Abbas bin Ali
Abbas bin Ali العبّاس بن علي بن ابی طالب | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 15 Mayıs 646 Medine |
| Ölüm | 10 Ekim 680 (Aşura) Kerbela, Emevî Devleti |
| Ölüm sebebi | Kerbelâ Olayı'nda şehit edilme. |
| Defin yeri | Abbas bin Ali Türbesi, Kerbela,  Irak |
| Milliyet | Arap |
| Diğer ad(lar)ı | Ebu'l Fazl Ebu’l Kasım |
| Tanınma nedeni | Ali'nin Oğlu Kerbela'da Şehit Edilme |
| Din | İslam |
| Evlilik | Lubabah |
| Çocuk(lar) | Fazıl Ubeydullah bin Abbas |
| Ebeveyn(ler) | Ali (babası) Ümmü'l-Benîn (annesi) |
| Akraba(lar) | Hasan Bin Ali (üvey kardeşi) Hüseyin bin Ali (üvey kardeşi) Zeyneb bint Ali (üvey kardeşi) |
| Aile | Ehli Beyt Haşimoğulları |
Abbas bin Ali lâkabı Ebulfazl Abbas (Arapça: العباس بن علي) (4 Şaban 26 H - 10 Muharrem 61 H; yaklaşık 15 Mayıs 647 M - 10 Ekim 680 M), "Ebul Fazl" lakabıyla ünlenmiştir.[1][2]Ali'nin beşinci ve Ümmü'l-Benîn’in ilk oğludur.[3][4] Kerbela hadisesinden önceki hayatıyla ilgili çok bilgi ulaşmamıştır.
Abbas bin Ali, her ikisi de Kerbela Savaşı'nda ölen Muhammed'in torunu Hüseyin bin Ali'nin üvey kardeşiydi. Kerbela’da Hüseyin'in sancaktarı idi. Kerbela olayında düşman ordusunun kuşatmasını geçerek, Fırat nehrinden su getirdiğinden dolayı, "Sakka-yı Deşt-i Kerbela" diye bilinir.[5]Kerbela Savaşı'ndaki rolü ve bu savaşta öldürülen üvey kardeşi Hüseyin'e olan sadakatiyle bilinir. Abbas kendisi ve annesinden bir olan kardeşleri için, Ubeydullah bin Ziyad tarafından hazırlanan emannameyi (can güvenliğinin emniyette olduğuna dair yazılı senet) reddetmiş, son nefesine kadar İmam Hüseyin için savaşmış ve ölmüştür. Aşura günü yine su getirmek için Fırat Nehrine doğru gitmiş, ancak geri dönüş yolunda düşmanın saldırısında su kırbasına ok isabet etmiş, kolları kesilmiş ve başına demir mızrakla vurularak öldürülmüştür.[6][7]
İlk yılları
4 Şaban 26 hicri tarihinde, Medine'de dünyaya geldi. Osman bin Ali, Abdullah bin Ali, Jafar bin Ali adlı üç kardeşi var. Hüseyin bin Ali onun üvey kardeşiydi. Lubaba bint Ubaydillah adlı bir kızla evlendi ve üç çocuğa sahip oldu. Sıffin Muharebesinde Ali ile birlikte bulunmaktaydı. Ali ordusu susuz kaldığı zaman bir askeri tim Fırat'a saldırmaya ve su getirmeye seçildi. Bu askeri timde Hüseyin ve Abbas bulunmaktaydı.[8]
Ölümü
10 Muharrem 61 (10 Ekim 680) günü Abbas, Hüseyin'in ordusuna su getirmek için Fırat nehrine doğru gitti. Orada düşmanlarla savaştı. Onu karşılayan 4000 kişilik orduyu yardı. Abbas, çok iyi savaşıyordu. Şimr ve ordusu, onun kollarını kesilmesiyle ilgili bir karar aldı. Geri dönerken su kırbasına ok isabet etmiş, at üzerinde sağ ve sol kolu kesilmiş ve başına mızrakla vurularak öldürülmüştür.[6] Başı diğer Kerbela şehitlerininkiyle birlikte Şam'a gönderilmiş, cesedi Gadiriyye köyünün sakinleri olan Beni Esed tarafından şehid edildiği yere gömülmüştür. Daha sonra Kerbela'da Hüseyin'in türbesinin kuzey tarafında bugünkü türbesi yapılmıştır.[5]
Lakapları
Abbas bin Ali'nin birçok lakabı bulunmaktadır.
- Kamer-i Ben-i Haşim[9][10]
- Babu’l Hevaic[11]
- Tayyar[12]
- eş-Şehit[12]
- Sakka[13]
- Abdu’s-Salih (Salih kul)[14]
- Sancaktar ve Alemdar[15]
Galeri
Abbas'tan çizilen hayali bir resim
Abbas bin Ali'in adı
Abbas'ın türbesinde Abbas bin Ali'in adı
Abbas'ın türbesi
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ İbn-i Nema Hilli, Mesiru’l Ehzan, s. 254
- ^ Mekatilu’t-Talibin, s. 89.
- ^ Muhsin Emin, s. 429
- ^ Şeyh Abbas Kummi, Nefsu’l Mehmum, s. 285.
- ^ a b "Türkiye Diyanet İslam Ansilopedisinde "ZEYNELÂBİDÎN" Maddesi". 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2021.
- ^ a b İbn-i Şehraşub, Menakib Âl-i Ebu Talib, c. 4, s. 108.
- ^ Mukrim, Hadise-i Kerbela der Maktel-i Mukrim, s. 262.
- ^ Hairi Mazendarani, Maali’s-Sıbteyn, c. 1, s. 437.
- ^ Ebu’l Ferecu’l İsfahani, Mekatilu’t-Talibin, s. 890
- ^ İbn-i Nema Hilli, Mesiru’l Ehzan, s. 254.
- ^ El-Abbas İbn-i Ali (a.s), s. 30.
- ^ a b Batlu’l Alkame, c. 2, s. 108–109.
- ^ Muhsin Emin, A’yanu’ş-Şia, c. 7, s. 429; et-Taberi, Muhammed b. Cerir, Tarihu’l Umem ve’l Müluk, (Tarih-i Taberi), c. 5, s. 412–413; Ebu’l Ferecu’l İsfahani, Mekatilu’t-Talibin, s. 117–118; Umdetu’t-Talib, s. 280.
- ^ Ebu’l Ferecu’l İsfahani, Mekatilu’t-Talibin, s. 124.
- ^ Umdetu’t-Talib, s. 280.
