İçeriğe atla

Ahşap baskı

Tang Hanedanı döneminde Elmas Sutra'nın karmaşık ön yüzü. MS 868 üretim tarihini içeren dünyanın en eski basılı metnidir.

Ahşap baskı, Doğu Asya'da yaygın olarak kullanılan ve antik çağda Çin'de tekstil ve daha sonra kâğıt üzerine baskı yöntemi olarak kullanılan metin, resim veya desenleri basma tekniğidir. Her sayfa veya görüntü, orijinal düzeyde yalnızca bazı alanlar ve çizgiler bırakacak şekilde ahşap bir blok oyularak oluşturulur; bir kabartma baskı işleminde mürekkeplenen ve baskıda gösterilen bunlardır. Blokları oymak yetenekli ve zahmetli bir iştir, ancak daha sonra çok sayıda baskı basılabilir.

Ahşap baskı tekniği, yazılı iletişimin yaygınlaşmasının öncülüğünü yapmış olan bir baskı tekniğidir. Bu baskı tekniği, çok sayıda belge ve kitabın basımını kolaylaştırmış ve böylece bilginin yaygınlaşmasına ve korunmasına katkıda bulunmuştur.

Kumaş üzerine baskı yöntemi olarak, Çin'den günümüze kalan en eski örnekler MS 220'den öncesine kadar uzanmaktadır. Ahşap baskı tekniği, ilk olarak Çin'de, Tang Hanedanlığı (618-907) döneminde ortaya çıkmıştır. 19. yüzyıla kadar kitapların ve diğer metinlerin yanı sıra görüntülerin basılmasında da yaygın olarak kullanılan Doğu Asya yöntemi olarak kaldı. Ukiyo-e, en iyi bilinen Japon ahşap baskı sanatıdır. Avrupa'da görüntüleri kağıda basma tekniğinin çoğu kullanımı, esas olarak 15. yüzyılda üretilen blok kitaplar dışında, gravür sanat terimiyle kapsanmaktadır.

Tarihi

Çin

Xi'an'da ortaya çıkarılan Çince Sanskritçe baskı, Tang Hanedanlığı, 650-670

Ahşap baskı tekniğinin tarihi, Budizmin yayılması ve kağıt üretimindeki gelişmelerle doğrudan ilişkilidir. Çinli keşişler, Budizmin kitaplarını elde etmek ve yaymak için ahşap baskı teknolojisini kullanmışlardır. İlk olarak, yazıların ahşap bloklara oyulması ve ardından mürekkep ile kaplanarak kağıda basılmasıyla gerçekleştirilen bu teknik, kitap basımının yaygınlaşmasına ve yaygınlaşan Budizmin etkisini daha da arttırmasına yardımcı oldu.[1]

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı ve 8. yüzyılda Avrupa'ya ulaştı.[2] Avrupa'da, Gutenberg'in matbaa teknolojisiyle birlikte, ahşap baskı teknolojisi daha da gelişti ve kitap basımı daha hızlı ve daha ucuz hale geldi. Günümüzde, ahşap baskı tekniği hala bazı kültürel etkinliklerde kullanılmaktadır ve geleneksel bir baskı tekniği olarak değerini korumaktadır.

Ahşap baskı tekniği, yazılı iletişimin yaygınlaşmasının öncülüğünü yapmış olan bir baskı tekniğidir. Bu baskı tekniği, ilk olarak Çin'de, Tang Hanedanlığı (618-907) döneminde ortaya çıkmıştır. Çinli keşişler, Budizmin kitaplarını elde etmek ve yaymak için ahşap baskı teknolojisini kullanmışlardır. İlk olarak, yazıların ahşap bloklara oyulması ve ardından mürekkep ile kaplanarak kağıda basılmasıyla gerçekleştirilen bu teknik, kitap basımının yaygınlaşmasına ve yaygınlaşan Budizmin etkisini daha da arttırmasına yardımcı oldu.[3]

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı ve 8. yüzyılda Avrupa'ya ulaştı. Avrupa'da, Gutenberg'in matbaa teknolojisiyle birlikte, ahşap baskı teknolojisi daha da gelişti ve kitap basımı daha hızlı ve daha ucuz hale geldi. Günümüzde, ahşap baskı tekniği hala bazı kültürel etkinliklerde kullanılmaktadır ve geleneksel bir baskı tekniği olarak değerini korumaktadır.

Japonya, Avrupa ve Osmanlı Devleti

Japonya'daki en eski basılı metin olan Hyakumantō Darani, c. 770

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı. Japonya'da, ahşap baskı tekniği Heian döneminde (794-1185) gelişti ve daha sonra Edo döneminde (1603-1868) en yüksek seviyeye ulaştı. Japonya'da ahşap baskı, ukiyo-e adı verilen bir sanat formu olarak gelişti ve kitap, resim ve tiyatro baskıları için kullanıldı.[4]

Avrupa'da, ahşap baskı tekniği 14. yüzyılda İtalya'da kullanılmaya başlandı. Ancak, bu teknoloji özellikle 15. yüzyılın ortalarında Johannes Gutenberg'in matbaası ile birlikte gelişti. Avrupa'da ahşap baskı, kitap, broşür, kartpostal, para ve hatta tıp baskıları için kullanıldı.[5]

İlke ve dirilişte kalbin meyvelerinden bir sayfa - Sarı Abdullah Efendi - Konstantinopolis'te Amerah Matbaasında basılmıştır H. 1288 - M.1870/71 Harvard Üniversitesi Kütüphanesi

Osmanlı İmparatorluğu'nda, ahşap baskı tekniği 18. yüzyılda kullanılmaya başlandı ve İstanbul'daki Matbaa-i Amire'de geliştirildi. Ahşap baskı tekniği, Osmanlı İmparatorluğu'nda yayınlanan kitapların basımında kullanıldı ve 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda modern matbaa teknolojisi ile birlikte gelişti.[6]

Uygulama

Yangzhou Müzesinden bir örnek

El işi bir baskı yöntemi olan ahşap baskı, geleneksel bir baskı yöntemi olarak kabul edilir. Bu yöntemde, bir ahşap blok üzerindeki yüzey kabartmaları mürekkeple kaplanır ve ardından kağıt üzerine uygulanır. Kabartma yüzeyler genellikle baskının siyah-beyaz şekilde çıkarılmasını sağlamak için tek renkli ve basit tasarımlar kullanılır.[7]

Ahşap baskı, basit bir teknik olsa da, titiz ve özenli bir çalışma gerektirir. İlk olarak, bir tasarımcı ya da sanatçı, bir çizim oluşturur ve bu çizim daha sonra bir ahşap blok üzerinde kesilir. Kesilmiş blok daha sonra mürekkeple kaplanır ve kağıt üzerine uygulanır. Bu işlem birkaç kez tekrarlanarak, istenen sonucu elde etmek için renk katmanları oluşturulabilir.[8]

Günümüzde ahşap baskı, özellikle el yapımı sanat eserleri üretmek için kullanılmaktadır. Ancak, teknolojideki gelişmeler nedeniyle, daha hızlı ve daha kolay bir dijital baskı yöntemi olan dijital baskı, ahşap baskının yerini almıştır.[8]

Kaynakça

  1. ^ Pan, Jixing (Haziran 1997). "On the origin of printing in the light of new archaeological discoveries". Chinese Science Bulletin (İngilizce). 42 (12): 976-981. doi:10.1007/BF02882611. ISSN 1001-6538. 
  2. ^ 1955-, Salter, Rebecca, (2006). Japanese popular prints : from votive slips to playing cards. University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-3083-0. OCLC 760657779. 
  3. ^ Dao, Zhi. History of Printing in China (İngilizce). DeepLogic. 14 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  4. ^ Salter, Rebecca (28 Şubat 2002). Japanese Woodblock Printing (İngilizce). University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-2553-9. 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  5. ^ Eisenstein, Elizabeth L. (12 Eylül 2005). The Printing Revolution in Early Modern Europe (İngilizce). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-84543-4. 14 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  6. ^ İhsanoğlu, Ekmeleddin (2021). Studies on Ottoman science and culture. Abingdon, Oxon. ISBN 978-1-003-12014-8. OCLC 1192303913. 3 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  7. ^ Cohen, Martin S. (1977). "The Novel in Woodcuts: A Handbook". Journal of Modern Literature. 6 (2): 171-195. ISSN 0022-281X. 23 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  8. ^ a b Walker, George Alexander (2005). The Woodcut Artist's Handbook: Techniques and Tools for Relief Printmaking (İngilizce). Firefly Books. ISBN 978-1-55407-045-9. 18 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2023. 

Ek okuma

  • Barrett, Timothy Hugh (2008), The Woman Who Discovered Printing, Great Britain: Yale University Press, ISBN 978-0-300-12728-7 
  • Bulliet, Richard W. (1987). "Medieval Arabic Tarsh: A Forgotten Chapter in the History of Printing" (PDF). Journal of the American Oriental Society. 107 (3): 427-438. doi:10.2307/603463. JSTOR 603463. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 17 Ocak 2019. 
  • Carter, John (2006). An ABC for Book Collectors (8. bas.). Delaware: Oak Knoll Books. ISBN 9781584561125. 
  • Chia, Lucille (2011), Knowledge and Text Production in an Age of Print: China, 900-1400, Brill 
  • Lane, Richard (1978). Images from the Floating World: The Japanese Print. Old Saybrook, CT: Konecky & Konecky. ISBN 978-1-56852-481-8. OCLC 475522764. 
  • McMurtrie, Douglas C. (1962), THE BOOK: The Story of Printing & Bookmaking, Oxford University Press, seventh edition 
  • Rivière, Jean Roger (1966). Summa Artis XX. El arte de la China (spanish). Madrid: Espasa Calpe. 
  • Tsien, Tsuen-Hsuin (1985), Science and Civilization in China. Vol. 5: Chemistry and Chemical Technology. Part 1: Paper and Printing, Cambridge University Press, ISBN 0-521-08690-6 
  • Twitchett, Denis (1998b), The Cambridge History of China Volume 8 The Ming Dynasty, 1368—1644, Part 2, Cambridge University Press 
  • Wilkinson, Endymion (2012), Chinese History: A New Manual, Harvard University Asia Center for the Harvard-Yenching Institute 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Gravür</span>

Bir baskı tekniği olarak matbaacılıkta ve sanat ürünlerinin yaratımında kullanılan gravür, bir kazıma şekli, çukurbaskı veya oyma baskı olarak adlandırılabilir. Baskı yapılacak görüntü ahşap, metal veya taş levha üzerine çeşitli yöntemler aktarıldıktan sonra levha mürekkep ile sıvanır. Levhanın yüzeyi temizlenince mürekkep yalnız çukur yerlerde kalır ve levhanın üzerindeki görüntü baskı uygulanarak kağıda aktarılır.

<span class="mw-page-title-main">Çince</span> Çin ve çevresinde konuşulan bir dil

Çince, Çin anakarası ve çevresinde yaşayan bir milyardan fazla kişi tarafından konuşulan Eski Çinceden türemiş dillerin oluşturduğu diller grubudur. Dünyadaki her beş kişiden birinin anadili olarak konuştuğu Çince, lehçeleriyle birlikte dünyada en çok konuşulan dildir. Çince ve lehçeleri Büyük Çin olarak adlandırılan Çin anakarası, Hong Kong, Makao, Tayvan ve Malezya, Endonezya, Tayland, Singapur, Myanmar, Vietnam, Güney Kore gibi Doğu ve Güneydoğu Asya ülkelerinde konuşulmaktadır. Çince, dünyanın en çok konuşulan dil olmasına bağlı olarak Birleşmiş Milletler'in altı resmî dilinden biridir. Aynı zamanda Çin, Tayvan, Singapur, Hong Kong ve Makao'nun resmî dilidir.

<span class="mw-page-title-main">Matbaacılık</span>

Matbaacılık ya da basımcılık, metin ve görüntülerin genellikle kâğıt gibi yüzeyler üzerine basılarak çoğaltılma işidir.

<span class="mw-page-title-main">Laozi</span>

Lao Zi kimi pinyin kullanılmayan eski kaynaklarda adı Lao Tzu, Lao Tse, Laotze diye geçer. Lao Çince 'yaşlı', Zi ise 'üstad', 'bilge' anlamına gelir. Tao Düşüncesi'nin kurucusu kabul edilen önemli bir Çin düşünürüdür. Dao De Çing kitabının yazarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Gutenberg</span> Matbaanın mucidi olan Alman yayımcı (y. 1400–1468)

Johannes Gutenberg (Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg) (1398 - 3 Şubat 1468), 1447 yılında hareketli parçalar ile yazı baskısını Avrupa'da başlatan Alman kuyumcu, matbaacı ve yayıncıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ukiyo-e</span> XVII - XIX. yy arasında ürünleri verilen Japon resim sanatı

Ukiyo-e (浮世絵)(Fani Dünya Resimleri), Edo Dönemi'nde ortaya çıkan bir Japon resim sanatı türüdür. Tiyatro, klasik edebiyat, şiir, yerel efsaneler, natürmort, imparatorluk ailesi ve din gibi birçok teması vardır. Ukiyo'nun kelime anlamı, içinde "modern olma"yı da barındırır. Çağdaş tarzı tasvir eden resim türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Nishiki-e</span>

Nishiki-e, bir Japon çok renkli ahşap baskı tekniğidir. Teknik öncelikle ukiyo-e'de kullanılmaktadır. 1760'larda icat edildi ve 1765 ile beş yıl sonra ölümü arasında birçok nishiki-e baskısı üreten matbaacı Suzuki Harunobu tarafından mükemmelleştirildi ve popüler hale getirildi.

Dinî sansür, ifade özgürlüğünün bir dinî yetke tarafından kısıtlanmasıdır. Tarihi çok eskilere uzanan bu sansür birçok topluluk ve din tarafından uygulanmıştır. Compiègne Fermanı, Index Librorum Prohibitorum ve Salman Rüşdi'nin Şeytan Ayetleri adlı kitabının Ruhullah Humeyni tarafından yasaklanması bu duruma örnek olarak gösterilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Ksilografi</span> ahşap levha kullanılarak gerçekleştirilen bir baskı tekniği

Ksilografi ya da ağaç baskısı yahut ahşap baskı, ahşap levha kullanılarak, yüksek kazı tekniğiyle hazırlanan tahta kalıplarla gerçekleştirilmiş özgün bir baskı tekniği. Bu kazıresim türünde, resmi meydana getiren tüm çizgiler ahşap baskı levhasının üzerinde, zeminden yüksekte kalacak bir biçimde oyulur. Yüksekte kalan bu kısım üzerine sürülen mürekkep, basım vasıtasıyla kağıt üzerine geçer.Ksilografi, ilk baskı tekniklerinden biridir. Çin'de bulunmuş ve geliştirilmiş olan bu yöntem Avrupa'da bilhassa 15. ve 16. yüzyıllarda yaygınlaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">William Caxton</span> İngiliz yayıncı (1422-1491)

William Caxton İngiliz asıllı bir tüccar, diplomat, yazar ve matbaacıdır. 15. yüzyılda Avrupa’da Johannes Gutenberg’in bulduğu basım yöntemini İngiltere’de uygulayan ilk kişidir. Bu yüzden, matbaacılığı İngiltere ile tanıştıran ilk insan olduğu düşünülür. Ayrıca, İngiltere'de basılı kitapların perakende ticaretini yapan ilk İngilizdir.

<span class="mw-page-title-main">Shen Kuo</span> Çinli bilim insanı (1031-1095)

Shen Kuo veya Shen Gua (1031–1095), geleneksel ismi; Cunzhong (存中) ve Mengqi Weng (夢溪翁), birçok bilim dalında başarılı (polimat), Song Hanedanlığı (960-1279) döneminde yaşamış Çinli bilim insanı ve devlet adamı. Bilimin ve devlet idaresinin birçok alanında etkin olan Shen; bir matematikçi, astronom, meteorolog, jeolog, zoolog, botanikçi, farmakolog, ziraatçı, arkeolog, etnograf, haritacı, ansiklopedist, general, diplomat, hidrolik mühendisi, mucit, akademisyen, maliye bakanı, hükûmet devlet müfettişi, şair ve müzisyen idi. Song Hanedanlığı'nın Astronomi alanında baş yetkilisi olan Shen bunun yanı sıra İmparatorluk Sağlık işlerinin de başkan yardımcısı idi.

<span class="mw-page-title-main">Japonya tarihi</span> Japonya tarihi

Japonya tarihi antik zamanların şehir devletlerinin modern Japon ulus devletine ulaşacak şekilde coğrafi ve sosyal tarihini anlatmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çin'de din</span> Çin içerisindeki birçok din

Çin, dünyanın en eski ve sürekli öğreti ve felsefi geleneklerinin beşiği olmuştur. Çin'de batıdaki anlamıyla bire bir örtüşen bir din anlayışı hiç olmamıştır. Milattan önce 6. yüzyıldan itibaren görülmeye başlayan düşünce okulları kendi içinde özgün olarak sürekli gelişmiştir. Bu yüzden Çin'de inanç sistemleri olarak Çin kültürünü tarihi boyunca şekillendiren Konfüçyüsçülük, Taoizm ve çok sonradan gelen Budizm düşünce okulları sıralanır. Bu iç içe geçmiş düşünce okulları kendi aralarında kökten farklı bir evren anlayışı taşımazlar ancak klasik anlamıyla batıda ortaya çıkan Musevilik, Hristiyanlık ve Müslümanlık dinlerinden kökten ayrıdırlar. Bu düşünce okulları öncesinde de Çin'in hem toplayıcı ve avcı şamanik toplumlarında hem de yerleşik tarım toplumları döneminde kainatın doğuşuyla ilgili anlatılan masal ve efsanelerde evrenin; klasik dinlerde olduğu gibi bir yaratıcı tarafından yaratılmasından çok her şeye hamile olan ve hiçbir şeyin henüz bir biçimi olmadığı karanlık bulamaç bir şeyden doğduğu inançları yer bulmaktadır. Bu bulamaç, karanlık hiçbir nesnenin henüz şekil almadığı ama her şeye hamile olunan bu hale masallarda Hundun, düşünce okullarında Dao denmektedir. Dao'dan Gök ve Yer yani somut ve soyut olan her şey doğar, yin ve yang değişim ilkeleriyle her şey biçim alır ve dönüşür. Günümüzde Kuantum Kuramı'nın kozmogoni görüşleri Çin'de ortaya çıkan bu evren anlayışına daha yakın durmaktadır. Gök uzayı, yer ise yıldızlar, gezegenler gibi yoğun her şeyi temsil etmektedir. Dao düşünce okulunda Gök ve Yerin ham doğası yani kendiliğindenlik hali olan Zìrán (自然)'a uyması çabasız çabayı uygulaması en uygun yönetim olarak anlatılırken, Konfüçyüsçü okullara göre ise Gök ve Yer ilişkisi hiyerarşik ele alınır, erdem ve görevlere önem verilir, dolayısıyla devletin yönetimi ve halk ile ilişkisi buna uymalıdır anlayışı hakim olmuştur. Çin imparatorları, özellikle Konfüçyüs okuluna göre Gök gibi olmalıydılar ve bu yüzden "Göğün Vekaleti"ni (Tianming) talep edip Çin efsanevi ve geleneksel pratiklerine katılırlardı. Yaygın inanç sistemi bu şekilde kendini gösterirken sonraki yüz yıllarda Batıda ortaya çıkan dinler Çin'de yayılmak istemiş olsa da halk arasında bu inanç sistemleri çok rağbet görmemiştir. Ancak günümüzde sayıları fazla olmasa da Çin'de Hristiyanlık ve müslümanlık da yaşamaktadır. 1949 Mao Zedong devriminden beri Çin, bir ateist ve Marksist kurum olan Çin Komünist Partisi tarafından yönetilmektedir. Bu dönemde bilimsel bir zemini olmayan hiçbir görüşe izin verilmedi. Dini hareketler ve kurumlar önce hükûmet kontrolü altına alındı, sonra Kültür Devrimi (1966-1976) sırasında baskıya uğradı. Devrimin yumuşama döneminde geleneksel öğretiler ve sonradan gelen dini örgütlere haklar verilmeye başlanmıştır. Hükûmet henüz beş tane öğreti ve dini resmen tanımaktadır: Budizm, Taoizm, İslam, Protestanlık ve Katoliklik. 21. yüzyılın başında kurumsal idarelerde Konfüçyüsçülük ve Çin halk gelenekleri giderek daha fazla tanınma kazanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Shunga</span>

Shunga, Japon erotik sanatı için bir terimdir. Çoğu shunga, bir ukiyo-e türüdür ve genellikle ahşap baskılar üzerine yapılır. Nadiren de olsa, ukiyo-e hareketinden önce var olan erotik boyalı el kitapları da bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Cambridge University Press</span> Cambridge Üniversitesinin yayıncılık işi

Cambridge University Press, Cambridge Üniversitesi'ne bağlı faaliyet gösteren Cambridge, Birleşik Krallık merkezli yayınevidir. Kral VIII. Henry tarafından 1534'te kurulmuştur. Dünyanın ilk kurulan yayınevi ve Oxford University Press'in ardından en büyük ikinci yayınevi konumundadır.

<span class="mw-page-title-main">Stir frying</span>

Stir frying, Çin mutfağı malzemelerin az miktarda çok sıcak yağda kızartıldığı ve bir wokta karıştırıldığı pişirme yöntemidir. Yöntem ilk olarak Çin'de ortaya çıkmış olup son yüzyıllarda Asya ve Batı'nın diğer bölgelerine de yayılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tayvan-Türkiye ilişkileri</span>

Tayvan-Türkiye ilişkileri, Tayvan ile Türkiye arasında sürdürülen uluslararası politikaları içerir. Türkiye, 1971'den beri Tayvan ile hükûmet dışı, çalışma düzeyinde ilişkiler sürdürmektedir.

Sui Kitabı, Çin'in Sui Hanedanı'nın resmî tarih kitabıdır. Wei Zheng önderliğinde Yan Shigu, Kong Yingda ve Zhangsun Wuji tarafından yazılmış olup İmparatorluk Çin'in resmi Yirmi Dört Tarih'inin arasında yer almaktadır.

<i>Tang Yeni Kitabı</i>

Tang Yeni Kitabı, Çin'in Tang Hanedanı'nın resmî tarih kitabıdır. Ouyang Xiu ve Song Qi tarafından yönetilen Song hanedanından bir bilginler ekibi tarafından derlenmiş olup İmparatorluk Çin'in resmi Yirmi Dört Tarih'inin arasında yer almaktadır. 10 cilt ve 225 bölümden oluşmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çin ressamlığı</span>

Çin ressamlığı, Çin'e özgü ressamlıktır. Çin ressamlığı, dünyanın en eski sürekli sanatsal geleneklerinden biridir. Geleneksel tarzda resim, günümüz Çin'de, 20. yüzyılda Çin'de popüler hale gelen Batılı sanat tarzlarının aksine, "ulusal resim" veya "yerli resim" anlamına gelen guóhuà veya danqing olarak bilinmektedir. Geleneksel resim, esasen kaligrafi ile aynı teknikleri içermekte olup siyah mürekkebe veya renkli pigmentlere batırılmış bir fırça ile yapılır ve yağlar kullanılmaz. Hat sanatında olduğu gibi, resimlerin yapıldığı en popüler malzemeler kağıt ve ipektir. Biten iş, asılı tomarlar veya el kaydırmaları gibi tomarlara monte edilebilir. Geleneksel boyama albüm sayfaları, duvarlar, lake eşyalar, katlanır paravanlar ve diğer ortamlarda da yapılabilir.