Sicilya Emirliği, 10. ve 11. yüzyılda 107 yıl süreyle Sicilya adasında hüküm sürmüş olan Müslüman bir devletti. Başkenti bu dönemde Müslüman dünyasının önemli bir kültürel ve politik merkezi haline gelen Palermo idi.
Hamdânîler, Kuzey Irak ve Suriye'de hüküm sürmüş bir Şii Arap hanedanıdır. Hanedan Arapların Tağlib kabilesine mensuptur.
Tâi veya Abdulkerim et-Tai Billah veya Ebû Bekir Abdulkerîm "et-Tâʾi Billâh" bin Fadıl Muti Abbâsî Hâlifelerinin yirmidördüncüsüdür.
Girit Emirliği, 820'lerin sonlarından 961 yılında Bizanslıların geri almasına kadar devam etmiş Akdeniz adası Girit'te kurulu Müslüman devleti. Abbasiler'in egemenliğini tanımasına ve Mısır Tolunoğulları ile yakın bağları olmasına rağmen de facto bağımsız bir devletti.
Kardiya Muharebesi, yaklaşık 872/3'te Bizans İmparatorluğu ile Girit Sarazenleri arasında Saros Körfezi'nde Kardiya sahili açıklarında gerçekleşen deniz muharebesidir. Muharebe, büyük bir Bizans zaferi ile sonuçlanmıştır.
Korint Körfezi Muharebesi, yaklaşık 873'te Bizans İmparatorluğu ile Girit Sarazenleri arasında Korint Körfezi'nde gerçekleşen deniz muharebesidir. Niketas Ooryphas komutasında Bizanslıların gerçekleştirdikleri sürpriz ile muharebe, büyük bir Bizans zaferi ile sonuçlanmıştır.
Mauropotamos Muharebesi, 844 yılında Abbasi Halifeliği ve Bizans İmparatorluğu arasında, Mauropotamos'ta yapıldı. Önceki yıl Girit Emirliği'ni kurtarmak için Bizans'ın başarısız girişiminden sonra, Abbasiler Küçük Asya'ya bir baskın başlattı. Bizans naibi Theoktistos, işgali karşılamaya giden ancak ağır bir şekilde mağlup edilen orduya başkanlık etti ve subaylarının çoğu Araplara sığındı. Ancak iç huzursuzluk, Abbasilerin zaferlerini kullanmasını engelledi. Sonuç olarak 845 yılında ateşkes ve esir takası kabul edildi, ardından her iki güç de dikkatlerini başka bir yere çevirince altı yıl boyunca çatışmalar sona erdi.
Lalakaon Muharebesi veya Poson veya Porson, Bizans İmparatorluğu ile Paphlagonia'da işgalci bir Arap ordusu arasında 863'te yapıldı. Bizans ordusuna İmparator III. Mihail'in dayısı Petronas önderlik ediyordu, ancak Arap kaynaklar da İmparator Mihail'in varlığından söz ediyor. Araplara Melitene (Malatya) emiri Ömer bin Abdullah önderlik ediyordu.
Fotios Müslüman bir Bizanslıydı. 870'lerde Girit Emirliği'ne deniz komutanı olarak hizmet etti.
Ebu Amr Şuayb bin Ömer bin İsa el-Balluti, ayrıca Saet veya Bizans kaynaklarında Saïpes (Σαΐπης), yak. 855 - yak. 880 yılları arasında hüküm süren ikinci Girit Emiri'dir.
Yusuf bin Ömer bin Şuayb y. 910–915 yılları arasında hüküm süren beşinci Girit Emiri'dir.
Ali bin Yusuf bin Ömer y. 915–925 yılları arasında hüküm süren altıncı Girit Emiri idi.
Ebu Abdullah Ömer bin Şuayb, ayrıca Bizans kaynaklarında Babdel, y. 880–895 yılları arasında hüküm süren üçüncü Girit Emiri'dir.
Şuayb bin Ahmed, y. 940–943 yılları arasında hüküm süren sekizinci Girit Emiri idi.
Ali bin Ahmed, y. 943–949 yılları arasında hüküm süren dokuzuncu Girit Emiri idi.
Ömer bin Hafs ibn Şuayb bin İsa el-Balluti, soyadı el-Ghaliz ("Şişman") ve daha sonra el-İkritişi ("Giritli"), ve genellikle Abu Hafs, İskenderiye'nin kontrolünü ele geçiren ve Abbâsîler tarafından şehirden kovulduktan sonra Bizans'ın Girit adasını fethederek ilk Girit Emiri olan bir grup Endülüs mültecisinin lideridir.
Muhammed bin Şuayb Bizans kaynaklarında Zerkounes olarak bilinen, dördüncü Girit Emiri idi.
Abdülaziz bin Şuayb bin Ömer el-Kurtubi el-Ballūṭī, Bizans kaynaklarında Kouroupas olarak bilinir, 949'dan 961'de Bizans'ın adanın fethine kadar hüküm süren onuncu ve son Girit Emiri idi.
Uddat al-Dawla Abu Taghlib Fadl Allah al-Ghadanfar al-Hamdani, daha yaygın olarak basitçe Ebu Tağlib olarak bilinir, Cezire'nin çoğunu kapsayan Musul Emirliği'nin üçüncü Hamdânî hükümdarıydı.
Ebu 'l-Ma'ali Şerif, daha çok onursal unvanı Sa'düd Devle, Suriye'nin kuzeyinin çoğunu kapsayan Halep Hamdânî Emirliği'nin ikinci hükümdarıydı. Emirliğin kurucusu Seyfü'd Devle'nin oğlu olan bu kişi, genç yaşta tahta çıktı ve Bizans İmparatoru II. Nikiforos'un iki yıl içinde ülkesinin batı kısımlarını fethederek Halep'i bir haraçgüzar devlete dönüştürdüğü büyük bir saldırının ortasındaydı. 977 yılına kadar çok sayıda isyan ve firarla karşılaşan Sa'd, babasının veziri Karkuya'nın elinde bulunan kendi başkentine bile giremedi. Büveyhîler ile yakın ilişkiler sürdürerek Cezire'nin bazı bölgelerinde otoritesini yeniden kurmayı başardı; ancak yönetimi, Mısır'daki Fâtımîler tarafından desteklenen valisi Bakcur'un isyanıyla kısa sürede tehdit altına girdi. Sa'd ise Bizans, Büveyhiler ve Fâtımîler arasındaki bağlılığında dalgalanmalar yaşamaya devam etse de, giderek daha fazla Bizans yardımına güvenmeye başladı.