İçeriğe atla

Abdullah bin Ömer

Abdullah bin Ömer
عبد الله بن عمر
Doğum614(614-İfade hatası: Beklenmedik < operatörü.-00)
Mekke, Arabistan
Ölüm693 (82-83 yaşlarında)
Mekke, Emevi Halifeliği
Tanınma nedeniİkinci İslâm Halifesi Ömer bin Hattap'ın oğludur. Ebu Hureyre'den sonra ikinci en çok hadis rivayet eden sahabidir.
Çocuk(lar)Salim

Abu Bakr
Abu Ubayda
Waqid
Hafsa

Sawda
Ebeveyn(ler)Ömer bin Hattab (Babası)
Zaynab bint Maz'un (Annesi)
Akraba(lar)Hafsa bint Ömer (kız kardeş)

Ubeyd Allah (kardeşi) Asım (erkek kardeş)

Zeyd (erkek kardeş)

Abdullah bin Ömer (Arapça: عبدالله بن عمر بن الخطاب‎, Abdullah bin Ömer bin Hattab) (M 614 – 693), ikinci İslâm Halifesi Ömer'in oğludur. Hadis ve hukukta önde gelen yetkili sahabedendi. Müslüman toplumunda çıkan İlk Fitne'de (M.S. 656-661) hiziplere karşı tarafsız tutumu ile bilinmiştir. Ebu Hureyre'den sonra ikinci en çok hadis rivayet eden sahabidir.

Biyografi

Asr-ı Saadet (614-632)

Abdullah bin Ömer, Ömer bin Hattab ve Zeyneb binti Medhun'un (Osman bin Medhun'un kız kardeşi) oğlu olarak takriben miladi 614 yılında dünyaya gelmiştir.[1] İslâm'ı kabulünden önce Ömer'in üç karısı vardı. Ancak Müslüman olmasından sonra sadece karısı Zeyneb yeni inancı kabul etti. Abdullah da İslâm'ı genç bir yaşta kabul etti, fakat 15 yaşına kadar Muhammed ile muharebelere katılmasına izin verilmedi. İlk çarpıştığı muharebe, 627'de Mekkeli paganlara karşı Ebu Süfyan'ın komutanlığını yaptığı Hendek Savaşı idi.

Hadiste Salim bin Abdullah'tan, babası Abdullah bin Ömer'den rivayet edildiğine göre, Muhammed babası Ömer'e, "Abdullah teheccüt (gece) namazını kılsa iyi adam olur" demiştir. Salim de "Ondan sonra Abdullah geceleri az bir zaman hariç uyumazdı."[2] 632'de Muhammed'in hayatı son bulduğunda Abdullah, 18 yaşındaydı.

Muaviye devri (661 - 680)

661'de Hasan bin Ali hilâfet makamını Muaviye bin Ebu Süfyan'a bıraktığında İlk Fitne'nin acı tadını tecrübe eden diğer tüm Müslümanlar gibi Abdullah bin Ömer ona el verip biat etmiştir.

İkinci Fitne

İkinci Fitne sırasında Abdullah bin Ömer Medine'deyken Abdullah bin Zübeyr, Abdullah bin Abbas ve Hüseyin bin Ali'ye karargâhını Mekke yapıp Yezid bin Muaviye'ye karşı çarpışmasını tavsiye etmiştir. Bunun yerine Hüseyin bin Ali Kûfe'ye gitmeyi seçmiştir.[3]

Görüşleri

Kaderin güçlü bir taraftarıydı.[4]

Mirası

Abdurrahman bin Abdullah ve Sâlim bin Abdullah olmak üzere birkaç oğlu oldu. Abdullah bin Ömer'in kız kardeşi Hafsa bint Ömer de Muhammed'in eşlerinden biriydi.

Ölümü

Abdullah bin Ömer, hac için Mina'da iken bir kişinin elindeki mızrağı ayağına düşürmesi sonucunda yaralanmış ve bu hastalık sonucunda ölmüştür.[5]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Umar son of al-Khattab - Family Tree Diagram by Happy Books, The Islamic Children's Book Publishers". Happy-books.co.uk. 4 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2012. 
  2. ^ Related in Al-Bukhari and Muslim: Fiqh-us-Sunnah, Volume 2: The Late Night Prayer, tahajjud (qiyam al-Layil)
  3. ^ Balyuzi, H. M.: Muhammad and the course of Islam. George Ronald, Oxford (U.K.), 1976, p.193
  4. ^ "431 hadith found in 'The Book of Faith (Kitab Al-Iman)' of Sahih Muslim". 9 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2014. 
  5. ^ M. Yaşar Kandemir, TDV İslâm Ansiklopedisi, cilt: 1, sayfa: 127
Vikisöz'de Abdullah bin Ömer ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hadis</span> İslam peygamberi Muhammede isnat edilen sözler ve fiiller

Hadis, Muhammed'e atfedilen ve onun sözleri, fiilleri, onaylamaları ve sıfatlarını içeren bilgilerdir. Hadis âlimleri buna sahabe ve tabiînin söz ve fiillerini de eklemişlerdir. Ancak bunlar kaynak olma bakımından Muhammed'in fiil ve sözleri ile aynı seviyede değildirler ve hadis ilmi içerisinde farklı şekilde isimlendirilirler.

<span class="mw-page-title-main">Ömer</span> İslam Devletinin ikinci halifesi, sahabe

Ömer bin Hattab, İslâm peygamberi Muhammed'in sahâbesi ve İslâm Devleti'nin Ebû Bekir'den sonraki ikinci halifesidir. Ehl-i Sünnet, Ömer bin Hattab'ı zaman zaman "Ömer'ul-Farûk" diye anarlar. Şiiler ise Ömer'in hâlifeliğini tanımazlar. 23 Ağustos 634 tarihinde Râşidîn Halifeliği'nin ikinci hâlifesi oldu ve bu görevi, öldürüldüğü yıl olan 644'e kadar sürdürdü.

7. yüzyıl, 601'den 700'e kadar sürmüş olan yüzyıldır.

<span class="mw-page-title-main">Ali</span> İslam Devletinin dördüncü halifesi ve Şiilerin birinci imamı

Ali bin Ebu Talib, İslam Devleti'nin 656-661 yılları arasındaki halifesi. İslam peygamberi Muhammed'in damadı ve amcası Ebu Talib'in oğlu olan Ali, Muhammed'in İslam'a davetini kabul eden ilk erkek kişidir. Sünni İslam'a göre Ali, dört halifenin sonuncusu, Şii İslam'a göre ise imamların ilki ve Muhammed'in hak vârisidir. Şii ve Sünni İslam arasındaki farklılaşmanın ana nedeni Muhammed'in gerçek vârisinin kim olduğu konusundaki görüş farklılığından ileri gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Emevîler</span> İslam tarihinin ikinci hâlifeliği (661–750)

Emevîler ya da Emevîler Hilâfeti, Dört Halife Dönemi'nden (632-661) sonra kurulan Müslüman Arap devleti. Ali bin Ebu Talib'in 661'de öldürülmesinden sonra başa geçen Emevîler, 750'de Abbâsîler tarafından yıkılıncaya kadar hüküm sürdüler. Başkenti Şam olan devlet, en geniş sınırlarına Halife Hişâm bin Abdülmelik döneminde sahip oldu. Devletin sınırları Kuzey Afrika, Endülüs, Güney Galya, Mâverâünnehir ve Sind'in fethedilmesiyle doğuda Afganistan'a batıda ise Güney Fransa'ya kadar ulaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Fatıma</span> İslam peygamberi Muhammedin küçük kızı

Fatıma bint Muhammed, Fatımatü'z-zehra, İslam peygamberi Muhammed'in kızı, Ali bin Ebu Talib'in eşi.

<span class="mw-page-title-main">I. Muâviye</span> İslam Devletinin Aliden sonraki halifesi ve Emevi Hanedanının kurucusu

Muaviye bin Ebu Süfyan, İslam Devleti'nin Hasan'dan sonraki halifesi ve Emevi Hanedanı'nın kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Hasan bin Ali</span> Sünnilerin 5. halifesi, Şiilerin 2. imamı; sahabe

Hasan bin Ali bin Ebu Talib, Ali bin Ebu Talib ve Fatıma’nın büyük oğulları ve İslam peygamberi Muhammed'in ilk torunudur. Şiâ çoğunlukla onu on iki imamlarının ikincisi kabul eder, çok küçük bir fırkaya göre ise ikinci imam Hüseyin bin Ali'dir. Bununla birlikte hem Sünni, hem de Şiî ve Alevî İslam anlayışında çok önemli bir yeri vardır; onun, peygamberin Ehli beyt'inden olduğu konusunda herkes hemfikirdir. Babası ile 37 yıl, dedesi ile ise 8 yıl birlikte bulunmuştur. Soyundan gelenlere Şerif denilir.

İlk Müslümanlar, İslam'ı ilk kabul eden sahabelerdir.

<span class="mw-page-title-main">Kerbelâ Olayı</span> Hüseyin bin Ali ile Emevî halifesi Yezidin orduları arasında Kerbelâda gerçekleşen çatışma (680)

Kerbelâ Olayı veya Kerbelâ Savaşı ya da Kerbelâ katliamı, 10 Ekim 680'de, bugünkü Irak sınırları içindeki Kerbelâ şehrinde, Muhammed'in torunu Hüseyin bin Ali'ye bağlı küçük bir birlik ile Emevi halifesi I. Yezid'in ordusu arasında cereyan etmiştir. Hüseyin ve kafilesindeki herkes öldürülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Ebu Süfyan</span> Kureyşli kabile lideri ve tüccar

Sahr bin Harb bilinen adıyla Ebu Süfyan, Mekke'nin fethi sırasında Müslüman olmuş ve 624-630 yılları arasında Mekke lideri. Tam adı "Ebu Süfyan Sahr bin Harb bin Ümeyye"dir.

<span class="mw-page-title-main">Hüseyin</span> Alinin oğlu, Şianın 3. imamı, sahabe

Hüseyin bin Ali bin Ebu Talib, İslâm peygamberi Muhammed'in torunudur. Dördüncü Hâlife olan Ali bin Ebu Talib'in oğludur. Annesi, Muhammed'in kızı Fatıma Zehra’dır. On İki İmâmlar'ın üçüncüsü olan Hüseyin bin Ali, İslam Devleti’nin bir Emevî saltanatına dönüşmemesi için mücadele vermiş ve Emevîler tarafından öldürülmüştür. Soyundan gelenler Hüseynî ya da Seyyid olarak tanımlanır.

<span class="mw-page-title-main">Selmân-ı Fârisî</span> Fars asıllı sahabe

Selman-ı Farisi, Fars sahabe.

<span class="mw-page-title-main">İkinci Fitne</span> Emevi Dönemi Müslüman iç savaşı (680-692)

İkinci Fitne veya Erken İslam Tarihinde İkinci İç Savaş, Emevi hakimiyetinin başlarında I. Muaviye’in ölümüyle birlikte baş gösteren siyasi / askeri çatışmalardan oluşan karışıklık dönemi. Dönemin tarihi üzerinde tarihçiler arasında ittifak sağlanmamışsa da, en çok kabul gören görüş, İkinci Fitne’nin 680-692 yılları arasında olduğudur.

Mesrûk el-Kûfî, Mesrûk bin el-Ecdâ veya tam adıyla Mesrûk bin el-Ecdâ bin Mâlik el-Hemedânî el-Vedâî' el-Kûfî, tabiun dönemi hadis ve fıkıh bilgini.

<span class="mw-page-title-main">Ümmü Habibe</span>

Ümmü Habibe veya Ümmü Habîbe Remle bint Ebî Süfyân İslâm Peygamberi Muhammed'in eşi. "Müminlerin annesi" diye de adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Muhtar es-Sekafî</span> Siyasetçi ve teolog (622-687)

Muhtar es-Sekafî, Ali'nin oğullarından olan Muhammed bin Hanefiyye'nin imam olması gerektiğini benimseyen Muhtariyye hizibinin kurucusu.

Ömer bin Sa'd, Sahabelerden ve Aşere-i Mübeşşere'den Sa'd bin Ebû Vakkas’ın oğludur. Doğum tarihi hakkında farklı rivayetler vardır. Bir rivayete göre Muhammed bin Abdullah hayatta iken, diğer bir rivayette ise Ömer bin Hattab'ın halifeliği döneminde dünyaya gelmiştir. Babası Sa’d bin Ebî Vakkas ile birlikte Irak’ın fethine katılan İbni Sa’d, Emevîler döneminde Merv ve Rey vâliliklerinde de bulunmuştur.

Bu liste İslam peygamberi Muhammed'in sahabelerini alfabetik olarak göstermektedir. Sahabe, Muhammed'i hayatında en az bir defa görmüş kişilerdir. Sayılarının 124.000 civarında olduğu sanılmaktadır. İlk sahabe eşi Hatice, son ölen sahabe Ebu Tufeyl Âmir bin Vâsile el-Leysî'dir.

<span class="mw-page-title-main">Ümmü Gülsüm bint Ali</span>

Ümmü Gülsüm bint Ali,, Muhammed'in torunu, Ali ile Fatıma'nın kızı. Sünni ve bazı Şii kaynaklara göre Ömer'in eşidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.