İçeriğe atla

96 Aegle

96 Aegle
Yörünge diyagramı
Keşif[1]
KeşfedenJ. Coggia
Keşif yeriMarseille Obs.
Keşif tarihi17 Şubat 1868
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(96) Aegle
Adın kaynağı
Aegle (Yunan mitolojisindeki Hesperid)[2][a]
Asteroit kuşağı[1][3] · (dış)[4]
Aegle[5]
SıfatlarAeglean
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 23 Mart 2018 (JG 2458200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı149,92 JY (54.760 gün)
Günöte3,4796 AB
Günberi2,6251 AB
Yarı büyük eksen
3,0524 AB
Dış merkezlik0,1400
5,33 JY (1.948 gün)
29,930°
0° 11d 5.28s / gün
Eğiklik15,963°
321,60°
208,97°
Fiziksel özellikler
Tholen = T[3]
SMASS = T[3][4]
Bus–DeMeo = T[6]
B–V = 0,775[3]
U–B = 0,337[3]
7,54[7] · 7,65[4]
7,65±0,07[8][9]
7,67[3][10][11][12]
Boyutlar178,7 km × 148,3 km[b]
Ortalama çap
156 km[13]
162,85 km (hesaplanan)[4]
164,77±2,54 km[10]
167,92±5,49 km[14]
170,02±3,4 km[11]
177,77±1,54 km[12]
Kütle(6,48±6,26)×1018 kg[14]
Ortalama yoğunluk
2,61±2,53 g/cm3[14]
10 sa (zayıf)[8]
10,470 sa (zayıf)[15]
13,82±0,01 sa[16]
13,82±0,01 sa[17]
13,868±0,001 sa[18][c]
26,53±0,01 sa (zayıf)[7]
0,048±0,007[12]
0,0523±0,002[11]
0,056±0,002[10]
0,058 (varsayılan)[4]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Aegle (Küçük gezegen tanımı: 96 Aegle), asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 170 kilometre çapında, karbonlu bir asteroittir.

Keşfi ve adlandırma

17 Şubat 1868'de Fransız gök bilimci Jérôme Coggia tarafından güneydoğu Fransa'daki Marsilya Gözlemevi'nde keşfedildi.[1] Adını Yunan mitolojisindeki Hesperides (akşamın perileri) biri olan Aegle'den almıştır.[2][a]

Sınıflandırma

Nadir bulunan T-tipi asteroidin 13,8 saatlik bir dönme süresi vardır ve bu asteroit tıkanma olayları sırasında birkaç kez gözlemlenmiştir.[4] Aegle, yüzden az bilinen üyeden oluşan çok küçük bir asteroit ailesi olan Aegle ailesinin (630) bir üyesidir.[5][19][d]

Çap ve albedo

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Aegle'ın çapı 156 ile 178 kilometre arasında ve yüzeyi 0,048 ile 0,056 arasında düşük bir albedoya sahiptir.[13][10][11][12]

Kaynakça

Özel
  1. ^ a b The Dictionary of Minor Planet Names cited in a previous edition: "Named after one of the Hesperides {see also planet (46)}. (H13)."
  2. ^ Occultation by (96) Aegle on 5 January 2010. Occulted star: TYC 0572-01644-1. Derived asteroid dimension: 178,7 km × 148,3 km. Successful observations on the Sendai Space Hall.
  3. ^ Lightcurve plot of (96) Aegle, by Frederick Pilcher (2017) at the Organ Mesa Observatory (G50), with rotation period 13,868±0,001 hours. Quality code of 3. Summary figures at the LCDB and at Pilcher's ASLC project page.
  4. ^ Occultation by (96) Aegle on 18 February 2002. Occulted star: TYC 7299-00684. Max duration 12.7 sec. Δmag 2.1. Diameter est. 168 km. Sourced from the Occultation Section of the Royal Astronomical Society of New Zealand (path prediction).
Genel
  1. ^ a b c "96 Aegle". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  2. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(96) Aegle". Dictionary of Minor Planet Names – (96) Aegle. Springer Berlin Heidelberg. s. 24. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_97. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database Browser: 96 Aegle" (2018-01-24 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  4. ^ a b c d e f "LCDB Data for (96) Aegle". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid 96 Aegle". Small Bodies Data Ferret. 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ DeMeo, Francesca E.; Binzel, Richard P.; Slivan, Stephen M.; Bus, Schelte J. (July 2009). "An extension of the Bus asteroid taxonomy into the near-infrared" (PDF). Icarus. 202 (1): 160-180. Bibcode:2009Icar..202..160D. doi:10.1016/j.icarus.2009.02.005. 17 March 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 June 2017.  (Catalog 29 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at PDS 1 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ a b Slivan, S. M.; Roller, E. A. (December 2001). "New Lightcurve Observations of 96 Aegle". The Minor Planet Bulletin. 28: 69-71. Bibcode:2001MPBu...28...69S. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  8. ^ a b Harris, A. W.; Young, J. W. (October 1989). "Asteroid lightcurve observations from 1979 to 1981". Icarus. 81 (2): 314-364. Bibcode:1989Icar...81..314H. doi:10.1016/0019-1035(89)90056-0. ISSN 0019-1035. 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  9. ^ Pravec, Petr; Harris, Alan W.; Kusnirák, Peter; Galád, Adrián; Hornoch, Kamil (September 2012). "Absolute magnitudes of asteroids and a revision of asteroid albedo estimates from WISE thermal observations". Icarus. 221 (1): 365-387. Bibcode:2012Icar..221..365P. doi:10.1016/j.icarus.2012.07.026. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  10. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online 20 Ekim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  13. ^ a b Marchis, F.; Kaasalainen, M.; Hom, E. F. Y.; Berthier, J.; Enriquez, J.; Hestroffer, D.; Le Mignant, D.; de Pater, I. (November 2006). "Shape, size and multiplicity of main-belt asteroids. I. Keck Adaptive Optics survey". Icarus. 185 (1): 39-63. Bibcode:2006Icar..185...39M. doi:10.1016/j.icarus.2006.06.001. PMC 2600456 $2. PMID 19081813. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  14. ^ a b c Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009  See Table 1.
  15. ^ Blanco, C.; Di Martino, M.; Riccioli, D. (April 2000). "New rotational periods of 18 asteroids". Planetary and Space Science. 48 (4): 271-284. Bibcode:2000P&SS...48..271B. doi:10.1016/S0032-0633(99)00074-4. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  16. ^ Stephens, Robert D. (March 2005). "Rotational periods of 96 Aegle, 386 Siegena, 390 Alma, 544 Jetta, 2771 Polzunov, and (5917) 1991 NG". The Minor Planet Bulletin. 32 (1): 2-3. Bibcode:2005MPBu...32....2S. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  17. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (96) Aegle". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  18. ^ Pilcher, Frederick (July 2017). "Rotation Period Determinations for 49 Pales, 96 Aegle, 106 Dione 375 Ursula, and 576 Emanuela". The Minor Planet Bulletin. 44 (3): 249-251. Bibcode:2017MPBu...44..249P. ISSN 1052-8091. 1 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2018. 
  19. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">2709 Sagan</span> Carl Saganın adını taşıyan asteroid

2709 Sagan, geçici isim 1982 FH, Asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6,7 kilometre çapında taş bir Flora tipi asteroittir. 21 Mart 1982'de Amerikalı astronom Edward Bowell tarafından Flagstaff, Arizona yakınlarındaki Anderson Mesa İstasyonu'nda keşfedilmiş ve adını astronom ve popüler bilim yazarı Carl Sagan'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">183 Istria</span> Asteroit

Istria, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 33 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir arka plan asteroitidir. 8 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından Pola'daki Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 11,77 saatlik bir dönme süresine sahiptir. Adını İstria Yarımadası'ndan almıştır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">1058 Grubba</span> Asteroit

1058 Grubba, geçici ismi 1925 MA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroididir. 22 Haziran 1925'te Sovyet-Rus gök bilimci Grigori Şayn tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit, adını İrlandalı teleskop üreticisi Howard Grubb'dan almıştır. 46.30 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir ve yaklaşık 12 kilometre (7,5 mi) çapındadır.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">63 Ausonia</span> Asteroit

Ausonia, asteroit kuşağının iç bölgesinden, yaklaşık 100 kilometre çapında, taşlı bir Vestian asteroididir. İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 10 Şubat 1861'de İtalya'nın Napoli kentindeki Capodimonte Astronomik Gözlemevi'nden keşfedildi. Asteroit için ilk isim seçimi İtalya'dan sonra "Italia" idi, ancak bu, İtalyan bölgesi için eski bir klasik isim olan Ausonia olarak değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">182 Elsa</span> Asteroit

Elsa ; küçük gezegen tanımı : 182 Elsa), asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 44 kilometre (27 mi) çapında bir Massalia ya da arka plan asteroididir. 7 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 80 saatlik çok uzun bir dönme periyoduna ve olasılıkla uzun bir biçime sahiptir. Adının kökeni net olarak belirli değildir.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

Gallia, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir asteroittir.

Gyldenia, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 63 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir.

1063 Aquilegia, geçici ismi 1925 XA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 17 kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 6 Aralık 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, Aquilegia adlı çiçekli bitkiden almıştır.

Hungaria, iç asteroit kuşağında yörüngede dönen nispeten küçük bir asteroittir. E-tipi bir asteroittir. Asteroit kuşağının çekirdeğinin dışında duran 1:4 rezonansta, Kirkwood boşluğunun iç tarafında Güneş'in yörüngesinde dönen Hungaria asteroit ailesinin ilk üyesi olması nedeniyle, gruba ismini vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">1709 Ukraina</span> Asteroit

1709 Ukraina, geçici ismi 1925 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 9 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 16 Ağustos 1925'te Sovyet gök bilimci Grigori Şayn tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Ukrayna'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">178 Belisana</span> Asteroit

Belisana, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 38 kilometre (24 mi) çapında taştan bir arka plan asteroididir. 6 Kasım 1877'de Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. 12,32 saatlik bir dönme periyoduna ve oldukça küresel bir şekle sahip bir S-tipi asteroittir. Adını Kelt tanrıçası Belisama'dan (Belisana) almıştır.

<span class="mw-page-title-main">3451 Mentor</span> Asteroit

3451 Mentor çapı yaklaşık 120 kilometre olan, Truva kampına dahil büyük bir Jüpiter truvasıdır. 19 Nisan 1984 tarihinde Çek Cumhuriyetinde bulunan Klet' Gözlemevinde, Çek astronom Antonin Mrkos tarafından keşfedilmiştir. Dönme süresi 7,7 saat olarak ölçülen ve en büyük Jüpiter truvalılarından biri olan belirsiz bir X tipi asteroittir. Yunan mitolojisinde anlatılan Mentor isimli karaktere atıfla isimlendirilmiştir.