İçeriğe atla

89 Julia

89 Julia
Julia'nın VLT-SPHERE görüntüsü. Asteroitin yarı çapındaki büyük Nonza krateri, sol üst kadranda ortalanmıştır.
Keşif
KeşfedenÉdouard Stephan
Keşif tarihi6 Ağustos 1866
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(89) Julia
Telaffuz/ˈdʒuːliə/[1]
Adın kaynağı
Julia of Corsica
Asteroit kuşağı
SıfatlarJulian /ˈdʒuːliən/
Yörünge özellikleri [2]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JG 2457600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı149,68 JY (54.672 g)
Günöte3,0202 AB
Günberi2,08017 AB
Yarı büyük eksen
2,55016 AB
Dış merkezlik0,18430
4,07 JY (1487,5 gün)
255,367°
0° 14d 31.272s / gün
Eğiklik16,128°
311,563°
45,461°
Fiziksel özellikler
S
8,74 - 12,61[3]
6,60
0,18" - 0,052"
Boyutlarc/a = 0,70±0,03[4]
(89±2)×(80±1)×(62±3) km[5]
Ortalama çap
140±3 km[4][5]
151±3 km[2]
148±8 km[6]
Kütle(4,3±3,2)×1018 kg[4]
(4,3±3,6)×1018 kg[5]
(6,7±1,8)×1018 kg[6]
Ortalama yoğunluk
3,0±2,2 g/cm3[4]
3,0±2,6 g/cm3[5]
4,0±1,3 g/cm3[6]
11,388336±0,000001 sa (0.4745 gün)[5]
0,216 (hesaplanmış)[4]
0,1764±0,007[2]
0,176 [7]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Julia (Küçük gezegen tanımı: 89 Julia), büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir.

Keşfi ve adlandırma

Fransız astronom Édouard Stephan tarafından 6 Ağustos 1866'da keşfedildi. Bu asteroit, iki asteroit keşfinden ilkiydi; diğeri 91 Aegina'dır. 89 Julia'nın adının Korsikalı Aziz Julia'dan geldiği tahmin edilmektedir. 20 Aralık 1985'te Julia tarafından bir yıldız örtülmesi gözlemlendi.

89 Julia'nın spektrumu, bol miktarda kalsik klinopiroksen bileşeninin olası endikasyonları ile silikat açısından zengin mineralleri içerdiğini gösterir.

Sınıflandırma

S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Asteroitin tahmini çapı 151,4±3,1 km'dir.[8][9] 89 Julia, adını taşıyan Julia asteroit ailesinin bir üyesidir.[10][11]

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ a b c Yeomans, Donald K., "89 Julia", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Mayıs 2016. 
  3. ^ "AstDys (89) Julia Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2010. 
  4. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  5. ^ a b c d e Vernazza et al. (August 2018) The impact crater at the origin of the Julia family detected with VLT/SPHERE?, Astronomy and Astrophysics 618, DOI: 10.1051/0004-6361/201833477
  6. ^ a b c Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  7. ^ Asteroid Data Sets 17 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ Birlan, Mirel; Barucci, Maria Antonietta; Vernazza, Pierre; Fulchignoni, Marcello; Binzel, Richard P.; Bus, Schelte J.; Belskaya, Irina; Fornasier, Sonia (June 2004). "Near-IR spectroscopy of asteroids 21 Lutetia, 89 Julia, 140 Siwa, 2181 Fogelin and 5480 (1989YK8), potential targets for the Rosetta mission; remote observations campaign on IRTF". New Astronomy. 9 (5): 343-351. arXiv:astro-ph/0312638 $2. Bibcode:2004NewA....9..343B. doi:10.1016/j.newast.2003.12.005. 
  9. ^ Ditteon, Richard; Hawkins, Scot (September 2007), "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Observatory - October-November 2006", The Minor Planet Bulletin, 34 (3), ss. 59-64, Bibcode:2007MPBu...34...59D, ISSN 1052-8091. 
  10. ^ Vernazza, P.; Broz, M.; Drouard, A. "Astronomy & Astrophysics (A&A)". www.aanda.org. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019. 
  11. ^ Vernazza, P. "ESO/VLT/SPHERE Survey of D>100km Asteroids : First Results" (PDF). USRA. 19 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">128 Nemesis</span> Asteroit

128 Nemesis, karbonlu bileşime sahip 180 km'lik büyük bir ana kuşak asteroitidir. 78 saat süren bir tur dönüşü ile oldukça yavaş dönmektedir. Nemesis, adını taşıyan Nemesian asteroit ailesinin en büyük üyesidir. 25 Kasım 1872'de J. C. Watson tarafından keşfedildi ve Yunan mitolojisinde intikam tanrıçası olan Nemesis'in adını aldı.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

<span class="mw-page-title-main">187 Lamberta</span> Asteroit

Lamberta, 11 Nisan 1878 tarihinde Fransız gökbilimci Jérôme Eugène Coggia tarafından keşfedilen ana kuşak asteroitidir. Coggia'nın keşfettiği beş asteroitten ikincisidir.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">48 Doris</span> Ana kuşak asteroiti

Doris ana kuşağın en büyük asteroitlerinden biridir. 19 Eylül 1857'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki balkonunda keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">30 Urania</span> asteroit

Urania, 22 Temmuz 1854 tarihinde İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. Bu keşif, Hind'in son asteroit keşfiydi. Adını Yunan mitolojisindeki bir tanrıça olan Urania'dan almıştır. 30 Urania'nın ilk yörünge ögeleri, Wroclaw Gözlemevi'nde asistan olan Wilhelm Günther tarafından yayınlandı. Güneş'in etrafında 3,64 yıllık bir periyotla dolanmakta ve kendi ekseni etrafında her 13,7 saatte bir dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

Siwa, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 13 Ekim 1874'te keşfedilen ve adını Slav doğurganlık tanrıçası Šiwa'dan alan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">324 Bamberga</span> Asteroit

Bamberga, asteroit kuşağında bulunan ve 25 Şubat 1892 tarihinde Johann Palisa tarafından Viyana'da keşfedilen bir asteroittir. Asteroit kuşağındaki en büyük 20 asteroitten biridir. Bir Dünya yakını cismi olan 433 Eros'tan farklı olarak, dürbünlü gözlemle kolaylıkla gözlemlenebilecek en uzak asteroittir. Bamberga'nın mutlak parlaklığı (7,12), asteroit kuşağında bulunan Vesta, Pallas, Ceres, Iris, Hebe, Juno, Melpomene, Eunomia ve Flora cisimlerinin ardından onuncu sıradadır. Yüksek eksantrikliği (0,341) nedeniyle ki Pluto'ya oranla %36 daha yüksektir, doğrudan karşı konumdan ölçüm yapılabilmesi halinde diğer asteroitlerden daha büyük boyutlarda olabileceği değerlendirilmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.