Alexander Van der Bellen
| Alexander Van der Bellen | |
|---|---|
 | |
| 12. Avusturya Cumhurbaşkanı | |
| Görevde | |
| Makama geliş 26 Ocak 2017 | |
| Şansölye | Christian Kern Sebastian Kurz Brigitte Bierlein Sebastian Kurz Alexander Schallenberg Karl Nehammer |
| Yerine geldiği | Heinz Fischer |
| Yeşiller - Yeşil Alternatif Başkanı | |
| Görev süresi 13 Aralık 1997 - 3 Ekim 2008 | |
| Yerine geldiği | Christoph Chorherr |
| Yerine gelen | Eva Glawischnig-Piesczek |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 18 Ocak 1944 Viyana, Avusturya |
| Partisi | Sosyal Demokrat (1992 öncesi) Yeşiller (1992-2016) Bağımsız (2016–günümüz) |
| Bitirdiği okul | Innsbruck Üniversitesi |
Alexander Van der Bellen (d. 18 Ocak 1944, Viyana), Avusturyalı bir siyasetçidir. 1997'den 3 Ekim 2008 tarihine kadar Yeşiller'in başkanı idi. 26 Ocak 2017 tarihinden beri Avusturya Cumhurbaşkanı olarak görev yapmaktadır.
Viyana Üniversitesi'nden emekli ekonomi profesörüdür. 1994-2012 yılları arası Avusturya Ulusal Konseyi'nin bir üyesi olarak görev yaptı ve meclis başkanı oldu. 1997 yılından 2008 yılına kadar partisinin sözcüsüydü.[1][2]
Yeşil ve sosyal liberal politikaları desteklemektedir. Avrupa Birliği'nin destekleyicisi ve Avrupa federalizmini savunmaktadır.[3]
Ailesi
Ailesi, Hollanda'da doğan ve 18. yüzyılda Rus İmparatorluğu'na giden askeri doktor Johann Abraham van der Bellen'in soyundan gelmiştir. Rusya, 19. yüzyılın başlarında aile olarak asil olarak tanınmış ve birçok aile üyesi Pskov'un hükûmetinde önemli rol oynamıştır. Van der Bellen'in dedesi Aleksander von der Bellen (1859-1924), 1918'den önce Rus İç Savaşı sırasında İmparatorluk Alman Ordusu Pskov'u istila etmeden önce yerel Pskov hükûmetinin başında olan liberal bir politikacıydı.
Estonya, 1940'ta Sovyetler Birliği tarafından istila edildikten sonra, anne ve babası Almanya'ya kaçtı ve Werneck'teki bir mülteci kampında kaldılar. Sonunda, anne ve babası onun doğduğu Viyana'ya yerleştiler, yine Kızıl Ordu'dan kaçıp Tirol'a geldikten sonra, Van der Bellen çocukluğunu burada geçirdi. Kendisini "mültecilerin çocuğu" olarak nitelendirmiştir. Estonya'nın Sovyet işgali altında olduğu dönemde, anne-babası gibi Van der Bellen, aslen bir Estonya vatandaşıydı ve bu nedenle pratikte ailece vatansızlardı. 1958'de ailesi ile birlikte Avusturya vatandaşlığına kabul edildi. Annesi ve babası birbirleriyle Rusça konuşsalar da, Van der Bellen kendi dilinde yalnızca birkaç kelime öğrendi. Annesi ve babası "mülteci olduklarını gösteren her şeyden kaçınmak istediğini" belirtmişlerdir.
Özel hayatı
Lutheran mezhebi ile büyümüş, fakat sonradan Tanrı'ya olan inancını savunmaktan çıkmıştır; Ancak, kendisinin Yeni Ahit ahlakının laik takipçisi olduğunu belirtmiştir.[4] İkinci evliliğini yaptı. İlk eşinden iki oğlu bulunmaktadır.
Ödülleri
2004 Mayıs ayında, Avusturya Cumhuriyeti'ne olan hizmetlerinden dolayı Büyük Altın Şeref nişanı aldı.[5][6]
Kaynakça
- ^ "Biographical data". Die Grünen. 14 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2008.
- ^ "Van der Bellen sichtlich bewegt". 6 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2016.
- ^ "Die Grünen - "Wenn es die EU nicht gäbe, müsste man sie erfinden"". Die Grünen. 28 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2016.
- ^ "Alexander Van der Bellen zu Gast im ORF OÖ". Radio Oberösterreich (Almanca). 19 Nisan 2016. 23 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016.
Ich bin evangelisch getauft und bin dann aus Ärger über meinen lokalen Pfarrer aus der Kirche ausgetreten. [...] Ich sage immer dazu: Den Glaube an den einen Gott habe ich verloren, aber ich glaube an die Botschaft oder die Vision, was das Neue Testament ausmacht, also inklusive der Bergpredigt, der Nächstenliebe und an alles, was das zwischenmenschliche Zusammenleben ausmacht. (I was baptized Protestant and left the Church out of anger with my local pastor. [...] I always say this: the belief in the one God, I lost, but I believe in the message or the vision of what constitutes the New Testament, ie. including the Sermon on the Mount, charity and everything that makes for coexistence between people.)
- ^ "Ehrenzeichen für verdiente Mandatarinnen" (Almanca). Austrian Parliament. 4 Mayıs 2004. 20 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2008.
- ^ "Reply to a parliamentary question about the Decoration of Honour" (pdf) (Almanca). s. 1644. 28 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Kasım 2012.
