Aleksandr Tamanyan
| cinsiyeti | erkek  |
|---|---|
| vatandaşlığı | Rusya İmparatorluğu, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği |
| ana dilindeki ismi | Ալեքսանդր Թամանյան |
| ön adı | Александр |
| soyadı | Tamanian |
| doğum tarihi | 4 Mart 1878 |
| doğum yeri | Krasnodar |
| ölüm tarihi | 20 Şubat 1936 |
| ölüm yeri | Erivan |
| defin yeri | Grave of Alexander Tamanian |
| çocuğu | Gevorg Tamanyan, Yuri Tamanyan |
| konuştuğu, yazdığı diller | Ermenice, Rusça |
| mesleği | mimar, restorer, Şehir plancısı |
| çalışma alanı | mimarlık |
| öğrenim gördüğü okul | Higher Art School at the Imperial Academy of Arts |
| profesörlüğü | akademisyen |
| iş yeri | Sankt-Peterburg, Erivan, Moskova |
| etnik grubu | Ermeniler |
| önemli eser | Erivan Operası |
| akımı | Russian neoclassical revival |
| üyeliği | İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi, Union of Architects of the USSR |
| ödülleri | Stalin Prize, 2nd degree |
| eserlerin telif hakkı durumu | telif hakkı sona ermiş eser |
Aleksandr Tamanyan (4 Mayıs 1878, Yekaterinodar, Rus İmparatorluğu - 20 Şubat 1936, Erivan, Ermenistan SSC; Ermenice: Ալեքսանդր Թամանյան), Ermeni neoklasik mimar ve kentbilimci.
Biyografi
Tamanyan, 1878'de Yekaterinodar (Krasnodar'ın eski ismi) şehrinde doğdu, babası bir bankacı idi. 1904'te Tamanyan, Sankt-Peterburg'daki Sanat Akademisi'nden mezun oldu. 19. yüzyıl boyunca Avrupa'da ve 20. yüzyılın ortasına kadar Amerika Birleşik Devletleri'nde yaygın olan neoklasik üslupta eserler vermiştir.
İlk eserlerini birkaç sene sonra vermeye başladı, St. Petersburg'daki Tsarskoye Selo'nun Koşubey Konağı'nı tasarladı. Bu konak 1911 ve 1913 yılları arasında prens Şerbatov'a ve 1913'ten 1923'e kadar Moskova'daki demiryolu çalışanlarına aitti. []
1914'te Sanat akademisyeni unvanını kazandı ve 1917'de, 13 yıl önce mezun olduğu Sanat Akademisi'ne yardımcı müdür olarak atandı. 1923'te yeni kurulan Ermenistan SSC'nde yapılan büyük gelişim projelerini düzenlemek için Erivan'a gitti. Oradayken evlendi, daha sonra mimar olan "Jeorji" adlı bir çocuğu oldu. Tamanyan 20 Şubat 1936'da vefat etti.
Erivan ve Ermenistan SSC
1925'ten itibaren Tamanyan, Leninakan (günümüzde Gümrü), Nor Bayazet (günümüzde Gavar) ve 1927'de Eçmiadzin gibi birçok Ermeni şehrin planlarını tasarladı ancak en çok ülkenin başkenti Erivan'da yaptığı işleri ile bilinir. İlk planları 1924'te kabul edildi ve küçük başkent, ağaçlı caddeler ve günümüzde bile şehrin kalbi olan Cumhuriyet Meydanı gibi geniş meydanlarla dolu büyük, çağdaş bir şehre dönüştü.
1926'da açılan Opera Evi başta olmak üzere Erivan'daki qekçok anıtı da tasarlamıştır.
Neoklasik stili ve Sovyet etkilerine karşın Tamanyan, kendisini ülkenin mimarisi ve malzemeleri ile uyabiliyordu. Yapılarının çoğunda, tarihi Ermeni mimarisinden unsurlar ve pembe tüf gibi ülkede bulunan taş türleri kullanılıyordu. Bu yanardağ taşının kullanımı günümüzde bile Erivan'ın "pembe şehir" takma isminin kaynağıdır. Ayrıca Ermenistan'ın mimarî mirasını korumak için çalıştı ve Ermenistan'daki tarihî abidelerin korunması komitesi'ni kurdu.
Günümüzde ise, heykeli Erivan'ın merkezinde bulunmaktadır.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Ermenistan Sovyet Ansiklopedisi. Erivan. 1974.
