İçeriğe atla

93 Minerva

93 Minerva
93 Minerva'nın Işık eğrisine dayalı 3 boyutlu modeli
Keşif
KeşfedenJames Craig Watson
Keşif yeriAnn Arbor, Michigan
Keşif tarihi24 Ağustos 1867
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(93) Minerva
Adın kaynağı
Minerva
Alternatif adlandırma
1949 QN2, A902 DA
Ana kuşak
SıfatlarMinervian, Minervean
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JD 2457600.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı146,14 y (53379 g)
Günöte3,1429 AU (470,17 Gm)
Günberi2,3711 AU (354,71 Gm)
Yarı büyük eksen
2,7570 AU (412,44 Gm)
Dış merkezlik0,13998
4,58 y (1672 g)
~17,86 km/s
262,022°
0° 12d 55.116s / gün
Eğiklik8,56143°
4,06265°
274,543°
Fiziksel özellikler
C[1]
G?[2]
8,0[1]
Boyutlar141,55±4,0 km (IRAS)[1]
156km (küresel)[2]
Kütle3,7×1018 kg (varsayılan)[3]
Ortalama yoğunluk
1,9 g/cm3[2]
Ekvatoral yerçekimi
4,139 cm/s2 (0,004221 g)[4]
Ekvatoral kurtulma hızı
8,035 cm/s[4]
5,982 sa (0,2493 g)[1]
0,0733±0,004[1]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Minerva (küçük gezegen tanımı : 93 Minerva) üçlü büyük bir ana kuşak asteroitidir. Karanlık bir yüzeye ve muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahip olduğundan C-tipi asteroit olarak sınıflandırılır. 24 Ağustos 1867'de J.C. Watson tarafından keşfedildi ve bilgelik tanrıçası Athena'nın Roma'daki eşdeğeri Minerva'nın adı verildi. 22 Kasım 1982'de Fransa, İspanya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Minerva'nın bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Gözlemlerde ~170 km'lik bir örtülme çapı ölçülmüştür. O zamandan beri, tahmini çapı ~150 km olan iki örtülme daha gözlemlendi.[5][6]

Uyduları

16 Ağustos 2009'da Keck Gözlemevi'de yapılan gözlemler, 93 Minerva'nın 2 küçük uyduya sahip olduğunu ortaya çıkardı.[7] Minerva'dan 630 ve 380 km uzaklıkta olan uyduların çapları 4 ve 3 km olarak saptandı.[7] Uydular, Aegis ve Gorgoneion olarak adlandırılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 93 Minerva" (2011-12-29 last obs). Jet Propulsion Laboratory. 5 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2016. 
  2. ^ a b c Franck Marchis (7 Ekim 2011). "Is the triple Asteroid Minerva a baby-Ceres?". NASA blog (Cosmic Diary). 7 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2012. 
  3. ^ 78 km'lik küresel bir yarıçap kullanarak; bir kürenin hacmi * 1,9 g/cm3'lük yoğunluk, 3,77E+18 kg'lık bir kütle (m=d*v) verir
  4. ^ a b "HEC:Exoplanets Calculator/Planet Density, Surface Gravity, and Escape Velocity". Planetary Habitability Laboratory. University of Puerto Rico at Arecibo. 24 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014. 
  5. ^ "The occultation of AG+29°398 by 93 Minerva", Icarus, 61 (1), 1985, ss. 124-131, doi:10.1016/0019-1035(85)90159-9 
  6. ^ "Observed minor planet occultation events". astro.cz. 26 Temmuz 2005. 10 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2020. 
  7. ^ a b Franck Marchis (21 Ağustos 2009). "The discovery of a new triple asteroid, (93) Minerva". Cosmic Diary Blog. 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2009. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">469219 Kamoʻoalewa</span> Asteroit

469219 Kamoʻoalewa (geçici adı: 2016 HO3), Apollo grubu içerisinde yer alan, yaklaşık olarak 40-100 metre (130-330 fit) çapa sahip, hızlı dönen ve Dünya'ya yakın çok küçük bir asteroittir. Şu anda Dünya'nın yarı uydusudur ve bilinen en kararlı, en yakın ve 2023 FW13'den sonra ikinci en küçük yarı uydudur. Asteroit, 27 Nisan 2016'da Haleakala Gözlemevi'ndeki Pan-STARRS tarafından keşfedildi. Kamoʻoalewa adı, salınım yapan bir gök cismini ifade eden Hawaiice bir kelimedir. Dünya benzeri yörüngesi ve Ay benzeri silikatları, muhtemelen Ay'dan fırlatılan bir parça olmasından kaynaklanıyor olabilir.

163 Erigone, asteroit kuşağından bir asteroit ve benzer yörünge elementlerini ve özelliklerini paylaşan Erigone ailesinin adaşıdır. Fransız gök bilimci Henri Joseph Perrotin tarafından 26 Nisan 1876'da keşfedildi ve Yunan mitolojisindeki iki Erigondan birinin adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">162 Laurentia</span> Asteroit

162 Laurentia, 21 Nisan 1876'da Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından keşfedilen ve asteroid 51 Nemausa'yı keşfeden amatör astronom Joseph Jean Pierre Laurent'in adını taşıyan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">83 Beatrix</span> Asteroit

Beatrix, ana asteroit kuşağının iç kısmındaki yörüngede dönen oldukça büyük bir asteroittir. 26 Nisan 1865'te Annibale de Gasparis tarafından keşfedildi. Bu, Annibale de Gasparis'in son asteroit keşfiydi. 15 Haziran 1983'te gözlemlenen Beatrician yıldız örtülmesinde en az 68 kilometrelik bir çap belirlendi. Dante Alighieri'nin platonik sevgilisi olan ve La Vita Nuova ile İlahi Komedya'da ölümsüzleştirilen soylu Portinari ailesinden Floransa'lı Beatrice Portinari'nin adını almıştır. Beatrix, aynı zamanda kaşifin kızının adıdır.

<span class="mw-page-title-main">116 Sirona</span> Asteroit

Sirona, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 8 Eylül 1871'de keşfedilen ve adını Kelt şifa tanrıçası Sirona'dan alan, biraz büyük ve parlak renkli bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">48 Doris</span> Ana kuşak asteroiti

Doris ana kuşağın en büyük asteroitlerinden biridir. 19 Eylül 1857'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki balkonunda keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">103 Hera</span> Ana kuşak asteroiti

Hera, 4,44 yıllık bir yörünge süresine sahip orta büyüklükte bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom James Craig Watson tarafından 7 eylül 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Olympos tanrılarının kraliçesi Hera'dan almıştır. Bu asteroit, silikat yüzey bileşimine sahip bir S-tipi asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">32 Pomona</span> Asteroit

Pomona 81 kilometre (50 mi) çapında taşsı bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Fransız gök bilimci Hermann Mayer Salomon Goldschmidt tarafından 26 Ekim 1854 tarihinde keşfedilmiş ve adını Roma mitolojisiinde meyve ağaçları tanrıçası olan Pōmōna'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">121 Hermione</span> Asteroit

Hermione, 1872 yılında keşfedilen çok büyük bir ikili asteroittir. Uzak dış asteroit kuşağındaki Kibele grubunda yörüngededir. Karanlık C spektral tipinde bir asteroit olarak, muhtemelen karbonlu malzemelerden oluşmaktadır. 2002 yılında Hermione'nin yörüngesinde küçük bir uydu bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">772 Tanete</span> Asteroit

772 Tanete, asteroit kuşağında bulunan bir asteroittir. 2004'ten beri dört kez yıldız örtülmesinde gözlemlenmiştir. Boyutu en iyi şekilde elipsoid ölçümüyle 124,1±1,2 km x 116,1±1,2 km olarak gösterilebilir. 2014 yılında yakalanan bir ışık eğrisinin analizi, asteroidin 0,15 büyüklüğünde bir genlik değeriyle 17,258±0,001 sa ölçüsündeki bir dönüş periyodunu izlediğini göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

990 Yerkes, 1922'de Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilen ve adını Yerkes Gözlemevi'nden alan bir asteroit kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">119 Althaea</span> Asteroit

Althaea, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 3 Nisan 1872'de keşfedilen ve Yunan mitolojisindeki Meleager'in annesi Althaea'nın adını taşıyan bir ana kuşak asteroididir. 2002'de Althaea tarafından yalnızca bir ay arayla iki örtülme gözlemlendi.

<span class="mw-page-title-main">124 Alkeste</span> Asteroit

Alkeste, bir ana kuşak asteroididir ve bileşim olarak silisli bir S-tipi asteroittir. C. H. F. Peterstarafından 23 Ağustos 1872'de New York Eyaleti, Hamilton College'da bulunan gözlemevinden keşfedilmiştir. Asteroidin ismi astronom Edmund Weiss'in karısı Adelinde Weiss tarafından seçilmiştir ve Yunan mitolojisinde bir kadın olan Alkestis'ten alınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">167 Urda</span> Asteroit

Urda, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 28 Ağustos 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını İskandinav dilindeki Nornlardan biri olan Urd'dan alan bir ana kuşak asteroididir. 1905'te Avusturyalı astronom Johann Palisa, asteroidin parlaklığının değişken olduğunu gösterdi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.