İçeriğe atla

Akuaponik

Bir Aquaponik Sistemi

Akuaponik, geleneksel akuakültür (akuatik canlılardan olan balık, kerevit, karides üretimi) ile hidroponiğin (topraksız tarım/ bitkilerin su ve besin eriyikleri ile beslenmesi) birleşmesi ile sürdürülebilir gıda üretim sistemi alternatiflerindendir. Akuakültürde zamanla suyun kirliliği balık için zararlı düzeye gelir. Bu su, hidroponik sistemde yetişen ürünlere, sistemi tıkayacak partiküller filtrelenip gönderilerek, bitkinin ihtiyaç duyduğu hayati besin maddelerini almasına, aynı zamanda akuakültürde yetişen canlıların suyunun temizlenerek kapalı devre simbiyotik yaşamın oluşmasını sağlar. Akuaponik terimi de akuakültür ve hidroponik kelimelerinin birleşiminden meydana gelmiştir.

Aquaponik Sistemi kullanan işyerleri ve üretimin gerçekleştirildiği saha büyüklük bakımından değişiklik gösterir. Sistemler genellikle taze su içerir ancak sistemde beslenen balıkların ve yetiştirilen ürünlerin tuz ve demir gibi materyallere duyduğu ihtiyacın dengelenmesine dikkat edilmesi gerekmektedir. Akuaponik bilimin hâlâ erken bir aşamada olduğu söylenebilir.

Akuakültür canlılarının suyun devir daim yapması akuaponik sistemin olmazsa olmazlarındandır.

Sistemin İşleyişi

Akuaponik sistem 2 ana kısımdan oluşur.

  • Akuakültür Kısım: Canlılarının yaşayıp beslendiği, atık ürettiği kısım.
  • Hidroponik Kısım: Sistemle daha önceden çimlendirilmiş sebze (lahana, kabak, salata, marul) ve meyve (çilek, domates) gibi bitkilerin yetiştiği kısım.

Akuakültür Kısmı

Bu kısım, hobi amaçlı kullanılan fanuslardan, balık üretim tesislerinin kullandığı büyük su haznelerine kadar değişen ölçülerde olabilmektedir. Hatta göl, gölet ya da benzer su birikintilerinde de akuakültür yapılabilir.

Akuaponik Sistemde genellikle balık kullanıldığından sistemin büyüklüğü ve amacına göre hangi cins balığın üretiminin gerçekleştireleceğinin iyi araştırılması gerekmektedir. Üretilecek bitkilerin özellikle tuz ve demir ihtiyacıyla balıkların beslenmek için kullanacakları gıda ve ortam arasında bir denge olmalıdır.

Yosunlanmayı engellemek için ise balıklar yarı karanlık ortamda tutulur.

Hidroponik Kısmı

Hidroponik kısımda bitkilerin bulunacağı ortam çok önemlidir. Hidroponik sistemde pek çok bitki yetişebileceği için, ortamın nasıl olması gerektiği konusunda tek bir varsayım yapmak doğru olmayacaktır. Yetiştirilecek bitki/ bitkilerin istedikleri ortam ısısı, tuz ve mineral ihtyaçları arasında büyük farkılıklar olmamalıdır.

Akuaponik Sistemin İşleyişi

Akuakültürde yetişen canlıların beslenmesi sonucu oluşan dışkı, çeşitli mikroorganizmalar ile birlikte bitki için oldukça besleyici yapı taşlarını da içerir. Bu su genellikle su pompası kullanılarak Hidroponik kısımda yetişen bitkilere gönderilir. Popmalama sisteminin tıkanmaması için Akuakültür kısmında bulunan yenmemiş yem, yosun ve diğer sistemi tıkaması muhtemel maddeler filtrelenmelidir.

Hidroponik Sistem kendi içerisinde çeşitli şekillere ayrılır. Bitki kökleri torf, çakıl, kum, perlit, taş yünü, hidroton gibi genellikle pH değeri olmayan maddelere sarılır. Bazı sistemlerde köklerin bir kısmı bu materyallere sarılırken kökün bir kısmı ya da tamamı suyun içinde de olabilir.

  • Çakıl Sebze Yatağı: Bu sistemde bitkiler, akuakültür sisteminden gelen su ile sulanır. Kökler ihtiyacı olan besin maddelerini akan sudan alırlar ve oksijen ihtiyaçlarını ise sebze yatağının boşalması sırasında (sifon sistemi ile) karşılarlar. Bu sistem sürekli çalışabildiği gibi belirli zamanlarda çalışacak şekilde de ayarlanabilir. Aynı zamanda biyolojik filtre görevi gören çakıl sebze yatakları hobi kullanıcıları arasında çok kullanılır.
  • Derin Su Kültürü: Bu sistemde bitkiler strofor raftlarda yüzerken kökleri de tamamen suyun içerisindedir. Suyun drenejının gerekli olmadığı bu sistemde bitki köklerinin ışık almaması ve köklerin havalandırılması gerekmektedir. Aksi takdirde köklerde çürüme meydana gelebilir. Ticari işletmelerde kullanılan yöntemdir.
  • Fitil Sistemi: Suyun emici bir madde vasıtası ile emilerek köklere taşındığı sistemdir.
  • Besin Akıntı Kanalı: Bu sistemde kökler bir borunun içindedir ve borudan yavaş olarak besinli su akar. Zamanla bir film tabakası kanallarda oluşur ve bitkiyi besler.
  • Damlama Sistemi: Sulama sistemine benzeyen bu yöntemde geleneksel tarımda kullanılan damlama methodu kullanırak bitki sulanır. Genelde dikey borular içine doldurulmuş çakıllar kullanılır ve borunun yanlarından açılan deliklere bitkiler ekilir. Su yukarıdan damlar ve bitkiyi besler.
  • Sisleme Sistemi: Su bitki köklerine ince tanecikler olarak püskürtülür. Bu yöntemde köklerin besini daha iyi emdiği düşünülmektedir.

Geleneksel akuaponik sistemler, besin açısından zengin suyu balıklardan bitkilere ve tekrar geri yönlendiren tek bir döngü halinde düzenlenirdi. Fakat günümüzde birleşik (tek döngülü) veya ayrık (birden fazla döngülü) olarak tasarlanabilir[1]. Son zamanlarda, kısımların (akuakültür ve hidroponik) ayrılmasına olanak tanıyan tasarımlar, her birimin kendi suyunun daha hassas bir şekilde düzenlenmesine ve atık olarak çıkan çamurdan besin maddelerinin daha iyi geri dönüştürülmesine olanak tanımaktadır.

Besinlerin ayrıştırılması

Akuaponik sistemde besin maddeleri bakımından zengin olan atık, hidroponik üretim yataklarında bitkileri beslemek için kullanılır. Bu balık için de faydalıdır çünkü bitki kökleri ve kökbakterileri sudaki balık için zararlı olan atıkları ayrıştırır. Bu besinler balık dışkısı, yosun ve çürümüş balık yemlerinden oluşur ve bu balık için toksikiteyi artırmak yerine, hidroponik sistemde kullanılan yapay besinlere organik bir alternatif olarak kullanılır.

Daha sonra hidroponik yataklar biofiltre gibi davranır. Balık tankından gelen sudan amonyak, nitrat, nitrit ve fosforu ayrıştırır. Sonuç olarak balık için temiz olan su tekrar balık tankına pompalanır.

Bitki kökleri ve bitki büyüme yatağı olarak kullanılan maddeler arasında yaşayan [azot bakterisi], besin döngüsünde öyle kritik bir rol onar ki onlar olmadan tüm sistem işlevselliğini kaybeder.

Balık Türleri

Akuakültüre uyumlu tatlı ve acı su balık türlerinden Tilapia, Levrek, Alabalık en tercih edilen türlerlendir. Kuzey Amerika'daki ticari işletmeler Akuaponik sistemlerini Tilapia üzerine kurmuşlardır.

Su Kalitesi

Balıkların yetiştirildiği tanklar iyi kalitede suya ihtiyaç duyar. Su kalitesini test eden kitler, Akuakültür malzeme teminini sağlayan şirketlerin demirbaşıdır. Su kalitesini belirleyen kritik etmenler çözülmüş oksijen, karbondioksit, amonyak, nitrat, nitrit, PH, klor olmaktadır.

Balığın cinsi, büyüme hızı, beslenme hızı, hacmi ve diğer çevre etkenleri su kalitesinde hızlı değişimlere sebep olabilir. Sabit su kalitesinin korunmasına çalışılmalıdır.

Yapılabilirlik

Akuaponik Sistemin Avantajları:

  • Düşük su kullanımı ile aynı miktarda bitki üretimi, geleneksel tarıma göre %2 su kullanımı ile mümkün olmaktadır.
  • Doğal balık emülsiyonu ile organik gübreleme.
  • Akuakültürde ortaya çıkan atığın bu sistemde değerlendirilmesi.
  • Katlı sistem ile daha küçük alanlarda büyük miktarlarda tarım ürünü elde etme olanağı.
  • Orgranik ürün satan pazar ya da marketin yakınına bu sistemin kurulması taşıma masraflarını azaltır.
  • Pestisit kullanılmaması ve toprağa oranla nispeten daha temiz bir ortamda yetişen bitkilerin daha az yıkanma ihtiyacı duyması.
  • Hidroponik yetiştiriciler balık gübresi içeren suyu organik gübre olarak kullanarak bitkilerin iyi bir şekilde büyümesini sağlar.
  • Balık üreticileri hidroponik sistemi biofiltreleme için bir çözüm olarak görmekte.
  • Sera içi üretim yapanlar Akuaponik sistemde üretiminin organik açıdan en saf yolu olduğunu düşünürler.
  • Akuaponik taze sebze ve protein bakımından zengin balık üretimine izin verir.

Akuaponik Sistemin Dezavantajları:

  • Sistemin ilk kurulumunun maliyetli oluşu.
  • Sistemin hatlarının kesin olarak oturmuş olmaması.
  • Kaynak bilginin az oluşu.
  • Pompanın çalışması için gereken enerji giderinin fazla olması.
  • Pompanın tıkanması sonucu bitkilerin veya balıkların yaşamının tehlikeye girmesi.
  • Balığı beslemek için kullanılacak yemin özenle seçilmesi.
  • Suyun PH ve EC değerlerinin belirli değerlerde tutulması gerekmelidir.

Sistemin Tarihi[2]

6. yüzyıl Çin ziraat kitaplarında belirtildiğine göre pirinç gibi suya fazla ihtiyacı olan ürünlerin yetiştirilmesi bir şekilde çiftçileri yüksek besin içeren su arayışına sokmuş. Tabii balık ve pirincin baş yemek olduğu bir toplumda balıkların beslendiği göletlerden pirinç tarlalarına su aktarımı sırasında fark edilmiş ki balık dışkısı aslında iyi bir gübre ve pirincin miktarını da arttırıyor. Bir su kuşu olan ördek de bu denklemin içinde yer almış ve sistemli bir biçimde ördek, balık beslenen su göletlerinden pirinç tarlalarına su akıtılmış. Yayın, sazan gii çok yene balıklar ve ördek protein ihtiyacını karşılarken, pirinç de ana karbohidrat kaynağı olmuş.

Çinlilerden bağımsız olarak Güney Amerika'da Aztekler sığ göl kenarlarında mevcut verimli çamurları kullanarak tarım yapmışlar. İsmine çinampa denilen bu sistem besin döngüsünden en iyi şekilde yararlanmayı sağlıyor. Azteklerin ana gıdalarından mısır, kabak, fasulye gibi çok su isteyen ürünler en iyi çinampalarda yetişiyor. Bugün dahi bu sistem Meksika'da tarım amaçlı uygulanıyor. Çinampa sığ göl kenarında mevcut alüvyonlu ve balık dışkısı ile gübrelenmiş balçığın belli noktalarda yığılarak adacıklar oluşturulması ve üzerinde tarım yapılmasıdır.

Yakın geçmişe geldiğimizde popülasyonun artması, gıda ihtiyacının çoğalması, tarım yapılacak alanların ve tatlı su kaynaklarının azalması ile birlikte özellikle üniversite düzeyinde bu konulara çözümler aranmış. İlk olarak 1960 sonlarında John ve Nancy Todd, New Alchemy enstitüsünde bir sera inşa ederek Proto-Ark ismini verdikleri sürdürülebilir bir model oluşturmaya ve bir aileyi 1 yıl besleyecek bir sistem kurmaya çalıştılar. Balık ve sebzenin işbirlikteliği kullanılarak gıda ürettiler.

Bu çalışmalardan esinlenen Mark McMurtry ve Prof. Doug Sanders IAVS (Integrated Aqua-Vegeculture System) adını verdikleri bir sistem kurarak balık ve sebze yetiştirme üzerine çalışmalar yaptılar. Sebze yatağı olarak kum dolu kaplar kullandılar. Hem suyu kum ile süzüyorlar hem de kum içinde süzülen balık dışkısını gübre olarak kullanıp sebze yetiştiriyorlardı. IAVS sistemleri bugün de hobiciler tarafından kullanılmaktadır ve konu hakkında Youtube'de video bulmak bile mümkün.

1990'larda Tom ve Paula Sperano çifti filmlere konu olan Biosphere2 projesi ve yukarıda bahsettiğimiz mevcut çalışmaları modifiye ederek Bioponic sistemini geliştirdiler. Su kalitesini pek önemsemeyen güçlü ve tadı idare eden bir balık olan tilapya balığını kullanarak sebze yetiştirdiler. Sebze yataklarında biyolojik filtre görevi görecek kum, çakıl ve organik maddeleri de araştırdılar ve 1 cm ile 1.5 cm çapında çakıl veya volkanik taşların en iyi sonucu verdiğini buldular.

Yapılan bunca araştırmanın sonucunda 1990 sonları 2000 başlarında Virgin Adaları üniversitesinde Dr. James Rakocy ve diğer akademisyenler balık ve sebze dengesi, azot ve diğer minerallerin hesaplanması, asidite, sıcaklık, balık yoğunluğu, optimum sebze miktarı gibi konularda pek çok araştırmaya imza attılar. Daha sonra Avustralyalı Dr. Wilson Lennard'da Dr. Rakocy ile beraber çalışmış ve akuaponik üzerine doktora tezi yapmıştır. İlk olarak ticari anlamda ürün yetiştiren kişi de Dr. Lennard'dır.

Türkiye'de konu hakkında ilk kitap Gürkan Yeniçeri tarafından PDF formatında yazılmıştır. Ayrıca Bakuaponik isimli kuruluş Akdeniz Üniversitesi ile beraber ücretsiz eğitim veren kuruluştur. Her iki kaynağa da internet ve sosyal medya üzerinden ulaşılabilir.

Şu anda Dünya üzerinde pek çok hobici forumlarda fikir alışverişi yaparken, ticari firmalar da organik standartlarında ürettikleri ürünlerini satmaktalar. Gıda üretiminde bizim için yeni olan bu teknoloji umarız Türkiye'de yayılır ve bir endüstri haline gelir.

Aquaponics - Irımtüzen

Gürkan Yeniçeri ayrıca İngilizce "aquaponics" terimini Türkçeye uyarlamaya çalışmış ve IRIMTÜZEN kelimesini üretmiştir. “Irım” GökTürkçe içinden su akan toprak parçası anlamına gelmektedir. “Tüzen” ise “düzen” kelimesinin atasıdır. Irımtüzen kapalı devre bir sistemde balık ve sebzelerin simbiyotik biçimde yetiştirilmesi işine verilen addır.

Kaynakça

  1. ^ Göddeke, Simon; Joyce, Alyssa; Kotzen, Benz; Burnell, Gavin M., (Ed.) (2019). Aquaponics food production systems: combined aquaculture and hydroponic production technologies for the future. Life sciences. Cham: Springer Open. ISBN 978-3-030-15942-9. 
  2. ^ http://www.havatopraksu.org/blog/category/irimtuzen
  1. Kaynak (Türkçe) = Gürkan Yeniçeri - Irımtüzen yazıları 13 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. Kaynak (Türkçe) = Irımtüzene Giriş 16 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. Video (Türkçe) = Irımtüzen nedir? 25 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. Balık Seçimi (İngilizce)) = Fish For Aquaponics Systems
  5. Aquaponics by Steve Diver NCAT Agriculture Spacialist. (http://www.attra.ncat.org 11 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Gübre</span> verimi artırmak için toprağa dökülen hayvansal dışkı.

Gübre, bitkinin beslenmesinde gerekli olan kimyasal elementleri sağlamak için toprağa ilave edilen herhangi bir madde.

<span class="mw-page-title-main">Akvaryum</span> balıklar ve suda yaşayan türler için şeffaf su deposu

Akvaryum, çoğunlukla cam ya da yüksek dirençli plastik gibi saydam malzemelerden yapılan, genellikle balık olmak üzere, bazen de omurgasızlar ve ayrıca amfibyumlar, deniz memelileri ve sürüngenler gibi suda yaşayan bitki ve hayvanların tutulduğu ve daha çok bu canlıların sergilenmesi amacıyla kullanılan içi su dolu, küçük bir cam kavanozdan büyük su tanklarına kadar geniş bir yelpazede yer alan kap ve yapılar. Akvaryum sahibi olmak dünya çapında yaklaşık 60 milyon kişi tarafından paylaşılan popüler bir hobidir. Çağdaş akvaryumların öncülerinin ilk çıktığı 1850'li yıllardan beri, özellikle akvaryum balıklarını sağlıklı tutabilmek için daha karmaşık ışıklandırma ve filtreleme sistemleri de geliştirildikçe akvaryum ile ilgilenenlerin sayısı artmıştır. Halka açık akvaryum'lar, evdeki akvaryumların büyük ölçekteki kopyalarıdır. Osaka Akvaryum, 5.400 m3'lük su tankı ve 580 türden oluşan su canlısı koleksiyonuna sahiptir ve Birleşik Krallık'ta yapılması planlanan National institute for research into aquatic habitats 40 hektarlık büyüklüğüyle dünyanın en büyük akvaryumu olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Gökkuşağı alabalığı</span>

Gökkuşağı alabalığı veya Çelikbaş, 1882 yılında Kuzey Amerika'dan Avrupa'ya getirilmiş olan bir alabalık türü. Balık üretimi için Avrupalı alabalık türlerinden çok daha uygundur.

<span class="mw-page-title-main">Toprak</span>

Toprak, bitki örtüsünün beslendiği kaynakların ana deposudur. 1 cm toprak ortalama olarak 1000 yılda oluşur. Toprak üzerindeki ölü bitkileri yakmak toprağa çok büyük zararlar verir ve toprağı verimsizleştirir. Toprak üzerindeki ölü bitkiler ve kuru yapraklar fosilleşerek bir gübre görevi görür ve toprağın zenginleşip nem tutarak verimliliğini artırır.

<span class="mw-page-title-main">Sulama</span>

Sulama, mahsullerin, peyzaj bitkilerinin ve çimenlerin büyümesine yardımcı olmak için toprağa kontrollü olarak su verilmesidir. Sulama, 5.000 yılı aşkın bir süredir tarımın ana özelliklerinden biri olmuştur ve dünya çapında birçok kültür tarafından geliştirilmiştir. Sulama, kuru alanlarda ve ortalamanın altında yağış alınan zamanlarda mahsullerin yetiştirilmesine, peyzajın korunmasına ve bozulmuş toprakların yeniden yeşillendirilmesine yardımcı olur. Bu kullanımlara ek olarak sulama, mahsulleri dondan korumak, tahıl tarlalarında yabani ot büyümesini engellemek ve toprak konsolidasyonunu önlemek için de kullanılır. Ayrıca hayvanları serinletmek, tozu azaltmak, kanalizasyon suyunu bertaraf etmek ve madencilik faaliyetlerini desteklemek için de kullanılır. Yüzey ve yüzey altı sularının belirli bir yerden uzaklaştırılmasını sağlayan drenaj ise genellikle sulama ile birlikte incelenir.

<span class="mw-page-title-main">Çevre kirliliği</span> Doğa sorunu

Çevre kirliliği, çevrenin doğal olmayan bir şekilde insan eliyle doğallığının bozulmasıdır. Bu ekosistemi bozma eylemleri; kirlenme şeklinde tabir edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Torf</span>

Torf, göl yataklarındaki su seviyesinin düşmesiyle, bitki faaliyetlerinin ön plana çıkması, kışın su seviyesindeki artış ile bitkinin ölümü ve bu doğa olayının sürekli tekrarlanması ile bitki kök ve gövdelerinin binlerce yıl süren dönüşümlü birikimleri sonucunda oluşan organik toprak türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Permakültür</span> Tarım ve arazi yönetimine yaklaşım

Sürdürülebilir tarım ya da permakültür, doğadaki insan yerleşimlerini, doğal ekosistemlerden örneklenen ziraat uygulamaları ve sürdürülebilirlik görüşüne göre uygulayan bir ekolojik tasarım anlayışıdır.

<span class="mw-page-title-main">Solucan gübresi</span>

Solucan gübresi, sebze veya gıda atıklarının ayrıştırılarak solucanların sindirim sistemlerinden geçirilmesi sonucu elde edilen organik gübredir. Solucan gübresi'nin dünyadaki yaygın ismi Vermicompost, solucan gübresi üretim biçimine de vermicomposting denir.

<span class="mw-page-title-main">Su temizleme</span>

Su arıtma istenmeyen kimyasalları, biyolojik kirleticileri, askıda katı maddeleri(AKM) ve gazları sudan uzaklaştırma işlemidir. Amaç, belirli amaçlara uygun su üretmektir.

<span class="mw-page-title-main">Kompost</span> gübre çeşiti

Kompost, bitkisel ve hayvansal atıkların nemli-oksijenli ortamda bozunarak dönüştüğü organik gübredir.

<span class="mw-page-title-main">Akvaristlik</span>

Akvaristlik veya akvaryum hobisi, evde veya işyerinde bulunan bir akvaryumda ya da bahçede bulunan bir havuzda veya gölette balık yetiştiriciliği yapılmasına, akvaryum düzenlenmesine odaklı günümüzde popüler bir hobidir. Akvaristlik hobisini yapan kişiye akvarist adı verilir.

<span class="mw-page-title-main">Hidroponik</span> Hidrokültürün bir alt dalı

Hidroponik, toprak kullanmadan su içinde mineral besin çözümleri kullanarak bitki yetiştirme yöntemidir. Hidrokültürün bir alt kümesidir. Kara bitkileri mineral besin solüsyonunda veya perlit, çakıl, mineral yünü, genişletilmiş kil ve hindistan cevizi kabuğu gibi nötr bir ortamda kendi kökleri ile yetiştirilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Su arıtma</span>

Su arıtması, belirli bir son kullanım için daha kabul edilebilir hale getirmek için su kalitesini artıran herhangi bir işlemdir. Son kullanım içme suyu, endüstriyel su temini, sulama, nehir akışı bakımı, su rekreasyonu veya güvenli bir şekilde çevreye iade edilmesi dahil olmak üzere diğer birçok kullanım olabilir. Su arıtımı kirletici maddeleri ve istenmeyen bileşenleri uzaklaştırır veya konsantrasyonlarını azaltarak suyun istenen son kullanım için uygun olmasını sağlar. Suyun evsel veya endüstriyel amaçlarla kullanıldıktan sonra ıslah edilmesi olan atık su arıtma veya atık su arıtımı da vardır.

<span class="mw-page-title-main">Tarla tarımı</span>

Tarla tarımı, gıda, yakıt, elyaf ve arazi ıslahı için bitkiler üreten ve kullanan bilim ve teknolojidir. Tarımsal araştırma, bitki genetiği, bitki fizyolojisi, meteoroloji ve toprak bilimleri alanlarındaki çalışmaları kapsıyor. Biyoloji, kimya, ekonomi, ekoloji, yer bilimi ve genetik gibi bilimler kombinasyonunun uygulanmasıdır. Günümüzde tarımsal araştırmacılar, gıda üretmek, daha sağlıklı yemekler hazırlamak, tarımın çevresel etkilerini yönetmek ve bitkilerden enerji çıkarmak da dahil olmak üzere pek çok konuda çalışıyorlar. Çoğu zaman ekin dönüşü, sulama ve drenaj, bitki ıslahı, bitki fizyolojisi, toprak sınıflandırması, toprak verimliliği, yabancı ot kontrolü, böcek kontrolü gibi alanlarda uzmanlaşmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Kum filtresi</span>

Kum filtreleri, en yaygın su filtreleri türünden biridir ve su arıtma işleminde bir basamak olarak kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Ortam filtreleri</span>

Bir medya filtresi, bir filtre türüdür. Kum, turba, rendelenmiş lastik, köpük, kırılmış cam, jeo-tekstil kumaş, antrasit, kırılmış granit yatak veya içme, yüzme havuzları, kültür balıkçılığı, sulama, yağmursuyu sulama yönetimi, petrol ve gaz operasyonları ve diğer uygulamalar için suyu filtreleyen diğer malzemeler kullanır. Belediye içme suyu sistemleri, arıtma için genellikle hızlı kum filtresi veya yavaş kum filtresi kullanır.

<span class="mw-page-title-main">Sürdürülebilir tarım</span> Mümkün olduğunca yenilenebilir kaynaklara dayalı tarım

Sürdürülebilir tarım, gelecek nesillerin ihtiyaçlarını karşılama yeteneğinden ödün vermeden toplumun mevcut gıda ve tekstil ihtiyaçlarını karşılayacak sürdürülebilir yollarla yapılan tarım anlamına gelir. Ekosistem hizmetleri anlayışına dayanabilir. Tarımın sürdürülebilirliğini artırmanın birçok yöntemi vardır. Sürdürülebilir gıda sistemleri içinde tarım geliştirirken, esnek iş süreci ve tarım uygulamalarının geliştirilmesi önemlidir.

<span class="mw-page-title-main">Aeroponik</span>

Aeroponik, toprak veya agrega ortamı kullanılmadan bitkilerin hava veya sis ortamında yetiştirilmesi. "Aeroponik" kelimesi Yunanca aer ve ponos anlamlarından türetilmiştir. Aeroponik kültür hem geleneksel hidroponik, aquaponik hem de in-vitro büyümesinden farklıdır. Büyütme ortamı olarak sıvı besin çözeltisini ve bitki büyümesini sürdürmek için gerekli mineraller kullanan hidroponikden veya su ve balık atıklarını kullanan aquaponikden farklı olarak aeroponik büyütme ortamı olmadan yapılır. ‹Bakınız TfM› Bazen bir çeşit hidroponik olarak düşünülür çünkü besinleri iletmek için aeroponikte de su kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Dikey tarım</span> modern tarım türü

Dikey tarım ürünleri dikey yığılı katmanlarda ürün yetiştirme uygulamasıdır. Hidroponik, aquaponik ve aeroponik gibi topraksız tarım tekniklerini ve bitki yetiştirmeyi en uygun yapmayı hedefleyen kontrollu-ortam tarımını birleştirir. Dikey tarım sistemlerini barındıran bazı yaygın kullanılan yapı seçenekleri arasında binalar, nakliye konteynerleri, tüneller ve terk edilmiş maden galerileri sayılabilir.