İçeriğe atla

Alerji

Alerji
Kurdeşen yaygın bir alerjik belirtidir.
UzmanlıkİMmünoloji
BelirtilerKırmızı gözler, kaşıntılı döküntü, kusma, burun akıntısı, nefes darlığı, şişlik, hapşırma ve öksürük
TiplerSaman nezlesi, besin alerjisi, atopik dermatit, alerjik astım, anafilaksi[1]
NedenleriGenetik ve çevresel faktörler[2]
TanıBelirtilere dayalı, deri prik testi, kan testi[3]
Ayırıcı tanıGıda intoleransı, gıda zehirlenmesi[4]
KorunmaPotansiyel alerjenlere erken maruz kalma[5]
TedaviBilinen alerjenlerden kaçınma, ilaçlar, alerjen immünoterapisi[6]
İlaçSteroidler, antihistaminikler, epinefrin, mast hücre stabilizatörü, antilökotrienler[6][7][8][9]
SıklıkYaygın[10]

Alerjik hastalıklar, bağışıklık sisteminin çevrede genellikle zararsız olan maddelere karşı geliştirdiği aşırı duyarlılık sonucu ortaya çıkan çeşitli patolojik durumlar olarak tanımlanır.[11] Bu hastalıklar arasında alerjik rinit (saman nezlesi), gıda alerjileri, atopik dermatit, alerjik astım ve anafilaksi gibi durumlar yer almaktadır.[1] Klinik belirtiler arasında konjonktivit (kırmızı gözler), kaşıntılı bir döküntü, hapşırma, öksürük, burun akıntısı, nefes darlığı ve anjiyoödem (şişlik) gibi bulgular bulunabilir.[12] Gıda intoleransı ve gıda zehirlenmesi gibi patolojik durumların farklı klinik varlıklar olduğunu unutmamak gerekir.[3][4]

Yaygın alerjenler arasında polen ve bazı gıdalar yer almaktadır.[11] Metaller ve diğer kimyasal maddeler de benzer alerjik reaksiyonlara neden olabilir.[11] Şiddetli alerjik reaksiyonların başlıca sebepleri arasında gıdalar, böcek sokması ve ilaçlar bulunmaktadır.[2] Bu durumların oluşumu (patogenezi) hem genetik yatkınlık hem de çevresel etmenlere bağlıdır.[2] Altta yatan bağışıklık mekanizması, immunoglobulin E antikorlarının (IgE) alerjenle bağlanarak mast hücresi veya bazofil üzerindeki FCER1 reseptörü ile etkileşime girmesi ve bunun, vücudun bağışıklık sistemi tarafından salınan ve iltihaplanmaya yol açan maddeleri, örneğin histamin gibi, salınmasını tetiklemesidir.[13] Tanı genellikle hastanın tıbbi geçmişine dayandırılır.[3] Bazı durumlarda, deri prik testi veya kan testleri gibi ek tanı yöntemleri faydalı olabilir.[3] Ancak, pozitif sonuçlar her zaman o maddeye karşı klinik olarak anlamlı bir alerji varlığını göstermeyebilir.[14]

Çocukların potansiyel alerjenlere erken yaşta maruz kalması, alerji gelişimine karşı koruyucu bir etki gösterebilir.[5] Alerjilerin tedavisinde bilinen alerjenlerden kaçınma ve steroidler ile antihistaminikler gibi ilaçların kullanımı yer almaktadır.[6] Ciddi alerjik reaksiyonlarda enjekte edilebilir adrenalin (epinefrin) tedavisi önerilmektedir.[7] Alerjen immünoterapisi, bireyleri giderek artan miktarlarda alerjenlere maruz bırakarak tolerans geliştirmeyi amaçlayan bir tedavi yöntemidir ve özellikle saman nezlesi ve böcek ısırmalarına bağlı alerjilerde etkilidir.[6] Ancak, gıda alerjilerindeki etkinliği hala belirsizdir.[6]

Alerjiler oldukça yaygındır.[10] Gelişmiş ülkelerde, bireylerin yaklaşık %20'si alerjik rinitten etkilenmektedir,[15] insanların yaklaşık %6'sında en az bir gıda alerjisi bulunmakta olup,[3][5] insanların yaklaşık %20'si ise yaşamlarının bir noktasında atopik dermatit (yoğun kaşıntı, iltihaplanma ve kseroz ile kendini gösteren bir cilt rahatsızlığı) geçirmiştir.[16] Ülkeye göre değişmekle birlikte, bireylerin %1 ila %18'inde astım görülmektedir.[17][18] Anafilaksi (enjekte edilen bir antijene aşırı duyarlılık sonucu sistemik damar genişlemesinin neden olduğu şok), %0.05 ila %2 oranında görülmektedir.[19] Birçok alerjik hastalığın yaygınlık oranının arttığı gözlemlenmektedir.[7][20][21] "Alerji" terimi ilk kez Clemens von Pirquet tarafından 1906 yılında kullanılmıştır.[2]

Bulgu ve belirtiler

Etkilenen organYaygın bulgu ve belirtiler
BurunBurun mukoza şişmesi (alerjik rinit), burun akıntısı, hapşırma
SinüslerAlerjik sinüzit
GözlerKonjonktivada (göz kapaklarının iç yüzeyi ile skleranın bir kısmını örten ince zar; gözün sümüksel zarı) kızarıklık ve kaşıntı (alerjik konjonktivit, sulanma)
Hava yollarıHapşırma, öksürük, bronş daralması, hırıltı ve nefes darlığı, bazen doğrudan astım atakları, ciddi vakalarda hava yolu laringeal ödem olarak bilinen şişme nedeniyle daralır
KulaklarDolgunluk hissi, muhtemelen ağrı ve östaki borusu drenajı yetersizliğine bağlı işitme kaybı
CiltDöküntüler, egzama ve kurdeşen (ürtiker)
Mide-bağırsak kanalıKarın ağrısı, şişkinlik, kusma, ishal

Birçok alerjen, toz veya polen gibi havada taşınan parçacıklardan oluşur. Bu tür durumlarda, belirtiler hava ile temas eden organlarda, örneğin gözlerde, burunda ve akciğerlerde ortaya çıkar. Örneğin, saman nezlesi olarak da bilinen alerjik rinit, burun mukozasında tahriş, hapşırma, kaşıntı ve gözlerde kızarıklık ile kendini gösterir.[22] Solunan alerjenler ayrıca akciğerlerde mukus üretiminin artmasına, nefes darlığı, öksürük ve hırıltıya neden olabilir.[23]

Bu çevresel alerjenlerin dışında, alerjik reaksiyonlar gıdalar, böcek sokmaları ve aspirin ile antibiyotikler gibi ilaçlara, özellikle penisiline karşı gelişebilir. Gıda alerjisi belirtileri arasında karın ağrısı, şişkinlik, kusma, ishal, kaşıntı ve anjiyoödem bulunur. Gıda alerjileri nadiren solunum yolu (astmatik) reaksiyonlara veya rinite neden olur.[24] Böcek sokmaları, gıdalar, antibiyotikler ve bazı ilaçlar, anafilaksi olarak bilinen sistemik bir alerjik yanıt üretebilir; bu durumda sindirim sistemi, solunum sistemi ve dolaşım sistemi gibi birden fazla organ sistemi etkilenebilir.[25][26][27] Anafilaksinin ciddiyetine bağlı olarak, deri reaksiyonları, bronş daralması, ödem, hipotansiyon, koma ve ölüm görülebilir. Bu tür bir reaksiyon aniden başlayabilir veya gecikebilir. Anafilaksinin doğası gereği, başlangıçta azalmış gibi görünen reaksiyon, belirli bir süre boyunca tekrar edebilir.[27]

Cilt

Lateks gibi deri ile temas eden maddeler, temas egzaması (tahriş edici madde veya alerjene doğrudan temas sonucu ciltte yangı) veya egzama olarak adlandırılan alerjik reaksiyonların yaygın nedenlerindendir.[28] Cildiye alerjileri genellikle ciltte döküntü, şişlik ve iltihaplanmaya neden olur; bu durum, kurdeşen ve anjiyoödemin karakteristik bir bulgusu olan "kabarma ve alevlenme" (İng. "weal and flare") reaksiyonu olarak bilinir.[29]

Böcek sokmalarında, yerel olarak 10 cm'den daha büyük bir eritem (cilt kızarıklığı) meydana gelebilir ve bu reaksiyon bir ila iki gün sürebilir.[30] Bu tür bir reaksiyon, immünoterapi sonrası da görülebilir.[31]

Nedenler

Alerjik hastalıklar için risk etmenleri genel olarak iki ana kategoriye ayrılabilir: konakçı ve çevresel etmenler.[32] Konakçı etmenler arasında kalıtım, cinsiyet, ırk ve yaş yer alır; kalıtım bu etmenler arasında en belirleyici olanıdır. Bununla birlikte, son yıllarda yalnızca genetik etmenlerle açıklanamayan alerjik hastalıkların görülme sıklığında bir artış yaşanmıştır. Dört ana çevresel etmen olarak, erken çocukluk döneminde enfeksiyon hastalıklarına maruz kalma, çevre kirliliği, alerjen seviyeleri ve beslenme alışkanlıklarındaki değişiklikler öne çıkmaktadır.[33]

Ev tozu akarları

Ana madde: Ev tozu akarı alerjisi
Toz akarı.

Ev tozu akarı alerjisi, diğer adıyla ev tozu alerjisi, duyarlılık gelişimi ve ev tozu akarların dışkılarına karşı oluşan alerjik bir reaksiyon olarak tanımlanır. Bu alerji oldukça yaygındır[34][35] ve astım, egzama veya kaşıntı gibi alerjik reaksiyonları tetikleyebilir. Akarların bağırsaklarında bulunan ve dışkılarında kalıcı olan güçlü sindirim enzimleri (özellikle peptidaz 1), hırıltı gibi alerjik reaksiyonların ana etkenlerinden biridir. Akarların dış iskeleti de alerjik reaksiyonların gelişimine katkıda bulunabilir. Uyuz akarları veya cilt folikül akarlarının aksine, ev tozu akarları cilt altına nüfuz etmez ve parazit değildir.[36]

Gıdalar

Ana madde: Gıda alerjisi

Geniş bir yelpazede gıdalar alerjik reaksiyonlara neden olabilir, ancak gıda kaynaklı alerjik tepkilerin %90'ı inek sütü, soya, yumurta, buğday, yer fıstığı, kuru yemiş, balık ve kabuklu deniz ürünlerinden kaynaklanmaktadır.[37] Nüfusun 10.000'de 1'inden daha azını etkileyen diğer gıda alerjileri ise "nadir" olarak sınıflandırılabilir.[38] ABD'de en yaygın görülen gıda alerjisi, kabuklu deniz ürünlerine karşı duyarlılıktır.[38] Yer fıstığı alerjisi şiddeti ile tanınsa da, hem yetişkinler hem de çocuklar arasında en yaygın gıda alerjisi değildir. Şiddetli veya hayatı tehdit edici reaksiyonlar, diğer alerjenler tarafından tetiklenebilir ve bu tür reaksiyonlar astım ile birlikte daha yaygındır.[37]

Gıda alerjilerinin yaygınlık oranı, yetişkinler ve çocuklar arasında farklılık göstermektedir. Çocuklar bazen yer fıstığı alerjisini aşabilirler. Yumurta alerjisi, çocukların %1-2'sini etkiler, ancak bu çocukların yaklaşık üçte ikisi 5 yaşına kadar bu alerjiyi aşar.[39] Bu duyarlılık genellikle yumurta sarısından ziyade yumurta akındaki proteinlere karşı gelişir.[40]

Süt proteinine karşı alerjiler, laktoz intoleransından farklı olarak, özellikle çocuklarda yaygın olarak görülmektedir.[41] Süt proteinine karşı gelişen alerjik reaksiyonların yaklaşık %60'ı immünoglobulin E aracılığıyla meydana gelirken, geri kalan kısmı genellikle kolon iltihabına atfedilmektedir.[42] Bazı bireyler keçi veya koyun sütünü, inek sütü gibi tolere edemezken, birçok kişi peynir gibi süt ürünlerini de tolere edemez. Süt alerjisi olan çocukların yaklaşık %10'u sığır etine karşı da alerjik reaksiyon gösterebilir.[43] Laktoz intoleransı, süt ürünlerine karşı yaygın bir reaksiyon olup, aslında bir alerji değildir; bu durum, sindirim sisteminde enzim eksikliğinden kaynaklanır.[44]

Kuru yemiş alerjisi olan bireyler, pekan cevizi, antep fıstığı, çam fıstığı ve ceviz gibi bir veya birden fazla kuru yemişe karşı alerjik olabilir.[40] Ayrıca, susam ve haşhaş gibi tohumlar, içerdiği proteinler nedeniyle alerjik reaksiyonlara neden olabilir.[40]

Alerjenler, genetik mühendislik aracılığıyla bir gıdadan diğerine transfer edilebilir; ancak genetik modifikasyon, alerjenlerin elenmesini de sağlayabilir. Genetik olarak değiştirilmemiş ürünlerde doğal olarak bulunan alerjen konsantrasyonlarının değişkenliği konusunda sınırlı sayıda araştırma yapılmıştır.[45][46]

Lateks

Lateks, IgE aracılı bir deri üzerinden, solunum ve sistemik reaksiyonları tetikleyebilen bir alerjendir. Genel popülasyonda lateks alerjisinin yaygınlık oranının yüzde birin altında olduğu düşünülmektedir. Bir hastane çalışmasında, 800 cerrahi hastadan 1'i (%0,125) latekse duyarlılık bildirmiştir, ancak sağlık çalışanları arasında bu duyarlılık oranı yüzde yedi ile on arasında değişmektedir. Araştırmacılar, bu yüksek yaygınlık oranını, sağlık çalışanlarının ameliyathaneler, yoğun bakım üniteleri ve diş tedavi odaları gibi havada yüksek düzeyde lateks alerjeni bulunan ortamlara maruz kalmalarına bağlamaktadır. Bu tür lateks açısından zengin ortamlar, bu alerjenik proteinleri düzenli olarak soluyan sağlık çalışanlarının duyarlılık geliştirmesine neden olabilir.[47]

Latekse karşı en yaygın reaksiyon, gecikmiş bir aşırı duyarlılık reaksiyonu olarak kuru, kabuklu lezyonlar şeklinde ortaya çıkan alerjik kontakt dermatittir. Bu reaksiyon genellikle 48 ila 96 saat sürer. Eldiven kullanımında terleme veya bölgenin sürtünmesi, lezyonları kötüleştirerek ülserleşmeye neden olabilir.[47] Anafilaktik reaksiyonlar genellikle cerrahi işlemler sırasında cerrahın lateks eldivenlerine maruz kalan hassas hastalarda meydana gelir, ancak diş tedavileri gibi diğer mukozal maruziyetler de sistemik reaksiyonlara yol açabilir.[47]

Lateks ve muz alerjisi arasında çapraz reaksiyon olabilir. Ayrıca, lateks alerjisi olan bireylerde avokado, kivi ve kestane gibi gıdalara karşı da duyarlılık gelişebilir.[48] Bu kişilerde genellikle perioral kaşıntı ve lokal ürtiker görülür. Bu gıdaların indüklediği alerjiler nadiren sistemik yanıtlar oluşturmuştur. Araştırmacılar, lateks ile muz, avokado, kivi ve kestane arasındaki çapraz reaktivitenin, lateks proteinlerinin diğer bazı bitki proteinleri ile yapısal olarak homolog olmasından kaynaklandığını düşünmektedir.[47]

İlaçlar

Ana madde: İlaç alerjisi
Ayrıca bakınız: İlaç yan etkisi ve İlaç döküntüsü

Nüfusun yaklaşık %10'u penisiline alerjik olduklarını belirtmektedir; ancak bu bireylerin %90'ında aslında alerjik reaksiyon bulunmamaktadır.[49] Ciddi alerjik reaksiyonlar ise yalnızca %0,03 oranında ortaya çıkmaktadır.[49]

Arı ve böcek sokmaları

Ana madde: Böcek sokması alerjisi

İnsan alerjilerinin en önemli kaynaklarından biri böceklerdir. Böcek alerjileri, böcek ısırıkları, sokmaları, yutulması veya solunması ile tetiklenebilir.[50]

Proteinlerle etkileşime giren toksinler

SEM'de çeşitli polenlerin görünüşü. Polenler en bilinen alerjenlerdendir.

Besin dışı protein reaksiyonlarından biri olan urusiol kaynaklı kontakt dermatit, zehirli sarmaşık, doğu zehirli meşesi, batı zehirli meşesi veya zehirli sumak ile temas sonucu meydana gelir. Urusiol, bir protein olmamakla birlikte, bir hapten (tek başına antikor yapımını uyarma niteliği taşımayan, ancak bir proteine bağlandığında bu özelliği göstererek kendisine karşı oluşan antikorla birleşebilen molekül) olarak davranır ve maruz kalan deri hücrelerindeki integral zar proteinileri ile kimyasal reaksiyona girerek bu proteinlere bağlanır ve onların konformasyonlarını değiştirir. Bağışıklık sistemi, değişime uğramış bu hücreleri vücudun doğal bir parçası olarak algılamaz ve bu durum T hücresi aracılı bir bağışıklık yanıtına yol açar.[51] Bu zehirli bitkiler arasında en yüksek virülansa sahip olanı sumağıdır.[52][53] Urusiol ve membran proteinleri arasındaki etkileşim sonucunda ortaya çıkan dermatolojik reaksiyon, kızarıklık, şişlik, papüller, kistler, kabarcıklar ve çizgilenme gibi klinik belirtilerle kendini gösterir.[54]

Urusiola karşı bağışıklık sistemi yanıtı geliştirecek nüfus kesimi üzerine tahminler farklılık göstermektedir. Nüfusun yaklaşık %25'i urusiola karşı güçlü bir alerjik yanıt verecektir. Genel olarak, saflaştırılmış urusiola maruz kalan yetişkinlerin %80-90'ı, 0,0050 mg gibi düşük bir dozda bile döküntü geliştirecektir. Bununla birlikte, bazı bireyler o kadar duyarlıdır ki ciltte sadece moleküler düzeyde bir iz bile alerjik reaksiyonu başlatmak için yeterlidir.[55]

Genetik

Alerjik hastalıklar, belirgin bir şekilde ailevi eğilim göstermektedir: Tek yumurta ikizleri %70 oranında aynı alerjik hastalıklara sahip olma olasılığı taşırken, bu oran çift yumurta ikizlerinde %40 civarındadır.[56] Alerjik ebeveynlerin alerjik çocuklara sahip olma olasılığı daha yüksektir ve bu çocukların alerjileri, alerjik olmayan ebeveynlerin çocuklarına göre daha şiddetli olma eğilimindedir.[57] Ancak, bazı alerjiler genetik olarak tutarlılık göstermeyebilir; örneğin, yer fıstığına alerjisi olan ebeveynler, kanaryaotuna alerjisi olan çocuklara sahip olabilir. Alerji geliştirme eğilimi kalıtsal olup, bağışıklık sistemindeki düzensizliklerle ilişkilidir, ancak spesifik alerjenle ilgili değildir.[57]

Alerjik duyarlılık geliştirme riski ve alerji yaygınlığı yaşla birlikte değişkenlik göstermektedir; bu risk özellikle genç çocuklar için en yüksektir.[58] Birçok çalışma, IgE düzeylerinin çocukluk döneminde en yüksek seviyelerde olduğunu ve 10 ila 30 yaşları arasında hızla azaldığını ortaya koymuştur.[58] Saman nezlesi yaygınlığı en çok çocuklar ve genç erişkinlerde zirve yaparken, astım vakaları ise 10 yaşın altındaki çocuklarda en yüksektir.[59]

Bazı alerjik hastalıklarda etnisitenin etkili olabileceği düşünülmektedir; ancak ırksal faktörleri çevresel etkilerden ve göç sonucu oluşan değişimlerden bağımsız olarak değerlendirmek zordur.[57] Astım gibi alerjik hastalıkların, özellikle Avrupa, Hispanik, Asya ve Afrika kökenli popülasyonlarda, farklı genetik lokusların sorumlu olduğu öne sürülmektedir.[60]

Hijyen hipotezi

Ana madde: Hijyen hipotezi

Alerjik hastalıklar, zararsız antijenlere karşı TH2 aracılı bağışıklık yanıtıyla yönlendirilen uygunsuz bağışıklık tepkileri sonucu ortaya çıkar. Birçok bakteri ve virüs, TH1 aracılı bağışıklık yanıtlarını tetikleyerek TH2 yanıtlarını baskılar. Hijyen hipotezinin öne sürülen ilk etki mekanizması, bağışıklık sisteminin TH1 kolunun yetersiz uyarılmasının TH2 kolunun aşırı aktivasyonuna yol açtığı ve bunun sonucunda alerjik hastalıkların geliştiği yönündedir.[61] Başka bir ifadeyle, aşırı derecede steril bir ortamda yaşayan bireyler, bağışıklık sistemlerini meşgul edecek yeterli patojene maruz kalmazlar. Vücudumuz belirli bir düzeyde patojenlerle başa çıkacak şekilde evrimleşmiştir; bu düzeye maruz kalmadığında bağışıklık sistemi zararsız antijenlere karşı aşırı duyarlılık geliştirebilir ve bu nedenle polen gibi normalde zararsız olan mikrobiyal ajanlar bir bağışıklık yanıtını tetikleyebilir.[62]

Hijyen hipotezi, saman nezlesi ve egzama gibi alerjik hastalıkların, daha fazla çocuğa sahip ailelerdeki çocuklarda daha az yaygın olduğunun gözlemlenmesi üzerine geliştirilmiştir. Bu hipotez, büyük ailelerdeki çocukların, kardeşleri aracılığıyla daha fazla infeksiyöz ajanla temas ettikleri varsayımına dayanılarak öne sürülmüştür.[63] Bu hipotez, sanayileşme sonrası dönemde gözlemlenen alerjik hastalıklardaki artışı ve gelişmiş ülkelerdeki daha yüksek alerji yaygınlığını açıklamak amacıyla kullanılmaktadır.[64] Hijyen hipotezi, enfeksiyöz ajanlara ek olarak, bağışıklık sistemi gelişimini modüle eden önemli etkenler olarak simbiyotik bakterilere ve parazitlere maruz kalmayı da içerecek şekilde genişletilmiştir.[65]

Epidemiyolojik veriler, hijyen hipotezini destekler niteliktedir. Çeşitli immünolojik ve otoimmün hastalıkların, gelişmekte olan ülkelerde sanayileşmiş ülkelere göre çok daha nadir görüldüğü, ayrıca gelişmekte olan ülkelerden sanayileşmiş ülkelere göç eden bireylerin, sanayileşmiş ülkede kaldıkları süre uzadıkça immünolojik bozukluklar geliştirdikleri gözlemlenmiştir.[66] Üçüncü dünya ülkelerinde yapılan boylamsal çalışmalar, bir ülkenin refah seviyesi yükseldikçe ve muhtemelen daha temiz hale geldikçe immünolojik bozuklukların arttığını ortaya koymaktadır.[67] İlk yaşta antibiyotik kullanımının, astım ve diğer alerjik hastalıkların gelişimi ile ilişkili olduğu bulunmuştur.[68] Ayrıca, antibakteriyel temizlik ürünlerinin kullanımı ve sezaryen doğumun, astım vakalarında artışla bağlantılı olduğu gösterilmiştir.[69][70]

Stres

Kronik stres, alerjik durumların şiddetini artırabilir. Bu durum, hem otonom sinir sistemi hem de hipotalamus-hipofiz-adrenal aks tarafından interlökin 12 (bağışıklık sistemi cevabını artıran bir madde) baskılanmasıyla yönlendirilen TH2 baskın yanıtına bağlanmaktadır. Yüksek duyarlılığa sahip bireylerde stres yönetimi, belirtilerin iyileşmesine katkı sağlayabilir.[71]

Diğer çevresel etmenler

Alerjik hastalıkların yaygınlığı, sanayileşmiş ülkelerde daha geleneksel veya tarımsal toplumlara göre daha yaygındır ve alerjik hastalıkların vaka oranı, kırsal alanlara kıyasla kentsel nüfuslarda daha yüksektir; ancak bu farklılıklar zamanla daha az belirgin hale gelmektedir.[72] Geçmişte, kentsel alanlara dikilen ağaçların, tohum ve meyve dökülmesini önlemek amacıyla ağırlıklı olarak erkek ağaçlardan seçildiği; ancak bu durumun yüksek polen konsantrasyonlarına yol açtığı ve bu olgunun bahçıvanlık uzmanı Tom Ogren tarafından botanik cinsiyetçilik (botanical sexism) olarak tanımlandığı belirtilmiştir.[73]

Mikroorganizmalara maruziyetteki değişiklikler, günümüzde atopik alerjilerin (bir unsura karşı hassas olan kimsede teması takiben dakikalar içinde ortaya çıkan alerjik reaksiyon) artışını açıklamak için geçerli bir hipotez olarak görülmektedir.[33] Endotoksin maruziyeti, dolaşımdaki beyaz kan hücrelerinden (lökositler) TNF-α, IFNγ, interlökin-10 ve interlökin-12 gibi yangılı sitokinlerin salınımını baskılar.[74] Vücut hücrelerinin yüzeyinde yer alan ve Toll-benzeri reseptörler olarak adlandırılan bazı mikrop algılayıcı proteinlerin de bu süreçlerde yer aldığı düşünülmektedir.[75]

Solucanlar ve benzer parazitler, gelişmekte olan ülkelerde arıtılmamış içme sularında bulunmaktadır ve gelişmiş ülkelerde içme suyu kaynaklarının rutin klorlanması ve arıtılmasından önce bu parazitler su kaynaklarında mevcuttu.[76] Son dönemde yapılan araştırmalar, bağırsak solucanları (örneğin, kancalı kurtlar) gibi yaygın parazitlerin, bağırsak duvarına (ve dolayısıyla kan dolaşımına) kimyasal maddeler salgılayarak bağışıklık sistemini baskıladığını ve vücudun parazite karşı saldırmasını engellediğini göstermektedir.[77] Bu durum, hijyen hipotezine yeni bir bakış açısı kazandırmaktadır—insanlar ve parazitler arasındaki eş-evrim, bağışıklık sisteminin yalnızca parazitlerin varlığında doğru çalışacak şekilde gelişmesine yol açmıştır. Parazitlerin yokluğunda, bağışıklık sistemi dengesizleşir ve aşırı duyarlılık gösterir.[78] Özellikle, araştırmalar, alerjilerin, bebeklerde bağırsak florasının geç yerleşimi ile ilişkilendirilebileceğini öne sürmektedir.[79] Ancak, bu hipotezi destekleyen araştırmalar çelişkilidir; Çin ve Etiyopya'da yapılan bazı çalışmalarda, bağırsak solucanları ile enfekte olan bireylerde alerji vakalarında artış gözlemlenmiştir.[72] Bazı alerjik hastalıkların tedavisinde belirli solucanların etkinliğini değerlendirmek üzere klinik denemeler başlatılmıştır.[80] 'Parazit' teriminin uygunsuz olabileceği ve aslında şu ana kadar fark edilmeyen bir simbiyozun söz konusu olabileceği öne sürülmektedir.[80]

Patofizyoloji

Alerjinin gelişim sürecini açıklayan özet bir şema (İngilizce)
Alerjik iltihaplanmada etkilenen dokular (İngilizce)

Akut yanıt

Alerjide degranülasyon süreci. Alerjene ikinci maruziyet. 1 – antijen; 2 – IgE antikoru; 3 – FcεRI reseptörü; 4 – önceden oluşmuş mediyatörler (histamin, proteazlar, kemokinler, heparin); 5 – granüller; 6 – mast hücresi; 7 – yeni oluşmuş mediyatörler (prostaglandinler, lökotrienler, tromboksanlar, PAF).

Alerjinin ilk evrelerinde, daha önce karşılaşılmamış bir alerjene karşı gelişen tip I aşırı duyarlılık reaksiyonu, profesyonel bir antijen sunan hücre tarafından sunulduğunda, bir tür bağışıklık hücresi olan TH2 lenfositinde, yani T hücresinin bir alt kümesinde bir yanıt oluşturur. Bu hücreler, interlökin-4 (IL-4) adı verilen bir sitokin üretirler. TH2 hücreleri, antikor üretiminden sorumlu lenfositler olan B hücresi ile etkileşime girer. IL-4'ün sağladığı sinyallerle birlikte bu etkileşim, B hücresini büyük miktarda IgE olarak bilinen belirli bir antikor türü üretmeye teşvik eder. Salgılanan IgE, kanda dolaşır ve akut yangılı yanıtla ilişkili diğer bağışıklık hücrelerinin, özellikle mast hücresi ve bazofillerin yüzeyindeki IgE'ye özgü bir reseptöre (Fc reseptörlerinden biri olan FcεRI) bağlanır. Bu aşamada, IgE ile kaplanmış hücreler alerjene duyarlı hale gelir.[33]

Daha sonra aynı alerjene tekrar maruz kalınması durumunda, alerjen mast hücreleri veya bazofillerin yüzeyinde tutulan IgE moleküllerine bağlanabilir. Birden fazla IgE-reseptör kompleksi aynı alerjen molekülüyle etkileşime girdiğinde ve duyarlı hücreyi aktive ettiğinde IgE ve Fc reseptörlerinin çapraz bağlantısı gerçekleşir. Aktive edilmiş mast hücreleri ve bazofiller, degranülasyon adı verilen bir süreçten geçer; bu süreçte, çevredeki dokuya histamin ve diğer inflamatuar kimyasal mediyatörleri (sitokinler, interlökinler, lökotrienler ve prostaglandinler) granüllerinden salarak, vazodilatasyon, mukus salgısı, sinir uyarımı ve düz kas kasılması gibi çeşitli sistemik etkiler oluştururlar. Bu da rinit, kaşıntı, nefes darlığı ve anafilaksi gibi belirtilerle sonuçlanır. Kişiye, alerjene ve maruz kalma şekline bağlı olarak, belirtiler tüm vücuda yayılabilir (klasik anafilaksi) veya belirli vücut sistemleriyle sınırlı kalabilir. Astım solunum sistemiyle, egzama ise dermis ile sınırlıdır.[33]

Geç yanıt

Akut yanıtın kimyasal mediyatörleri azaldıktan sonra, sıklıkla geç yanıtlar gözlenebilir. Bu yanıtlar, nötrofil, lenfosit, eozinofil ve makrofaj gibi diğer lökositlerin ilk reaksiyon bölgesine göç etmesiyle oluşur. Geç yanıtlar, genellikle ilk reaksiyondan 2–24 saat sonra ortaya çıkar.[81] Mast hücrelerinden salınan sitokinler, uzun süreli etkilerin devam etmesinde önemli bir rol oynayabilir. Astımda gözlenen geç dönem yanıtlar, diğer alerjik yanıtlarla kıyaslandığında biraz farklılık gösterse de, yine de eozinofillerden salınan mediyatörlere bağlıdır ve TH2 hücrelerinin aktivitesine dayanır.[82]

Alerjik kontakt dermatit

Alerjik kontakt dermatit, genellikle "alerjik" bir reaksiyon olarak adlandırılsa da (tip I aşırı duyarlılıkla ilişkilendirilir), patofizyolojisi aslında daha çok tip IV aşırı duyarlılık reaksiyonuna karşılık gelir.[83] Tip IV aşırı duyarlılıkta, belirli T hücreleri (CD8+) aktive olarak hedef hücreleri doğrudan temasla yok ederken, aynı zamanda aktif makrofajlar hidrolik enzimler üretir.[84]

Tanı

Bir tanısal immünoloji laboratuvarında çalışan bir alerji testi makinesi

Alerjik hastalıkların etkin yönetimi, doğru tanı koyma yeteneğine bağlıdır.[85] Alerji testleri, alerjilerin doğrulanmasına veya dışlanmasına yardımcı olur.[86][87] Geçerli alerji testi sonuçlarına dayalı doğru tanı, danışmanlık ve kaçınma önerileri, belirtilerin sıklığını azaltır, ilaç ihtiyacını düşürür ve yaşam kalitesini artırır.[86] Alerjene özgü IgE antikorlarının varlığını değerlendirmek için iki yöntem kullanılabilir: deri prik testi veya alerji kan testi. Her iki yöntem de önerilmektedir ve benzer tanısal değere sahiptir.[87][88]

Deri prik testleri ve kan testleri maliyet açısından eşdeğer olup, sağlık ekonomisi verileri her iki testin de test yapılmamasına kıyasla maliyet etkin olduğunu göstermektedir.[86] Erken ve daha kesin tanılar, danışma sayısını, ikincil bakıma sevkleri, yanlış tanıları ve acil yatışları azaltarak maliyet tasarrufu sağlar.[89]

Alerji zamanla dinamik değişiklikler gösterir. İlgili alerjenlerin düzenli olarak test edilmesi, hasta yönetiminin nasıl değiştirilebileceği ve sağlık ile yaşam kalitesinin nasıl iyileştirilebileceği konusunda bilgi sağlar. Süt, yumurta, soya ve buğday alerjilerinin ortadan kalkıp kalkmadığını belirlemek için genellikle yıllık testler yapılır, yer fıstığı, kuruyemişler, balık ve kabuklu deniz ürünlerine karşı alerjilerde ise test aralığı 2-3 yıla kadar uzatılır.[87] Takip testlerinin sonuçları, alerjenik gıdaların diyete güvenli bir şekilde ne zaman ve nasıl eklenebileceği veya yeniden tanıtılabileceği konusunda karar vermeye rehberlik edebilir.[90]

Deri prik testi

Kolda yapılan deri testi
Sırtta yapılan deri testi

Deri testi, hastanın cildine yapılan bir dizi küçük delik veya çizik nedeniyle "delme testi" ve "prik testi" olarak da bilinir. Şüpheli alerjenlerin ve/veya bunların özütleri (örneğin, polen, çimen, tozakarı proteinleri, yer fıstığı ekstraktı) ciltte işaretlenmiş bölgelere uygulanır. Negatif ve pozitif kontrol örnekleri de karşılaştırma amacıyla kullanılır (örneğin, negatif kontrol olarak salin veya gliserin; pozitif kontrol olarak histamin kullanılır). Küçük plastik veya metal bir cihaz kullanılarak cilt yüzeyi delinir veya çizilir. Bazı durumlarda alerjenler, hastanın cildine iğne ve şırınga ile "deri içi" olarak enjekte edilir. Testin yaygın olarak uygulandığı bölgeler arasında ön kolun iç yüzü ve sırt bölgesi bulunur.

Hasta, test edilen maddeye alerjikse, genellikle 30 dakika içinde gözle görülür bir yangılı reaksiyon oluşur. Bu reaksiyon, hafif bir kızarıklıktan, daha hassas hastalarda ürtiker benzeri büyük bir kabarıklık ve kızarıklık reaksiyonuna kadar değişebilir. Deri prik testinin sonuçları, genellikle alerji uzmanları tarafından bir şiddet ölçeğine göre değerlendirilir; +/− sınırda reaktiviteyi ifade ederken, 4+ büyük bir reaksiyonu gösterir. Alerji uzmanları, giderek artan bir şekilde reaksiyonunun çapını ölçmekte ve kaydetmektedir. Bu değerlendirme, iyi eğitimli alerji uzmanları tarafından yapılan yorumlarla, ilgili literatürün rehberliğinde gerçekleştirilir.[91] Genel olarak, bir antijenin neden olduğu kabarıklığın çapı, negatif kontrolün (örneğin, salin veya gliserin) kabarıklığından ≥3 mm büyükse, pozitif bir yanıt olarak kabul edilir.[92] Bazı hastalar, kendi alerjik duyarlılıklarını gözlem yoluyla belirlediklerini düşünebilirler, ancak deri testinin alerjiyi tespit etmede hasta gözlemine göre çok daha üstün olduğu kanıtlanmıştır.[93]

Eğer ciddi ve hayatı tehdit eden bir anafilaktik reaksiyon nedeniyle bir hasta değerlendirme için başvurmuşsa, bazı alerji uzmanları, deri prik testi yapmadan önce başlangıçta bir kan testi yapılmasını tercih edebilirler. Yaygın cilt hastalığı olan veya son birkaç gün içinde antihistaminikler kullanmış olan hastalar için deri testleri uygun bir seçenek olmayabilir.

Yama testi

Ana madde: Yama testi
Yama testi örneği

Yama testi, belirli bir maddenin ciltte alerjik yangıya neden olup olmadığını belirlemek için kullanılan bir yöntemdir. Bu test, gecikmeli reaksiyonları saptamak için kullanılır. Cilt temas alerjisinin veya kontakt dermatitin nedenini belirlemeye yardımcı olur. Genellikle birkaç yaygın alerjen kimyasal veya cilt duyarlayıcısı ile işlenmiş yapışkan yamalar sırt bölgesine uygulanır. Uygulama sonrası cilt, olası yerel reaksiyonlar açısından en az iki kez incelenir; genellikle uygulamadan 48 saat sonra ve tekrar iki veya üç gün sonra değerlendirme yapılır.

Kan testi

Alerji kan testi hızlı ve basittir ve lisanslı bir sağlık hizmeti sağlayıcısı (örneğin, bir alerji uzmanı) veya pratisyen hekim tarafından istenebilir. Deri prik testinin aksine, kan testi yaş, cilt durumu, ilaç kullanımı, belirti, hastalık aktivitesi ve hamilelikten bağımsız olarak yapılabilir. Her yaştan yetişkin ve çocuk alerji kan testi yaptırabilir. Bebekler ve çok küçük çocuklar için, alerji kan testi için tek bir iğne batması, birden fazla deri priki işleminden genellikle daha nazik bir seçenektir.

Alerji kan testi, çoğu tıbbi laboratuvarda mevcuttur. Hastadan alınan kan örneği analiz için bir laboratuvara gönderilir ve sonuçlar birkaç gün sonra geri alınır. Tek bir kan örneği ile birden fazla alerjen tespit edilebilir. Alerji kan testleri oldukça güvenlidir çünkü test sırasında kişi herhangi bir alerjene maruz kalmaz.

Test, kanda spesifik IgE antikorlarının konsantrasyonunu ölçer. Nicel IgE test sonuçları, farklı maddelerin belirtileri nasıl etkileyebileceğinin belirlenmesine olanak tanır. Genel bir kural olarak, IgE antikor düzeyinin yüksek olması, belirtilerin ortaya çıkma olasılığını artırır. Günümüzde düşük seviyelerde bulunan ve belirtilere yol açmayan alerjenler, gelecekteki belirti gelişimini öngörmek için yeterli değildir. Nicel alerji kan testi sonuçları, hastanın hangi alerjenlere duyarlı olduğunu belirlemeye, hastalığın seyrini tahmin etmeye ve izlemeye, ciddi reaksiyon riskini değerlendirmeye ve çapraz reaktiviteyi açıklamaya yardımcı olabilir.[94][95]

Düşük toplam IgE seviyesi, yaygın olarak solunan alerjenlere karşı duyarlılığı elemek için yeterli değildir.[96] İstatistiksel yöntemler, ROC eğrisi gibi öngörü değeri hesaplamaları ve olasılık oranları, çeşitli test yöntemlerinin birbiriyle ilişkisini değerlendirmek için kullanılmıştır. Bu yöntemler, yüksek toplam IgE seviyesine sahip hastalarda alerjik duyarlılık olasılığının yüksek olduğunu göstermiştir, ancak dikkatle seçilmiş alerjenlere yönelik spesifik IgE antikorları için alerji testleri ile daha ileri bir inceleme yapılması sıklıkla gereklidir.

Belirli IgE antikorlarını ölçmek için kullanılan laboratuvar yöntemleri arasında enzim bağlı immünosorbent testi (ELISA veya EIA),[97] radyoallergosorbent testi (RAST),[97] floresan enzim immunoeseyi (FEIA)[98] ve kemilüminesans immünoesey (CLIA) yer almaktadır.[99][100]

Diğer testler

Yükleme testi: Yükleme testi, şüpheli bir alerjenin küçük miktarlarının ağızdan, solunum yoluyla veya diğer yöntemlerle vücuda uygulanmasıdır. Gıda ve ilaç alerjilerinin test edilmesi dışında bu test nadiren yapılır. Yükleme testi uygulanacaksa, mutlaka bir alerji uzmanı tarafından yakından izlenmelidir.

Eleme/yükleme testleri: Bu test yöntemi genellikle gıdalar veya ilaçlar için tercih edilir. Alerjiden şüphelenilen bir hasta, belirli bir süre boyunca bu alerjenden tamamen kaçınması için diyetini değiştirir. Eğer bu süreçte hastanın belirtilerinde belirgin bir iyileşme gözlenirse, alerjeni yeniden tanıtarak "yükleme" yapılır ve belirtilerin yeniden ortaya çıkıp çıkmadığı değerlendirilir.

Güvenilmez testler: Diğer bazı alerji test yöntemleri güvenilir değildir; bunlar arasında uygulamalı kinezyoloji (kas gevşemesi ile alerji testi), sitotoksisite testi, idrar otoenjeksiyonu, cilt titrasyonu (Rinkel yöntemi) ve nötralizasyon (subkutan) testleri veya sublingual yükleme bulunur.[101]

Ayırıcı tanı

Alerjik bir hastalık tanısı konulmadan önce, mevcut belirtilerin diğer olası nedenleri dikkate alınmalıdır.[102] Örneğin, vazomotor rinit, alerjik rinit ile benzer belirtiler gösteren birçok hastalıktan biridir ve bu durum, profesyonel bir ayırıcı tanının önemini ortaya koyar.[103] Astım, rinit, anafilaksi veya diğer alerjik hastalıkların tanısı konulduktan sonra, bu alerjinin etiyolojik ajanını belirlemek için çeşitli yöntemler kullanılabilir.

Korunma

Yer fıstığı ürünlerinin erken verilmesi, alerji gelişme riskini azaltabilirken, yaşamın ilk birkaç ayında yalnızca emzirmenin dermatit riskini azaltabileceği öne sürülmektedir.[104][105] Annenin hamilelik veya emzirme dönemindeki diyetinin alerji riskini etkilediğine dair yeterli kanıt bulunmamaktadır,[104] ayrıca belirli gıdaların geciktirilmiş olarak tanıtılmasının faydalı olduğuna dair bir kanıt yoktur.[104] Potansiyel alerjenlere erken maruz kalmanın aslında koruyucu olabileceği öne sürülmektedir.[5]

Hamilelik sırasında balık yağı takviyesi almak, daha düşük bir alerji riski ile ilişkilendirilmiştir.[105] Hamilelik veya bebeklik döneminde alınan probiyotik takviyelerinin, atopik dermatiti önlemede etkili olabileceği düşünülmektedir.[106][107]

Yönetim

Alerji yönetimi, genellikle alerji tetikleyicisinden kaçınmayı ve belirtileri hafifletmek amacıyla ilaç kullanımını içerir.[6] Bazı alerji türlerinde alerjen immünoterapisi faydalı olabilir.[6]

İlaçlar

Alerjik aracılara karşı etkinliği engellemek veya hücre aktivasyonu ve degranülasyon süreçlerini önlemek amacıyla çeşitli ilaçlar kullanılabilir. Bu ilaçlar arasında antihistaminikler, glukokortikoidler, epinefrin (adrenalin), mast hücresi stabilizatörleri ve antilökotrien ajanları gibi yaygın tedavi seçenekleri yer alır.[108] Ayrıca, antikolinerjikler, dekonjestanlar ve eozinofil kemotaksisini engelleyebilecek diğer bileşikler de yaygın olarak kullanılmaktadır. Anafilaksinin şiddeti nadir durumlarda epinefrin enjeksiyonunu gerektirebilir ve tıbbi bakımın mümkün olmadığı yerlerde epinefrin kiti birey tarafından kendi üzerinde kullanılabilir.[27]

İmmünoterapi

Alerji karşıtı immünoterapi (İngilizce)

Alerjen immünoterapisi, çevresel alerjiler, böcek ısırıkları alerjileri ve astım tedavisinde faydalı olabilir.[6][109] Gıda alerjileri için yararına ilişkin belirsizlikler nedeniyle bu durumda önerilmemektedir.[6] İmmünoterapi, bağışıklık sisteminin alerjene verdiği yanıtı değiştirmek amacıyla, kişiyi giderek artan miktarlarda alerjene maruz bırakmayı içerir.[6]

Meta-analizler, çocuklarda alerjik rinitin tedavisinde alerjenlerin deri altına enjeksiyonunun etkili olduğunu göstermiştir.[110][111] Aynı zamanda astım tedavisinde de etkili bulunmuştur.[109] Tedavi sonlandırıldıktan sonra bile olumlu etkiler yıllarca sürebilir.[112] Alerjik rinit, alerjik konjonktivit, alerjik astım türleri ve böcek sokmalarına karşı immünoterapi genellikle güvenli ve etkili bir tedavi seçeneği olarak kabul edilir.[113]

Kanıtlar, sublingual immünoterapinin rinit ve astım tedavisinde kullanımını belirli bir ölçüde desteklemektedir.[112] Bununla birlikte, mevsimsel alerjilerde bu yöntemin faydası sınırlıdır.[114] Bu yöntemde, alerjen dil altına uygulanır ve bu form, enjeksiyonlara kıyasla daha çok tercih edilir.[112] Ancak, immünoterapi astım için tek başına bir tedavi yöntemi olarak önerilmemektedir.[112]

Alternatif tıp

Deneysel bir tedavi yöntemi olan enzim potansiyel desensitizasyonu (EPD; İng. enzyme potentiated desensitization) uzun yıllardır denenmiş, ancak genellikle etkili olduğu kabul edilmemiştir.[115] EPD, düzenleyici T hücresinin duyarlılığı azaltma veya aşağı düzenleme tepkisi vermesi için alerjenlerin ve bir enzim olan beta-glukuronidazın seyreltik formlarını kullanır. EPD, Otoimmün hastalıkların tedavisinde de denenmiştir, ancak bu alanda etkinliğini destekleyen yeterli kanıt bulunmamaktadır.[115]

Bir derlemede, homeopatik tedavilerin etkinliğinin olmadığı ve plasebo ile karşılaştırıldığında herhangi bir fark yaratmadığı bulunmuştur. Araştırmacılar, çocukluk ve ergenlik dönemindeki rahatsızlıklar için tüm homeopati türleri üzerinde yapılan titiz klinik denemelere dayanarak, homeopatik tedavilerin kullanımını destekleyen ikna edici bir kanıt olmadığını belirtmişlerdir.[116]

Amerika Birleşik Devletleri'ndeki National Center for Complementary and Integrative Health'e göre, tuzlu su ile burun yıkama ve öksürük otunun diğer alternatif tıp yöntemlerine kıyasla nispeten güçlü kanıtlara sahip olduğu belirtilmiştir. Ancak bal, akupunktur, omega 3 yağ asitleri, probiyotikler, geven (kuzey yarımküredeki ılıman bölgelerde yetişen çok yıllık bir bitki cinsi), kapsaisin (kırmızı biberden elde edilen, ağrı kesicilerde ve biber gazı spreylerinde kullanılan tahriş edici madde), üzüm çekirdeği ekstresi, Piknogenol, kuversetin, spirulina, ısırgan otu, tinospora veya guduchi gibi diğer alternatif tedaviler için bilimsel kanıtlar zayıf, olumsuz veya mevcut değildir.[117][118]

Epidemiyoloji

Son 2-3 on yıl içinde Batı dünyasında alerjik hastalıklar, özellikle saman nezlesi ve astım, artış göstermiştir.[119] Sanayileşmiş ülkelerde alerjik astım ve diğer atopik bozukluklardaki artışın, 1960'lar ve 1970'lerde başladığı, 1980'ler ve 1990'larda ise bu artışın hızlandığı tahmin edilmektedir,[120] ancak bazı araştırmacılar duyarlılıktaki sürekli yükselişin 1920'lerden beri sürdüğünü belirtmektedir.[121] Gelişmekte olan ülkelerde atopik hastalıkların yıllık vaka sayısı ise genel olarak çok daha düşük seviyelerde kalmıştır.[120]

Alerjik durumlar: İstatistikler ve epidemiyoloji
Alerji türüBirleşik DevletlerBirleşik Krallık[122]
Alerjik rinit35.9 milyon[123] (Nüfusun yaklaşık %11'i[124])3.3 milyon (Nüfusun yaklaşık %5.5'i[125])
AstımYaklaşık 10 milyon birey alerjik astım tanısı almıştır, bu da nüfusun yaklaşık %3'ünü oluşturmaktadır. 1980-1994 yılları arasında astım yaygınlık oranında %75'lik bir artış gözlemlenmiştir. Astım yaygınlığı, Afrikalı Amerikalılarda Avrupalılara kıyasla %39 oranında daha yüksektir.[126]Yaklaşık 5,7 milyon birey (%9,4) astım tanısı almıştır. Altı ve yedi yaş grubundaki çocuklarda astım yaygınlığı beş yıllık bir süre zarfında %18,4'ten %20,9'a yükselirken, aynı dönemde 13-14 yaş grubunda bu oran %31'den %24,7'ye düşüş göstermiştir.
Atopik egzemaNüfusun yaklaşık %9'u astım tanısı almıştır. 1960 ile 1990 yılları arasında çocuklarda astım prevalansı %3'ten %10'a yükselmiştir.[127]5.8 milyon (yaklaşık %1 şiddetli).
AnafilaksiBöcek zehirlenmesine bağlı olarak her yıl en az 40 ölüm meydana gelmektedir. Penisilin anafilaksisi nedeniyle yıllık ortalama 400 ölüm rapor edilmiştir. Lateks alerjisi nedeniyle her yıl yaklaşık 220 anafilaksi vakası ve 3 ölüm gerçekleşmektedir.[128] Gıda alerjisine bağlı anafilaksi sonucu her yıl tahmini 150 kişi yaşamını yitirmektedir.[129]1999 ile 2006 yılları arasında, yaşları beş aydan 85 yıla kadar değişen bireylerde 48 ölüm vakası rapor edilmiştir.
Böcek sokmasıYetişkinlerin yaklaşık %15'i hafif ve lokalize alerjik reaksiyonlar yaşamaktadır. Sistemik reaksiyonlar ise yetişkinlerin %3'ünde ve çocukların %1'inden azında görülmektedir.[130]Bilinmiyor
İlaç alerjisiPenisiline bağlı anafilaktik reaksiyonlar, yılda 400 ölümle sonuçlanmaktadır.Bilinmiyor
Gıda alerjisiÇocukların %7,6'sı ve yetişkinlerin %10,8'i.[131] Yer fıstığı ve/veya kuruyemiş (örneğin, ceviz) alerjisi, yaklaşık üç milyon Amerikalıyı, yani nüfusun %1,1'ini etkilemektedir.[129]Bebeklerin %5-7'si ve yetişkinlerin %1-2'si bu alerjiden etkilenmektedir. 2001 ile 2005 yılları arasında yer fıstığı alerjisi vakalarında %117,3 oranında bir artış gözlemlenmiş olup, İngiltere'de tahmini 25.700 kişinin bu durumdan etkilendiği rapor edilmiştir.
Çoklu alerjiler (Astım, egzema ve alerjik rinit birlikte)BilinmiyorYaklaşık 2,3 milyon kişi (%3,7) bu durumdan etkilenmiştir ve yaygınlık 2001 ile 2005 yılları arasında %48,9 oranında artış göstermiştir.[132]

Değişen sıklık

Genetik etmenler atopik hastalıklara yatkınlığı belirlese de, popülasyondaki genetik değişikliklerle açıklanamayacak kadar kısa bir sürede atopi sıklığında artışlar meydana gelmiştir, bu da çevresel veya yaşam tarzı değişikliklerine işaret etmektedir.[120] Bu artış oranını açıklamak için birkaç hipotez öne sürülmüştür. Pereniyal (sürekli) alerjenlere maruz kalma artışı, konut değişiklikleri ve iç mekanlarda geçirilen zamanın artmasıyla ilişkili olabilir ve yaygın bir bağışıklık kontrol mekanizmasının azalması, temizlik veya hijyen değişikliklerinden kaynaklanabilir ve diyet değişiklikleri, obezite ve fiziksel aktivitedeki azalma ile şiddetlenebilir.[119] Hijyen hipotezine göre,[133] yüksek yaşam standartları ve hijyenik koşullar, çocukların daha az enfeksiyona maruz kalmasına neden olur. Erken dönemde bakteriyel ve viral enfeksiyonların azalmasının, olgunlaşmakta olan bağışıklık sistemini TH1 tipi tepkilerden uzaklaştırarak, kontrolsüz TH2 tepkilerinin artmasına ve alerji sıklığının yükselmesine yol açtığı düşünülmektedir.[78][134]

Ancak, enfeksiyon oranlarındaki ve türlerindeki değişiklikler tek başına gözlemlenen alerjik hastalık artışını açıklayamamış ve son kanıtlar, gastrointestinal mikrobiyal ortamın önemine dikkat çekmiştir. Kanıtlar, hepatit A, toxoplasma gondii ve helicobacter pylori gibi gıda ve fekal-oral patojenlere maruz kalmanın (ki bunlar gelişmekte olan ülkelerde daha yaygındır), atopi riskini %60'tan fazla azaltabildiğini göstermiştir.[135] Ayrıca, parazitik enfeksiyonların artışının astım yaygınlığında azalma ile ilişkili olduğu tespit edilmiştir.[136] Bu enfeksiyonların etkilerini, TH1/TH2 düzenlemesini kritik bir şekilde değiştirerek gösterdiği düşünülmektedir.[137] Yeni hijyen hipotezlerinin önemli unsurları arasında endotoksinlere maruz kalma, evcil hayvanlarla temas ve çiftlikte büyüme gibi faktörler de yer almaktadır.[137]

Tarihçe

Alerjik hastalıklara atfedilebilecek bazı belirtiler antik kaynaklarda belirtilmiştir.[138] Özellikle Roma Julio-Claudian hanedanı üyelerinden üçü (Augustus, Claudius ve Britannicus) atopiye ailevi yatkınlık göstermiş olabilir.[138][139] "Alerji" kavramı ilk olarak 1906 yılında Viyanalı pediatrist Clemens von Pirquet tarafından ortaya atılmıştır. Pirquet, at serumu veya çiçek aşısı enjeksiyonu yapılan hastaların, ikinci enjeksiyonlara karşı daha hızlı ve şiddetli reaksiyonlar gösterdiklerini fark etmiştir.[140] Pirquet, bu olguyu Eski Yunanca kelimeler olan ἄλλος allos ("diğer") ve ἔργον ergon ("iş") sözcüklerinden türeyen "alerji" terimi ile adlandırmıştır.[141]

Tüm aşırı duyarlılık türleri önceden alerji olarak sınıflandırılır ve tümünün bağışıklık sisteminin uygunsuz bir şekilde aktivasyonundan kaynaklandığı düşünülürdü. Daha sonra, farklı hastalık mekanizmalarının işin içinde olduğu ve bunların ortak noktasının bozulmuş bağışıklık sistemi aktivasyonu olduğu anlaşıldı. 1963 yılında, Philip Gell ve Robin Coombs tarafından, Tip I'den Tip IV'e kadar dört tür hipersensitivite reaksiyonu tanımlayan yeni bir sınıflandırma şeması geliştirildi.[142] Bu yeni sınıflandırma ile "alerji" terimi, bazen "gerçek alerji" olarak da belirtilen, IgE antikorlarının rol oynadığı, hızla gelişen reaksiyonlar ile karakterize edilen Tip I hipersensitivitelere (diğer adıyla ani aşırı duyarlılık) sınırlanmıştır.[143]

Alerjinin mekanizmalarının anlaşılmasında önemli bir dönüm noktası, immünoglobulin E (IgE) olarak adlandırılan antikor sınıfının keşfi olmuştur. IgE, 1966-67 yılları arasında iki bağımsız araştırma grubu tarafından eşzamanlı olarak keşfedilmiştir:[144] Bunlardan biri ABD'de Denver'daki Çocuk Astım Araştırma Enstitüsü ve Hastanesi'nde Ishizaka'nın ekibi,[145] diğeri ise İsveç'in Uppsala kentinde Gunnar Johansson ve Hans Bennich tarafından yürütülen çalışmadır.[146] Bu iki grubun ortak makalesi Nisan 1969'da yayımlanmıştır.[147]

Tanı

Radyometrik testler arasında, kanda IgE antikor seviyelerini ölçmek için radyoaktif izotoplarla işaretlenmiş IgE-bağlayıcı (anti-IgE) antikorları kullanan radyoallergosorbent testi (RAST testi) yöntemi bulunmaktadır.[148]

RAST metodolojisi, 1974 yılında İsveç'in Uppsala kentinde Pharmacia Diagnostics AB tarafından icat edilip piyasaya sürülmüştür ve RAST aslında bir marka adıdır. 1989 yılında, Pharmacia Diagnostics AB, daha yeni bir floresan işaretli teknoloji kullanan ImmunoCAP Spesifik IgE kan testi adlı daha üstün bir test ile RAST'ı değiştirmiştir.[149]

Amerikan Alerji, Astım ve İmmünoloji Koleji (ACAAI) ve Amerikan Alerji, Astım ve İmmünoloji Akademisi (AAAAI), 2008 yılında "Alerji Tanı Testlerinin İncelikleri ve Tuzakları" başlıklı Ortak Görev Gücü Raporunu yayımlamış ve RAST teriminin artık geçersiz olduğunu açıkça belirtmiştir:

RAST terimi, tüm çeşit (in vitro alerji) testleri için halk arasında yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu talihsiz bir durumdur, çünkü iyi performans gösteren testler olduğu gibi, o kadar iyi performans göstermeyen testler de bulunmaktadır, ancak hepsi RAST olarak adlandırıldığından, hangisinin hangisi olduğunu ayırt etmek zorlaşmaktadır. Bu nedenlerden dolayı, bu testlerin genel tanımlayıcısı olarak RAST kullanımının terk edilmesi önerilmektedir.[14]

Güncellenmiş versiyon olan ImmunoCAP Spesifik IgE kan testi, 0.1 kU/L tespit limitine kadar nicel olarak raporlamak için Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) onayı alan tek IgE testidir.[149]

Tıbbi uzmanlık

Alerji uzmanı/İmmünolog
İsimleriHekim
Meslek türüUzman
Etkin sektörlerTıp
Gerekli eğitimler
  • Tıp Doktoru (M.D.)
  • Osteopatik Tıp Doktoru (D.O.)
  • Tıp Lisansı ve Cerrahi Lisansı (M.B.B.S.)
  • Tıp Lisansı ve Cerrahi Lisansı (MBChB)
Çalışma alanlarıHastaneler, Klinikler

Alerji uzmanı, alerjiler, astım ve diğer alerjik hastalıkların yönetimi ve tedavisi konusunda özel eğitim almış bir hekimdir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, Amerikan Alerji ve İmmünoloji Kurulu (ABAI) tarafından sertifikalandırılmış hekimler, akredite bir eğitim programı ve değerlendirme sürecini başarıyla tamamlamış, bilgi, beceri ve hasta bakımındaki deneyimlerini göstermek için gözetmen eşliğinde bir sınavı geçmiştir.[150] Alerji uzmanı/immünolog olmak, en az dokuz yıllık bir eğitim sürecini gerektirir. Tıp fakültesini tamamlayıp tıp diploması aldıktan sonra, bir hekim, iç hastalıkları (dahiliye uzmanı olmak için) veya pediatri (çocuk doktoru olmak için) alanında üç yıllık bir eğitim alır. Bu uzmanlık alanlarından birinde eğitimlerini tamamladıktan sonra, hekimler ABD için Amerikan Pediatri Kurulu (ABP), Amerikan Osteopatik Pediatri Kurulu (AOBP), Amerikan İç Hastalıkları Kurulu (ABIM) veya Amerikan Osteopatik İç Hastalıkları Kurulu (AOBIM) sınavını geçmek zorundadır. Alerji-immünoloji alt uzmanlığına odaklanmak isteyen dahiliye uzmanları veya pediatristler, bir alerji/immünoloji eğitim programında en az iki yıl süren ek bir eğitim, yani uzmanlık eğitimi (fellowship) alırlar. ABAI sertifikalı alerji uzmanları/immünologlar, uzmanlık eğitimlerinden sonra ABAI'nin sertifikasyon sınavını başarıyla geçmiştir.[151]

Birleşik Krallık'ta, alerji genel tıp veya pediatrinin bir yan dalıdır. Royal College of Physicians (MRCP) veya Royal College of Paediatrics and Child Health (MRCPCH) gibi yüksek lisans sınavlarını geçtikten sonra, bir doktor uzmanlık eğitimi alarak birkaç yıl çalışır ve ardından Genel Tıp Konseyi (General Medical Council) uzmanlık kaydına hak kazanır. Alerji hizmetleri ayrıca immünologlar tarafından da sunulabilir. 2003 yılında Royal College of Physicians tarafından yayımlanan bir rapor, Birleşik Krallık'taki yetersiz alerji hizmetlerinin iyileştirilmesi gerektiğini ortaya koymuştur.[152] 2006 yılında Lordlar Kamarası bir alt komite kurmuş ve 2007 yılında alerji hizmetlerinin, Lordlar'ın "alerji salgını" ve bunun sosyal maliyeti olarak nitelendirdiği durumu ele almak için yetersiz olduğunu tespit etmiş, bu konuda çeşitli önerilerde bulunmuştur.[153]

Araştırma

Düşük alerjen içeren gıdalar geliştirilmekte olup, deri prik testi tahminlerinde iyileştirmeler sağlanmaktadır; atopik yama testi, yaban arısı sokması sonuçlarının tahmini, hızlı çözünen epinefrin tableti ve eozinofilik hastalıklar için anti-IL-5 gibi konular değerlendirilmektedir.[154]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b "Types of Allergic Diseases". NIAID. 29 Mayıs 2015. 17 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2015. 
  2. ^ a b c d Kay AB (2000). "Overview of 'allergy and allergic diseases: with a view to the future'". British Medical Bulletin. 56 (4). ss. 843-64. doi:10.1258/0007142001903481 Özgürce erişilebilir. PMID 11359624. 
  3. ^ a b c d e National Institute of Allergy and Infectious Diseases (July 2012). "Food Allergy An Overview" (PDF). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  4. ^ a b Bahna SL (December 2002). "Cow's milk allergy versus cow milk intolerance". Annals of Allergy, Asthma & Immunology. 89 (6 Suppl 1). ss. 56-60. doi:10.1016/S1081-1206(10)62124-2. PMID 12487206. 
  5. ^ a b c d Sicherer SH, Sampson HA (February 2014). "Food allergy: Epidemiology, pathogenesis, diagnosis, and treatment". The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 133 (2). ss. 291-307; quiz 308. doi:10.1016/j.jaci.2013.11.020. PMID 24388012. 
  6. ^ a b c d e f g h i j "Allergen Immunotherapy". 22 Nisan 2015. 17 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2015. 
  7. ^ a b c Simons FE (October 2009). "Anaphylaxis: Recent advances in assessment and treatment" (PDF). The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 124 (4). ss. 625-36; quiz 637-38. doi:10.1016/j.jaci.2009.08.025. PMID 19815109. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  8. ^ Finn DF, Walsh JJ (September 2013). "Twenty-first century mast cell stabilizers". British Journal of Pharmacology. 170 (1). ss. 23-37. doi:10.1111/bph.12138. PMC 3764846 $2. PMID 23441583. 
  9. ^ May JR, Dolen WK (December 2017). "Management of Allergic Rhinitis: A Review for the Community Pharmacist". Clinical Therapeutics. 39 (12). ss. 2410-2419. doi:10.1016/j.clinthera.2017.10.006 Özgürce erişilebilir. PMID 29079387. 
  10. ^ a b "Allergic Diseases". NIAID. 21 Mayıs 2015. 18 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2015. 
  11. ^ a b c McConnell TH (2007). The Nature of Disease: Pathology for the Health Professions. Baltimore, MD: Lippincott Williams & Wilkins. s. 159. ISBN 978-0-7817-5317-3. 
  12. ^ "Environmental Allergies: Symptoms". NIAID. 22 Nisan 2015. 18 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2015. 
  13. ^ "How Does an Allergic Response Work?". NIAID. 21 Nisan 2015. 18 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2015. 
  14. ^ a b Cox L, Williams B, Sicherer S, Oppenheimer J, Sher L, Hamilton R, Golden D (December 2008). "Pearls and pitfalls of allergy diagnostic testing: report from the American College of Allergy, Asthma and Immunology/American Academy of Allergy, Asthma and Immunology Specific IgE Test Task Force". Annals of Allergy, Asthma & Immunology. 101 (6). ss. 580-92. doi:10.1016/S1081-1206(10)60220-7. PMID 19119701. 
  15. ^ Wheatley LM, Togias A (January 2015). "Clinical practice. Allergic rhinitis". The New England Journal of Medicine. 372 (5). ss. 456-63. doi:10.1056/NEJMcp1412282. PMC 4324099 $2. PMID 25629743. 
  16. ^ Thomsen SF (2014). "Atopic dermatitis: natural history, diagnosis, and treatment". ISRN Allergy. Cilt 2014. s. 354250. doi:10.1155/2014/354250 Özgürce erişilebilir. PMC 4004110 $2. PMID 25006501. 
  17. ^ "Global Strategy for Asthma Management and Prevention: Updated 2015" (PDF). Global Initiative for Asthma. 2015. s. 2. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  18. ^ "Global Strategy for Asthma Management and Prevention" (PDF). Global Initiative for Asthma. 2011. ss. 2-5. 20 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  19. ^ Leslie C. Grammer (2012). Patterson's Allergic Diseases. 7. Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 978-1-4511-4863-3. 14 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2024. 
  20. ^ Anandan C, Nurmatov U, van Schayck OC, Sheikh A (February 2010). "Is the prevalence of asthma declining? Systematic review of epidemiological studies". Allergy. 65 (2). ss. 152-67. doi:10.1111/j.1398-9995.2009.02244.x Özgürce erişilebilir. PMID 19912154. 
  21. ^ Pongdee T. "Increasing Rates of Allergies and Asthma". American Academy of Allergy, Asthma & Immunology. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2024. 
  22. ^ Bope, Edward T.; Rakel, Robert E. (2005). Conn's Current Therapy. Philadelphia: W.B. Saunders Company. s. 880. ISBN 978-0-7216-3864-5. 
  23. ^ Holgate ST (March 1998). "Asthma and allergy--disorders of civilization?". QJM. 91 (3). ss. 171-84. doi:10.1093/qjmed/91.3.171 Özgürce erişilebilir. PMID 9604069. 
  24. ^ Rusznak C, Davies RJ (February 1998). "ABC of allergies. Diagnosing allergy". BMJ. 316 (7132). ss. 686-89. doi:10.1136/bmj.316.7132.686. PMC 1112683 $2. PMID 9522798. 
  25. ^ Golden DB (May 2007). "Insect sting anaphylaxis". Immunology and Allergy Clinics of North America. 27 (2). ss. 261-72, vii. doi:10.1016/j.iac.2007.03.008. PMC 1961691 $2. PMID 17493502. 
  26. ^ Schafer JA, Mateo N, Parlier GL, Rotschafer JC (April 2007). "Penicillin allergy skin testing: what do we do now?". Pharmacotherapy. 27 (4). ss. 542-5. doi:10.1592/phco.27.4.542. PMID 17381381. 
  27. ^ a b c Tang AW (October 2003). "A practical guide to anaphylaxis". American Family Physician. 68 (7). ss. 1325-32. PMID 14567487. 
  28. ^ Brehler R, Kütting B (April 2001). "Natural rubber latex allergy: a problem of interdisciplinary concern in medicine". Archives of Internal Medicine. 161 (8). ss. 1057-64. doi:10.1001/archinte.161.8.1057 Özgürce erişilebilir. PMID 11322839. 
  29. ^ Muller BA (March 2004). "Urticaria and angioedema: a practical approach". American Family Physician. 69 (5). ss. 1123-28. PMID 15023012. 
  30. ^ Ludman SW, Boyle RJ (2015). "Stinging insect allergy: current perspectives on venom immunotherapy". Journal of Asthma and Allergy. Cilt 8. ss. 75-86. doi:10.2147/JAA.S62288 Özgürce erişilebilir. PMC 4517515 $2. PMID 26229493. 
  31. ^ Slavin RG, Reisman RE, (Ed.) (1999). Expert guide to allergy and immunology. Philadelphia: American College of Physicians. s. 222. ISBN 978-0-943126-73-9. 14 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2024. 
  32. ^ Grammatikos AP (2008). "The genetic and environmental basis of atopic diseases". Annals of Medicine. 40 (7). ss. 482-95. doi:10.1080/07853890802082096 Özgürce erişilebilir. PMID 18608118. 
  33. ^ a b c d Janeway C, Travers P, Walport M, Shlomchik M (2001). Immunobiology. Fifth. New York and London: Garland Science. ss. e-book. ISBN 978-0-8153-4101-7. 28 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  34. ^ Alderman L (4 Mart 2011). "Who Should Worry About Dust Mites (and Who Shouldn't)". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 14 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020. 
  35. ^ "Dust Mite Allergy" (PDF). NHS. 26 Nisan 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021. 
  36. ^ Ogg B. "Managing House Dust Mites" (PDF). Extension, Institute of Agriculture and Natural Resources, University of Nebraska–Lincoln. 31 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2019. 
  37. ^ a b "Asthma and Allergy Foundation of America". 6 October 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2012. 
  38. ^ a b Maleki SJ, Burks AW, Helm RM (2006). Food Allergy. Blackwell Publishing. ss. 39-41. ISBN 978-1-55581-375-8. 
  39. ^ Järvinen KM, Beyer K, Vila L, Bardina L, Mishoe M, Sampson HA (July 2007). "Specificity of IgE antibodies to sequential epitopes of hen's egg ovomucoid as a marker for persistence of egg allergy". Allergy. 62 (7). ss. 758-65. doi:10.1111/j.1398-9995.2007.01332.x. PMID 17573723. 
  40. ^ a b c Sicherer 63
  41. ^ Maleki, Burks & Helm 2006, ss. 41
  42. ^ "World Allergy Organization". 14 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2015. 
  43. ^ Sicherer 64
  44. ^ Cleveland Clinic medical professional (3 Mart 2023). "Lactose Intolerance". Cleveland Clinic. 29 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024. 
  45. ^ Herman EM (May 2003). "Genetically modified soybeans and food allergies". Journal of Experimental Botany. 54 (386). ss. 1317-19. doi:10.1093/jxb/erg164 Özgürce erişilebilir. PMID 12709477. 
  46. ^ Panda R, Ariyarathna H, Amnuaycheewa P, Tetteh A, Pramod SN, Taylor SL, Ballmer-Weber BK, Goodman RE (February 2013). "Challenges in testing genetically modified crops for potential increases in endogenous allergen expression for safety". Allergy. 68 (2). ss. 142-51. doi:10.1111/all.12076 Özgürce erişilebilir. PMID 23205714. 25 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2024. 
  47. ^ a b c d Sussman GL, Beezhold DH (January 1995). "Allergy to latex rubber". Annals of Internal Medicine. 122 (1). ss. 43-46. doi:10.7326/0003-4819-122-1-199501010-00007. PMID 7985895. 
  48. ^ Fernández de Corres L, Moneo I, Muñoz D, Bernaola G, Fernández E, Audicana M, Urrutia I (January 1993). "Sensitization from chestnuts and bananas in patients with urticaria and anaphylaxis from contact with latex". Annals of Allergy. 70 (1). ss. 35-39. PMID 7678724. 
  49. ^ a b Gonzalez-Estrada A, Radojicic C (May 2015). "Penicillin allergy: A practical guide for clinicians". Cleveland Clinic Journal of Medicine. 82 (5). ss. 295-300. doi:10.3949/ccjm.82a.14111 Özgürce erişilebilir. PMID 25973877. 
  50. ^ Fukutomi, Yuma; Kawakami, Yuji (2021). "Respiratory sensitization to insect allergens: Species, components and clinical symptoms". Allergology International. 70 (3). Elsevier BV. ss. 303-312. doi:10.1016/j.alit.2021.04.001 Özgürce erişilebilir. ISSN 1323-8930. 
  51. ^ Hogan CM (2008). Stromberg N (Ed.). "Western poison-oak: Toxicodendron diversilobum". GlobalTwitcher. 21 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2010. 
  52. ^ Keeler HL (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. New York: Charles Scribner's Sons. ss. 94-96. 
  53. ^ Frankel E (1991). Poison Ivy, Poison Oak, Poison Sumac and Their Relatives; Pistachios, Mangoes and Cashews. Pacific Grove, CA: The Boxwood Press. ISBN 978-0-940168-18-3. 
  54. ^ Şablon:DermAtlas
  55. ^ Armstrong W.P.; Epstein W.L. (1995). "Poison oak: more than just scratching the surface". Herbalgram. Cilt 34. ss. 36-42.  cited in "Poison Oak". 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  56. ^ Galli SJ (February 2000). "Allergy". Current Biology. 10 (3). ss. R93-5. doi:10.1016/S0960-9822(00)00322-5 Özgürce erişilebilir. PMID 10679332. 
  57. ^ a b c De Swert LF (February 1999). "Risk factors for allergy". European Journal of Pediatrics. 158 (2). ss. 89-94. doi:10.1007/s004310051024. PMID 10048601. 
  58. ^ a b Croner S (November 1992). "Prediction and detection of allergy development: influence of genetic and environmental factors". The Journal of Pediatrics. 121 (5 Pt 2). ss. S58-63. doi:10.1016/S0022-3476(05)81408-8. PMID 1447635. 
  59. ^ Jarvis D, Burney P (1997). "Epidemiology of atopy and atopic disease". Kay AB (Ed.). Allergy and allergic diseases. 2. Londra: Blackwell Science. ss. 1208-24. 
  60. ^ Barnes KC, Grant AV, Hansel NN, Gao P, Dunston GM (January 2007). "African Americans with asthma: genetic insights". Proceedings of the American Thoracic Society. 4 (1). ss. 58-68. doi:10.1513/pats.200607-146JG. PMC 2647616 $2. PMID 17202293. 22 July 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  61. ^ Folkerts G, Walzl G, Openshaw PJ (March 2000). "Do common childhood infections 'teach' the immune system not to be allergic?". Immunology Today. 21 (3). ss. 118-20. doi:10.1016/S0167-5699(00)01582-6. PMID 10777250. 
  62. ^ "The Hygiene Hypothesis". Edward Willett. 30 Ocak 2013. 30 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2013. 
  63. ^ Perkin, Michael R; Strachan, David P (24 Kasım 2022). "The hygiene hypothesis for allergy – conception and evolution". Frontiers in Allergy. Cilt 3. Frontiers Media SA. doi:10.3389/falgy.2022.1051368 Özgürce erişilebilir. ISSN 2673-6101. PMC 9731379 $2. PMID 36506644. 
  64. ^ Bonis, Peter A. L. (2009). "Putting the Puzzle Together: Epidemiological and Clinical Clues in the Etiology of Eosinophilic Esophagitis". Immunology and Allergy Clinics of North America. 29 (1). Elsevier BV. ss. 41-52. doi:10.1016/j.iac.2008.09.005. ISSN 0889-8561. 
  65. ^ Stiemsma, Leah; Reynolds, Lisa; Turvey, Stuart; Finlay, Brett (2015). "The hygiene hypothesis: current perspectives and future therapies". ImmunoTargets and Therapy. Informa UK Limited. s. 143. doi:10.2147/itt.s61528 Özgürce erişilebilir. ISSN 2253-1556. 
  66. ^ Gibson PG, Henry RL, Shah S, Powell H, Wang H (September 2003). "Migration to a western country increases asthma symptoms but not eosinophilic airway inflammation". Pediatric Pulmonology. 36 (3). ss. 209-15. doi:10.1002/ppul.10323. PMID 12910582. . Retrieved 6 July 2008.
  67. ^ Addo-Yobo EO, Woodcock A, Allotey A, Baffoe-Bonnie B, Strachan D, Custovic A (February 2007). "Exercise-induced bronchospasm and atopy in Ghana: two surveys ten years apart". PLOS Medicine. 4 (2). ss. e70. doi:10.1371/journal.pmed.0040070 Özgürce erişilebilir. PMC 1808098 $2. PMID 17326711. 
  68. ^ Marra F, Lynd L, Coombes M, Richardson K, Legal M, Fitzgerald JM, Marra CA (March 2006). "Does antibiotic exposure during infancy lead to development of asthma?: a systematic review and metaanalysis". Chest. 129 (3). ss. 610-18. doi:10.1378/chest.129.3.610. PMID 16537858. 
  69. ^ Thavagnanam S, Fleming J, Bromley A, Shields MD, Cardwell CR (April 2008). "A meta-analysis of the association between Caesarean section and childhood asthma". Clinical and Experimental Allergy. 38 (4). ss. 629-33. doi:10.1111/j.1365-2222.2007.02780.x. PMID 18352976. 
  70. ^ Zock JP, Plana E, Jarvis D, Antó JM, Kromhout H, Kennedy SM, Künzli N, Villani S, Olivieri M, Torén K, Radon K, Sunyer J, Dahlman-Hoglund A, Norbäck D, Kogevinas M (October 2007). "The use of household cleaning sprays and adult asthma: an international longitudinal study". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine. 176 (8). ss. 735-41. doi:10.1164/rccm.200612-1793OC. PMC 2020829 $2. PMID 17585104. 
  71. ^ Dave ND, Xiang L, Rehm KE, Marshall GD (February 2011). "Stress and allergic diseases". Immunology and Allergy Clinics of North America. 31 (1). ss. 55-68. doi:10.1016/j.iac.2010.09.009. PMC 3264048 $2. PMID 21094923. 
  72. ^ a b Cooper PJ (2004). "Intestinal worms and human allergy". Parasite Immunology. 26 (11–12). ss. 455-67. doi:10.1111/j.0141-9838.2004.00728.x. PMID 15771681. 
  73. ^ Ogren TL (29 Nisan 2015). "Botanical Sexism Cultivates Home-Grown Allergies". Scientific American. 22 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  74. ^ Braun-Fahrländer C, Riedler J, Herz U, Eder W, Waser M, Grize L, Maisch S, Carr D, Gerlach F, Bufe A, Lauener RP, Schierl R, Renz H, Nowak D, von Mutius E (September 2002). "Environmental exposure to endotoxin and its relation to asthma in school-age children". The New England Journal of Medicine. 347 (12). ss. 869-77. doi:10.1056/NEJMoa020057 Özgürce erişilebilir. PMID 12239255. 
  75. ^ Garn H, Renz H (2007). "Epidemiological and immunological evidence for the hygiene hypothesis". Immunobiology. 212 (6). ss. 441-52. doi:10.1016/j.imbio.2007.03.006. PMID 17544829. 
  76. ^ Macpherson CN, Gottstein B, Geerts S (April 2000). "Parasitic food-borne and water-borne zoonoses". Revue Scientifique et Technique. 19 (1). ss. 240-58. doi:10.20506/rst.19.1.1218 Özgürce erişilebilir. PMID 11189719. 
  77. ^ Carvalho EM, Bastos LS, Araújo MI (October 2006). "Worms and allergy". Parasite Immunology. 28 (10). ss. 525-34. doi:10.1111/j.1365-3024.2006.00894.x. PMID 16965288. 
  78. ^ a b Yazdanbakhsh M, Kremsner PG, van Ree R (April 2002). "Allergy, parasites, and the hygiene hypothesis". Science. 296 (5567). ss. 490-94. Bibcode:2002Sci...296..490Y. CiteSeerX 10.1.1.570.9502 $2. doi:10.1126/science.296.5567.490. PMID 11964470. 
  79. ^ Emanuelsson C, Spangfort MD (May 2007). "Allergens as eukaryotic proteins lacking bacterial homologues". Molecular Immunology. 44 (12). ss. 3256-60. doi:10.1016/j.molimm.2007.01.019. PMID 17382394. 
  80. ^ a b Falcone FH, Pritchard DI (April 2005). "Parasite role reversal: worms on trial". Trends in Parasitology. 21 (4). ss. 157-60. doi:10.1016/j.pt.2005.02.002. PMID 15780835. 
  81. ^ Grimbaldeston MA, Metz M, Yu M, Tsai M, Galli SJ (December 2006). "Effector and potential immunoregulatory roles of mast cells in IgE-associated acquired immune responses". Current Opinion in Immunology. 18 (6). ss. 751-60. doi:10.1016/j.coi.2006.09.011. PMID 17011762. 
  82. ^ Holt PG, Sly PD (October 2007). "Th2 cytokines in the asthma late-phase response". Lancet. 370 (9596). ss. 1396-98. doi:10.1016/S0140-6736(07)61587-6. PMID 17950849. 
  83. ^ Martín A, Gallino N, Gagliardi J, Ortiz S, Lascano AR, Diller A, Daraio MC, Kahn A, Mariani AL, Serra HM (August 2002). "Early inflammatory markers in elicitation of allergic contact dermatitis". BMC Dermatology. Cilt 2. s. 9. doi:10.1186/1471-5945-2-9 Özgürce erişilebilir. PMC 122084 $2. PMID 12167174. 
  84. ^ Hou, Wanzhu; Xu, Guangpi; Wang, Hanjie (2011). "Basic immunology and immune system disorders". Treating Autoimmune Disease with Chinese Medicine. Elsevier. s. 1–12. doi:10.1016/b978-0-443-06974-1.00001-4. ISBN 978-0-443-06974-1. 
  85. ^ Portnoy JM; ve diğerleri. (2006). "Evidence-based Allergy Diagnostic Tests". Current Allergy and Asthma Reports. 6 (6). ss. 455-61. doi:10.1007/s11882-006-0021-8. PMID 17026871. 
  86. ^ a b c NICE Diagnosis and assessment of food allergy in children and young people in primary care and community settings, 2011
  87. ^ a b c Boyce JA, Assa'ad A, Burks AW, Jones SM, Sampson HA, Wood RA, ve diğerleri. (December 2010). "Guidelines for the diagnosis and management of food allergy in the United States: report of the NIAID-sponsored expert panel". The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 126 (6 Suppl). ss. S1-58. doi:10.1016/j.jaci.2010.10.007. PMC 4241964 $2. PMID 21134576. 
  88. ^ Cox L (2011). "Overview of Serological-Specific IgE Antibody Testing in Children". Pediatric Allergy and Immunology. 11 (6). ss. 447-53. doi:10.1007/s11882-011-0226-3. PMID 21947715. 
  89. ^ "CG116 Food allergy in children and young people: costing report". National Institute for Health and Clinical Excellence. 23 Şubat 2011. 17 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  90. ^ "Guidelines for the Diagnosis and Management of Food Allergy in the United States: Summary of the NIAID-Sponsored Expert Panel Report" (PDF). NIH. 2010. 11-7700. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2019. 
  91. ^ Verstege A, Mehl A, Rolinck-Werninghaus C, Staden U, Nocon M, Beyer K, Niggemann B, ve diğerleri. (September 2005). "The predictive value of the skin prick test weal size for the outcome of oral food challenges". Clinical and Experimental Allergy. 35 (9). ss. 1220-26. doi:10.1111/j.1365-2222.2005.2324.x. PMID 16164451. 
  92. ^ "Appropriate use of allergy testing in primary care - Best Tests December 2011". bpac.org.nz. 19 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2024. 
  93. ^ Li JT, Andrist D, Bamlet WR, Wolter TD (November 2000). "Accuracy of patient prediction of allergy skin test results". Annals of Allergy, Asthma & Immunology. 85 (5). ss. 382-84. doi:10.1016/S1081-1206(10)62550-1. PMID 11101180. 
  94. ^ Yunginger JW, Ahlstedt S, Eggleston PA, Homburger HA, Nelson HS, Ownby DR, ve diğerleri. (June 2000). "Quantitative IgE antibody assays in allergic diseases". Journal of Allergy and Clinical Immunology. 105 (6). ss. 1077-84. doi:10.1067/mai.2000.107041 Özgürce erişilebilir. PMID 10856139. 
  95. ^ Sampson HA (May 2001). "Utility of food-specific IgE concentrations in predicting symptomatic food allergy". The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 107 (5). ss. 891-96. doi:10.1067/mai.2001.114708. PMID 11344358. 
  96. ^ Kerkhof M, Dubois AE, Postma DS, Schouten JP, de Monchy JG (September 2003). "Role and interpretation of total serum IgE measurements in the diagnosis of allergic airway disease in adults". Allergy. 58 (9). ss. 905-11. doi:10.1034/j.1398-9995.2003.00230.x. PMID 12911420. 
  97. ^ a b "Blood Testing for Allergies". WebMD. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2016. 
  98. ^ Khan FM, Ueno-Yamanouchi A, Serushago B, Bowen T, Lyon AW, Lu C, Storek J (January 2012). "Basophil activation test compared to skin prick test and fluorescence enzyme immunoassay for aeroallergen-specific Immunoglobulin-E". Allergy, Asthma, and Clinical Immunology. 8 (1). s. 1. doi:10.1186/1710-1492-8-1 Özgürce erişilebilir. PMC 3398323 $2. PMID 22264407. 
  99. ^ Casas ML, Esteban Á, González-Muñoz M, Labrador-Horrillo M, Pascal M, & Teniente-Serra A (2020). VALIDA project: Validation of allergy in vitro diagnostics assays (Tools and recommendations for the assessment of in vitro tests in the diagnosis of allergy). In Advances in Laboratory Medicine (Vol. 1, Issue 4). Walter de Gruyter GmbH. https://doi.org/10.1515/almed-2020-0051
  100. ^ Bulat Lokas S, Plavec D, Rikić Pišković J, Živković J, Nogalo B, & Turkalj M (2017). Allergen-Specific IgE Measurement: Intermethod Comparison of Two Assay Systems in Diagnosing Clinical Allergy. Journal of Clinical Laboratory Analysis, 31(3), e22047. https://doi.org/10.1002/jcla.22047
  101. ^ "Allergy Diagnosis". 11 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. The Online Allergist. Retrieved 25 October 2010.
  102. ^ eMedicine'de Allergic and Environmental Asthma – Includes discussion of differentials
  103. ^ Wheeler PW, Wheeler SF (September 2005). "Vasomotor rhinitis". American Family Physician. 72 (6). ss. 1057-62. PMID 16190503. 21 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  104. ^ a b c Greer FR, Sicherer SH, Burks AW (April 2019). "The Effects of Early Nutritional Interventions on the Development of Atopic Disease in Infants and Children: The Role of Maternal Dietary Restriction, Breastfeeding, Hydrolyzed Formulas, and Timing of Introduction of Allergenic Complementary Foods". Pediatrics. 143 (4). ss. e20190281. doi:10.1542/peds.2019-0281 Özgürce erişilebilir. PMID 30886111. 
  105. ^ a b Garcia-Larsen V, Ierodiakonou D, Jarrold K, Cunha S, Chivinge J, Robinson Z, Geoghegan N, Ruparelia A, Devani P, Trivella M, Leonardi-Bee J, Boyle RJ (February 2018). "Diet during pregnancy and infancy and risk of allergic or autoimmune disease: A systematic review and meta-analysis". PLOS Medicine. 15 (2). ss. e1002507. doi:10.1371/journal.pmed.1002507 Özgürce erişilebilir. PMC 5830033 $2. PMID 29489823. 
  106. ^ Pelucchi C, Chatenoud L, Turati F, Galeone C, Moja L, Bach JF, La Vecchia C (May 2012). "Probiotics supplementation during pregnancy or infancy for the prevention of atopic dermatitis: a meta-analysis". Epidemiology. 23 (3). ss. 402-14. doi:10.1097/EDE.0b013e31824d5da2 Özgürce erişilebilir. PMID 22441545. 
  107. ^ Osborn DA, Sinn JK (March 2013). Osborn D (Ed.). "Prebiotics in infants for prevention of allergy". The Cochrane Database of Systematic Reviews, 3. ss. CD006474. doi:10.1002/14651858.CD006474. PMID 23543544. 
  108. ^ Frieri M (June 2018). "Mast Cell Activation Syndrome". Clinical Reviews in Allergy & Immunology. 54 (3). ss. 353-65. doi:10.1007/s12016-015-8487-6. PMID 25944644. 
  109. ^ a b Abramson MJ, Puy RM, Weiner JM (August 2010). "Injection allergen immunotherapy for asthma". The Cochrane Database of Systematic Reviews, 8. ss. CD001186. doi:10.1002/14651858.CD001186.pub2. PMID 20687065. 
  110. ^ Penagos M, Compalati E, Tarantini F, Baena-Cagnani R, Huerta J, Passalacqua G, Canonica GW (August 2006). "Efficacy of sublingual immunotherapy in the treatment of allergic rhinitis in pediatric patients 3 to 18 years of age: a meta-analysis of randomized, placebo-controlled, double-blind trials". Annals of Allergy, Asthma & Immunology. 97 (2). ss. 141-48. doi:10.1016/S1081-1206(10)60004-X. PMID 16937742. 
  111. ^ Calderon MA, Alves B, Jacobson M, Hurwitz B, Sheikh A, Durham S (January 2007). "Allergen injection immunotherapy for seasonal allergic rhinitis". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 2007 (1). ss. CD001936. doi:10.1002/14651858.CD001936.pub2. PMC 7017974 $2. PMID 17253469. 
  112. ^ a b c d Canonica GW, Bousquet J, Casale T, Lockey RF, Baena-Cagnani CE, Pawankar R, ve diğerleri. (December 2009). "Sub-lingual immunotherapy: World Allergy Organization Position Paper 2009" (PDF). Allergy. 64 (Suppl 91). ss. 1-59. doi:10.1111/j.1398-9995.2009.02309.x. PMID 20041860. 12 Kasım 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  113. ^ Rank MA, Li JT (September 2007). "Allergen immunotherapy". Mayo Clinic Proceedings. 82 (9). ss. 1119-23. doi:10.4065/82.9.1119 Özgürce erişilebilir. PMID 17803880. 
  114. ^ Di Bona D, Plaia A, Leto-Barone MS, La Piana S, Di Lorenzo G (August 2015). "Efficacy of Grass Pollen Allergen Sublingual Immunotherapy Tablets for Seasonal Allergic Rhinoconjunctivitis: A Systematic Review and Meta-analysis". JAMA Internal Medicine. 175 (8). ss. 1301-09. doi:10.1001/jamainternmed.2015.2840 Özgürce erişilebilir. PMID 26120825. 
  115. ^ a b Terr AI (2004). "Unproven and controversial forms of immunotherapy". Clinical Allergy and Immunology. Cilt 18. ss. 703-10. PMID 15042943. 
  116. ^ Altunç U, Pittler MH, Ernst E (January 2007). "Homeopathy for childhood and adolescence ailments: systematic review of randomized clinical trials". Mayo Clinic Proceedings. 82 (1). ss. 69-75. CiteSeerX 10.1.1.456.5352 $2. doi:10.4065/82.1.69. PMID 17285788. 
  117. ^ "12 Natural Ways to Defeat Allergies". 2 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2016. 
  118. ^ "Seasonal Allergies and Complementary Health Approaches: What the Science Says". 11 Nisan 2013. 5 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2016. 
  119. ^ a b Platts-Mills TA, Erwin E, Heymann P, Woodfolk J (2005). "Is the hygiene hypothesis still a viable explanation for the increased prevalence of asthma?". Allergy. 60 (nSuppl 79). ss. 25-31. doi:10.1111/j.1398-9995.2005.00854.x. PMID 15842230. 
  120. ^ a b c Bloomfield SF, Stanwell-Smith R, Crevel RW, Pickup J (April 2006). "Too clean, or not too clean: the hygiene hypothesis and home hygiene". Clinical and Experimental Allergy. 36 (4). ss. 402-25. doi:10.1111/j.1365-2222.2006.02463.x. PMC 1448690 $2. PMID 16630145. 
  121. ^ Isolauri E, Huurre A, Salminen S, Impivaara O (July 2004). "The allergy epidemic extends beyond the past few decades". Clinical and Experimental Allergy. 34 (7). ss. 1007-10. doi:10.1111/j.1365-2222.2004.01999.x. PMID 15248842. 
  122. ^ "Chapter 4: The Extent and Burden of Allergy in the United Kingdom". House of Lords – Science and Technology – Sixth Report. 24 Temmuz 2007. 14 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  123. ^ "AAAAI – rhinitis, sinusitis, hay fever, stuffy nose, watery eyes, sinus infection". 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  124. ^ Based on an estimated population of 303 million in 2007 "U.S. POPClock Projection". U.S. Census Bureau. 16 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  125. ^ Based on an estimated population of 60.6 million "UK population grows to 60.6 million". National Statistics. UK Web Archive. 2 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  126. ^ "AAAAI – asthma, allergy, allergies, prevention of allergies and asthma, treatment for allergies and asthma". 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  127. ^ "AAAAI – skin condition, itchy skin, bumps, red irritated skin, allergic reaction, treating skin condition". 30 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  128. ^ "AAAAI – anaphylaxis, cause of anaphylaxis, prevention, allergist, anaphylaxis statistics". 30 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  129. ^ a b "AAAAI – food allergy, food reactions, anaphylaxis, food allergy prevention". 30 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  130. ^ "AAAAI – stinging insect, allergic reaction to bug bite, treatment for insect bite". 30 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2007. 
  131. ^ "Allergy Facts | AAFA.org". www.aafa.org (İngilizce). 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2022. 
  132. ^ Simpson CR, Newton J, Hippisley-Cox J, Sheikh A (November 2008). "Incidence and prevalence of multiple allergic disorders recorded in a national primary care database". Journal of the Royal Society of Medicine. 101 (11). ss. 558-63. doi:10.1258/jrsm.2008.080196. PMC 2586863 $2. PMID 19029357. 
  133. ^ Strachan DP (November 1989). "Hay fever, hygiene, and household size". BMJ. 299 (6710). ss. 1259-60. doi:10.1136/bmj.299.6710.1259. PMC 1838109 $2. PMID 2513902. 
  134. ^ Renz H, Blümer N, Virna S, Sel S, Garn H (2006). "The immunological basis of the hygiene hypothesis". Allergy and Asthma in Modern Society: A Scientific Approach. Chemical Immunology and Allergy. 91. ss. 30-48. doi:10.1159/000090228. ISBN 978-3-8055-8000-7. PMID 16354947. 
  135. ^ Matricardi PM, Rosmini F, Riondino S, Fortini M, Ferrigno L, Rapicetta M, Bonini S (February 2000). "Exposure to foodborne and orofecal microbes versus airborne viruses in relation to atopy and allergic asthma: epidemiological study". BMJ. 320 (7232). ss. 412-17. doi:10.1136/bmj.320.7232.412. PMC 27285 $2. PMID 10669445. 
  136. ^ Masters S, Barrett-Connor E (1985). "Parasites and asthma--predictive or protective?". Epidemiologic Reviews. Cilt 7. ss. 49-58. doi:10.1093/oxfordjournals.epirev.a036285. PMID 4054238. 
  137. ^ a b Sheikh A, Strachan DP (June 2004). "The hygiene theory: fact or fiction?". Current Opinion in Otolaryngology & Head and Neck Surgery. 12 (3). ss. 232-36. doi:10.1097/01.moo.0000122311.13359.30. PMID 15167035. 
  138. ^ a b Kürşat Epöztürk; Şefik Görkey (2018). "Were Allergic Diseases Prevalent in Antiquity?". Asthma Allergy Immunol. doi:10.21911/aai.406 Özgürce erişilebilir. hdl:11424/219799 Özgürce erişilebilir. 22 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2018. 
  139. ^ Ring J. (August 1985). "1st description of an "atopic family anamnesis" in the Julio-Claudian imperial house: Augustus, Claudius, Britannicus". Hautarzt. 36 (8). ss. 470-71. PMID 3899999. 
  140. ^ Clemens Peter Pirquet von Cesenatico ; ("İsmini Kimden Aldı" websitesi) Whonamedit?
  141. ^ Von Pirquet C (1906). "Allergie". Munch Med Wochenschr. 53 (5). ss. 388-90. PMID 20273584.  Reprinted in Von Pirquet C (1946). "Allergie". Annals of Allergy. 4 (5). ss. 388-90. PMID 20273584. 
  142. ^ Gell PG, Coombs RR (1963). Clinical Aspects of Immunology. Londra: Blackwell. 
  143. ^ Szebeni J (8 Mayıs 2007). The Complement System: Novel Roles in Health and Disease (İngilizce). Springer Science & Business Media. s. 361. ISBN 978-1-4020-8056-2. 
  144. ^ Stanworth DR (February 1993). "The discovery of IgE". Allergy. 48 (2). ss. 67-71. doi:10.1111/j.1398-9995.1993.tb00687.x Özgürce erişilebilir. PMID 8457034. 
  145. ^ Ishizaka K, Ishizaka T, Hornbrook MM (July 1966). "Physico-chemical properties of human reaginic antibody. IV. Presence of a unique immunoglobulin as a carrier of reaginic activity". Journal of Immunology. 97 (1). ss. 75-85. doi:10.4049/jimmunol.97.1.75 Özgürce erişilebilir. PMID 4162440. 
  146. ^ Johansson SG, Bennich H. Immunological studies of an atypical (myeloma) immunoglobulin" Immunology 1967; 13:381–94.
  147. ^ Ishizaka T, Ishizaka K, Johansson SG, Bennich H (April 1969). "Histamine release from human leukocytes by anti-gamma E antibodies". Journal of Immunology. 102 (4). ss. 884-892. doi:10.4049/jimmunol.102.4.884 Özgürce erişilebilir. PMID 4181251. 
  148. ^ Ten RM, Klein JS, Frigas E (August 1995). "Allergy skin testing". Mayo Clinic Proceedings. 70 (8). ss. 783-84. doi:10.4065/70.8.783. PMID 7630219. 
  149. ^ a b Mccarty, C. (2018). Immunology: Essential and Fundamental. EDTECH. s. 228. ISBN 978-1-83947-284-8. 16 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024. 
  150. ^ "ABAI: American Board of Allergy and Immunology". 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2007. 
  151. ^ "AAAAI – What is an Allergist?". 30 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2007. 
  152. ^ Allergy: the unmet need (PDF). Londra: Royal College of Physicians. 2003. ISBN 978-1-86016-183-4. 28 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. (1.03 MB) 
  153. ^ House of Lords – Science and Technology Committee (2007). Allergy – HL 166-I, 6th Report of Session 2006–07 – Volume 1: Report. Londra: TSO (The Stationery Office). ISBN 978-0-10-401149-2. 29 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  154. ^ Sicherer SH, Leung DY (June 2007). "Advances in allergic skin disease, anaphylaxis, and hypersensitivity reactions to foods, drugs, and insects". The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 119 (6). ss. 1462-69. doi:10.1016/j.jaci.2007.02.013. PMID 17412401. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Astım</span> solunum yolları rahatsızlığı

Astım , küçük bronşların ve bronşiollerin, çeşitli uyaranlara aşırı tepki vermesinin sonucu ortaya çıkan, solunum yolu daralmasına sebep olan kronik bir rahatsızlıktır. Buna hava yollarında iltihap da eşlik eder. Çocukların %10'u, erişkinlerin %6'sı astım hastasıdır. Astım atakları esnasında solunum güç ve hırıltılıdır, çoğu zaman öksürük de vardır. Hastaların bir bölümünde astım, ilaçlarla kontrol altına alınmazsa KOAH hastalığına sebep olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Anafilaksi</span> aniden başlayan ve ölüme neden olabilen alerjik reaksiyon

Anafilaksi aniden başlayan ve ölüme neden olabilen ciddi bir alerjik reaksiyondur. Anafilakside genel olarak kızarıklık, kaşıntı, boğaz şişmesi ve kan basıncının düşmesi gibi semptomlar söz konusudur. Yaygın nedenleri böcek ısırmaları, gıdalar ve ilaçlardır.

<span class="mw-page-title-main">Eozinofil polimorflar</span>

Eozinofiller, bazende asidofiller denilen çeşitli beyaz kan hücreleridir ve omurgalılarda çok hücreli parazitler ve belirli enfeksiyonlarla mücadeleden sorumlu bağışıklık sistemi'nin bileşenlerinden biridir. Mast hücreleri ve bazofiller ile birlikte alerji ve astım ile ilişkili mekanizmaları da kontrol ederler. Kana geçmeden önce kemik iliği'nde hematopoez sırasında gelişen granülositlerdir bundan sonra son olarak farklılaşır ve çoğalmazlar. Akyuvarların yaklaşık %2-%3'ünü oluştururlar.

Mast hücresi veya mastosit,(mikroskobik görüntü) bazik boyalarla boyanan, histamin ve heparin açısından zengin granüllere sahip bir hücredir. Bağışıklık sisteminde önemli bir rolü vardır, özellikle alerji ve anafilaksideki yeriyle tanınır.

<span class="mw-page-title-main">Aşırı duyarlılık</span> Tıbbi durum

Aşırı duyarlılık reaksiyonları, bağışıklık sistemi işlevlerinin kendi dokularına zarar verecek (patolojik) düzeylere ulaştığı olgular için yapılan bir tanımlamadır. Bağışıklık sistemi, organizmayı yabancı antijenlerden korumaya yönelik bir dizi işlev için kurgulanmıştır. Örneğin, bir birey daha önce karşılaştığı bir antijenle ikinci kez karşılaştığında, bu antijene karşı gerekenden çok daha güçlü immun yanıtlar meydana verelebilir. Doku zarar­larına neden olan bu yanıtlara aşırı duyarlılık reaksiyonları adı verilir. Aşırıduyarlılık reaksiyonlarının 2 ana grubu vardır:

<span class="mw-page-title-main">Glüten</span> Arpa,Buğday, Çavdar ve Yulaf

Glüten, belirli tahıl tanelerinde doğal olarak bulunan yapısal proteindir. "Glüten" genellikle sadece buğday proteinlerine atıfta bulunsa da, tıp literatüründe çölyak hastalığını tetikleyebildiği kanıtlanmış tahılların tümünde bulunan prolamin ve glutelin proteinlerinin kombinasyonuna atıfta bulunur. Bunlar, herhangi bir buğday türünü, arpa, çavdar ve bazı yulaf çeşitlerinin yanı sıra bu tahılların çapraz melezlerini içerir. Glüten, ekmeklik buğdaydaki toplam proteinin %75-85'ini oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">Bağışıklık sistemi</span> canlılarda hastalıklara karşı koruma sağlayan biyolojik savunma sistemi bütünü

Bağışıklık sistemi, bir canlıdaki hastalıklara karşı koruma yapan, patojenleri ve tümör hücrelerini tanıyıp onları yok eden işleyişlerin toplamıdır. Sistem, canlı vücudunda geniş bir çeşitlilikte, virüslerden parazitik solucanlara, vücuda giren veya vücutla temasta bulunan her yabancı maddeye kadar tarama yapar ve onları, canlının sağlıklı vücut hücrelerinden ve dokularından ayırt eder. Bağışıklık sistemi, çok benzer özellikteki maddeleri bile birbirinden ayırabilir, örneğin; bir amino asidi farklı olan proteinleri bile birbirinden ayırabilecek özelliğe sahiptir. Bu ayrım, patojenlerin konak canlıdaki savunma sistemine rağmen enfeksiyon yapmaları için yeni yollar bulmalarına, bazı uyumlar sağlamalarına neden olacak kadar karmaşıktır. Bu mücadelede hayatta kalmak için patojenleri tanıyan ve onları etkisizleştiren bazı mekanizmalar gelişmiştir. Doğadaki tüm canlılar kendilerinden olmayan doku, hücre ve moleküllere karşı savunma sistemlerine sahiptirler. Hatta bakteriler gibi basit tek hücreli canlılarda da onları viral enfeksiyonlara karşı koruyan enzim sistemleri bulunur. Yüksek canlılardaysa çok daha karmaşık bir bağışıklık sistemi vardır. Omurgalılarda bağışıklık sistemi özel işlevlere sahip çok sayıda farklı hücre ve molekül içermektedir.

Alerjiloji, alerjen sayılabilecek canlıları inceler.

<span class="mw-page-title-main">Suçiçeği</span> insan viral hastalığı

Varisella olarak da bilinen suçiçeği, herpesvirüs ailesinin bir üyesi olan varisella zoster virüsü (VZV) ile ilk enfeksiyonun neden olduğu oldukça bulaşıcı, aşıyla önlenebilir bir hastalıktır. Hastalık, sonunda kabuk bağlayan küçük, kaşıntılı kabarcıklar oluşturan karakteristik bir deri döküntüsü ile sonuçlanır. Genellikle göğüs, sırt ve yüzde başlar. Daha sonra vücudun geri kalanına yayılır. Döküntü ve ateş, yorgunluk ve baş ağrısı gibi diğer semptomlar genellikle beş ila yedi gün sürer. Komplikasyonlar bazen zatürre, beyin iltihabı ve bakteriyel cilt enfeksiyonlarını içerebilir. Hastalık genellikle yetişkinlerde çocuklardan daha ağır seyreder.

Ürtiker, hassasiyet sonucu ortaya çıkan alerjik reaksiyonlar ile deride döküntüler ve kaşıntı ile kendini gösteren duruma tıpta verilen addır. Halk dilinde kurdeşen olarak bilinmektedir. 6 haftadan az süren akut, altı haftadan uzun sürmesi ve haftanın hemen her günü ortaya çıkması durumunda kronik ürtiker olarak sınıflandırılırmaktadır. Kronik ürtikerin cildin daha derin kısmını etkilemesi durumunda anjioödem ortaya çıkar.

İmmünoterapi veya biyolojik terapi, bağışıklık sistemini aktive ederek veya baskılayarak hastalığın tedavi edilmesidir. Bir immün yanıtı ortaya çıkarmak veya güçlendirmek için tasarlanan immünoterapiler aktivasyon immünoterapileri olarak sınıflandırılırken, azaltan veya baskılayan immünoterapiler baskılama immünoterapileri olarak sınıflandırılır. İmmünoterapi, çeşitli kanser türlerini tedavi etme potansiyeli açısından ön araştırma aşamasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Alerjik rinit</span>

Alerjik rinit ya da saman nezlesi, burun solunum yollarında meydana gelen alerjik bir iltihaptır. Polen, toz ve hayvan tüyü gibi nesneler bunlara alerjisi olan kişiler tarafından solunduğu zaman ortaya çıkar. Rinit genel anlamıyla burun mukozası iltihabıdır. Klasik semptomları burun tıkanıklığı, burun kaşıntı, burun akıntısı ve hapşırmadır. Ülkemizdeki sıklığı %11.8 ile 36.4 arasında bildirilmiştir. Batı toplumlarındaki sıklığı %15-25 arasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Surata boşalma</span> başkasının yüzüne boşalmayı içeren cinsel aktivite

Surata boşalma veya surata attırma, bir erkeğin bir veya daha fazla cinsel partnerinin yüzüne meni boşalttığı bir cinsel aktivitedir. Surata boşalma, penetratif olmayan bir seks şeklidir, ancak genellikle vajinal seks, anal seks, oral seks, manuel seks veya mastürbasyon gibi başka bir cinsel uyarılma yönteminden sonra gerçekleştirilir. Ayrıca pornografik filmlerde ve videolarda düzenli olarak, genellikle bir sahneyi kapatmanın bir yolu olarak tasvir edilir.

<span class="mw-page-title-main">CD86</span>

Farklılaşma Kümesi 86 (İngilizce: Cluster of Differentiation 86; CD86 ve B7-2 olarak da bilinir), dendritik hücreler, Langerhans hücreleri, makrofajlar, B hücreleri ve diğer antijen sunan hücreler üzerinde yapısal olarak eksprese edilen bir proteindir. CD80 ile birlikte CD86, T hücresi aktivasyonu ve hayatta kalması için gerekli olan kostimülatör sinyalleri sağlar. Bağlanan liganda bağlı olarak CD86, kendi kendini düzenleme ve hücre-hücre birleşmesi için veya düzenlemenin zayıflaması ve hücre-hücre ayrılması için sinyal verebilir.

<span class="mw-page-title-main">Alfa-Gal Alerjisi</span> Bir tür gıda alerjisi

Alfa-Gal Alerjisi ya da , memeli eti veya süt ürünlerinin tüketilmesi, üretilen veya türevlerini içeren bir besinin vücuda alınması durumunda, oligosakkarit olan Alpha gal’e karşı, Lone star kenesi , Avusturalya kenesi gibi belirli kenelerin ısırığının neden olduğu, immünolojik duyarlılık sonrası gelişen bir gıda alerjisi türüdür. İlk olarak 2002'de rapor edilmiştir. Alerjinin belirtileri arasında dermal kızarıklıklar, kurdeşen, mide bulantısı veya kusma, nefes almada zorluk, kan basıncında düşme, baş dönmesi veya baygınlık ve şiddetli mide ağrısı yer almaktadır.

Otoimmün hastalık, bir vücut kısmına anormal bir bağışıklık tepkisinden kaynaklanan bir durumdur. En az 80 otoimmün hastalık türü tanımlanmış olup, bazı kanıtlar 100'den fazla türün olabileceğini düşündürmektedir. Herhangi bir vücut parçası tutulabilir. Semptomlar çeşitlidir ve genellikle hafif ila şiddetli arasında değişen ve geçici olabilen düşük dereceli ateş ve yorgun hissetmeyi içerir.

Ketotifen, ikinci nesil rekabetçi olmayan bir H1- antihistamin ve mast hücre stabilizatörüdür. En yaygın olarak fumarik asit, ketotifen fumarat ile tuz olarak satılır ve iki formda bulunur. Oftalmik formunda alerjik konjonktivit tedavisinde kullanılır. Ağızdan alındığında astım ataklarının veya anafilaksinin önlenmesinde ve ayrıca çeşitli mast hücre, alerjik tip bozuklukların önlenmesinde kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">İmmünsüpresif ilaç</span> bağışıklık sistemi aktivitesini engelleyen ilaç

İmmünsupresif ajanlar, immünsupresanlar ve antirejeksiyon ilaçları olarak da bilinen immünsupresif ilaçlar, bağışıklık sisteminin aktivitesini engelleyen veya önleyen ilaçlardır.

Bilastin, alerjinin neden olduğu kurdeşen (ürtiker), alerjik rinit ve kaşıntılı iltihaplı gözlerin tedavisinde kullanılan bir antihistaminik ilaçtır. İkinci nesil bir antihistamindir ve histamin H<sub id="mwJw">1</sub> reseptörünü seçici olarak inhibe ederek etki göstererek bu alerjik reaksiyonları önler. Bilastin, setirizin, feksofenadin ve desloratadine benzer bir etkinliğe sahiptir.

İmmünolojide pasif bağışıklık, hazır antikorların aktif humoral bağışıklığının transferidir. Pasif bağışıklık, annenin antikorları plasenta yoluyla fetüse aktarıldığında doğal olarak ortaya çıkabileceği gibi, bir patojen veya toksine özgü yüksek düzeydeki antikorlar immünoglobulin tedavisi veya antiserum tedavisinde olduğu gibi antikor içeren kan ürünleri yoluyla bağışık olmayan kişilere aktarıldığında yapay olarak da oluşturulabilir. Pasif bağışıklama, enfeksiyon riskinin yüksek olduğu ve vücudun kendi bağışıklık yanıtını geliştirmesi için yeterli zamanın olmadığı durumlarda veya devam eden ya da bağışıklık sistemini baskılayan hastalıkların semptomlarını azaltmak için kullanılır. Pasif bağışıklama, insanlar antikor sentezleyemediklerinde ve bağışıklıkları olmayan bir hastalığa maruz kaldıklarında sağlanabilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.