İçeriğe atla

Adriana Ocampo

Adriana Ocampo
Adriana Ocampo (2016)
DoğumAdriana C. Ocampo Uria
5 Ocak 1955 (69 yaşında)
Barranquilla, Kolombiya
MilliyetKolombiyalı
VatandaşlıkKolombiya · ABD
EğitimKaliforniya Eyalet Üniversitesi, Los Angeles
Kaliforniya Eyalet Üniversitesi, Northridge
Vrije Üniversitesi, Amsterdam
Kariyeri
DalıAstrojeoloji
Çalıştığı kurumlarJet İtki Laboratuvarı
NASA

Adriana C. Ocampo Uria (d. 5 Ocak 1955, Barranquilla), Kolombiyalı-Amerikalı astrojeologdur. Günümüzde NASA'da bilim programı yöneticisi konumunda bulunur.

1970'te Kolombiya'dan Kaliforniya'ya göç etti. Yüksek lisans eğitimini Kaliforniya Eyalet Üniversitesi Northridge kampüsünde, doktorasını Hollanda'daki Vrije Üniversitesinde tamamladı. Lise ve üniversite eğitimi sırasında çalıştığı Jet İtki Laboratuvarına daha sonra tam zamanlı araştırmacı olarak girdi, çeşitli gezegen görevlerinde bilim koordinatörü olarak görev yaptı. 2021'de başlatılan Lucy görevinde program müdürü olarak görev yapmaktadır.

Uydu görüntüleri aracılığıyla Chicxulub kraterinin yüzeyde bıraktığı tek iz olan sulu obruk halkasını fark eden ilk kişi oldu. Kratere düzenlenen yedi araştırma gezisinin başında yer aldı. Karayipler ve Meksika ile bağlantılı başka bir krater bölgesi olan Belize'deki volkanik püskürme alanında yapılan araştırma gezisine öncülük etti. Juno görevi için stratejik planların geliştirildiği bir ekipte yer aldı. New Frontiers programında idari program müdürü ve Galileo uçuş görevinde ise koordinatör olarak çalıştı. Ocampo ve ekibi, 2017'de Cali yakınlarında olası bir krater bildirdi.

1992'de Meksika Ulusal Kadın Komisyonu tarafından verilen Yılın Bilim Kadını Ödülü'nü kazandı. 2002 yılında Discover tarafından "Bilimdeki En Önemli 50 Kadın" arasında gösterildi. Uzay araştırmalarına yaptığı katkılarına atfen bir asteroide adı verildi. 2016'da MOSI tarafından verilen Yılın Hispanik Bilim İnsanı Ödülü'nü kazandı.

Hayatı

İlk yılları ve eğitimi

Adriana C. Ocampo Uria, 5 Ocak 1955'te Kolombiya'nın Barranquilla kentinde doğdu.[1] Annesi, öğretmen Teresa Uria Ocampo ve babası ise elektrik mühendisi Victor Alberto Ocampo'dur.[2] Buenos Aires'te yaşadığı sırada devam ettiği okulda işletme veya muhasebe dersleri alması önerilen Ocampo, 1970'te ailesiyle birlikte Pasadena'ya göç etti ve lisede matematik ve fizik dersleri aldı.[2] Lise öğrenimi sırasında, Jet İtki Laboratuvarı (JPL) 509. birlikte bulundu.[3][4] 1980'de ABD vatandaşı oldu.[4]

Pasadena Şehir Koleji'nde uzay mühendisliği alanında yükseköğrenimine başladı,[2] bu esnada Jet İtki Laboratuvarı sponsorluğunda bir bilim programına katılıyordu. Daha sonra Los Angeles'taki Kaliforniya Eyalet Üniversitesi'ne geçiş yaptı ve ana dalını jeoloji olarak değiştirdi,[2] 1983 yılında lisans derecesini tamamladı. Mezun olduktan sonra Jet İtki Laboratuvarı'nda tam zamanlı araştırma görevlisi olarak çalışmaya başladı.[2][4] 1997 yılında Northridge'deki Kaliforniya Eyalet Üniversitesi'nde astrojeoloji dalında lisans derecesini tamamladı, ardından aynı üniversitede Chicxulub çarpma krateri üzerine yüksek lisans yaptı ve Master of Science (M.Sc.) derecesine sahip oldu.[2] Vrije Üniversitesi'nde Chicxulub çarpma krateri üzerine doktora yaptı.[5][6]

Kariyeri

Avrupa Uzay Ajansı'nın Venüs Ekspresi görevi ve Japonya Uzay Araştırma Ajansı'nın Venüs İklim Orbiter görevinde yer aldı.[7] Çok görevli bir görüntü işleme laboratuvarında çalıştı ve bu çalışmalara dair 1980'de bir çalışma yayımladı.[8] 1984 yılında NASA tarafından hazırlanan ve daha sonra Sovyet Phobos programı görevinde plan yapmak için kullanılan, Mars'ın Phobos ve Deimos uydularının görüntülendiği ve analiz edildiği Viking programındaki görüntüleme ekibinin bir üyesi olarak yer aldı.[2][9] Bu görev sırasında ekip, Venüs'ün yoğun atmosferinin 100 kilometre (62 mil) aşağısını görüntüledi.[10] Bu görüntüleme sonucunda Venüs'ün "gece tarafı" incelendi.[10] Görevin sonucunda bilim adamları tarafından Venüs'ün gece tarafındaki haritaları, Dünya'da konumlanan teleskoplardan 3 ila 6 kat daha iyi çözünürlüklerle oluşturuldu.[10][11]

Ocampo, Chicxulub kraterine yedi araştırma gezisi düzenledi.[12][13] 1991'de NASA ve Planetary Society, Ocampo ve Pope liderliğinde yapılan bir araştırma gezisine sponsor oldu.[2] Bu araştırma gezisi sırasında Ocampo ve meslektaşları, meteor çarpması sırasında havaya fırlayan ve daha sonra akarak ejekta loblarını oluşturan parçacıkların iki katman hâlinde yer aldığı iki yeni bölge keşfetti.[2]

NASA'nın Uzay Bilimi Ofisi ve Pasadena Gezegen Topluluğu, Eksobiyoloji programı kapsamında Belize'deki ikinci ejekta bölgesine yapılacak olan bir araştırma gezisine sponsor oldu. Ocampo; Ocak 1995, 1996 ve 1998 tarihlerinde yapılan araştırma gezilerine öncülük etti.[2] Yapılan bir araştırma gezisinde, bölgede yeşil cama benzeyen ve daha sonra tektit olarak tanımlanan küçük parçacıklar bulundu.[14] Çarpma sırasında meydana gelip yüksek sıcaklıklara maruz kalmaktan oluşan bu parçacıklar, bölgeyi Karayipler ve Meksika'daki diğer ejekta bölgelerine bağladı.[14]

Adriana Ocampo

Chicxulub çarpma krateri, Meksika'da Yucatán Yarımadası'nın altında yer almaktadır.[6] Bu kraterin kitlesel yok oluşlara yol açan bir asteroit tarafından oluşturulduğu varsayıldı ve bu varsayım, daha önce 1980'lerin başında Luis Walter Alvarez ve oğlu Walter Alvarez tarafından öne sürüldü.[2] Varsayımı destekleyen tek kanıt, Kretase-Paleojen sınırındaki iridyumun bulunmasıydı çünkü bu element esas olarak asteroitlerde ve kuyruklu yıldızlarda mevcuttu.[2] Eski NASA arkeoloğu Kevin O. Pope ve Charles Duller, 1989 ve 1990 yıllarında uydu görüntülerini kullanarak Yucatán'daki su kaynaklarını ararken, bu kraterle ilgili sulu obruk buldular.[15][16] Yaptıkları keşif, çarpma kraterinin anlaşılmasına katkı sağladı.[17] Ocampo ve meslektaşları, sulu obruğun çarpma bölgesine yakın olabileceğini varsaydı ve bulguları Mayıs 1991'de Nature dergisinde yayımlandı.[2][15]

Galileo görevindeki[a] bir ekipte yer aldı[7] ve bu görevde kızılötesi haritalama spektrometresini (NIMS) koordine etti.[2] Ocampo, Jüpiter'in uydusu Europa'yı gözlemledi ve veri analizi yaptı.[2] Yapılan çalışmaların sonucunda Ocampo ve meslektaşları, "Galileo'nun Europa Yüzeyinin Çok Araçlı Spektral Görünümü" başlığında Icarus dergisinde bir çalışma yayımladı.[18] Ocampo, Jüpiter'in araştırılmasını amaçlayan Juno görevini[b] yönetti,[19][20] 2015 yılında Jet İtki Laboratuvarı'nda New Frontiers[c] programında idari program müdürü olarak görev yaptı.[21][22] 2017'de ekibiyle birlikte Cali yakınlarındaki olası bir krater hakkında bilgi verdi.[23] NASA tarafından Keşif Programı kapsamında 2021'de başlatılan, Truva asteroitlerinin keşfedilmesini esas alan Lucy görevinde program müdürü olarak görev yapmaktadır.[24]

Ödülleri ve adaylıkları

1992 yılında Los Angeles'taki Meksika Ulusal Kadın Komisyonu tarafından verilen Bilimde Yılın Kadını Ödülü'nü kazandı. 1996'da Jet İtki Laboratuvarı tarafından verilen Kadın Danışma Konseyi Ödülü'nü 1997'de Chicano Federasyonu tarafından verilen Bilim ve Teknoloji Ödülü'nü kazandı.[25] 2002 yılında Discover dergisi tarafından "Bilimdeki En Önemli 50 Kadın"dan birisi olarak seçildi.[26] 2003 yılında Marc Buie tarafından Kitt Zirvesi Ulusal Gözlemevi'nde keşfedilen 177120 Ocampo Uría isimli asteroit, adını Adriana Ocampo'dan aldı.[27][28][29] 2016 yılında MOSI tarafından Yılın Hispanik Bilim İnsanı Ödülü verildi.[30]

Notlar

  1. ^ Biri NIMS olan dört uzaktan algılama cihazı yer alan Galileo adlı uzay aracı 1989'da fırlatıldı ve araç, Aralık 1995'te Jüpiter'in yörüngesine girdi.[2]
  2. ^ Juno, her biri 8 metreden (26 ft) uzun güneş panelleri ile çalışan ilk uzay aracı unvanına sahiptir.[19]
  3. ^ New Frontiers programının görevi, gezegensel bilim topluluğunun önceliklerini ve hedeflerini belirlemek, Güneş Sistemi hakkında orta sınıf uzay aracı kullanarak araştırma yapmaya katkı sağlamaktır.[21] Yapılan diğer görevler kapsamında Juno görevi, New Horizons ve OSIRIS-REx yer almaktadır.[22]

Kaynakça

  1. ^ "Historia y biografía de Adriana Ocampo". Historia y biografía de (İspanyolca). 23 Eylül 2018. 28 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2020. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p "Ocampo, Adriana C.: 1955—: Planetary Geologist | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. 18 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2020. 
  3. ^ "JPL Troop 509 - La Canada Flintridge, CA". www.jpltroop509.org (İngilizce). 12 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2020. 
  4. ^ a b c Adriana Ocampo. Chicago, Ill. : Raintree. 2006. ss. 11, 13. ISBN 1-4109-1297-3. 
  5. ^ "Impact of large asteroid impact on life on earth". VU University Amsterdam. 25 Mart 2013. 10 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
  6. ^ a b "Adriana Ocampo | Scientist". NASA Solar System Exploration. 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2020. 
  7. ^ a b "LWON HQ – ADRIANA C. OCAMPO URIA | Office Of Diversity and Equal Opportunity" (İngilizce). 25 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020. 
  8. ^ Duxbury (1 Ekim 1988). "Mars: Satellite and ring search from viking". Icarus (İngilizce). 76 (1): 160-162. doi:10.1016/0019-1035(88)90148-0. ISSN 0019-1035. 1 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
  9. ^ "Profiles of Women at JPL: Adriana Ocampo". www.jpl.nasa.gov. 5 Ocak 1997 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2020. 
  10. ^ a b c Mission to Jupiter: A History of the Galileo Project. Washington, DC: NASA History Division. 2007. s. 153. 
  11. ^ Carlson (27 Eylül 1991). "Galileo Infrared Imaging Spectroscopy Measurements at Venus". Science (İngilizce). 253 (5027): 1541-1548. doi:10.1126/science.253.5027.1541. ISSN 0036-8075. PMID 17784099. 
  12. ^ "More Evidence Points to Impact as Dinosaur Killer". NASA/JPL. 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. 
  13. ^ "Profiles of Women at JPL: Adriana Ocampo". www.jpl.nasa.gov. 5 Ocak 1997 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. 
  14. ^ a b "MORE EVIDENCE POINTS TO IMPACT AS DINOSAUR KILLER". stardust.jpl.nasa.gov. 22 Nisan 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2020. 
  15. ^ a b Pope (Mayıs 1991). "Mexican site for K/T impact crater?". Nature (İngilizce). 351 (6322): 105. doi:10.1038/351105a0. ISSN 1476-4687. 
  16. ^ A to Z of Women in Science and Math (İngilizce). Infobase Publishing. 2007. ss. 299-230. ISBN 978-1-4381-0795-0. 1 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
  17. ^ "The buried secrets of the deadliest location on Earth". BBC (İngilizce). 11 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. 
  18. ^ Fanale (1 Haziran 1999). "Galileo's Multiinstrument Spectral View of Europa's Surface Composition". Icarus (İngilizce). 139 (2): 179-188. doi:10.1006/icar.1999.6117. ISSN 0019-1035. 
  19. ^ a b "La colombiana que lidera la misión de la NASA que llegará este lunes a Júpiter". Univision (İspanyolca). 6 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020. 
  20. ^ "Touching the Stars". California State University, Northridge (İngilizce). 2 Kasım 2016. 5 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2020. 
  21. ^ a b "New Frontiers Program". NASA. 18 Haziran 2019. 12 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020. 
  22. ^ a b "Adriana Ocampo". Physics Today (İngilizce). 5 Ocak 2017. doi:10.1063/PT.5.031391. 
  23. ^ Gómez (Mart 2017). "Pliocene Impact Crater Discovered in Colombia: Geological, Geophysical, and Seismic Evidences". LPI (İngilizce) (1964): 2466. 
  24. ^ "L'Team - Featuring Adriana Ocampo - Lucy Mission". lucy.swri.edu. 31 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2021. 
  25. ^ "Ocampo, Adriana C.: 1955—: Planetary Geologist". Contemporary Hispanic Biography. 2004. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013. 
  26. ^ Svitil. "The 50 Most Important Women in Science" (November 2002). Discover. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2016. 
  27. ^ "(177120) Ocampo". Minor Planet Center. 22 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018. 
  28. ^ "MPC/MPO/MPS Archive". Minor Planet Center. 7 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018. 
  29. ^ Space Rocks: The Story of Planetary Geologist Adriana Ocampo. Joseph Henry Press. 2006. ISBN 978-0-309-09555-6. 
  30. ^ "MOSI hosts National Hispanic Scientist of the Year award recipient". Hillsborough County: Spectrum News 13. 23 Ekim 2016. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Voyager 1</span> Amerikan yapımı Dünyaya en uzak konumda olan beşeri nesne , uzay sondası

Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 1977'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan 722 kilogram ağırlığındaki Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 1977'den bu yana hizmet vermek, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir. 15 Aralık 2023 itibarıyla sinyal alımı yapılamadığı iddia edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Görev kontrol merkezi</span>

Görev kontrol merkezi, (GKM), uzay uçuşlarını, genellikle kalkış noktasından inişe veya görevin sonuna kadar yöneten bir birimdir. Bu birimler genelde ya ulusal havacılık ve uzay kurumlarına ya da büyük havacılık şirketlerine bağlıdır. Görev kontrol merkezi, uzay aracı operasyonlarının yer bölümünün bir parçasıdır. Uçuş denetleyicileri ve diğer destek personeli, görev telemetri verileri ile tüm yönelimleri izler ve kara istasyonlarını kullanarak araca komutlar gönderir. Görevleri bir GKM'den destekleyen personel, durum kontrol sistemi, güç sistemi, itki sistemi, termal sistemler, durum dinamikleri, yörünge operasyonları ve diğer alt sistem disiplinlerinin temsilcilerini içerebilir. Bu görevler için eğitim çoğunlukla, uçuş denetimcilerinin sorumluluğundadır ve özgün biçimde GKM'de kapsamlı provaları da içerir.

<span class="mw-page-title-main">Mars Bilim Laboratuvarı</span>

Mars Bilim Laboratuvarı, NASA'nın Curiosity isimli keşif robotunu Mars'a indirmek amacıyla fırlatılan robotik uzay sondası görevi. 26 Kasım 2011'de fırlatılan robot Mars'ta Sharp dağı yakınındaki Gale kraterine 6 Ağustos 2012 tarihinde iniş yapmıştır. Robot Mars'a daha önceki denemelerden farklı bir şekilde iniş yaptı ve Mars'ın yüzeyini incelemeye başladı.

<i>Juno</i> (uzay aracı) Jupitere araştırma için yörüngesine gönderilen uzay aracı

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı. Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı. Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.

<span class="mw-page-title-main">Jet İtki Laboratuvarı</span>

Jet İtki Laboratuvarı (JPL), NASA'nın La Cañada Flintridge, Kaliforniya, ABD'de bulunan merkezinde olan ve ABD federal hükûmeti tarafından finanse edilen araştırma ve geliştirme merkezi. Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü yakınlarında NASA için yönetilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">243 Ida</span> Asteroit

243 Ida, asteroit kuşağında Koronis ailesinden bir asteroittir, 29 Eylül 1884 tarihinde Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından keşfedildi. Daha sonraki teleskobik araştırmalar sonucunda Ida S-tipi asteroit olarak kategorilendirilmiştir. 28 Ağustos 1993 tarihinde Jüpiter'e gitmekte olan Galileo uzay aracı Ida'nın fotoğraflarını çekmiştir. Bu, bir uzay aracı tarafından ziyaret edilen ikinci asteroittir ve doğal bir uyduya sahip olduğu tespit edilen ilk asteroittir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisinden almıştır.

<i>Deep Impact</i> (uzay aracı)

Deep Impact, Cape Canaveral Uzay İstasyonu'ndan 12 Ocak 2005, 18.47 UTC'de fırlatılan bir NASA uzay sondasıydı. Bir çarpma aygıtı bırakarak Tempel 1 (9P/Tempel) kuyruklu yıldızının iç bileşimini incelemek amacıyla tasarlanmıştır. 4 Temmuz 2005, 05.52 UTC'de çarpma aygıtı kuyruklu yıldızın çekirdeğiyle başarılı bir şekilde çarpıştı. Çarpışma, çekirdeğin iç kısmındaki enkazı kazarak bir çarpma krateri oluşturdu. Uzay aracı tarafından çekilen fotoğraflar kuyruklu yıldızın beklenenden daha tozlu ve daha az buzlu olduğunu gösterdi. Çarpışma, beklenmedik derecede büyük ve parlak bir toz bulutu oluşturdu ve çarpma kraterinin görünümünü gizledi.

<i>Mars Pathfinder</i>

Mars Pathfinder 1997 yılında Mars yüzeyine üzerinde bir ana istasyonu ve keşif robotunu başarıyla indirmiş bir Amerikan uzay aracıdır. İniş takımları ile birlikte Carl Sagan Hatıra İstasyonu olarak anılan tekerlekli ve hafif (10.6 kg/23 lb) keşif aracının adı ise Sojourner'dir.

New Frontiers programı, Güneş Sistemi kavramını ilerletmek amacıyla NASA tarafından yürütülen uzay araştırma görevidir. Program, yüksek bilimsel getiri sağlayabilecek orta sınıf görevleri seçmektedir.

<i>Galileo</i> (uzay aracı) Jüpiter gezegenini ve uydularını inceleyen NASA uzay aracı

Galileo uzay aracı veya Galileo projesi, Jüpiter gezegeni ve uydularının yanı sıra Gaspra ve Ida asteroitlerini de inceleyen bir Amerikan robotik uzay sondasıdır. İtalyan astronom Galileo Galilei'den adını alan sonda, bir adet yörünge aracı ve bir adet giriş sondasından meydana gelmektedir. Uzay Mekiği Atlantis tarafından 18 Ekim 1989'da STS-34 kullanılarak Dünya yörüngesine yerleştirildi. Galileo, Venüs ve Dünya'nın yerçekimsel destek geçişlerinin ardından 7 Aralık 1995'te Jüpiter'e ulaştı ve bir dış gezegenin yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu.

<span class="mw-page-title-main">Nadine G. Barlow</span> Amerikalı astronom

Nadine G. Barlow, Amerikalı bir astrofizikçiydi. Kuzey Arizona Üniversitesi (NAU) Fizik ve Astronomi Bölümü'nde profesör unvanına sahipti. 2010 sonbaharında NAU Fizik ve Astronomi bölümü yardımcı başkanı oldu. Aynı zamanda Kuzey Arizona Üniversitesi / NASA Uzay Hibe Programı'nın yöneticisi, Arizona Uzay Hibe Konsorsiyumu'nun ise yardımcı yöneticisiydi. Dünyanın en iyi Mars bilim adamlarından biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Ingenuity</span> Mars 2020 Görevindeki NASA Helikopteri

Ingenuity,, Mars 2020 görevinin bir parçası olarak 2021'den 2024'e kadar Mars'ta faaliyet göstermiş otonom bir NASA helikopteriydi. Helikopter, 18 Şubat 2021'de iniş yapan Perseverance keşif aracının alt kısmında gezegene ulaştı. Ingenuity ilk uçuşunu 19 Nisan 2021'de gerçekleştirdi ve bu, herhangi bir hava aracının ilk tahrik motorlu, kontrollü dünya dışı uçuşu oldu. Başlangıçta beş uçuş yapması planlanan rotorlu araç beklentileri büyük ölçüde aşarak, rotor hasarı nedeniyle 2024'ün Ocak ayında görevin sona ermesine kadar yaklaşık 3 yıllık bir süre içinde toplam 72 uçuş gerçekleştirdi.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Maria Zuber</span> Amerikalı astronom

Maria T. Zuber Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde araştırmadan sorumlu başkan yardımcısı olan ve aynı zamanda Yer, Atmosfer ve Gezegen Bilimleri Bölümü'nde E. A. Griswold Jeofizik Profesörü olarak görev yapan Amerikalı bir jeofizikçidir. Zuber, Ay, Mars, Merkür ve birkaç asteroitin haritasını çıkarmayı amaçlayan yarım düzineden fazla NASA gezegen görevinde yer aldı. NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı tarafından yönetilen Yerçekimi Kurtarma ve İç Laboratuvar (GRAIL) Misyonu'nun baş araştırmacısıydı.

<span class="mw-page-title-main">Surveyor programı</span> Aya robotik sondalar gönderen 1960ların NASA programı

Surveyor programı, Haziran 1966'dan Ocak 1968'e kadar Ay'ın yüzeyine yedi robotik uzay aracı göndermiş olan bir NASA programıydı. Programın temel amacı, Ay'a yapılacak yumuşak inişlerin uygulanabilirliğini göstermekti. Surveyor aracı, dünya dışı bir cisme yumuşak iniş yapan ilk Amerikan uzay aracı olmuştur. Görevler, aracın 63 ila 65 saat sürecek olan bir çarpışma yörüngesinde doğrudan Ay'a gitmesini gerektiriyordu ve yumuşak iniş için üç dakikadan biraz fazla süren bir yavaşlama ile sona erdi.

<span class="mw-page-title-main">Amanda Hendrix</span> Amerikalı gezegen bilimci

Amanda R. Hendrix, Amerikalı astronom ve gezegen bilimci. Güneş sistemi cisimleri ve ultraviyole dalga boylarıyla ilgili öncü çalışmalarıyla tanınmaktadır. Gezegen Bilimi Enstitüsü'nde kıdemli bir bilim insanıdır. Araştırma ilgi alanları arasında ay ve asteroit yüzey kompozisyonu, uzayın ayrışma etkileri ve radyasyon ürünleri bulunmaktadır. Cassini-Huygens ve Galileo uzay araçlarının yardımcı araştırmacısıdır. Ay Keşif Yörünge Aracının katılımcı bilim insanı ve Hubble Uzay Teleskobu gözlem programlarında baş araştırmacıdır. 2019 itibarıyla, aynı zamanda "NASA Roadmaps to Oceans World Group" topluluğunun eş başkanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Lunar Flashlight</span>

Lunar Flashlight, gelecekte robotlar veya insanlar tarafından kullanılmak üzere Ay'daki su buzu çökellerini araştırmak, yerlerini saptamak, boyutunu ve bileşimini tahmin etmek için geliştirilen düşük maliyetli bir CubeSat Ay yörünge görevidir.

<span class="mw-page-title-main">Dünya'ya yakın cisim çalışmaları merkezi</span>

Dünyaya Yakın Nesne Çalışmaları Merkezi (CNEOS), Jet İtki Laboratuvarı'nın (JPL) asteroit ve kuyruklu yıldız yörüngelerini ve bunların Dünya'ya çarpma olasılıklarını hesaplama merkezidir. CNEOS, Pasadena, Kaliforniya'daki Caltech'te bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Europa Clipper</span>

Europa Clipper, NASA tarafından geliştirilmekte olan bir uzay sondasıdır. Ekim 2024'te fırlatılması planlanan uzay aracı, Jüpiter'in yörüngesindeyken Galilei uydularından biri olan Europa'yı bir dizi yakın uçuşla incelemek üzere geliştiriliyor. NASA'nın gezegensel bir görev için şimdiye kadar geliştirdiği en büyük uzay aracıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.