Albert Caraco
| Albert Caraco | |
|---|---|
 | |
| Doğumu | 8 Temmuz 1919 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölümü | 7 Eylül 1971 (52 yaşında) Paris, Fransa İntihar |
| Milliyeti | Fransız, Uruguaylı |
| Çağı | 20. yüzyıl felsefesi |
| Bölgesi | Batı felsefesi |
| Okulu | Kıta felsefesi, Kötümserlik, varoluşçuluk |
| İlgi alanları | Nihilizm, etik, politika, sanat, estetik, din, edebiyat |
Albert Caraco (8 Temmuz 1919 - 7 Eylül 1971), Türk Yahudi kökenli, Fransız asıllı Uruguay vatandaşı filozof, yazar, denemeci ve şairdir. Post Mortem (1968) ve ölümünden sonra yayımlanan Kaos'un Kutsal Kitabı (Bréviaire du chaos) (1982) adlı eserleri ile tanınır. Caraco genellikle Emil Cioran, Louis-Ferdinand Céline, Nicolás Gómez Dávila ve Friedrich Nietzsche gibi filozof ve yazarlar ile karşılaştırılır.[1][2]
Hayatı
Albert Caraco, 8 Temmuz 1919 tarihinde Sefarad bir ailenin çocuğu olarak İstanbul'da doğmuştur.[3] Ailesi Paris'e yerleşmeden önce Viyana, Prag ve daha sonra Berlin'de bulunmuştur. Caraco Paris'te Lycée Janson de Sailly'de okumuş ve daha sonra 1939 yılında Ecole des Hautes Etudes Commerciales'ten mezun olmuştur.[1] Aynı sene Caraco ve ailesi Nazi tehdidi ve yaklaşan II. Dünya Savaşı nedeniyle Güney Amerika'ya kaçmıştır.[3] Ailesi burada Uruguay vatandaşlığına geçmiş ve Katolik olmuştur.[4] 1940'ların başında Caraco çeşitli şiirler ve oyunlar yayımlamıştır.[1]
Caraco 1946 yılında ömrünün geri kalanını geçireceği Paris'e geri dönmüştür. Katolik inancını terk etmesine rağmen manastır disiplininden etkilenerek kendisini yazmaya adamıştır.[4] 1969 yılında annesinin ölümü Caraco'yu kötü etkilemiş ve ’’Post Mortem’’ adlı eserine de bu olayın etkisi geniş biçimde yansımıştır. 7 Eylül 1971 tarihinde babasının ölümünden kısa bir süre sonra intihar ederek yaşamına son vermiştir. O güne dek yayımlanmamış eserlerinin büyük bir bölümü L’Age d’Homme tarafından ölümünden sonra yayımlanmıştır.[4]
4 Mayıs 1984'te Le Monde’’’da Louis Nucéra’nın Caraco’nun hayatı ve çalışmalarını anlattığı makalesi yayımlanmıştır.[5]
Seçilmiş çalışmaları
- Le livre des combats de l’âme (1949)
- L’école des intransigeants. Rébellion pour l’ordre (1952)
- Le désirable et le sublime. Phénoménologie de l’Apocalypse (1953)
- Foi, valeur et besoin, Paris 1957;
- Apologie d’Israël, vol. 1: Plaidoyer pour les indéfendables (1957)
- Apologie d’Israël, vol. 2: La marche à travers les ruines (1957)
- Huit essais sur le mal (1963,1979)
- Le tombeau de l’histoire (1966,1976)
- Les races et les classes (1967)
- Post mortem (1968)
- La luxure et la mort: relations de l’ordre et de la sexualité (1968)
- L’ordre et le sexe (1970)
- Obéissance ou servitude? (1974)
- Ma confession, Lausanne (1975)
- L’homme de lettres: un art d’écrire (1975)
- Bréviaire du chaos (1982)
- Supplément à la "Psychopathia sexualis" (1983)
- Ecrits sur la religion (1984)
- Semainier de l'incertitude (1994)
- La luxure et la mort (2000)
- Mystère d'Israël (2004).
Kaynakça
- ^ a b c "Albert Caraco biography". illusioncity.net. 17 Haziran 2012. 19 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2014.
- ^ "Breviario del caos". 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2014.
- ^ a b Caraco, Albert (1982). Le Bréviaire du Chaos. Lozan: L’Age d’Homme. ISBN 2825109894.
- ^ a b c "Albert Caraco" (Fransızca). 18 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2014.
- ^ Nucéra, Louis (4 Mayıs 1984). "Les agonies d'un réprouvé" (Fransızca). Le Monde. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2016.
Dış bağlantılar
- An Essay about Albert Caraco 19 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Nucéra, Louis (4 Mayıs 1984). "Les agonies d'un réprouvé" (Fransızca). Le Monde. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2016.
- Studia caracoana 16 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Philippe Billé (in French).
