Böcekler eklem bacaklılar (Arthropoda) şubesinin sınıfı ve tür ve takson bakımından en kalabalık hayvan sınıfıdır. 1.000.000'dan fazla olan tür sayılarıyla Dünya'daki en fazla türe sahip canlılardır. Dünya'nın hemen hemen her yerinde bulunur ve bazen çok yoğun popülasyonlarda görülebilirler. Her yıl birkaç bin böcek türü tanımlanmaktadır. Toplam tür sayısının 2.000.000 ila 30.000.000 kadar olduğu tahmin edilmektedir. Tür, cins, familya gibi taksonomik kategoriler bakımından 6-10.000.000 sayıya ulaşırlar ve Dünya'daki hayvanların %90 kadarını oluştururlar.
Vespa crabro veya Eşek arısı veya Sarıca, Vespa cinsine bağlı Avrupa'ya özgü bir yaban arısı türüdür. 1840'ların başında Avrupa'dan Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'ya tanıtılmış, sadece Kuzey Amerika'da bulunan tek Vespa türüdür.
Yarasalar, ön ayakları kanat olarak uyarlanmış ve doğal olarak gerçekten uçabilen Chiroptera takımında sınıflandırılan memelilerdir. Yarasalar, üzerleri zar ve patagium ile kaplı çok uzun ve yayılmış parmaklarıyla kuşlardan daha kolay manevra yaparak uçabilirler. En küçük yaşayan memeli olduğu da iddia edilen yabanarısı yarasası 29 ila 34 mm. boyunda, 15 cm. kanat açıklığına sahip ve 2 ila 2,6 gram ağırlığındadır. En büyük yarasalar da "uçan tilki" adı verilen Pteropus cinsi yarasalardır. Acerodon jubatus türü 1,6 kg ağırlığındadır ve kanat açıklığı 1,7 m'yi bulur.
Apis mellifera veya bal arısı, Apis cinsine bağlı bir arı türüdür. Dünya çapında 7-12 bal arısı türü arasında en yaygın olanıdır. Apis cins adı Latince "arı" anlamına gelir ve mellifera Latince "bal taşıyan" anlamına gelir ve türün bal üretimine atıfta bulunur.
Karınca, karıncalar (Formicidae) familyasını oluşturan, yaban arıları ve arılarla birlikte zar kanatlılar (Hymenoptera) takımında yer alan, sosyal yaşam gösteren böceklere verilen ortak addır. Karıncalar, Kretase Dönemi'nin ortalarında, 110 ile 130 milyon yıl önce yaban arısına benzeyen hayvanlardan türemiş ve çiçekli bitkilerin ortaya çıkışından sonra çeşitlenmiştir. Günümüzde 12.000'den fazla türü sınıflandırılmıştır ve yaklaşık 14.000 civarında türü olduğu sanılmaktadır. Dirsekli antenleri ve ince bellerini oluşturan düğümsü yapıları ile kolaylıkla tanınırlar.
Kelebek, böceklerin, pul kanatlılar veya kelebekler (Lepidoptera) takımının kanatlı fertlerine verilen genel ad. 150.000 kadar türü bilinmektedir.
Arı, zar kanatlılar takımına ait Apoidea familyasını oluşturan tüm böcek türlerine verilen isimdir.
Kanat, uçma veya hareket etme amacıyla kullanılan ve genellikle kuşlar, böcekler veya uçaklar gibi hayvanlar veya araçlar tarafından kullanılan bir yapıdır. Kanatlar, aerodinamik prensiplere dayalı olarak tasarlanmış ve şekillendirilmiştir, böylece hava akışını kontrol ederek uçuş veya hareket sağlayabilirler. Kanat belli bir evrimsel ve biyolojik süreç sonrası oluşabilmesinin yanı sıra beşeri olarak da modellenebilip uçmak veya bir sıvı içerisinde hareket sağlamak için de özelleştirilebilmektedir.
Peygamberdevesi (Mantodea), Polyneoptera üsttakımına bağlı bir böcek takımıdır. Dönencel ve sıcak bölgelerde yaşar, başka böcekler üzerinden beslenir.
Kanat profili veya aerofoil, kanat, yelken, dümen, pervane kanadı, rotor veya türbin gibi bir akışkan içindeki hareketi kaldırma kuvveti oluşturabilen nesnenin kesit şeklidir.
Dev sinek kuşu, bir kolibri türüdür.
Mavi karınca, ismine ve görünüşüne rağmen asla bir karınca değildir. Fakat tek başına yaşayan büyük bir yaban arısı paraziti olmasına rağmen çiçek arısı olarak bilinir.
Kraliçe arı, ana arı ya da arı beyi; genellikle bal arısı kolonilerinde görülen; yetişkin, çiftleşmiş dişi arı. Genellikle bir kolonide tek bir kraliçe bulunur ve kolonideki arıların çoğunun annesidir. Kolonideki işçi arılar tarafından larva halindeyken seçilir ve cinsel olgunluğa erişene kadar arı sütü ile beslenir. Kraliçe arı kavramı zaman zaman -bal arısı olmayan- bazı sosyal arı cinslerindeki baskın dişiler için de kullanılır.
Böcekler omurgasızların tek grubudur ve bu grubun kanatları ve uçuş özellikleri gelişmiştir. İki böcek grubu, kız böcekleri ve mayıs sineği, kanatlarına eklenmiş uçuş kaslarına sahiptirler. Diğer böceklerde ise kaslar göğüs kısmına eklenmiştir, bocalamaya ve indirekt olarak kanatları vurmaya sebep olmaktadır. Bazı çok küçük böcekler aerodinamiklerini kararlı durumda tutamazlar fakat Weis-Fogh hafifçe vuruşu ve fırlama mekanizmasından, üretilen yüksek kaldırma kuvveti kanatların yırtılmasına hırpalanmasına sebep oluyor. Birçok böcek havada durabilir, devamlı yükseklikte ve konum kontolü ile. Bazı böcekler güve gibi arka kanatlarının uyumu için ön kanat çiftlerine sahiptir.
Hippobosca ekuina, Hippoboscidae ailesinden gelen, orman sineği veya at sineği olarak bilinen, ısıran bir sinektir. Bunlar öncelikle atların ve sığır dahil diğer büyük memelilerin kanıyla beslenen ektoparazitleridir. Tamamen kanatlı olan bu sinek, diğer Hippoboscidae ailesi üyelerinden farklı olarak ev sahibini bulmak için kanatlarını dökmez. Larvaları kanatlarına tutunduğu için larvaları biriktirmek amacıyla ev sahibinden uzaklaşabilir. İyi uçuculardır.
Kanat açıklığı, bir kuşun veya bir uçağın bir kanat ucundan diğer kanat ucuna kadar olan mesafedir. Örneğin, Boeing 777-200'ün kanat açıklığı 60,93 metre 'dir, ve 1965'te yakalanan bir gezginci albatrosun kanat açıklığı ise yaşayan bir kuş için resmi bir rekor olan 363 santimetre olarak ölçülmüştür. Kanat genişliği terimi, daha teknik bir boyutta aynı zamanda pterozorlar, bitler, böcekler gibi diğer kanatlı hayvanlar ve ornithopter gibi diğer hava taşıtları için de kullanılan bir terimdir. İnsanlarda kanat açıklığı terimi, 90º açıyla omuz yüksekliğinde yere paralel olarak kaldırıldığında, bireyin kollarının bir parmak uçlarından ölçülen bir ucundan diğerine olan uzunluk arasındaki mesafe olan kol açıklığı anlamına gelir. Eski profesyonel basketbolcu Manute Bol, 7 fit 7 inç (2,31 m) boyunda olup 8 fit 6 inç (2,59 m) ile insanlar arasında en büyük kanat açıklıklarından birine sahiptir.
Kraliçe karınca, karınca kolonisindeki üreyen dişi karıncadır. Genellikle kolonideki tüm karıncaların annesidir. Cataglyphis gibi bazı dişi karıncalar, eşeysiz partenogenez veya klonlama yoluyla üreme yaparlar ve çiftleşmeye ihtiyaç duymazlar. Bu şekilde çoğalan kraliçenin tüm yavruları dişi olur. Crematogaster cinsi karıncalar ise çiftleşme uçuşunda çiftleşir. Dişi yavru karınca, cinsel olgunluğa erişmek için özel olarak beslenen larvalardan gelişir. Türe bağlı olarak kolonide tek kraliçe karınca olabileceği gibi yüzlerce kraliçe karınca da olabilir. 90 sene yaşayabilen kraliçe karıncalar, beklenen yaşam süresi en fazla olan böcek türüdür. Lasius niger türü kraliçe 28 yıldır Alman böcek bilimci Hermann Appel tarafından bakılmaktadır; ayrıca Pogonomyrmex owyheei türü kraliçe 30 seneye kadar yaşayabilir.
Alev tahtakurusu, Pyrrhocoris apterus, Pyrrhocoridae familyasına ait bir böcektir. Çarpıcı kırmızı ve siyah rengi nedeniyle kolayca tanınabilir, benzer renkte olan Corizus hyoscyami ile karıştırılabilir. Ancak birbirleri ile alakaları yoktur. Pyrrhocoris apterus, Avrupa'nın Atlantik kıyılarından kuzeybatı Çin'e kadar Palearktik biyocoğrafik bölgesi boyunca dağılmıştır. Ayrıca ABD, Orta Amerika ve Hindistan ve Avustralya'da da rastlanılabilir. Rastlanma bölgelerinin son zamanlarda İngiltere ve doğu Akdeniz kıyılarına doğru genişlediği bildirildi. Genellikle kümeler halinde yaşadıkları gözlemlenmiştir.
Nadejda "Nadia" Waloff FRES Rusya doğumlu bir İngiliz entomologtur. Çekirgelerin biyolojisi, hemipteraların uçuşu ile dağılımı üzerinde çalışmış ve Imperial College'da ders vermiştir.
Eciton burchellii, Eciton cinsine ait Yeni Dünya asker karıncası türüdür. Bu tür kendisine resmi olmayan Eciton asker karıncası adını veren geniş ve organize sürü baskınları gerçekleştirir. Ayrıca yüksek derecede işçi polimorfizmi sergiler. Kısır işçiler dört farklı kasttan oluşur: küçükler, ortalar, hamallar ve askerler (büyükler). Askerlerin savunma için çok daha büyük kafaları ve özel çeneleri vardır. E. burchellii kolonileri, yeraltında kazılan yuvalar yerine, bivouacs olarak bilinen, asılı canlı işçi bedenlerinden oluşan ve koloni göçleri sırasında parçalarına ayrılıp yeniden yerleştirilebilen geçici canlı yuvalar oluştururlar. Koloni her gece göç ettiğinde durağan fazlar ile göçebe fazlar arasında geçiş yaparlar. Göç sıklığının bu değişen aşamaları çakışan kuluçka gelişim aşamaları tarafından yönetilir. "Baskınlar" olarak bilinen grup yiyecek arama yöntemleri, feromonların kullanımıyla sürdürülür, 200 metre (660 ft) uzunluğunda ve 200.000 karıncaya kadar baskın görülebilir. İşçiler ayrıca yiyecek arama veya göç sırasında orman zemininde bir grup olarak hareket etme verimliliğini artırmak için kendi vücutlarından canlı yapılar yapma konusunda da ustalaşmışlardır. İşçiler yiyecek arama yolundaki "çukurları" kendi vücutlarıyla doldurabilir ve canlı köprüler oluşturabilirler. Çok sayıda karınca kuşu, baskınlarınını yaptıkları sırada besin kaynağı olarak Eciton burchellii'yi avlar. Coğrafi dağılım açısından bu tür Amazon ormanlarında ve Orta Amerika'da bulunur.
