Aşina
| Aşina 阿史那 | |
|---|---|
 Dağ keçisini temsil eden Aşina Tamgası | |
| Aktif bölge(ler) | Orta ve Doğu Asya |
Aşina, Türk veya Kök Türk (Çince: 阿史那; pinyin: Āshǐnà; Wade–Giles: A-shih-na; Orta Çince (Guangyun): [ʔɑʃi̯ə˥nɑ˩]) (ayrıca Asena, Asen veya Açina şekillerinde de yazılır) bir Göktürk soyu, Göktürk Kağanlığı'nın kurucu boyudur. Efsaneye göre Aşina soyu bir dişi kurttan türemiştir.
Liderleri Bumin Kağan, Cücenler'e karşı ayaklanarak 6. yüzyıl ortalarında yükselip ünlenmeye başladı. Ailenin iki ana dalı, sırasıyla biri Bumin Kağan soyundan diğeri de kardeşi İstemi Yabgu soyundan, Göktürk İmparatorluğu'nun doğu ve batı kesimleri üzerinde karar kılmıştır. Hunlar, Çinlilere yenildikten sonra han, 500 Aşina ailesi Cücenlerin bölgesine gelmiş ve onların vasalı olmuştur. Bu Türkler Orta Asya'da yaşayıp demircilikte ileri gitmişlerdi.
Aşina soyu Tulu ve On-ok kollarına ayrılırdı. Sembolleri bozkurt idi.
Aşina, Tielelerden gelen bir soydu.[1]
Kökeni
Aşina kabilesi ilk olarak Wusun bölgesi ve Aral Gölü bölgesindeki İskitlerden gelir, daha sonra Tiele tarafından asimile edildi ve soyadları Wusun ile ilişkiliydi (başka bir teori, onların 265'ten 460'a kadar Hiung-nu'nun parçası oldukları ve 460 yılında Gaochang'ın kuzeyindeki dağlara vardıktan sonra Cücenler tarafından yönetildikleridir). Türk mitolojisinde Asena dişi kurdun on oğlundan biridir. "Sui Kitabı", "Zhou Kitabı" ve "Youyang Zazu" da Aşina'nın kurt türünden olduklarını (kurt totemine inanırlar) ve Gaochang'ın kuzeyindeki Bogda Dağı'ndan geldiklerini söylüyor. Bir diğer teori ise Hunlarla akraba olduklarıdır. Aşina'nın deniz tanrısının kızıyla evlenen ve Aşina kabilesini doğuran Shemo adlı bir okçunun soyundan geldiğine dair de bir söylenti vardır. Nesillerdir Aşide klanıyla evlidirler. Çinli araştırma ekibi, Aşina'nın Kuzeydoğu Çin'den, Avrasya'daki Kuzeydoğu Asya'daki Rusya'daki Baykal Gölü'ne kadar olan bölgeden gelmiş olabileceğine inanıyor.[2]
Kelimenin Kökeni
Araştırmacılar H.W. Haussig,[3] S.G. Kljyashtorny,[4][5] A.N. Bernstamm,[6] C. V. Findley,[7] B.A. Muratov,[8] R.R. Suyunov,[9] D.G. Savinov,[10] S.P. Guschin,[8] A. Róna-Tas,[11] Saka-Usun dillerinden gelen Aşina kelimesi kökenine işaret etmektedirler.
Adı
Bugut yazıtının en son yapılan yeniden okunmasında, bir Japon filolog ekibi, Soğdca yazılmış Aşina hanedanının en eski yazıtta Aşina'nın Çince transkripsiyonu ile bilinen tek adın, aslında Ashinas olduğunu ileri sürdü. Bu biçim altında daha sonra Arap kaynaklarında bilinir hale geldi.[]
Kalıtım (Y-DNA verisi)
Erken dönem Aşina hanedanları üzerine yapılan ilk akademik araştırmalar 2023 yılında Xiaoming Yang ve ekip arkadaşları tarafından yapılmıştır. Mukan Kağan'ın kızı, Bumin Kağan'ın torunu olan İmparatoriçe Aşina incelenmiş ve %97 oranında Kuzeydoğu Asyalı ve %3 oranında ise Batı Avrasya karışımına sahip olduğu ortaya çıkmıştır. Prensesin mtDNA haplogrubu ise Kuzeydoğu ve Doğu Asya'da sıklıkla görülen F1d haplogrubudur. Bu araştırma antik Türklerin Kuzeydoğu Asya kökenli olduklarını savunurken aynı zamanda Hint-Avrupalı hipotezini zayıflatmıştır.[12]
Göktürk Kağanlığının en eski Türk kraliyet ailesinin Demir Çağı sonrası Tunguz ve Moğol yerleşimcilerle genetik yakınlıkları ortaya koyulurken Türk dili konuşan çeşitli halklarla ise heterojen bir ilişkisinin olduğu bulunmuştur. Yazarlara göre bu bulgular, demik bir yayılma modelindense kültürel bir yayılma modelini destekleyecek bir biçimde sonuçlar göstermiştir.
Etimoloji
Çin kaynakları Aşinaların Türklerin başına geçtikten sonra kökenlerini hatırlatmak için kapılarının üzerine kurt başlı bir tuğ astıkları ifadesine dayanarak, "Aşina" adını bazı araştırmacılar "kurt" olarak çevirmiştir.[13][13][14] bkz: Tabgaçça: 叱奴 *čino, Ortaçağ Moğolcası: činua, Kalkaca: čono. Profesör Golden ise bu kelimenin Moğol kökeni olduğunu düşünmemektedir.[15]
Findley, "Aşina" adının muhtemelen Orta Asya Saka dillerinden birinden ve "mavi" anlamına geldiğini varsayar, "Göktürk", Türk İmparatorluğu için başka bir ad "Doğu Türkleri" demek ki Türkçede gök rengi doğu ile özdeşleşmiştir.[7] Bu "biz Saka kökenli bir kraliyet ailesi ve kabile ile ilgileniyoruz" diyen Macar araştırmacı András RónaTas tarafından olası bulunmaktadır.[11] L. N. Gumilev "A"(Çince: "saygı öneki") ve Hsien-pi "Shono/Chono"(Moğolca: kurt) ödünçlemesine dayandığını belirtilir.[16]
H.W. Haussig[3] ve S.G. Kljyashtorny[5] Eski Farsça 'ahşaẽna'nın, oldukça tatmin edici etimolojik gelişimini göstermiştir ve adın ve bileşiminin "Aşin kökenleri" arasındaki bir ilişkiyi gösterdiğini belirtmiştir. Bu Doğu Türkistan'da bile böyledir, daha sonra istenen biçimi ile Soğdca 'xs' yn 'k (-әhšēnē) "mavi, koyu" olmakta; Hotan-Saka (Brahmi) āşşeiņa (-āşşena) "mavi", uzun bir -A-> kıçı ahş- gelişme olarak ortaya çıkmış; (Hotan-Saka ve Soğdcadan beri) Toharca A āśna- "mavi, karanlıkta" anlamındadır. Saka etimolojisinde Ashina (<āşşeiņa ~ āşşena) "mavi" değerde (Gökyüzünün rengi) ses açısından ve anlambilimsel olarak kusursuzdur. Türklerin eski runik yazıtlarının bu sürümü için bir metin desteği vardır.
Geniş Orhun yazıtlarında, ilk Kağan öyküsünde, yeni oluşturulan imparatorluk içinde yaşayan insanlar, kök türk olarak adlandırılmış, bu "Göksel Türkler" olarak anlamlanmıştır. Bu arada kök olabilir sayısız yorumlara dokunmadan, adın Aşna olarak yeniden kurulmuş değerde onun mükemmel anlamsal eşleşmesini unutmayınız. Bir açık anlamsal köken veya bir bakış çevirisi, özgün anlamı ve yabancı kökenli bilgisini önerir ve bu çok etniklilikle uyumludur. İlk Türk Kağanlıkları kültür yapısı, ancak, L. Bazin'in deyimiyle "ulusal karakter", bilinirliği Bilge Kağan devrinin Ötüken düzeninin siyasi ve kültürel ortamında dökülmeye neden olmuştur.
- Sha - ne adı Ashina şeklinde Antik Arap kroniklerinde kaydedildi.[17]
Yazım
Ashina yazı sistemi Soğd dilinden alınmıştır. İktidardaki kağan üyelerinin kahramanlıkları anlatılan anıt Steli yapımında kullanılan harflerin türü Soğdca idi. Böylece Bogutskaya'da İlk Türk Hanlıkları hükümdarlarından birinin onuruna kurulan Stel üzerindeki ana yazı, Soğd mektubunda yazılıydı. Bir Soğd yazıtı Altay Dağlarında Yolene'de anıtta eski Türk savaşçısı mezarı keşfedildi ve Broadsword tarafından bulundu. Rünik yazılar Orta Çağ'ın başlarına kadar göçebe Türk halkları arasında yaygındı.[]
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020.
- ^ "北周武帝面貌复原 揭英年早逝原因". 東方網 馬來西亞東方日報 (Çince). 28 Mart 2024. 31 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2024.
- ^ a b Haussig Н.W. Byzantinische Qullen über Mittelasien in ihrer historischen Aussage // Prolegomena to the sources on the history of pre-Islamic Central Asia. Budapest, 1979. S. 55–56.
- ^ "Кляшторный С.Г. Проблемы ранней истории племени тÿрк (ашина). // Новое в советской археологии. / МИА № 130. М.: 1965. С. 278-281." 23 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2016.
- ^ a b Kjyashtorny S.G. The Royal Clan of the Turks and the Problem of its Designation//Post-Soviet Central Asia. Edited by Touraj Atabaki and John O'Kane. Tauris Academic Studies. London*New York in association with IIAS. The international Institute for Asian Studies. Leiden-Amsterdam, P.366-369.
- ^ "Бернштам А.Н. Никита Яковлевич Бичурин (Иакинф) и его труд "Собрание сведений..." М.-Л., Наука, 1950." 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2016.
- ^ a b C. V. Findley 39.
- ^ a b Муратов Б.А. ДНК-генеалогия тюркоязычных народов Урала, Волги и Кавказа. Том 4, серия «Этногеномика и ДНК-генеалогия», ЭИ Проект «Суюн». Vila do Conde, Lidergraf, 2014, илл. ISBN 978-5-9904583-2-1.
- ^ "Муратов Б.А., Суюнов Р.Р. Саки-динлины, аорсы, Ашина и потомки кланов Дешти-Кипчака по данным ДНК-генеалогии//Вестник Академии ДНК-генеалогии (Бостон, США) → Том 7, №8, Август 2014, стр. 1198-1226." 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2016.
- ^ "Савинов Д.Г. Владение Цигу древнетюркских генеалогических преданий и таштыкская культура. // Историко-культурные связи народов Южной Сибири. Абакан: 1988. С. 64-74." 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2016.
- ^ a b Róna-Tas 280.
- ^ Meng, Hailiang. "Ancient Genome of Empress Ashina reveals the Northeast Asian origin of Göktürk Khanate". Journal of Systematics and Evolution. 25 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2023.
Ashina individual clustered with ancient populations from Northeast Asia and eastern Mongolia Plateau, and especially with the Northeast Asian hunter‐gatherers.
- ^ a b Bichurin, 1950, p. 220–221
- ^ Suishu vol. 84. quote "故牙門建狼頭纛，示不忘本也。"
- ^ Golden, Peter B. (August 2018). "The Ethnogonic Tales of the Türks". The Medieval History Journal, 21(2). 21 (2): 292.
- ^ Gumilev, Lev (2013). Drevnie Tyurki (Rusça). Tbilisi State University. ss. 22, 25. ISBN 978-5-4241-2119-7. 16 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2023.
- ^ Гумилёв Л.Н. Древние тюрки. М.-Л., Наука, 1967.
Dış bağlantılar
- Kök Börüler ve Arslanlar, Prof. Dr. Saadettin Gömeç
- Türklerin ve Moğolların Tarihi İki Boyu3 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Prof. Dr. Saadettin Gömeç
