İçeriğe atla

Alan MacDiarmid

Alan MacDiarmid
Doğum14 Nisan 1927(1927-04-14)
Masterton, Yeni Zelanda
Ölüm7 Şubat 2007 (79 yaşında)
Drexel Hill, Pensilvanya
EğitimVictoria Üniversitesi (Wellington)
Wisconsin-Madison Üniversitesi
ÖdüllerFrancis J. Clamer Madalyası (1993)
Nobel Kimya Ödülü (2000)

Alan Graham MacDiarmid (14 Nisan 1927 - 7 Şubat 2007), 2000 yılında Nobel Kimya Ödülünü alan üç kimyagerden birisidir.

Gençliği

MacDiarmid Yeni Zelanda Masterton'da doğdu ve üç kız kardeş ile bir erkek kardeşi bulunuyordu. Ailesinin maddi durumu oldukça zayıftı ve büyük buhran nedeniyle Masterton'dan, Yeni Zelanda'nın başkenti Wellington'a birkaç kilometre uzaklıktaki Hutt Lower'a taşınmaları durumlarını daha da kötüleştirdi. Yaklaşık olarak on yaşlarında babasının eksi kimya dersi kitapları ve kütüphaneden elde ettiği kitaplarla kendisini geliştirdi. Hutt Valley Lisesi'nin ardından Victoria Üniversitesi'nde eğitim gördü.[1]

Kariyeri

1943 yılında MacDiarmid, Yeni Zelanda'nın Üniversite Giriş Sınavı ve Üniversitesi Tıbbi Ön Sınavını geçti.[2] Daha sonra 1947 yılında Victoria Üniversitesi'nde BSc derecesi için yaptığı çalışmalar sırasında, laboratuvarda hademe olarak part-time çalışmaya başladı.[2] Söz konusu laborutavurda asistan olarak görevlendirilmesi de uzun süre almadı.[2] Aynı üniversitede kimya üzerine yüksek lisansını tamamlamasının ardından, kendi kurduğu kimya bölümünde asistanlık yaptı. 1949 yılında bilim dergisi Naturede ilk çalışması yayınlandı. 1951 yılında onur derecesiyle üniversiteden mezun oldu ve Wisconsin-Madison Üniversitesi Fulbright Bursunu kazandı.[1] 1952 ve 1953 yıllarında yüksek lisans için doktorasını inorganik kimya alanında ihtisas yaparak aldı. Ardından 1955 yılında ikinci doktorasını tamamladı ve Sidney Sussex College, Cambridge'e gitmek için Shell Lisansüstü Bursunu kazandı.

MacDiarmid genç bir öğretim üyesi olarak bir yıl boyunca İskoçya St Andrews Üniversitesi'nde kimya alanında çalıştı. 1964 yılında ise Pensilvanya Üniversitesi Kimya Fakültesinde tam zamanlı profesör olarak görev yapmaya başladı. Kariyeri süresince 45 yıl boyunca burada eğitim görevine devam etti. İlk yirmi boyunca burada sürekli silikon kimyası üzerine çalışmalar yapmıştı. Bu çalışmaları nedeniyle 1988 yılında kariyerinde yükselme gösterdi.[3]

2002 yılında MacDiarmid Texas Dallas Üniversitesi'ne katıldı.[4]

Kimyaya olan katkıları

İletken polimerler

En çok bilinen araştırması elektriği ileten plastik malzemelerin keşfi olan İletken polimerlerin keşfi ve geliştirmesi olmuştur. Bu araştırmasında Japon kimyager Hideki Shirakawa ve Amerikalı fizikçi Alan Heeger ile işbirliği yaparak, çalışmalarının sonuçlarını 1977 yılında yayınladı.[5] Üçü yaptıkları bu çalışma sayesinde 2000 yılında Nobel Kimya Ödülü ile ödüllendirildiler.[6][7][8][9]

Nobel ödülü kendilerine plastik üzerinde bazı değişiklikler yapıldıktan sonra elektrik iletkenliği özelliğini kazanmasından dolayı verilmiştir. Bu çalışmaları önemli pratikler yaparak geliştirdi ve ilerledi. Yarı iletken polimerler (poliasetilen) günümüzde mobil telefonların ışık yayan diyotları, güneş pilleri ve ekranlarında uygulanma imkânı bulmuştur. Moleküler elektronikte kullanılabilecek olan iletken polimerler sayesinde gelecekte bilgisayarların boyutlarının düşmesi ve hızlarının artacağı düşünülmektedir. MacDiarmid bu başarıya poliasetilen filmlerinin klor, brom ve iyot buharlarıyla tepkimesi sonucunda polimerlerin ilk hallerinden 109 kat daha fazla iletken hale geldiğini keşfetmekle imzasını atmıştır.

Diğer

MacDiarmid ayrıca 21. yüzyılda yapılan yenilikçilik çabalarında küreselleşme değerinin üzerine yaptığı konuşmalar için dünyayı dolaşmış ve yaptığı konuşma dinleyiciler üzerinde hayranlık uyandırmıştır. Son derslerinden birisi, 2001 yılında yaptığı araştırma faaliyetleri hakkında birinci sınıf öğrencilerine dersler vermiştir. Dünya çapında adıyla yayınlanmış 600'ün üzerinde makale ve 20 patent çalışması bulunmaktadır.[4]

MacDiarmid hayatı boyunca aktif bir şekilde naturist ve nudist olarak yaşadı. Ayrıca kendisini güneşe tapan keskin hevesli bir su kayakçısı olarak düşünüyordu.[10][11][12]

Ölümü

Hayatının sonuna doğru MacDiarmid, Myelodisplastik sendromuna yakalandı. 2007 yılı Şubat ayı başlarında, Philadelphia, Drexel Hill, Pensilvanya'nın bir banliyösünde bulunan evinin merdivenlerinden düştüğünde ülkesi olanı Yeni Zelanda'ya geri dönmek için yolculuk yapmayı planlıyordu.[13] Fakat 7 Şubat 2007 tarihinde öldü.[14] Mezarı Drexel Hill, Pensilvanya'da bulunan Arlington Mezarlığındadır.

MacDiarmid ilk eşi Marian Mathieu ile 1954 yılında evlendi[2] ve eşi 1990 yılında öldü.

Tanınması ve diğer bazı aldığı ödüller

  • Victoria Üniversitesi (Wellington) 1999 yılında MacDiarmid'e fahri doktor unvanını verdi ve 2001 yılında Fiziksel Kimya alanında MacDiarmid sandalyesi oluşturuldu.[2] 2010 yılı Mayıs ayında MacDiarmid İleri Materyal ve Nanoteknoloji Enstitüsü açıldı ve onun onuruna adlandırıldı.
  • 1999 yılında Amerikan Kimya Derneği tarafından Kimya Materyalleri ödülü ile ödüllendirildi.[15]
  • 2000 yılında Yeni Zelanda Kraliyet Cemiyeti onu Rutherford Madalyası ile üst düzeyde onurlandırdı.[2]
  • 2002 yılında Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Bilimler Akademisi üyeliğine seçildi.
  • 2002 yılında MacDiarmid Yeni Zelanda'da Order of New Zealand ile onurlandırıldı[16][17] bu onur ülkedeki en yüksek onurdur.
  • 2004 yılında Çin Halk Cumhuriyeti'nde yabancı uzmanlar için verilen Dostluk Ödülünü aldı.[18]
  • Dallas, Texas Üniversitesi'nde bulunan Nanoteknoloji Enstitüsü'ne, 2007 yılında ölümünden sonra Alan G. MacDiarmid Nanoteknoloji Enstitüsü adı verildi.
  • Çin'de bulunan Jilin Üniversitesi'de 2001 yılında MacDiarmid Enstitüsü kendi adıyla açılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ a b "Alan G. MacDiarmid – Autobiography". Nobelprize.org. 10 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2007. 
  2. ^ a b c d e f "Alan MacDiarmid – PLASTIC FANTASTIC". NZEdge.com. 1 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2007. 
  3. ^ "Chairs for Five SAS Faculty". Almanak (University of Pennsylvania newsletter), 35(1), 12 Temmuz 1988.
  4. ^ a b Chang, Kenneth (8 Şubat 2007). "Alan MacDiarmid, 79, Who Won Nobel for Work With Plastic, Dies". The New York Times. 8 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2007. 
  5. ^ Shirakawa, Hideki; Louis, Edwin J.; MacDiarmid, Alan G.; Chiang, Chwan K.; Heeger, Alan J. (1977). "Synthesis of electrically conducting organic polymers: Halogen derivatives of polyacetylene, (CH) x". Journal of the Chemical Society, Chemical Communications, 16. s. 578. doi:10.1039/C39770000578. 
  6. ^ ""The Long and Winding Road to the Nobel Prize for Alan MacDiarmid". Almanac (University of Pennsylvania newsletter), 47(8), 17 October 2000". 13 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  7. ^ "Sandy Smith, "Alan MacDiarmid". The Penn Current, 26 October 2000". 31 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  8. ^ "Joan P. Capuzzi Giresi, "The Boy Chemist at 75." Pennsylvania Gazette, March 2002". 13 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  9. ^ "The Nobel Prize in Chemistry 2000: Alan Heeger, Alan G. MacDiarmid, Hideki Shirakawa". 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  10. ^ "Article with Naturist Musings". 26 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  11. ^ Kent Atkinson of NZPA (9 Şubat 2007). "The Nobel-prize winning naturist – Alan MacDiarmid remembered". The New Zealand Herald. 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2011. 
  12. ^ "My Nude Life". 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  13. ^ ""Nobel-Winner MacDiarmid Dies". Pennsylvania Gazette, March 2007". 13 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  14. ^ "NZ Nobel Prize winner dies". NZPA. 8 Şubat 2007. 22 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2007. 
  15. ^ "Chemistry.org". 4 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 
  16. ^ "The Queen's Birthday and Golden Jubilee Honours 2002". The New Zealand Gazette, 57. 30 Mayıs 2002. s. 1553. 
  17. ^ "The Queen's Birthday and Golden Jubilee Honours 2002" (PDF). The New Zealand Gazette. New Zealand Gazette Office, Department of Internal Affairs. 5 Haziran 2002. s. 1553. 14 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2012. 
  18. ^ "Friendship Award awards friends, People's Daily Online, 30 September 2004". 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2013. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Nobel Fizik Ödülü</span>

Nobel Fizik Ödülü, İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi tarafından her yıl Stokholm'de Alfred Nobel'in ölüm günü olan 10 Aralık'ta verilir. Bu ödül, Alfred Nobel'in 1895 yılında isteği ile başlatılan ve 1901 yılından beri devam eden 5 Nobel Ödülü'nden birisidir. Diğer kategoriler; Nobel Kimya Ödülü, Nobel Edebiyat Ödülü, Nobel Barış Ödülü, Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'dür. İlk Nobel Fizik Ödülü, x-ışını keşfinden dolayı sunduğu üstün hizmetlerden dolayı Alman Wilhelm Conrad Röntgen'e verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Organik elektronik</span> Organik elektronik olarak anılmasının sebebi kullanılan malzemelerin karbon temelli olmasıdır. Geleneksel elektronikte ise bakır gibi silikon gibi iletkenler kullanılmaktaydı. Alan J. Heeger, Alan G. MacDiarmid ve Hideki Shirakawa, iletken polime

Organik elektronik, plastik elektronik veya polimer elektronik, iletken polimerler ve küçük moleküllerle ilgilenen bir elektronik dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Nobel Kimya Ödülü sahipleri listesi</span>

Nobel Kimya Ödülü, Alfred Nobel'in mirası üzerine Nobel Vakfı tarafından organize edilen ve her yıl, kendisinin ölüm yıl dönümü olan 10 Aralık günü Stockholm'de gerçekleştirilen Nobel Ödülleri töreninde, kimyanın çeşitli alanlarında faaliyet gösteren kişilere verilir. İsveç Kraliyet Bilimler Akademisinin belirlediği beş akademi üyesinin oluşturduğu bir komite tarafından seçilen kazanan kişiler, birer madalya ve diplomanın yanı sıra, zaman içerisinde değişiklik gösteren para ödülünün de sahibi olur.

<span class="mw-page-title-main">Irwin Rose</span> Amerikalı biyolog (1926 – 2015)

Irwin A. Rose, Amerikalı biyolog. 2004 yılında "Ubikuitin-aracılı protein yıkımının keşfi" nedeniyle, Aaron Ciechanover ve Avram Hershko ile birlikte, Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Barry Sharpless</span> Amerikalı kimyager

Karl Barry Sharpless Amerikalı kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Alan Heeger</span>

Alan Jay Heeger Amerikalı fizikçi ve Nobel Kimya Ödülü sahibi.

<span class="mw-page-title-main">John Cornforth</span> Avustralyalı-İngiliz kimyager (1917 – 2013)

Sir John Warcup 'Kappa' Cornforth, AC, CBE, FRS, Avustralyalı kimyager. 1975 yılında, "enzim-katalize reaksiyonların stereokimyası üzerine çalışmaları için", Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır. Gençlik yıllarından itibaren sağırdır.

<span class="mw-page-title-main">Ahmed Zewail</span>

Ahmed Hassan Zewail Mısırlı-Amerikalı bilim insanı. 1999 yılında femtokimya üzerine çalışmaları için Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır. Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde fizik ve kimya profesörüdür.

<span class="mw-page-title-main">Mario Capecchi</span> Nobel Ödüllü moleküler genetikçi

Mario Renato Capecchi, İtalyan asıllı Amerikalı moleküler genetikçi ve 2007 Nobel Tıp Ödülü sahibi bilim insanı. 2007 yılında Martin Evans ve Oliver Smithies ile Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü paylaştı. Günümüzde Utah Üniversitesinde profesörlük yapmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Masatoshi Koshiba</span> Japon araştırmacı ve fizikçi (1926-2020)

Masatoshi Koshiba Japonya doğumlu fizikçidir. 5 Ekim 1959'da Kyoko KATO ile Tokyo'da evlenmiştir. 2002 yılında Pennsylvania Üniversitesi’nden (ABD) Raymond Davis Jr. ile kozmik nötrinoları keşfederek astrofizike katkılarından dolayı Nobel Fizik Ödülü kazandı. Ödülün yarısını X ray ışınlarının kozmik kaynakları üzerine yaptığı keşifle ABD Üniversiteler Birliği'nin yöneticiliğini yapan Riccardo Giacconi le paylaşmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Akira Suzuki</span> Japon kimyager

Akira Suzuki, Japon kimyager ve 2010 Nobel Kimya Ödülü sahibi. Suzuki reaksiyonunu bulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Hideki Shirakawa</span> Japon bilim insanı

Hideki Shirakawa Japon kimyagerdir. Pensilvanya Üniversitesi'nde çalıştığı esnada Alan G. MacDiarmid ve Alan J. Heeger'la birlikte yaptığı iletken polimerler çalışmasıyla 2000 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Paul D. Boyer</span> Amerikalı biyokimyager (1918 – 2018)

Paul Delos Boyer, Amerikalı kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Giulio Natta</span> İtalyan eczacı (1903-1979)

Giulio Natta Nobel Ödülü sahibi İtalyan kimyager bilim insanıdır. 1963 yılında yüksek polimerlerle ilgili çalışmalarından dolayı Karl Ziegler ile Nobel Kimya Ödülü'ne layık görülmüştür. Ayrıca 1969 yılında Lomonosov Altın Madalyası sahibi olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Stanley Whittingham</span>

Michael Stanley Whittingham İngiliz - Amerikalı kimyager. Binghamton Üniversitesi'nde hâlen kimya profesörlüğü ve Malzeme Araştırmaları Enstitüsü ile Malzeme Bilimi ve Mühendisliği programının yöneticiliğini yapmaktadır. Ayrıca Binghamton'daki Kimyasal Enerji Depolama Merkezi'nin de (NECCES) yöneticiliğini yapmaktadır Akira Yoshino ve John B. Goodenough ile birlikte 2019 yılında Nobel Kimya Ödülü'ne layık görüldü.

Herman Francis Mark polimer bilimine katkılarıyla tanınmış Avusturyalı-Amerikalı kimyager. Mark'ın fiberlerin moleküler yapısı üstüne X-ışını difraksiyonu çalışmaları polimer yapıların makromoleküler teorisine önemli kanıtlar sağladı. Houwnik ile günümüzde Mark-Houwnk veya Mark-Houwnik-Sakurada denklemi olarak bilinen denklemleri kurudu. Bu denklemler bir polimerin gerçek viskozitesini bağıl moleküler kütlesine bağlar. Uzun yıllar Brooklyn Polytechnic Enstitüsü'nde çalıştı. 1946'da Journal of Polymer Science dergisini kurdu.

<span class="mw-page-title-main">Krzysztof Matyjaszewski</span> Polonyalı-Amerikan kimyager

Krzysztof "Kris" Matyjaszewski Polonya doğumlu, ABD vatandaşı kimyager. Carnegie Mellon Üniversitesi'nde Doğa Bilimleri Profesörü.

<span class="mw-page-title-main">Gábor A. Somorjai</span> Amerikalı kimyager

Gabor A. Somorjai Macar bilim insanı. Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'de kimya profesörü olarak çalışmaktadır ve yüzey kimyası ve katalizde, özellikle metal yüzeylerin katalitik etkileri alanında önde gelen bir araştırmacıdır. Alandaki katkılarından dolayı Somorjai, 1998 yılında Wolf Kimya Ödülü, 2002 yılında Linus Pauling Ödülü, in 2000, the National Medal of Science 2008 yılında Priestley Ödülü, 2010 yılında Temel Bilimlerde BBVA Vakfı Bilgi Sınırları Ödülü ve 2013 yılında Kimyasal Bilimlerde NAS Ödülü'nü kazanmıştır. En son Nisan 2015'te Amerikan Kimya Topluluğu'nun William H. Nichols Madalyası ile ödüllendirilmiştir.

Polimer kimyası, polimerlerin ve makromoleküllerin kimyasal sentezine, yapısına ve kimyasal ve fiziksel özelliklerine odaklanan bir kimya alt disiplinidir. Polimer kimyasında kullanılan ilkeler ve yöntemler, organik kimya, analitik kimya ve fiziksel kimya gibi çok çeşitli diğer kimya alt disiplinleri aracılığıyla da uygulanabilir. Pek çok malzeme tamamen inorganik metaller ve seramiklerden DNA ve diğer biyolojik moleküllere kadar polimerik yapılara sahiptir, ancak polimer kimyası tipik olarak sentetik, organik bileşimler bağlamında anılır. Sentetik polimerler, genellikle plastik ve kauçuk olarak adlandırılan, günlük kullanımdaki ticari malzemeler ve ürünlerde her yerde bulunur ve kompozit malzemelerin ana bileşenleridir. Polimer kimyası, her ikisi de polimer fiziği ve polimer mühendisliğini kapsayacak şekilde tanımlanabilen daha geniş polimer bilimi veya hatta nanoteknoloji alanlarına da dahil edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">David MacMillan</span> Britanyalı kimyager

David William Cross MacMillan İskoç organik kimyager ve bilim insanı. Asimetrik organokataliz alanını kavramsallaştırmasına dair çalışmaları ile tanınmaktadır. MacMillan, Alman kimyager Benjamin List ile birlikte 2021 Nobel Kimya Ödülünü kazandı. Nobel Komitesi yaptığı açıklamada "asimetrik organokataliz" olarak bilinen, molekülleri oluşturmak için geliştirdikleri yeni yönteme dair çalışmaları nedeniyle ödüle layık görüldüklerini açıkladı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.