Abonuteihos
Ἀβώνου τεῖχος Avónou tíchos (Yunanca) | |
 Abonuteikhos antik yerleşim | |
| Diğer adı | İonopolis (İon'un kenti) |
|---|---|
| Konum |  Kastamonu, İnebolu |
| Bölge | Paflagonya |
| Koordinatlar | 41°54′8″K 33°42′24″D / 41.90222°K 33.70667°D |
| Tür | Yerleşim |
| Tarihçe | |
| Kuruluş | MÖ 3. yüzyıl |
| Devir(ler) | Antik Çağ |
| Kültür(ler) | Roma Dönemi |
| Bağlı olduğu | Paflagonya, Gangra, |
| İlgili kişi(ler) | Aleksandros, |
| Sit ayrıntıları | |
| Buluntu(lar) | Katolik episkopos, |
| Durum | Restore |
Piskoposluk merkezi | |
Abonuteikhos (Yunanca: Ἀβώνου τεῖχος Avónou tíchos, demonim: Αβωνοτειχίτης Avonotichítis), daha sonraları İonopolis (Ιωνόπολις Ionópolis; Türkçe: İnebolu), Küçük Asya'da, modern İnebolu'da antik bir şehir. Bölgede, antik bir Katolik episkopos makamı da bulunmaktadır.
Etimoloji
Abonuteikhos ismi, "Abonu'nun duvarları" anlamına gelmektedir.[1] Sonradan alacağı Asklepios'un kardeşi İon'a ya da kentte daha önce bulunmuş İyonyalılara ithafen "İonopolis" ismi, "İon'un kenti" veya "İyonyalılar'ın kenti" anlamına gelmektedir.[2]
Tarihçe
Şehir, tahminen MÖ. 3. yüzyılda Sinope’ye bağlı bir emperion olarak kurulmuştur. Günümüzde İnebolu’da olduğu bilinmesine rağmen ilçede antik şehre dair bir kalıntı bulunamamıştır.[3][4]
Abonuteikhos, Samsatlı Lukianos'un "Aleksandros ya da düzmece yalvaç" isimli eserinde hicvedilen, Glykon kültünün kurucusu Aleksandros'un doğum yeri olarak akıllarda kalan, Paphlagonya sahilinde bir şehirdi.[5]
Lukianos'a göre Aleksandros, MÖ. 64 yılında Roma hakimiyetine giren[6] şehrin adının Abonuteikhos'tan İonopolis'e çevrilmesini Roma imparatorundan istemiş ise de (muhtemelen Antoninus Pius[7] veya Marcus Aurelius[8]), imparatorun talebi kabul edip etmediği bilinmemektedir. Yine de şehre daha sonra İonopolis adı verildiğini biliyoruz.[5][9]
Kent, sadece Heraklialı Marcianus ve İeoriklis'in andığı isimlere değil, Antoninus ve Lucius Verus dönemlerine ait sikkelerden anlaşıldığı kadarıyla "Ionopoliton" ve (Grekçe: Ἰωνοπολιτῶν, Ionopoliton) yanı sıra "Abonoteichiton" (Grekçe: Ἀβωνοτειχιτῶν, Avonotichiton) isimlerine de sahip olduğu anlaşılmaktadır. Bunların dışında şehrin adının Abono, Aineboli, Neopoli gibi isimlerle anıldığına da rastlanılmaktadır.[10]
Günümüzde şehri içinde bulunduran İnebolu'nun ismi, "İonopolis" kelimesinin zaman içerisinde bozulmasıyla oluşmuş olmalıdır.[11][12][13][14]
Kültsel tarih
Piskoposluk merkezi
İonopolis, bir Roma eyaleti olan Paphlagonia'nın başkenti Gangra'ya bağlı bir piskoposluk merkezine dönüşebilecek kadar önemliydi,[15] ancak daha sonra bu önemini kaybetti. Michael LeQuien,[16] 325 ve 878 arasında[17] sekiz piskopostan bahseder ve İonopolis daha sonraki Notitiae Episcopatuum'da anılır.[18]
- İznik Konsili'nde bulunmuş; İonopolisli Petronius.[19]
- Kalkedon Konsili'nde bulunmuş; Rhenus.[20][21]
- Efes Konsili'nde bulunmuş; İonopolisli Diyojen.[22]
- ...ios, İonopolis piskoposu. (yalnızca 10. yüzyıldan kalma bir madeni paradan bilinir.)[23]
- Niketas; 11. yüzyılda[24][25] İonopolis piskoposu ve Büyük Yetimhane'nin Chartoularios'u.[26]
- John; 11. yüzyılda[27] İonopolis piskoposu.[28]
Katolik Piskoposluğu
Piskoposluk, Latin Katolik episkoposluğu adı altında, İonopolis'te (1929'dan 1971'e kadar Roma divanında -İtalyanca Gionopoli dışında- Jonopolis olarak yazıldı), sözde canlandırıldı. Hem en düşük (episkopal) hem de ara (arşiepiskopal) derecelerde bulunan aşağıdaki görevler, onlarca yıldır boştu:
- Fahri Piskopos Wilhelm Hermann Ignaz Ferdinand von Wolf-Metternich zu Gracht (1720.09.16 - 1722.10.28).[29][30]
- Fahri Piskopos Joannes Karski (1771.07.29 - 1785).[31][32]
- Fahri Piskopos (atanmış piskopos) John Murphy (1815.02.21 - 1815.02.21).
- Fahri Piskopos (atanmış piskopos) Ferdinand Corbi (1833.09.30 - ?).
- Fahri Piskopos Wincenty Lipski (1856.09.18 - 1875.12.13).[33][34]
- Fahri Başpiskopos James Gibbons (1877.05.29 - 1877.10.03), daha önce Adramyttium'un Fahri Piskoposu (1868.03.03 - 1872.07.30) ve Kuzey Karolina'nın Apostolik Vicar'ı (ABD) (1868.03.03 - 1877.05.20); aynı zamanda Richmond'ın Piskoposu (ABD) (1872.07.30 - 1877.05.29); Daha sonra Baltimore'da Başpiskopos yardımcısı (1921/03/24 - 1877/10/03), başarılı bir şekilde Baltimore Büyükşehir Başpiskoposluğu, (ABD) (1877/10/03 1877/05/29); Trastevere'deki S. Maria'nın Kardinali (1887/03/17 - 1921.03. 24), Kutsal Kardinaller Koleji'nin en iyi Protopriği (1920.12.07 - 1921.03.24).
- Fahri Başpiskopos Francis Xavier Leray (1879.09.30 - 1883.12.28).
- Fahri Piskopos Giacomo Daddi (1884.03.24-1897?).
- Fahri Piskopos Andrea Cassato (1898.03.24 - 1913.05.01).
- Fahri Piskopos Henri Doulcet, Passionistler (CP) (1913.06.03 - 1914.03.17); önceden Nikopol Piskoposu (Bulgaristan) (1895.01.07 - 1913.03.31); daha sonra Dioclea Fahri Başpiskoposu (1914.03.17 - 1916.07.27).
- Fahri Bishop Joseph John Fox (1914.11.07 - 1915.03.14).
- Fahri Piskopos Nicolás Gonzalez Pérez, Claretianlar (CMF) (1918.08.24 - 1935.03.23).
- Fahri Piskopos Eugène-Louis-Marie Le Fer de la Motte (1935.07.08 - 1936.07.20).
- Fahri Piskopos Johann Baptist Dietz (1936.07.25 - 1939.04.10), Fulda'da yardımcı Piskopos (Almanya) (1936.07.25 - 1939.04.10), daha sonra Fulda Piskoposu (1939.04.10 - 1958.10.24) daha sonra Cotrada'nın Fahri Başpiskoposu (1958.10.24 - 1959.12.10).
- Fahri Piskopos Maurice-Auguste-Eugène Foin (1939.06.10 - 1948.07.10).
- Fahri Piskopos Hubert Joseph Paulissen, Society of African Missions (SMA) (1951.11.15 - 1966.08.12).
Glykon kültü ve sahte peygamber
Abonuteikhoslu Aleksandros, şehirde Apollon'un oğlu Asklepios'un "yılan tanrı" halinde yeniden doğacağı iddiasını ortaya atarak peygamberliğini ilan etmiş ve şehirde, bu tanrıya sonradan vereceği isimle, Glykon kültünü kurmuştu.[35][36] Şehir, bu kültün kuruluşuna kadar silik bir geçmişe sahipti.
Diğer
Yukarıdakilerin dışında şehirde Zeus, Asklepios, Dionysos, Nike, Artemis ve Zephyros gibi Yunan Mitolojisinden gelme birçok tanrıya ait kültler de bulunmaktaydı.[36]
Kaynakça
Bu maddenin şu anda kamu malı olan Yunan ve Roma Coğrafya Sözlüğü'nden metin içermektedir. Smith, William, (Ed.) (1854–1857). "Abonoteichos". Yunan ve Roma Coğrafya Sözlüğü (İngilizce). Londra: John Murray. s. 5.
Özel
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2005). a.g.m, 80.
- ^ Yılmaz, Fatih (2015). a.g.m, syf. 177.
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2017). a.g.e, syf. 11-12.
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2017). a.g.e, syf. 37.
- ^ a b Smith, William (1857). a.g.e, "Abonoteichos", syf. 5.
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2017). a.g.e, syf. 13.
- ^ Yılmaz, Fatih (2015). a.g.m, syf. 161.
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2005). a.g.m, 82.
- ^ Yılmaz, Fatih (2015). a.g.m, syf. 176.
- ^ Karasalihoğlu, Murat (2014). a.g.m, 158.
- ^ Strabo, s. 545.
- ^ Arrian, Periplus Ponti Euxini s. 15.
- ^ Ptol. v. 4 § 2
- ^ Stephanus of Byzantium, s. v. Grekçe: Ἀβώνου τείχος
- ^ Louis Vivien de Saint-Martin, Historical and geographical description of Asia Minor, including ancient times, the Middle Ages and modern times (A. Bertrand, 1845) syf. 43.
- ^ Le Quien, Oriens Christ., I, 555.
- ^ CUINET, La Turquie d'Asie, IV (Paris, 1894), syf. 466-69 23 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ The Catholic Encyclopedia (1908) 23 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Mullen, Roderic L. (2004). a.g.e, "Ionopolis/Abonuteichos", syf. 123.
- ^ Price, Richards; Gaddis, Michael (2005). a.g.e, syf. 88.
- ^ Schwartz, Eduard (1974). a.g.e, syf. 422.
- ^ Schwartz, Eduard (1974). a.g.e, syf. 207.
- ^ "N. bishop of Ionopolis (tenth century)" (İngilizce). doaks.org. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020.
- ^ "Niketas bishop of Ionopolis (and chartoularios) of the Great Orphanotropheion (eleventh century)" (İngilizce). doaks.org. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020.
- ^ Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John F.; Cormack, Robin (2008). a.g.e, syf. 154.
- ^ Cheynet, Jean-Claude; Sode, Claudia (Edl.) (2003). a.g.e, syf. 58.
- ^ McGeer, Eric; Nesbitt, John; Oikonomides, Nicolas (Edl.) (2001). a.g.e, syf 49-50.
- ^ "John bishop of Ionopolis (eleventh century)" (İngilizce). doaks.org. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020.
- ^ Hierarchia Catholica, V, syf. 229.
- ^ Les Ordinations Épiscopales, yıl 1721, sayı 6.
- ^ Hierarchia Catholica, VI, syf. 244-454.
- ^ Les Ordinations Épiscopales, yıl 1772, sayı 34.
- ^ Le Petit Episcopologe, konu 178, numara 14.787.
- ^ Hierarchia Catholica, VIII, syf. 323.
- ^ Herbermann, Charles (Ed.) (1913). a.g.e, VIII, "Ionopolis".
- ^ a b Karasalihoğlu, Murat (2017). a.g.e, syf. 15.
Genel
- Smith, William (1857). Dictionary of Greek and Roman Geography (İngilizce). Walton & Maberly. 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
- Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Arşivlenmiş kopya". Catholic Encyclopedia (İngilizce). Robert Appleton Company. 21 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
- Schwartz, Eduard (1974). Acta conciliorum oecumenicorum (İngilizce). Walter de Gruyter. ISBN 3110044498. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020.
- McGeer, Eric; Nesbitt, John; Oikonomides, Nicolas, (Ed.) (2001). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art: The East (İngilizce). IV. Dumbarton Oaks. ISBN 9780884022824. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- Cheynet, Jean-Claude; Sode, Claudia, (Ed.) (2003). Studies in Byzantine Sigillography (İngilizce). VIII. Walter de Gruyter. ISBN 3110960087. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- Mullen, Roderic L. (2004). Boeft, J. Den; Oort, J. Van; Petersen, W.L.; Runia, D.T.; Scholten, C.; Winden, J.C.M. Van (Ed.). The Expansion of Christianity: A Gazetteer of Its First Three Centuries (İngilizce). Brill. ISBN 90-04-13135-3. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- Price, Richards; Gaddis, Michael, (Ed.) (2005). The Acts of the Council of Chalcedon (İngilizce). I. Liverpool University Press. ISBN 0853230390. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- Karasalihoğlu, Murat (2005). "İonopolis'in Sahte Yılan Tanrısı Glykon". Toplumsal Tarih. ss. 78-82. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
- Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John F.; Cormack, Robin (2008). The Oxford Handbook of Byzantine Studies (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 0199252467. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- Murat Karasalihoğlu (2014). "Antikçağ Kaynaklarında ve Sonraki Seyahatnamelerde Kastamonu Kıyıları". IV (2). Mediterranean Journal of Humanities. ss. 151-165. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2020.
- Yılmaz, Fatih (2015). Antikçağ'da Glykon Kültü. Akron: Eskiçağ Araştırmaları. IX. Arkeoloji ve Sanat Yayınları. ss. 157-222. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
- Karasalihoğlu, Murat (2017). Antikçağ'dan Bugüne Glykon Kültü. Arkeoloji ve Sanat Yayınları. ISBN 6053964484. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
