Albert Marquet
| Albert Marquet | |
|---|---|
 Oto portre Albert Marquet, 1904 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum adı | Pierre-Albert Marquet |
| Doğum | 27 Mart 1875 Bordeaux, Gironde, Fransa |
| Ölüm | 14 Haziran 1947 (72 yaşında) La Frette-sur-Seine, Val-d'Oise, Fransa |
| Uyruk | Fransız |
| Alanı | resim |
| Sanat eğitimi | Ecole des Arts Decoratifs, École des Beaux-Arts, Gustave Moreau |
| Katıldığı akımlar | Fauvizm |
| İmzası | |
 | |
Albert Marquet (27 Mart 1875 - 14 Haziran 1947), Fauvist hareketiyle ilişkili bir Fransız ressamdı. Başlangıçta Fauve ressamlarından biri ve Henri Matisse'in ömür boyu arkadaşı oldu. Marquet daha sonra daha natüralist bir tarzda, öncelikle manzaralar, aynı zamanda birkaç portre ve 1910 ile 1914 arasında birkaç çıplak kadın resmini çizdi.
Yaşamı ve işi
Marquet 1875'te Bordeaux'da doğdu. 1890'da École des Arts Decoratifs'e katılmak için Paris'e taşındı ve burada Henri Matisse ile tanıştı. Bir süre oda arkadaşıydılar ve birbirlerinin işlerini etkilediler. Marquet, 1892 yılında École des Beaux-Arts 'da Eugène Delacroix Romantik geleneğinin takipçisi olan sembolist sanatçı Gustave Moreau yanında çalışmaya başladı.
Bu yıllarda Marquet, Salon des Indépendants'da resimlerini sergiledi. Çok fazla resim satmasa da Paris'in sanat camiası onun çalışmalarından haberdar oldu. İlk kompozisyonları net ve ressamca Fauvist bir yaklaşımla karakterize edildi; çizim üzerinde ince bir kontrole sahip olduğu ve ışığa yalnızca en güçlü tonları yoğunlaştırarak değil, aynı zamanda renk terimleri açısından daha zayıf olanları da görerek yanıt verdi. Marquet ve Matisse, 1898 yılına kadar Arcueil'de ve Lüksemburg Bahçeleri'nde, daha sonra Fauve stili olarak adlandırılacak olan saf renklerle birlikte resim yapıyorlardı.[1]
Resimleri, 1905'te Salon d'Automne[2]'da resimlerinin Henri Matisse, Maurice de Vlaminck, André Derain, Othon Friesz, Georges Rouault, Raoul Dufy, Henri Manguin, Georges Braque, Louis Valtat, Georges Dufrénoy ve Jean Puy ‘in resimlerinin yanında sergilendi. Matisse'in ömür boyu arkadaşı oldu.[3]
Bu resimlerdeki yoğun renklenmeden korkan eleştirmenler, sanatçılara "Fauves", yani vahşi hayvanlar adını vererek tepki gösterdi. Marquet yıllarca fauves ile resim yapmasına rağmen, diğerlerinden daha az parlak ve şiddetli renkler kullanmış, tamamlayıcıları karıştırarak yapılan daha az yoğun tonları, dolayısıyla her zaman renk olarak ve hiç gri olarak vurgulamamıştır.
Marquet daha sonra daha doğal bir tarzda, öncelikle manzara resimleri yaptı.[3]
1907'nin sonunda Paris'te kaldı ve kendisini Matisse ile birlikte bir dizi şehir manzarasına adadı. İkisi arasındaki temel fark, Matisse güçlü renkler kullanırken, Marquet'in grileşmiş sarıları, grimsi menekşeleri veya mavileri tercih etmesidir. Siyah, genellikle çıplak ağaç gövdeleri veya kaligrafik olarak çizilmiş insanlar gibi çok açık, genellikle sarı veya turuncu caddeler ve kaldırımlar gibi formlar için açık renklere şiddetli bir kontrast olarak kullanılmıştır. Diğer bir fark ise, Marquet'in geleneksel perspektif yaklaşımını kullanmasıdır, ancak renkleri ve kompozisyonları sürekli olarak dikdörtgene atıfta bulunur ve hatlarıyla düzlemini keser.
1907'den ölümüne kadar Marquet, Paris'teki stüdyosunda ve Avrupa kıyılarının birçok yerinde ve Kuzey Afrika 'da çalışmak arasında geçiş yaptı. En çok Cezayir ve Tunus ile ilgilendi. Yolculuklarında denizi ve gemileri, aynı zamanda şehrin ışıklarını ve hareketli yaşamını, özellikle de Cezayir gibi deniz kıyısındaki şehirleri boyadı.
Avrupa şehirleri arasında Marquet özellikle Napoli ve [Venedik] 'ten etkilenerek denizi ve tekneleri su üzerindeki ışığı vurgulayarak boyadı. Empresyonist 'in tekniğine hiç benzemeyen bir teknik benimsedi; suyu, su yüzeyinin düzlemini illüzyonist bir perspektif olmadan tutan, gemilerin farklı bir düzlemde ortaya çıktığı geniş bir basit ton alanı olarak resmetti. Venedik lagünü hakkındaki görüşleri bunu çok ekonomik yapar. Su, resim düzlemine dik bir açıda kalır ve büyük gemiler, gerekli alanı yansıtmak için tam olarak doğru tonda yansımaları ile kolaylıkla yüzer. Rengi 1920'lerin Matisse'ine çok benzer. Canlı renklerin zıtlıkları, denizin dalgalarını, tam olarak gözlemlenen renk tonlarına eşlik eden basit bir çizimle betimleyerek, sakin bir hareket görüntüsü verir. İnsan figürleri çok basitleştirilmiş, Japon Shijo tarzı çalışmalarla ilişkili bir şekilde kaligrafik olarak çizilmiştir. Matisse, "Hokusai ye baktığımda, Marquet'i düşünüyorum - ve tam tersi ... Hokusai'nin taklidini kastetmiyorum, onunla benzerliği kastediyorum" dedi.[4]
Almanya ve İsveç'e yaptığı yolculuklar sırasında, genellikle tercih ettiği konuları boyadı: nehir ve deniz manzaraları, limanlar ve gemiler, ayrıca şehir manzaraları. Kariyeri boyunca sık sık aynı konulara geri döndü, hatta yıllar sonra, ışıktaki ince farklılıkları kaydetti. Birkaç portre yaptı ve 1910 ile 1914 yılları arasında genelevlerde bir dizi çıplak[3] resmi yaptı ve lezbiyen aşıklar üzerine bir çalışmanın resmini hazırladı. Ama en çok manzaralarıyla tanınır.[5][6]
Matisse'den farklı olarak, çalışmalarında belirgin bir değişim dönemi yoktur. Matisse'in en yakın arkadaşlarından biri olarak, birbirlerinin çalışmalarını büyük bir açıklıkla tartıştılar. Marquet'in ölümü, bir safra kesesi krizinden beklenmedik ve aniydi ve sonradan o sırada tedavisi olmayan kanser keşfedildi. 14 Haziran 1947'de La Frette-sur-Seine'de öldü.
Mirası
Marquet'in geleneksel olarak küçük bir ressam olarak kabul edildiğini belirtmesine rağmen, İngiliz ressam John McLean "renk, hafiflik veya karanlık ve doygunluğu, ağırlığı, şaşırtıcı olmaktan başka bir şey değildir" diye düşünenler arasında yer alır.[7]
Marquet özellikle Amerikalı ressamlar Leland Bell ve karısı Louisa Matthiasdottir tarafından saygı gördü. Bell'in çağdaşları Al Kresch ve Gabriel Laderman tarafından da saygı gördü. Bell ve Laderman, çeşitli Amerikan sanat okullarında öğretmen olduklarından, daha genç Amerikan figüratif sanatçıları ve Marquet'e olan takdirleri üzerinde bir etkiye sahip oldular.[8]
Çizimler
- Jean Cocteau, Bertrand Guégan (1892–1943); L'almanach de Cocagne pour l'an 1920–1922, Dédié aux vrais Gourmands Et aux Francs Buveurs[9]
Galeri
Agay manzarası, 1905, Musée National d'Art Moderne
Sömürge Alayı Çavuşu c. 1906–1907, Metropolitan Museum of Art
Vezüv, c. 1909, Pushkin Museum
Işığa karşı çıplak, 1909, Musée des Beaux-Arts de Bordeaux
Divanda Çıplak, 1912, Musée National d'Art Moderne
Marcelle Marquet’ün portresi, 1931, Musée des Beaux-Arts de Bordeaux
Le Pilat, 1935, Musée des Beaux-Arts de Bordeaux
Puslu Cezayir limanı, 1943, Musée des Beaux-Arts de Bordeaux
Kaynakça
- ^ Marquet quoted by J. E. Müller, Le Fauvisme, Paris, Hazan, 1956, p. 18 and quoted by J. P. Crespelle, The Fauves, Oldbourne Press, London 1962, p. 66
- ^ Catalogue des ouvrages de peinture, sculpture, dessin, gravure, architecture et art décoratif, Société du Salon d'automne 1905, p.120, №1044–1048; archive.org
- ^ a b c Ian Chilvers, Harold Osborne (Eds.), The Oxford Dictionary of Art, OUP (1988), p. 351, 0-19-860084-4
- ^ Spurling, Hilary (2001) Unknown Matisse. University of California Press. p. 224. 0520222032
- ^ Gazette des beaux-arts, 1912/01 (A54,T7)-1912/06., p.359 15 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Gallica BnF
- ^ Gazette des beaux-arts, 1913/01 (A55,T9)-1913/06, p.261 (p.361) 17 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Gallica BnF
- ^ McLean, John, introductory essay to exhibition catalogue: Euan Uglow, December 2–31, 1993, New York, Salander-O'Reilly Galleries, Inc.
- ^ Laderman, G. "Expressionists, Concentric and Eccentric", Artforum, Feb. 1969.
- ^ Notice WorldCat 20 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; sudoc 7 Eylül 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; BnF 3 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Engraved on wood and unpublished drawings of: Matisse, J. Marchand, R. Dufy, Sonia Lewitska, de Segonzac, Jean Émile Laboureur, Friesz, Albert Marquet, Pierre Laprade, Signac, Louis Latapie, Suzanne Valadon, Henriette Tirman and others.
