafından 2 Kasım 1875'te, şimdi Hırvatistan olan Pula'daki Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroidin ismi, ona kızlarından birinin adını veren astronom Theodor von Oppolzer tarafından seçildi.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen grupları listesi</span>

Bir küçük gezegen grubu çoğunlukla benzer yörüngeleri izleyen küçük gezegenler ve cisimlerden oluşan gruptur. Bu grupların üyeleri, bir asteroit ailesinden farklı olarak genellikle birbirlerinden bağımsızdır. Bir grubu adlandırmak için genellikle keşfedilen ve muhtemelen en büyükleri olan cismin adı tercih edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Hilda asteroitleri</span>

Hilda asteroitleri Jüpiter yörüngesiyle asteroit kuşağı arasındaki bölgede konumlanmış 5000'den fazla cisimden meydana gelen dinamik bir asteroit ailesi grubudur. Jüpiter'in 3:2 yörüngesel rezonansında seyretmektedirler. 153 Hilda asteroidinin keşfine istinaden adlandırılmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Aten asteroitleri</span>

Aten asteroitleri, Dünya'nın yörüngesine oldukça yakın konumda bulunan dinamik bir asteroit grubudur. Tanıma göre, Aten'ler Dünya-kesişen (a < 1.0 AU ve Q > 0.983 AU) asteroitlerdendir. Grup adını, Palomar Gözlemevinde Eleanor Helin tarafından, 7 Ocak 1976 tarihinde türünün ilk örneği olarak keşfedilen 2062 Aten asteroidinden almıştır. 2023'e kadar, 2445 Aten grubu üyesi keşfedilmiş, bunlardan 256 tanesi numaralandırılmış, 13 tanesi isimlendirilmiş ve 101 tanesi ise tehlikeli olabilecek cisim olarak sınıflandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Amor asteroitleri</span>

Amor asteroitleri, adını 1221 Amor örnek cisminden alan Dünya'ya yakın bir asteroit grubudur. Bu cisimlerin yörüngesel günberi noktası Dünya'nın yörünge günberisine yakın, fakat ondan daha büyüktür. Bu nedenle, bu cisimler Dünya'nın yörüngesini kesmez, fakat çoğu Amor asteroidi Mars'ın yörüngesini kesmektedir. Amor asteroidi 433 Eros, robotik bir uzay sondası NEAR Shoemaker tarafından yörüngelenen ve üzerine iniş gerçekleştirilen ilk asteroittir.

<span style="white-space:nowrap;">2010 TK<sub>7</sub></span> Asteroit

2010 TK7 keşfedilen ilk Dünya truvalısı ve bir kilometreden küçük bir Dünya yakını asteroittir. Güneş etrafında Dünyanın yörüngesiyle aynı yörüngede hareket etmekte olup, Dünya'nın önünde yer alan bölgede seyretmektedir. Truva cisimleri en kolay şekilde bir Lagrange noktasında, dinamik olarak kararlı bir konumda (birleşik kütleçekim kuvvetinin Güneş'in ve Dünya'nın çift merkezi boyunca etki ettiği yer), büyük bir yörünge cisminin 60 derece ilerisinde veya gerisinde, bir tür 1:1 yörünge rezonansında dönüyor olarak düşünülebilir. Gerçekte, böyle bir nokta etrafında salınırlar. Bu tür nesneler daha önce Mars, Jüpiter, Neptün ve Satürn'ün uyduları Tethys ve Dione'nin yörüngelerinde gözlemlenmiştir.

Hungaria asteroitleri veya Hungaria grubu, asteroit kuşağında yer alan ve Güneş'in etrafındaki yörüngesinde 1,78 ila 2,00 astronomik birim (AU) arasındaki yarı büyük eksen ile dönen dinamik bir asteroit grubudur. Bunlar, Güneş Sistemi'ndeki asteroitlerin en içteki yoğun grubudur ve adlarını en büyük üyesi olan 434 Hungaria'dan alırlar. Hungaria grubu, popülasyonuna hakim olan ve çarpışma sonucu oluşmuş bir asteroit ailesi olan Hungaria ailesi'ni içerir.

Seküler rezonans, senkronize devinim frekanslarına sahip iki cisim arasındaki bir tür yörüngesel rezonanstır. Gök mekaniğinde seküler, bir sistemin uzun vadeli hareketini ifade etmekte olup, yörüngesel rezonans ise küçük tam sayıların basit bir sayısal oranlaması olan periyotlar veya frekanslardır. Tipik olarak, seküler rezonanslardaki senkronize devinimler, iki sistem kütlesinin enberi açılarının değişim oranları veya çıkış düğümlerin boylamlarının değişim oranları arasındadır. Seküler rezonanslar, asteroitlerin ve asteroit kuşağı içindeki ailelerinin uzun vadeli yörüngesel evrimini incelemek için kullanılabilir.

Hecuba boşluğu asteroitleri, dış ana kuşak asteroitlerini Cybele grubundan ayıran sınır çizgisi olarak da kabul edilen, asteroit kuşağındaki en büyük Kirkwood boşluklarından biri olan Hecuba boşluğunda 3,27 AU'da bulunan dinamik bir rezonans asteroit grubudur. Hecuba boşluğunda bulunan bir asteroit, Mars'ın veya Jüpiter'in yörüngesiyle kesişene kadar uzun bir süre boyunca yavaş yavaş yörüngesini bozabilecek olan gaz devi Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansında kalmaktadır. Hecuba boşluğundaki bir asteroidin yörüngesinin dinamik istikrarına bağlı olarak üç alt grup olduğu ortaya atılmıştır. Bunlar, tahmini ömrü 100 milyon yıldan fazla olan, marjinal olarak kararsız Griqua asteroitleri, kararlı Zhongguo asteroitleri ve dinamik ömrü 70 milyon yıldan daha az olan son derece dengesiz isimlendirilmemiş diğer bir alt gruba ayrılmış alt gruplardır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.