Acre Savaşı

Acre Savaşı
Tarih 1899-1903 Bölge Acre, Bolivya Sebep Acre'nin Brezilya'ya katılmak için Bolivya'dan ayrılma arzusu. Sonuç Brezilya zaferi * Petrópolis Antlaşması * Valerde-Río Branco Antlaşması (Brezilya ve Peru arasında) * Polo-Bustamante Antlaşması (Brezilya ve Bolivya arasında)
Taraflar
Bolivya Destekleyen: Amerika Birleşik Devletleri	Acre Cumhuriyeti Destekleyen: Birinci Brezilya Cumhuriyeti
Komutanlar ve liderler
José Manuel Pando Federico Román Nicolás Callaú Bruno Racua	Gálvez Rodríguez Plácido de Castro Campos Sales Rodrigues Alves
Güçler
Bolivya Ordusu Columna Porvenir (ordu)	Acre tapperları Sivil ordu Destek: Brezilya Ordusu
Kayıplar
Bilinmiyor	Bilinmiyor

Brezilya'da Acreli Devrimi olarak bilinen Acre Savaşı (Portekizce: Revolução Acreana) ve İspanyolca olarak La Guerra del Acre ("Acre Savaşı"), Bolivya ile Birinci Brezilya Cumhuriyeti arasında, kauçuk ve altın yatakları açısından zengin olan Acre Bölgesi üzerinde bir sınır çatışmasıydı. Çatışma 1899 ile 1903 arasında iki aşamadan geçti ve Acre zaferi ve ardından Acre'yi Brezilya'ya bırakan Petrópolis Antlaşması ile sona erdi. Sonuç, Peru ile ihtilaflı bölgeleri de etkiledi.

Acre bölgesi, zengin altın yataklarına ve başta kauçuk ağaçları olmak üzere bol miktarda keresteye sahipti. 19. yüzyılın sonundan 20. yüzyılın ortalarına kadar, lastik ve diğer nesnelerin üretimi için sentetik kauçuk İkinci Dünya Savaşı'na kadar keşfedilmediğinden, kauçuk ağaçları otomobil ve ulaşım endüstrisi için çok önemliydi. Bu nedenle, Amazonas (Brezilya eyaleti) Valisi Jefferson José Torres'i harekete geçiren sebeplerden biri kauçuk ihracat vergisi olduğu için, savaşa Lastik Savaşı (Guerra del Caucho) olarak da atıfta bulunulması bu nedenledir .

Brezilya ve Bolivya arasındaki sınır, Ayacucho Antlaşması ile sınırlandırılmıştır. Belçika'nın yaklaşık beş katı büyüklüğünde bir bölge olan Acre eyaleti Bolivya'ya aitti. Güney Amerika'nın kalbinde yer alan Acre, erişilemezliği ve görünürdeki ticari değer eksikliği nedeniyle çok az ilgi uyandırdı. Nüfusu, ulusal kimliği olmayan az sayıda Kızılderili ve bir avuç Brezilyalı ve Bolivyalıdan oluşuyordu.

19. yüzyılın sonlarında kauçuğun fiyatı önemli ölçüde arttığında, çoğu Brezilya'dan yaklaşık 18.000 maceracı ve yerleşimci kauçuk ağaçlarından yararlanmak için Acre'ye gitti. O zamanlar neredeyse hiç yol yoktu, bu nedenle ana ulaşım araçları bazı nehir vapurları, kanolar ve sallardı.

2 Ocak 1899'da Bolivya, Puerto Alonso'da (bugün Porto Acre) bir gümrük ofisi kurdu ve bu Bolivyalı yetkilileri devirmek isteyen Brezilyalı yerleşimcileri üzdü. Bir avukat olan Dr. José de Carvalho, 30 Nisan 1899'da Bolivyalılara karşı bir isyan başlattı.

José de Carvalho'nun baskısıyla Bolivyalılar bölgeyi terk etmek zorunda kaldı. Amazonas valisi José Cardoso Ramalho Junior, dönüşlerini önlemek için Acre'ye girmek için bir ekip organize etti; Belém'de Bolivya konsolosu olarak görev yapan İspanyol Luis Gálvez Rodríguez de Arias komutasında. Gálvez, 4 Haziran 1899'da Manaus'tan ayrıldı ve adı Porto Acre olarak değiştirilen Bolivya'nın Puerto Alonso kasabasına geldi ve burada 14 Temmuz 1899'da Acre Cumhuriyeti'ni ilan etti. Ayacucho Antlaşması'nın (1867) Bolivya'ya emanet ettiği topraklar üzerindeki otorite. Bolivya, 500 kişilik bir kuvvet göndererek karşılık verdi. Galvez, gelmeden önce kendisini Acre'nin başkanı ilan eden Antonio de Sousa Braga tarafından esir alındı. Ancak kısa bir süre sonra gücü Gálvez'e devretti. 15 Mart 1900'de bir Brezilya savaş filosu Puerto Alonso'ya ulaştı, Galvez'i tutukladı ve Acre Cumhuriyeti'ni feshetti; Ayacucho Antlaşması'na dayanan Brezilya hükûmeti Acre'yi Bolivya bölgesi olarak kabul etti.

Ramalho Junior'ın Acre işgaline olan ilgisinin bir başka nedeni de, Galvez'in Bolivya ile ABD arasında Brezilya ile savaş durumunda Bolivya'ya askeri destek olacağını belirten bir diplomatik anlaşmanın varlığını keşfetmesiydi.

O zamanlarda Bolivya, bölgeyi işgal etmek için küçük bir askeri misyon düzenledi. Porto Acre'ye vardığında, hareketine devam etmesi Brezilyalı lastik tappers tarafından engellendi.

Kasım 1900'de Acre'yi Bolivya'dan alıp bağımsız bir cumhuriyet kurmak için başka bir isyan çıktı. Gazeteci Orlando Correa Lopes komutasındaki "Şairlerin Seferi" veya "Floriano Peixoto Seferi" olarak bilinen bu kuvvet, Amazonas eyaleti valisi Silvério José Néri'nin yardımıyla donatılmış nehir gözlemcisi Dovapor Solimões'e dayanıyordu. Solimões, Purus nehri üzerinde faaliyet gösterdi ve adı Ruy Barbosa olarak değiştirilen Alonso gemisini ele geçirdi. Carvalho Rodrigo, kuvvetlerinde hafif bir top, bir makineli tüfek ve yaklaşık 200 adam bulunan, yeni ilan edilen Acre Cumhuriyeti'nin başkanı oldu. 1900 Noeli civarında, bu kuvvet Puerto Alonso'ya saldırdı ve Bolivya ordusu tarafından mağlup edildi, bunun sonucunda bir düzine adam ve makineli tüfek kaybedildi ve sonunda cumhuriyetin dağılmasına yol açtı. 29 Aralık'ta Bolivya gemisi Rio Afua, Puerto Alonso'nun garnizonunu güçlendirdi.

Bolivya, daha önce bahsedilen ABD ile anlaşmayı reddetmesine rağmen, 11 Haziran 1901'de Bolivya, Jersey City, New Jersey merkezli bir Bolivya Ticaret Şirketi ("Bolivian Syndicate of New York City" veya kısaca "Bolivian Syndicate" olarak da bilinir) ile bir kira sözleşmesi imzaladı. Şirketin, Belçika kralı ve o zamanlar Amerika Birleşik Devletleri başkanı olan William McKinley'in akrabaları da dahil olmak üzere çok etkili hissedarları vardı. Bolivya, egemenliğini korumak için şirkete Acre eyaleti üzerinde neredeyse tam kontrol vermişti. Anlaşmaya göre ABD ve İngiliz kapitalistler grubu, bölgeyi 30 yıl boyunca işgal edip sömürerek bölge üzerinde tam kontrol sahibi olacaktı. O zamanlar Bolivya, General Jose Manuel Pando tarafından yönetiliyordu. Bölgedeki Brezilyalıların sayısı arttı ve özellikle kuzeydoğuda orman zenginliği aradı.

Bölgeyi de talep eden Brezilya ve Peru, kiralama yasasını şiddetle onaylamadı. Brezilya, Puerto Alonso konsolosunu geri çekti ve Amazon Nehri'nin kollarını Bolivya ile ticarete kapattı. Havzayı uluslararası sular olarak gören uluslararası güçler protesto ederek Brezilya'nın savaş malzemelerine yönelik yasağı azaltmasına ve Bolivya mallarını yabancı ülkelere göndermesine yol açtı.

Gaucho José Plácido de Castro, Federalist Devrimi'nde savaştıktan sonra 26 yaşında Amazon'a geldi. 1902'de kauçuk tapperlar, Castro ile bir anlaşma yaptı. Sınır mücadelesinden kazanç sağlayabileceğine inanan ordu, Castro'ya Bolivyalılarla savaşması için 2000 tırpancıyı eğitmesini ve komuta etmesini teklif etti. 6 Ağustos 1902 sabahı saat 5'te Castro, Acre Nehri üzerinde kanolarda 33 tüfekçiye liderlik etti. Castro, Bolivya malzeme sorumlusu deposunun bulunduğu Xapuri şehrinde ahşap bir eve sessizce girdi. Kısa süre sonra Castro siteyi ele geçirdi ve Bolivya askerî personelini hapse attı. Yerel halk, grubu Bolivya Bağımsızlık Günü kutlamalarının bir parçası olarak yanlış anladı.

18 Eylül'de, Albay Rosendo Rojas liderliğindeki 180 kişilik bir Bolivya taburu, şu anda yaklaşık 70 adamı olan Castro'nun güçlerini şaşırttı. Winchester tüfekleriyle donanmış, cephaneleri azalmış, tropikal hastalıklar ve firarlardan muzdarip Brezilyalılar, yirmi adam kaybettiler ve yenildiler.

Castro daha sonra yaklaşık bin kişiden oluşan başka bir güç topladı. Bu gücün bir kısmı 19 Mayıs 1902'de Puerto Alonso şehrini kuşattı. 14 Ekim'de, kuvvet bazı dış tahkimatları ele geçirdi ve çatışma sırasında adada harap olan Río Afua'yı ele geçirdi. Independence olarak yeniden adlandırılan nehir gemisi eski sahiplerine karşı kullanıldı. Gerilemeye rağmen, Bolivyalılar inatla Puerto Alonso'yu tuttular.

Brezilyalı maceracılar 15 Ekim'de teslim olan şirketi kuşattılar. Neredeyse tamamı Plácido güçleri tarafından kazanılan diğer savaşlar Bom Destino, Santa Rosa ve diğer kıyı kentlerinde meydana geldi. 15 Ocak 1903'te Brezilya kuvvetleri Puerto Alonso'ya saldırdı ve bazı mevzileri ele geçirdi. Nehrin yukarısına demirlemiş olan Independence, otuz ton yüksek kaliteli kauçukla dolduruldu ve satılabilecek olan nehir kauçuğunu aşağı çekmek için Bolivya bataryalarının geçişine odaklandı. Plácido güçleri parayı silah ve mühimmat satın almak için kullandı. 24 Ocak'ta Puerto Alonso'daki Bolivyalılar, tüm bölgeyi ele geçiren isyancılara teslim oldu. Üç gün sonra, 27 Ocak'ta, Acre işgali emrini veren ve General Olimpo de Sliveira komutasında bir askeri hükûmet kuran Başkan Rodrigues Alves ve Dışişleri Bakanı Rio Branco Baronu'nun desteğiyle Üçüncü Acre Cumhuriyeti ilan edildi.

Kuşatma kuvveti, Chipamanu (Manuripe olarak da bilinir) ve Tahuamanu nehirlerinin Rio Orton'u oluşturmak için birleştiği yere doğru ilerledi. Kısa süre sonra Bolivya Devlet Başkanı General Jose Manuel Pando komutasındaki bir Bolivya kuvveti karşı kıyıyı ele geçirdi. Bununla birlikte, Rio Branco Baronu'nun mükemmel diplomasi çalışmasının bir sonucu olarak, herhangi bir önemli çatışmaya girmeden önce, Brezilya ve Bolivya hükûmetleri 21 Mart 1903'te bir ön anlaşma imzaladılar; nihayet 11 Kasım 1903'te Petrópolis Antlaşması'nı onayladı.

Bahsedilen antlaşma ile Bolivya, Mato Grosso Eyaletinden Brezilya toprakları, 2 milyon pound (~ 640 milyon réis) ödeme ve Madeira-Mamoré Demiryolunu inşa etme sözü; Bölgesel üretimin, özellikle de kauçuğun akışını sağlamak için Mamoré Nehri ile Madeira Nehri'ni birbirine bağlamak karşılığında Acre'den vazgeçti. Joaquim Francisco de Assis Brazil, imzasında Brezilya hükûmetini temsil ederek Bolivya ile müzakerelere aktif olarak katıldı. Bolivya Sendikası 110.000 pound (~ 35 milyon reis) ile tazmin edildi. Brezilya Acre'sinden toplanan vergiler, 30 yıl boyunca demiryolunun inşası için verilen zararları ve krediyi finanse etti.

Placido Castro'nun ilk kararnamesi 26 Ocak 1903'te gerçekleşti ve bir eyalet anayasasının yürürlüğe girmesine kadar Brezilya yasalarını uyguladı. Bolivya veya Amazonas eyaleti tarafından verilen tüm arazi tapularını geçerli kabul etti, Portekiz dilini resmi olarak tanımladı ve Brezilya para standardını benimsedi.

1903'te Rio Branco Baronu ve Assis Brezilya tarafından imzalanan Petrópolis Antlaşması, 25 Şubat 1904'te Brezilya federal yasası tarafından onaylandı ve Acre'yi Brezilya'nın bir parçası olarak birleştiren 7 Nisan 1904 tarihli bir başkanlık kararnamesi ile düzenlendi. 11 Ağustos 1908'de ölen Placido de Castro, Acre Bölgesi'nin ilk başkanıydı. Rio Branco ve Assis Brezilya Baronu Castro, eyalet başkentinin (Rio Branco) ve iki ilçenin (Assis Brezilya ve Plácido de Castro) adaşı oldu.

Acre Devrimi, And Dağları'nda doğan ve Atlantik Okyanusu'na dökülen, neredeyse tüm kıtayı akan nehirlerle ilgili olarak mansap konumu nedeniyle Brezilya'nın komşularına göre avantajını gösterdi. Bolivyalılar And Dağları'nı geçmek zorunda kalırken, Brezilya nehir kenarındaki tartışmalı bölgeye takviye gönderebilirdi.

Görünüşe göre Bolivya'nın çabası tamamen kauçuk baronları, özellikle de Nicolás Suárez Callaú tarafından finanse edildi. Bolivya, daha güçlü ve iyi yönetilen bir komşu için seyrek nüfuslu ovalarında ikinci kez bir savaşta kaybetti (ilki Pasifik Savaşı'ndaydı).

1867'de "Barış ve Dostluk Antlaşması" veya Ayacucho Bolivya Antlaşması, Brezilya tarafından o zamanki eyalet ve şimdiki Amazonas eyaletine eklenen 164.242 kilometrekarelik bir alan vermişti. Petrópolis Antlaşması, Bolivya ile Brezilya arasında 17 Kasım 1903'te Brezilya'nın Petrópolis şehrinde imzalanan bir barış antlaşmasıdır. Bolivya, yaklaşık 191.000 kilometrekarelik bir alan sağladı ve bu esas olarak Brezilya'nın şu anki Acre durumuna karşılık geliyor.^[]