İslam'ın yayılışı, İslam'ın genişlemesi, İslami fetihler ya da Arap fetihleri, 7. yüzyılda İslam peygamberi Muhammed'in Müslümanlarca Asr-ı Saâdet diye adlandırılan döneminde başladı. Muhammed, Arap Yarımadası'nda, daha sonraki Râşidîn ve Emevî hilâfetleri döneminde bir yüzyıllık hızlı genişleme gören yeni bir birleşik yönetim kurdu.
Sicilya Emirliği, 10. ve 11. yüzyılda 107 yıl süreyle Sicilya adasında hüküm sürmüş olan Müslüman bir devletti. Başkenti bu dönemde Müslüman dünyasının önemli bir kültürel ve politik merkezi haline gelen Palermo idi.
IV. Konstantinos (Yunanca adi: Κωνσταντίνος Δ', Kōnstantinos IV, ; 668 – Eylül 685 döneminde Bizans imparatoru.
Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, 7. yüzyılda Kuzey Afrika'da gelişmiş olan Arap-Berber asıllı Müslümanların İtalya'nın Akdeniz adaları ve İtalya yarımadasının özellikle güneyini ellerine geçirip buraların Müslümanlar tarafından idare edilmesi ve bu süreçte söz konusuydu. Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, yerel halkın bir kısmının Müslüman olması sürecini de ele almaktadır.
İbn Zafer, Norman Hakimiyetinde yaşamış Arap-Sicilyalı polimat, edebiyat, tefsir, dil bilgini ve politikacı. Batıda daha çok "Niccolo Machiavelli'nin Arap Öncüsü" olarak anılır.
Müslümanların Ermenistan'ı fethi, MS 632'de Muhammed'in ölümünden sonra İslam'ın yayılışının bir parçasıdır.
Arminiya Ostikanatı veya Arminiya Emirliği olarak da bilinen Arminiya Müslüman Araplar tarafından Büyük Ermenistan, İberya Krallığı ve Albanya topraklarına verilen ve 7. yüzyılda bu bölgelerin fethedilmesinin ardından kullanılan siyasi ve coğrafi bir terimdir. İslam fetihlerinin ardından başta haraç karşılığında Arminiya eyaletini temsil etmesine ve Ermenilerin savaş zamanlarında sadakatine izin vermesine rağmen, Halife Abdülmelik ibn Mervan başkenti ile bir ostikan başkanlığında bölgeyi doğrudan Arap yönetimine bağlamıştır.
Rometta Kuşatması, Sicilya'nın fethini tamamlamak için Fâtımîler adına kuzeydoğu Sicilya'daki Bizans şehri Rometta'nın Kelbîler tarafından kuşatılmasıydı.
827-828 yıllarındaki Siraküza Kuşatması, Ağlebiler'in o zamanlar bir Bizans bölgesi olan Sicilya'daki Siraküza şehrini fethetmeye yönelik ilk girişimidir. Ağlebi ordusu, görünüşte asi Bizans generali Euphemius'u desteklemek için Sicilya'ya fethe çıkmadan sadece aylar önce gelmişti. Yerel güçleri mağlup edip Mazara kalesini aldıktan sonra Roma ve Bizans egemenliği altındaki adanın başkenti Siraküza'ya yürüdüler. Kuşatma 827–828 kışı boyunca ve yaza kadar sürdü, bu sırada kuşatma yiyecek eksikliğine sebep olan ve komutanları Esed ibn el-Furat'ın hayatına mal olan bir salgın patlak verdi. Bizans takviyeleri karşısında, yeni Arap lider Muhammed ibn Abi'l-Jawari, kuşatmayı bırakarak adanın ellerinde kalan güneybatı kısmına çekildi. Oradan, 877-878'de başka bir uzun kuşatmadan sonra Siraküza'nin düşmesine yol açan Sicilya'nın fethini sürdürdüler ve 902'de Taormina'nın düşüşüyle sonuçlandı.
Mamma Muharebesi, 688 yılında Emevi Halifeliğinin Arap Müslüman güçleri ile Altava Krallığı'ndan Caecilius liderliğindeki Berberiler arasında gerçekleşti.