Adolf Ziegler
Adolf Ziegler (16 Ekim 1892, Bremen – 18 Eylül 1959, Varnhalt, günümüz Baden-Baden), Alman ressam ve politikacıydı. Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi tarafından, Partinin Alman modern sanatçılarının çoğu tarafından "yozlaşmış sanat" olarak tanımladığı yapıtların tasfiyesini denetlemekle görevlendirildi. Hitler'in en sevdiği ressamdı.[1]
Hayatı
Mimar bir babanın ve annesinin yanında bir mimar ailesinin çocuğu olarak dünyaya gelen Ziegler'in çevresi her zaman sanatçılarla çevriliydi. 1910'dan itibaren Weimar Akademisi'nde, Münih Güzel Sanatlar Akademisi'nde Max Doerner teknik ustalığı ile eğitim gördü. Ancak Birinci Dünya Savaşı sırasında orduya cephe subayı olmak için kaydolarak çalışmalarını yarıda kesti. Savaştan sonra Münih'e yerleşti ve 1919'da Münih Güzel Sanatlar Akademisi'nde çalışmalarına devam etti ve burada Art Nouveau sanatçısı Angelo Jank'ın derslerine katıldı. Nihayetinde, Naziler iktidara geldiğinde 1933'te Münih Akademisi'nde profesör pozisyonuna ulaştı. Eserleri, Nazilerin "ırksal açıdan saf" sanat idealine uyuyordu ve Reich Görsel Sanatlar Odası Başkanı olarak, avangart tarzları ortadan kaldırma görevi ona emanet edildi. Bunu, Karl Schmidt-Rottluff gibi dışavurumcu sanatçıları kovarak yaptı. Rottluff'a bir mektup yazarak, onu profesyonel veya amatör her türlü sanatsal faaliyetlerden men etti.
Zaten 1920'lerin başında Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'nin bir üyesiydi. 1925'te Adolf Hitler'le tanıştı ve sanatsal konularda danışmanlarından biri oldu. Hitler, Ziegler'i intihar eden yeğeni Geli Raubal'ın anı portresini yapmakla görevlendirdi. 1937'de, Hitler'in bir süre sonra şahsen edindiği Paris'in yargısı'nı resmetti ve bunu Münih'teki evinde astı. Hitler daha sonra Ziegler'in Dört Elementini Münih'teki bir konutuna astı. Bu tablo, çok sayıda kartpostal ve satılan reprodüksiyonlarına bakıldığında çok beğenildi. İnsan figürünün çatışmasız ve acı çekmeden Nasyonal Sosyalist kutlamaları son derece popülerdi. Bu zamana kadar Ziegler, Nazi Almanyası'nın en önde gelen resmi ressamı olmuştu ve Nazi Partisi veya Devlete üstün hizmetlerinden dolayı Altın Parti Rozeti ile ödüllendirildi.
Erken dönem eserleri hakkında, erken dönem üslubunun modernist biçimler sergilemesi dışında pek bir şey bilinmiyor. Sürgündeki müze müdürü Alois Schardt, otuzlu yılların sonlarında, Ziegler'in eski zamanlarda modern bir ressam ve Franz Marc'ın çalışmalarının gayretli bir hayranı olduğunu kaydetti. Dönüşümü yavaş yavaş ilerledi.
Bu kadar erken dönem eserlerin hiçbir örneği yoktur. 1920'lerde temsili ve gerçekçi bir üslup için modern üsluptan vazgeçti ve bu süre zarfında Hitler ile teması arttı. Ziegler, 1937-1943 yılları arasında Alman Sanat Evi'ndeki Büyük Alman Sanat Sergilerinde on bir tuval sergiledi. Teknik olarak başarılı bir ressam olan Ziegler, çoğunlukla çiçek kompozisyonları, tür resimleri, Yunan mitolojisinden esinlenen alegorik resimler, portreler ve çok sayıda çıplak kadın portrelerini yapmasıyla biliniyordu. Statik, sözde klasik çıplakları, ideal Aryan figürlerini tasvir ediyordu. Ziegler, Amerikalı oyun yazarı Barrie Stavis ile yaptığı röportajda, güzel çıplak bir Alman kadının resminin mükemmel bir vücut idealini teşvik ettiğini ve Alman erkeklere birçok Alman çocuğu sahibi olma teşvikini verdiğini açıkladı. Bununla birlikte, ırksal açıdan saf figürlerin sanatsal 'natüralizmi', hayal gücüne hiçbir şey bırakmadı ve ona "Meister des Deutschen Schamhaares"in (Türkçe: Alman Apışarası Kılları Ustası) gibi aşağılayıcı bir takma isim kazandırdı.
Dejenere Sanat Sergisindeki Rolü
Ziegler, Üçüncü Reich sırasında birkaç önemli idari pozisyonda bulundu. 1935 yılında Reich Kültür Odası Güzel Sanatlar Senatörü olarak atandı. Propaganda Bakanı Joseph Goebbels daha sonra onu Başkanlık Konseyi'ne, ardından Reich Sanat Odası başkan yardımcılığına atadı. Son olarak, 1 Aralık 1936'da 45.000 üyesi olan Sanat Odası'nın başkanı olarak mimar Eugen Hönig'in yerine geçti. Ziegler'in başkan olarak Hönig'in yerine geçmesi, Reich'ın sanattaki uygunsuzluktan artan hoşnutsuzluğunun açık bir işaretiydi.
Ziegler, 1937'de Prusya Sanat Akademisi'nin başkanı olarak görev yaptı.[2]
Ziegler, çok sayıda şehirdeki eyalet koleksiyonlarını gezen beş kişilik bir komisyona başkanlık etti ve yozlaştığını düşündükleri eserlere aceleyle el koydu. Eserler daha sonra Hofgarten çarşısının dar odalarına yerleştirilmek üzere Münih'e götürüldü ve bunlara 16.000 civarında dışavurumcu, soyut, kübist ve sürrealist sanat eseri örneği de dahildi. Max Beckmann ve Emil Nolde'nin eserleri de dahil olmak üzere bu tür "yozlaşmış" sanatçıların resimlerine, komisyon başkanı olarak Ziegler'in emriyle el konuldu. Ziegler, iki haftadan kısa bir süre içinde Münih'te Dejenere Sanat Sergisi düzenlemeyi başardı. 19 Temmuz 1937'de sergiyi açtı ve koleksiyonlarından eserlerin çıktığı müze yönetmenlerini ve çökmekte olan sanata gösterdikleri toleranslarını kınadı. Ancak adı, Mayıs 1938'de Düsseldorf'ta Entartete Musik veya Degenerate müzik sergisini düzenleyen Hans Severus Ziegler'in adıyla karıştırılmamalıdır.
Ziegler, İkinci Dünya Savaşı sırasında Hitler'in savaşının sürdürülebilirliği hakkındaki şüphelerini alenen ifade ettikten sonra geçici olarak bir hapishane kampına gönderildi. Hitler, Ziegler'in “bozguncu” tavrından haberdar edildiğinde hemen tutuklanmasını emretti. Ziegler, Gestapo tarafından tutuklandı ve altı hafta boyunca Dachau toplama kampında hapsedildi. Ancak, daha sonra Hitler şahsen Dachau'dan serbest bırakılmasını ve emekli olmasına izin verilmesini emrederek serbest bırakılmıştır.[3]
Resimleri Nasyonal Sosyalizm ile çok yakından ilişkili olduğu için Ziegler, savaştan sonra bir sanatçı olarak kariyerini başarılı bir şekilde yeniden canlandıramadı. 1955'ten 1958'e kadar Münih Güzel Sanatlar Akademisi'ne tekrar atanması için dilekçe verdi ancak Akademi, başlangıçta Hitler tarafından atanması nedeniyle bu pozisyona kavuştuğunu belirlediği için talebi reddedildi. Ziegler'in 1955'te Londra'daki Ben Uri Galerisi'nde eserlerini sergilediğine dair bazı haberler vardı, ancak galerinin kayıtları sanatçının Alman Ziegler değil, "Londralı Yahudi ressam Adolf Zeigler" olduğunu gösteriyor. Ayrıca Paul Ortwin Rave'nin Münih'teki Entartete Kunst sergisine dair ilk elden anlatımlarına, Rave'nin iddialarıyla tartışan bir yanıt yazdı, ancak Rave gibi uzmanlar o zamanlar onun bakış açısını objektif olarak analiz etmeye hazır değildi. Kariyerini canlandıramayan Ziegler, hayatının son yıllarını Baden-Baden yakınlarındaki Varnhalt köyünde sessizce yaşadı. Eylül 1959'da altmış yedi yaşında öldü.
Kaynakça
- ^ "Conspiracies swirl in 1939 Nazi art burning". www.dw.de. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2016.
- ^ von Luttichau, Mario-Andreas (2014). ""Crazy at any Price": The Pathologizing of Modernism in the Run-up to the "Entartete Kunst" Exhibition in Munich in 1937". Peters, Olaf (Ed.). Degenerate Art: The Attack on Modern Art in Germany 1937. Munich: Prestel. s. 36. ISBN 9783791353678. OCLC 868084105.
- ^ Backes, Klaus (1988). Hitler und die Bildenden Künste. Köln: DuMont. s. 86. ISBN 3-7701-1912-6.
