İçeriğe atla

Adolf Hitler'in dinî inancı

Hitler, o dönemki Kudüs Müftüsü Hacı Emin el-Hüseyni ile görüşürken, Aralık 1941.

Adolf Hitler'in dinî inancı tartışma konusu olmuştur. Tarihçiler Hitler'i Hristiyanlık karşıtı görüşlere sahip olarak görmüşler[1] ve onu seküler bir teist olarak nitelendirmişlerdir.[2] Albert Speer'e göre Hitler, Japon dinî inançlarının veya İslamın Almanlar için Hristiyanlıktan daha uygun bir din olacağına inanıyordu.[3] Hitler, Hristiyanlığın yanı sıra ateizmi de eleştirdi.[4]

Hitler, Katolik bir anneden doğdu ve Roma Katolik Kilisesi'nde vaftiz edildi. 1904'te, ailenin yaşadığı Avusturya'nın Linz kentindeki Roma Katolik Katedrali'nde onaylandı.[5] Hitler ile Viyana'daki bir erkek evinde yaşayan birkaç tanığa göre Hitler bir daha pazar ayinlerine gitmedi ya da kutsal sayılan şeyleri evden ayrıldıktan sonra kabul etmedi.[6] Viyana'da erken yaşlarında ve 20'li yaşların ortalarındayken Hitler ile yaşayan birkaç görgü tanığı, 18 yaşında evden ayrıldıktan sonra kiliseye hiç katılmadığını belirtmişlerdir.[6]

Hitler, Mein Kampf kitabında ve yönetiminin ilk yıllarında yaptığı konuşmalarda kendini Hristiyan olarak ifade etti.[7][8][9] Hitler ve Nazi Partisi "Pozitif Hristiyanlığı", İsa'nın ilahiliği gibi en geleneksel Hristiyan doktrinlerini ve Eski Ahit gibi Yahudi unsurları reddeden bir hareketi destekledi. Yaygın olarak dile getirilen bir açıklamada İsa'yı, "yolsuz Ferisilerin gücü ve iddialarına" ve Yahudi materyalizme karşı mücadele eden "Ari savaşçısı" olarak nitelendirdi. Bunlardan bahsettiği sırada Mein Kampf kitabında Hristiyanlığa "ruhani terör" de demiştir.[10] Aynı zamanda Mein Kampf'ta "tanrılar" ve "Tanrıça"dan da bahsetmiştir.[11] Nisan 1941'de günlüklerinde Propaganda Bakanı Joseph Goebbels, Hitler'in Vatikan ve Hristiyanlığın "sert bir rakibi" olmasına rağmen, "taktiksel sebeplerle" Kilise'den ayrılmasını yasakladığını yazmıştır.[12]

Hitler rejimi, birleşik bir Protestan Reich Kilisesi altında Alman Protestanların koordinasyonu yönünde bir çaba başlattı ve siyasi Katolikliği ortadan kaldırmak için erkenden harekete geçti.[13] Hitler, Vatikan'la Reich konkordatosunu kabul etti, ancak daha sonraki zamanlarda bu anlaşmayı rutin olarak görmezden geldi ve Katolik Kilisesi'ne baskı yapılmasına izin verdi.[14] Küçük dini azınlıklar daha sert bir baskı ile karşı karşıya kalırken, Alman Yahudileri Nazi ırksal ideolojisinin gereği imha edilmeye başladılar. Yehova'nın Şahitleri, Hitler'in hareketine hem askerlik hizmetini hem de bağlılığını reddettiği için acımasızca zulüm gördü. Her ne kadar siyasi nedenlerle çatışmaları ertelemeye hazır olsa da, tarihçiler nihayetinde Almanya'daki Hristiyanlığın yok edilmesini veya en azından onun Nazi görünümüne girmesini veya boyun eğdirilmesini amaçladığı sonucuna varıyorlar.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ * Alan Bullock; Hitler: a Study in Tyranny; Harper Perennial Edition 1991; p. 219: "Hitler had been brought up a Catholic and was impressed by the organization and power of the Church... [but] to its teachings he showed only the sharpest hostility... he detested [Christianity]'s ethics in particular"
    • Ian Kershaw; Hitler: A Biography; Norton; 2008 ed; pp. 295–297: "In early 1937 [Hitler] was declaring that 'Christianity was ripe for destruction', and that the Churches must yield to the 'primacy of the state', railing against any compromise with 'the most horrible institution imaginable'"
    • Richard J. Evans; The Third Reich at War; Penguin Press; New York 2009, p. 547: Evans wrote that Hitler believed Germany could not tolerate the intervention of foreign influences such as the Pope and "Priests, he said, were 'black bugs', 'abortions in black cassocks'". Evans noted that Hitler saw Christianity as "indelibly Jewish in origin and character" and a "prototype of Bolshevism", which "violated the law of natural selection".
    • Richard Overy: The Dictators Hitler's Germany Stalin's Russia; Allen Lane/Penguin; 2004.p 281: "[Hitler's] few private remarks on Christianity betray a profound contempt and indifference".
    • A. N. Wilson; Hitler a Short Biography; Harper Press; 2012, p. 71.: "Much is sometimes made of the Catholic upbringing of Hitler... it was something to which Hitler himself often made allusion, and he was nearly always violently hostile. 'The biretta! The mere sight of these abortions in cassocks makes me wild!'"
    • Laurence Rees; The Dark Charisma of Adolf Hitler; Ebury Press; 2012; p. 135.; "There is no evidence that Hitler himself, in his personal life, ever expressed any individual belief in the basic tenets of the Christian church"
    • Derek Hastings (2010). Catholicism and the Roots of Nazism. Oxford: Oxford University Press, p. 181 : Hastings considers it plausible that Hitler was a Catholic as late as his trial in 1924, but writes that "there is little doubt that Hitler was a staunch opponent of Christianity throughout the duration of the Third Reich."
    • Joseph Goebbels (Fred Taylor Translation); The Goebbels Diaries 1939–41; Hamish Hamilton Ltd; London; 1982; 0-241-10893-4 : In his entry for 29 April 1941, Goebbels noted long discussions about the Vatican and Christianity, and wrote: "The Fuhrer is a fierce opponent of all that humbug".
    • Albert Speer; Inside the Third Reich: Memoirs; Translation by Richard and Clara Winston; Macmillan; New York; 1970; p.123: "Once I have settled my other problem," [Hitler] occasionally declared, "I'll have my reckoning with the church. I'll have it reeling on the ropes." But Bormann did not want this reckoning postponed ... he would take out a document from his pocket and begin reading passages from a defiant sermon or pastoral letter. Frequently Hitler would become so worked up ... and vowed to punish the offending clergyman eventually ... That he could not immediately retaliate raised him to a white heat ..."
    • Hitler's Table Talk: "The dogma of Christianity gets worn away before the advances of science. Religion will have to make more and more concessions. Gradually the myths crumble. All that's left is to prove that in nature there is no frontier between the organic and the inorganic. When understanding of the universe has become widespread, when the majority of men know that the stars are not sources of light but worlds, perhaps inhabited worlds like ours, then the Christian doctrine will be convicted of absurdity."
  2. ^ Weikart, Richard (2016). Hitler's Religion: The Twisted Beliefs that Drove the Third Reich. New York: Simon & Schuster. s. unpaginated. ISBN 978-1621575511. 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. It's true that Hitler's public statements opposing atheism should not be given too much weight, since they obviously served Hitler's political purposes to tar political opponents. However, in his private monologues, he likewise rejected atheism, providing further evidence that this was indeed his personal conviction. In July 1941, he told his colleagues that humans do not really know where the laws of nature come from. He continued, "Thus people discovered the wonderful concept of the Almighty, whose rule they venerate. We do not want to train people in atheism." He then maintained that every person has a consciousness of what we call God. This God was apparently not the Christian God preached in the churches, however, since Hitler continued, "In the long run National Socialism and the church cannot continue to exist together." The monologue confirms that Hitler rejected atheism, but it also underscores the vagueness of his conception of God. [...] While confessing faith in an omnipotent being of some sort, however, Hitler denied we could know anything about it. [...] Despite his suggestion that God is inscrutable and unfathomable, Hitler did sometimes claim to know something about the workings of Providence. [...] Perhaps even more significantly, he had complete faith that Providence had chosen him to lead the German people to greatness. 
  3. ^ Speer 1971, s. 143.
  4. ^ Weikart, Richard (2016). Hitler's Religion: The Twisted Beliefs that Drove the Third Reich. New York: Simon & Schuster. s. unpaginated. ISBN 978-1621575511. 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. It's true that Hitler's public statements opposing atheism should not be given too much weight, since they obviously served Hitler's political purposes to tar political opponents. However, in his private monologues, he likewise rejected atheism, providing further evidence that this was indeed his personal conviction. In July 1941, he told his colleagues that humans do not really know where the laws of nature come from. He continued, "Thus people discovered the wonderful concept of the Almighty, whose rule they venerate. We do not want to train people in atheism." He then maintained that every person has a consciousness of what we call God. This God was apparently not the Christian God preached in the churches, however, since Hitler continued, "In the long run National Socialism and the church cannot continue to exist together." The monologue confirms that Hitler rejected atheism, but it also underscores the vagueness of his conception of God. [...] While confessing faith in an omnipotent being of some sort, however, Hitler denied we could know anything about it. [...] Despite his suggestion that God is inscrutable and unfathomable, Hitler did sometimes claim to know something about the workings of Providence. [...] Perhaps even more significantly, he had complete faith that Providence had chosen him to lead the German people to greatness. 
  5. ^ Bullock (1991), p.26
  6. ^ a b Rissmann, Michael (2001). Hitlers Gott: Vorsehungsglaube und Sendungsbewußtsein des deutschen Diktators. Zürich, München: Pendo, pp. 94–96; 978-3-85842-421-1.
  7. ^ John S. Conway. Review of Steigmann-Gall, Richard, The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919–1945. H-German, H-Net Reviews. June, 2003: John S. Conway considered that Steigmann-Gall's analysis differed from earlier interpretations only by "degree and timing", but that if Hitler's early speeches evidenced a sincere appreciation of Christianity, "this Nazi Christianity was eviscerated of all the most essential orthodox dogmas" leaving only "the vaguest impression combined with anti-Jewish prejudice..." which few would recognize as "true Christianity".
  8. ^ Norman H. Baynes, ed. The Speeches of Adolf Hitler, April 1922-August 1939, Vol. 1 of 2, pp. 19–20, Oxford University Press, 1942
  9. ^ Hitler, Adolf (1999). Mein Kampf. Ralph Mannheim, ed., New York: Mariner Books, pp. 65, 119, 152, 161, 214, 375, 383, 403, 436, 562, 565, 622, 632–633.
  10. ^ Mein Kampf, bölüm 5: "Felsefe ve Organizasyon", 1925. s. 454. 
  11. ^ Hitler, Adolf (1925-1926). Mein Kampf by Adolf Hitler - (Ralph Manheim Translation). 
  12. ^ Fred Taylor Translation; The Goebbels Diaries 1939–41; Hamish Hamilton Ltd; London; 1982; 0-241-10893-4; p.340
  13. ^ Ian Kershaw; Hitler a Biography; 2008 Edn; W. W. Norton & Company; London; p. 290.
  14. ^ Ian Kershaw; Hitler a Biography; 2008 Edition; W. W. Norton & Company; London p. 661."

Bibliyografya

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Adolf Hitler</span> Nazi Almanyası diktatörü (1933–1945)

Adolf Hitler (Almanca telaffuz: [ˈadɔlf ˈhɪtlɐ],

<span class="mw-page-title-main">Ateizm</span> Tanrının varlığını reddeden öğreti

Ateizm ya da tanrıtanımazlık, Tanrı'nın, tanrıların, doğaötesi inançların ya da ruhani varlıkların reddidir. Bu fikirde olanlara ateist ya da tanrıtanımaz denir.

<span class="mw-page-title-main">Kabala</span>

Kabala veya Kabbalah, Yahudi mistisizminde ezoterik bir disiplin, düşünce okulu veya kurallar bütünüdür. Yahudilik'te üyelerine מְקוּבָּל [Kabaliste Mequbbāl] denir. Kabala'nın tanımı, onu takip edenlerin geleneğine ve amaçlarına göre değişiklik gösterir. Kabala, Yahudiliğin ilk yıllarına kadar uzanır; öyle ki, Hristiyanlığı kuran ilk Yahudilerden, Hristiyanlığa da geçmiştir. Yahudilik içindeki mistik dinî yorumların temelini oluşturur. Yahudi Kabalalar, değişmeyen, sonsuz ve ebedi Tanrı'ları Yehova'nın gizemi Ein Sof'u ve ölümlü, sonu olan Evren'in arasındaki ilişkiyi felsefî bir şekilde araştıran bir dizi ezoterik Yahudi öğretileridir.

<span class="mw-page-title-main">Ludwik Lejzer Zamenhof</span>

Ludwik Lejzer Zamenhof ; 15 Aralık [E.U. 3 Aralık] 1859 – 14 Nisan [E.U. 1 Nisan] 1917), Polonya doğumlu Aşkenazi Yahudisi göz doktoru ve dilbilimciydi. Dünyada en yaygın kullanılan ve yapılandırılmış uluslararası yardımcı dil olan Esperanto'nun yaratıcısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Deistler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Bu liste tanınmış deistler listesidir.

Herr, gehe nicht ins Gericht mit deinem Knecht, Johann Sebastian Bach'ın BWV 105 numaralı kantatı.

Üniteryenizm Hristiyanlıktaki teslis inanışının aksine İsa'nın ve Kutsal Ruh'un tanrılığını reddeden Hristiyan teolojisi hareketidir.

<span class="mw-page-title-main">Zeyneb bint Cahş</span> İslam peygamberi Muhammedin eşlerinden biri

Zeyneb bint Cahş, İslam peygamberi Muhammed'in kuzeni ve yedinci karısıdır. Aynı zamanda Muhammed'in evlatlığı Zeyd'in eski eşidir. Müslümanlar arasında "Müminlerin Annesi" (Ümmü’l-Müminin) ve "Miskinlerin Annesi" (Ümmü’l-Mesâkîn) olarak anılmaktadır.

Bu; ateizm, deizm, agnostisizm gibi düşüncelerden olduklarını veya yalnızca dinsiz veya nonteist olduğunu belirten tanınmış kişilerle ilgili listedir.

<span class="mw-page-title-main">Tanrı'dan korkanlar</span> Yahudiliğe eğilim gösteren ve kendine has birtakım inanç ve ritüelleri olan bir pagan cemaat

Tanrı'dan korkanlar yahut Tanrı'ya tapanlar Yunan ve Roma dünyasında varlığını sürdüren ve Hellenistik Yahudiliğe sempati besleyen bir gruptur. Aslen Yahudi olmayan bu gruba mensup insanlar, Yahudiliğe geçmeden Yahudilerin uyguladığı gelenek ve ritleri takip etmiş ve bunlardan etkilenmiştir.

<i>Zweites Buch</i>

Zweites Buch, Hitler'in Gizli Kitabı ve daha sonra Hitler'in İkinci Kitabı olarak yayımlanan, Adolf Hitler'in 1928'de yazılan dış politika hakkındaki düşüncelerinin düzenlenmemiş bir suretidir; Mein Kampf'tan sonra yazılmıştır ve yaşamı boyunca yayımlanmamıştır.

God Rest You Merry, Gentlemen İngilizce geleneksel Noel şarkısı.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Hitler'in siyasi görüşleri</span> Hitlerin politik düşünceleri

Adolf Hitler'in siyasi görüşleri tarihçilere ve biyografilere bir miktar zorluk çıkarmıştır. Antisemitizm, anti-komünizm, anti-parlamentarizm, Alman Lebensraum gibi bazı sabit temalar olmasına rağmen, yazıları ve yöntemleri, Ari ırkının üstünlüğüne ve aşırı bir Alman milliyetçiliğine olan inancı genellikle ihtiyaca ve o dönemin koşullarına göre uyarlanmıştır. Hitler, kişisel olarak "Yahudi Bolşevizmi"ne karşı savaştığını iddia etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Hitler bibliyografyası</span> Vikimedya liste maddesi

Adolf Hitler'in bu bibliyografyası, yalnızca İngilizce ve kurgusal olmayan bir bibliyografyadır. Hitler hakkında yazılmış binlerce kitap var; bu nedenle, bu her şeyi kapsayan bir liste değildir. Listeyi daha kolay yönetilebilir hale getirmek için liste gruplara ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Hitler'in iddia edilen dublörleri</span>

Nazi lideri Adolf Hitler, yaşamı boyunca yaptığına dair bir kanıt olmamasına rağmen, benzerleri siyasi tuzaklar olarak kullanmış olabilir. Sovyetler Birliği, Hitler'in intihar ettiği Berlin Savaşı'nın ardından Hitler'e benzeyen cesetlerin bulunduğunu çeşitli şekillerde iddia etti. En belirgin kanıt, Reich Şansölyeliği bahçesinde bulunan Gustav Weler olarak tanımlanan bir cesedin Sovyet görüntüleridir. Weler'in Reich Şansölyesinde, belki de bir aşçı olarak çalıştığı söyleniyordu. Komplo teorisyenleri, Hitler'in Almanya'dan kaçtığına dair iddia edilen kanıtların bir örneği olarak bu bedeni dublörü olarak gösterdiler. Uzmanlar genel olarak Hitler'in dublörü olduğu ve Hitler'in Almanya'dan kaçtığı iddiasını reddederler.

<span class="mw-page-title-main">Pozitif Hristiyanlık</span>

Pozitif Hristiyanlık Nazi Almanyası içinde, Alman halkının ırksal saflığının, ırkçı Nazi ideolojisini İznik Hristiyanlığının temel veya önemli unsurlarıyla karıştırarak korunması gerektiği inancını destekleyen bir hareketti. Adolf Hitler bu terimi 1920 Nasyonal Sosyalist Program'ın 24. maddesinde kullandı ve "Parti, kendisini herhangi bir mezhebe bağlamadan Pozitif Hıristiyanlığın bakış açısını temsil ediyor" dedi. Nazi hareketi Almanya'nın yerleşik kiliselerine düşmandı. Yeni Nazi düşüncesi olan Pozitif Hristiyanlık, Nazi hareketinin Hristiyan karşıtı olmadığını ima ederek Almanya'nın Hristiyan çoğunluğunun korkularını yatıştırdı. Bununla birlikte, 1937'de Nazi Kilise İşleri Bakanı Hanns Kerrl, "Pozitif Hıristiyanlığın" "Havari İmanına bağlı" olmadığı ve Hristiyanlığın dayandığı "Tanrı'nın oğlu olarak Mesih'e imana" bağlı olmadığı, bunun yerine Nazi Partisi tarafından temsil edildiği açıklandı: "Führer yeni bir vahyin müjdecisidir" dedi. Hitler'in Pozitif Hristiyanlığı geleneksel bir Hristiyan inancı olarak kamuya sunması farklıydı. Hitler'in Nazi antisemitizmiyle uyum için Kiliselerle birleşik bir barışta ısrar etmesine rağmen, pozitif Hristiyanlık savunucuları da kendilerini Mesih'in Yahudi kökenlerinden ve Hristiyan İncil'inden uzaklaştırmaya çalıştılar. Bu tür unsurlara dayanarak, pozitif Hristiyanlığın çoğu kendisini geleneksel İznik Hristiyanlığından ayırdı ve sonuç olarak, Katolik, Doğu Ortodoks veya Protestan olmalarına bakılmaksızın genel olarak tüm ana Trinitarian Hristiyan kiliseleri tarafından mürted olarak kabul edildi.

<i>Yahudiler ve Yalanları Üzerine</i> Martin Lutherin antisemitik kitabı

Yahudiler ve Yalanları Üzerine, Alman Reform lideri Martin Luther (1483-1546) tarafından 1543'te yazılmış 65.000 kelimelik Yahudi karşıtı ve antisemitik bir incelemedir.

Negatif ateizm veya zayıf ateizm, bir kişinin tanrıların var olduğuna inanmadığı ancak kesin olarak var olmadıklarını açıkça iddia etmediği bir bir ateizm türüdür. Pozitif ateizm veya güçlü ateizm ise hiçbir tanrının var olmadığını ileri süren ateizm türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Yirminci Yüzyılın Efsanesi</span>

Yirminci Yüzyılın Efsanesi Nürnberg Uluslararası Askerî Ceza Mahkemesi, Nürnberg Uluslararası Askerî Ceza Mahkemesinde insanlığa karşı suç işlediği için yargılanan ve 1946'da idam edilen bir Nasyonal sosyalizm teorisyeni olan Nazi yetkilisi Alfred Rosenberg'in 1930 tarihli kitabıdır. Rosenberg, Nazi Partisi'nin başlıca ideologlarından biri olarak Nazi gazetesi Völkischer Beobachter'in editörü görevindeydi. Tarih profesörü Peter Viereck 1941'de şöyle yazmıştır: "Almanya'nın 'korku psikolojisini' şekillendirmede Rosenberg, kamuoyunda çok konuşulan Goebbels, çok korkulan Himmler ve gizli polisi kadar güçlü bir nüfuza sahiptir."